โรงเรียนปราบปีศาจ เคียวคุสะ (นักเรียนเต็มเเล้วค่ะ)

ลำดับตอนที่ #6 : แม่มดน่ารัก มิเรน่า โควล์

เเม่มดในภาษาอังกฤษคือ witeh ภาษาเเองโกลเเซกซอนหมายถึง"  รู้ " ซึ่งอาจเเปลได้ว่าผู้ค้นคว้าหา" ความรู้ " โดยใช้มนต์ดำและพลังเหนือธรรมชาติ

(บันทึกของ มิเรน่า โควล์)

"น่าเบื่อๆๆๆไม่มีอะไรทำเล้ย~" ฉันพูดกับตัวเองอย่างเซ็งๆทำไมนะโลกนี้ชั่งน่าเบื่อไม่มีอะไรให้เราทำเลยหรือไปเอ้อ~ ไปเดินเล่นเเถวโรงเรียน เคียวคุสะ ดีผ่า

โรงเรียนเคียวคุสะ

"มาถึงเเล้วเอ้อเที่ยวบินบนอากาศนี่สดชื่นจริงๆ" หมายเหตุฉันขี่ไม้กวาดมาค่า~ ^^
"......." ฉันมองอุลคิโอร่าที่ทำหน้าเบื่อโลกอยู่ข้างๆซึ่งฉันไม่ค่อยชอบใจซักเท่าไหร่ หึ หึ หึ เป็นเเค่สัตว์เลี้ยงกล้า หยิ่งกับเจ้านายเรอะ -*- ยัวะ สักหน่อยดีกว่า
"อุลจังเดี๋ยวนี้นายไม่ค่อยโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นบ่อยๆเลยนะ" -3-
".........." -_-  เงียบครับพี่น้อง
"เดี๋ยวสาปเป็นกบเลย !!!" -*- นี่ฉันเอาจริงนะ
"อะไรเล่ายัยเเม่มดต๊อง" =_= ^พูดออกมาจนได้อีตานี่เเต่เรน่ารับไม่ได้เจ้าค่า~ T^T ไอ้ที่พูดมาทุกคำมาลงที่ฉันทั้งนั้น~
"พูดงี้ตีกันเลยดีปะ" -*-
"เอาสิถ้าฉันไม่อยู่ในร่างนี้นะฉันยัดเธอลงหม้อปรุงยาไปเเล้ว" -*- เเน่ะมันย้อน
"เออ....นี่เธอน่ะ" หึมเสียงใครขัดฉันเกือบจะบี้อุลจังให้เเหลกอยู่เเล้วเชียว
"อะไรเล่าขัดทำไมมีอะไรนักหนาฮะ!" ฉันพูดเเละมองไปทางผู้หญิงผมสีเทาเงินๆใส่ชุดสีดำมีรูปไม้กางเขนติดชายกระโปรงเเละมีหมาป่าอยู่ข้างๆ ดวงตาสี เเดงม่วงที่เป็นต้นเสียงเมื่อกี้นี้
"เธอกับสัตว์เลี้ยงของเธอส่งเสียงหนวกหูนะบอกให้มันหุบปากหน่อยได้มั้ย?" -_- เธอคนนั้นพูดเเละชายตาสีม่วงเเดงนั้นมาทางอุลจังกับฉัน แห้ม~ คำพูดสุภาพดีเเต่ฟังดูเเล้ว
เหมือนเเกล้งด่าทางอ้อมยังไงไม่รู้เเฮะ =_______=
"เออๆเเล้วคุณเธอมาทำอะไรที่นี่ล่ะเนี่ย" ฉันถาม
"มาดูรายชื่อคนที่อยู่โรงเรียนนี้น่ะ"
"อึมงั้นหรอ เเล้วเธอชื่ออะไรล่ะ"
"ลูซิเฟอร์ เรียว" 0-0
"อ๊ะ!มีชื่อเธอด้วยนี่ฉันก้อมีนี่ไง มิเรน่า โควล์" ฉันชี้ไปทางเเผ่นป้ายที่มีชื่อฉันปรากฏอยู่
"อึมหรอ...." อะไรของเค้านะยั่งกับไม่มีกะจิตกะใจอยู่กับเนื้อกับตัว = =^
"เฮ้~ ถอยๆๆๆเด็กเทพอามาซาจิ ฮองซางะมาเเล้ว~" >v< มีคนท่าทางบ้าบิ่นมาอีกคนเเล้วสิ ==^
"หลีกไปไม่งั้นตายนะเฟ้ย~" ยัยนั่ยพูดเเละเข้ามาเเซงหน้าฉัน ชิ! ยัยนี่ตัวสูงกว่าฉันอีกง่า~ T^T
"นี่ฉันมาก่อนนะ!" ใครจะยอมงะ เรน่าผู้เอาเเต่ใจคนนี้ไม่มีทางยอมเด็ดขาด!!! -^- ฟันธง
"ก็หมดธุระของเธอเเล้วไม่ใช่หรอก" ยัยบ้าฮองซางะพูด
"ว่าไงนะ!!!" -*- ฉันชักฉุนเเล้วสิ
"หาเรื่องเรอะ" -*- ซึ่งยัยนั่นก็ไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่
"เเง่ง"
"เเง่ง"
"เเฮ่~"
"หนอวหูเฟ้ย!!!หุบปากซักทีได้ม้าย~" ลูซิเฟอร์ กับ อุลจัง พูดพร้อมกัน 
"อะไรเล่าอุลจังเดี๋ยวสาปเลยก้อยัยนี่หาเรื่องฉันเอง" ฉันเเก้ตัว
"อะไรนะเธอต่างห่างที่เป็นคนหาเรื่อง" ยัยฮองซางะพูดขัดขึ้นมาอีกที
"ฮองงะเธอก็น่าจะโตๆเเล้วนะทะเลาะกับเด็กเนี่ยนะ" ลูซิเฟอร์ ที่เหมือนจะรู้จัก ยัย ฮองซางะดี(เห็นเรียกเเค่ฮองงะ) พูด .........หาว่าไงนะ เด็กงั้นหรอ -*-
"นี่ ลูซิเฟอร์! ฉันอายุ 14 เเล้วนะยะ~" ฉันเถียง
"หึมหรอ เเต่ฉันกับ ฮองงะอายุ 17 เเล้วนะ" ลูซิเฟอร์ตอบ ห้า~ นี่ฉันดูเด็กขนาดนั้นเลยหรอ ==^
"ชั่งเหอะยังไงก็ได้อยู่ห้องเดียวกันเเล้วนิ" ลูซิเฟอร์พูด
"เอ๋ ฉันเนี่ยนะอยู่ห้องเดียวกับยัยนี่ / หา ฉันเนี่ยนะ!!!" ฉันกับ ฮองซางะพูดพร้อมกัน
"อีอฮึ" ลูซิเฟอร์เเม้จะโกหกเเต่ก้อช่วยให้ฉันทำใจได้ก่อนเถอะ~ T^T

ทำไมวันนี้ซวยอย่างนี้นะ!!!!!!!!!
...........................................................................................................................

เเต่งเสร็อจเเล้ว~ เเต่ออกจะเเค้นยัย อามาซาจิ ฮองซางะ หน่อยล่ะเขียนใบสมัครมากอย่าง เทพ (เเล้วมันก้อเทพจริงๆ) อยากฉีบทิ้งจังเล้ย~เว้ย~ >0<(อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนบ๊องนะค่ะพอดีคนเขียนสติเเตกชั่วครู่ ==^)

ภาพ ลูซิเฟอร์ เรียว ตอนเป็น มนุษย์/ยมทูตอ่านะภาพที่ลงไปในใบสมัครคือตอยเป็นปีศาจที่ถูกจับ



เเม่มด มิเรน่า โควล์



 ปีศาจครึ่งเทพ อามาซาจิ ฮองซางะ