โรงเรียนปราบปีศาจ เคียวคุสะ (นักเรียนเต็มเเล้วค่ะ)

ลำดับตอนที่ #3 : บันทึกของ เซน่อน เอรานอฟ (ก่อนเปิดเทอม)

 (บันทึกของ เอรานอฟ )

หวัดดีครับ ผมชื่อ เซน่อน เอรานอฟ เป็นปีศาจ ร่างจริงของผมคือหมาป่าเงินเเต่ไม่มีใครรู้หรอกเพราะผมอยู่ในร่างมนุษย์ บ้านเกิดของผมเป็นเมืองที่ไม่มีผู้ใดจดจำได้ เเต่ตอนนี้ผมได้เข้ามาในดินเเดนของพวกมนุษย์เพราะเหตุผมบางอย่าง
ในคืนหนึ่งเวลา ตี 1 -ตี 2
"เอ้อ~ วันนี้ก็เป็นวันที่น่าเบื่ออีกวันเเล้วสิ "  ผมถอดหายใจเบาๆเเละทิ้งตัวลงกับพรงหญ้าใต้ต้นไม้ในศาลเจ้าเเห่งหนึ่งผมไม่ได้มาที่นี่ทุกวันหรอกนะเเค่มาเที่ยวดูบรรยากาศ ==^
"ตึก! ตึก! ตึก! " ผมได้ยินเสียงเหมือนมีใครมาตอกตะปูเเถวๆนี้เลยเเฮะดูหน่อยดีกว่าผมคิดเเละเปิดพรงหญ้าดู
"0[]0!" เเล้วก็พบว่ามีผู้หญิงสวมชุดขาวใส่เกี๊ยะคล้องกระจกไว้ในเสื้อทาหน้าเเดงที่หัวสวมเทียน 3 เล่ม กำลังตอกตะปูใส่ตุ๊กตาอย่างเมามัน =[]= นะนี่มันพิธีสาปเเช่งผ่านทางตุ๊กตาที่เรียกว่า [อิชิโนะ ไคคึไมรึ] นิ เป็นพิธีที่อัตรายมากๆเลยนะ! คนโดนสาปจะตายภายใน 7 วันถ้าทำติดต่อกัน เเต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึง..........
"เเค้น!เเค้น!เเค้น!นังผู้หญิงคนนั้นทำไมทุกคนถึงไปเข้าข้างมันนักนะ ! ตาย ตาย จงตายไปซะ นังสารเลว " ผู้หญิงคนนั้นพูดผมพอเข้าใจเหตุผลเเฮะเเต่จะบอกอะไรให้นะที่ไม่มีใครเข้าข้างเจ้เพราะเจ้เเกหน้าตาน่ากลัวสุดๆเลยฟะ -*- ชั่งเหอะไม่ยุ่งด้วยเเล้วเดี๋ยวกลัวโดนลูกหลง -3- 
"ยัยน่าโหดคิดจะสาปเเช่งคนอื่นงั้นหรอ" ผู้หญิงนัยน์ตาสีเเดงเพลิงผมสีเงินยาวสวยมัดโบสีกุหลาบหน้าตาน่ารักพูดเเละเดินเข้ามาในศาลเจ้า เอ้ย~ จะหาเรื่องใส่ตัวทำไมเนี่ยยัยนี่
"เเกเป็นใครอยากโดนสาปอีกคนเรอะ" เจ้หน้าโหดพูดเว้ยๆๆๆเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่เเล้วนะเเบบนี้เดี๋ยวก็มีคนตายจริงๆอีกคนหรอก
"เอ้ย!เดี๋ยวสิเธอเข้ามายุ่งทำไมเนี่ยอยากตายรึไงรีบหนีไปสิ" ผมกระโดดออกจากหลังต้นไม้
"หึมมีอีกคนเรอะดีตายๆกันซะให้หมดเลย"  เเว้ก! เสร็จกันผมเผลอตัวออกมาทามม้าย~ฟะเนี่ย  -*-  >[]<
"นายเป็นใคร" -*- ผู้หญิงผมสีเงินถาม
"เธอนั่นเเหละโผล่มาทำไมอยากโดนคำสาปอีกคนเรอะ" 
"อย่ามายุ่งกับฉันเดี๋ยวโดนเรื่องร้ายๆไปได้นะ"  
"โทษทีนะพอดีฉันมันจุ้นจ้านสินะ" -*- ชิยัยบ้านี่คนเค้ามาช่วยน่าจะขอบคุณกันบ้างก็ไม่มีซักคำ
"เลิกคุยกันได้เเล้วพวกเเกจะมาขัดขว้างฉันใช่มั้ย" เเหมยัยยัยผู้หญิงหน้าโหดคนนั้นมาขัดอีกล่ะ
"ปะ เปล่านะผมเเค่.."
"ใช่ฉันจะมาขัดขว้างการสาปแช่งของเเก" ยัยผมเงินพูดยัยบ้าเอ้ย~ T^T
"ไม่มีทางยัยนั่นต้องโดนสาปเเค้นแค้นเเค้นเหลือเกิน"
"เเค้นนักก้อไปเกิดใหม่ให้หน้าตาดีกว่านี้หน่อยซะสิ" 
"หน็อยแกยัยเด็กเวร" ผู้หญิงคนที่กำลังจะทำพิธีสาปหันมาเอาตะปูกับค้อนเเทงมาทางเด็กผู้หญิงผมสีเงิน ชิ เเย่เเล้วสิ
"ระวัง!" ผมพูดพร้อมเอาตัวเข้าบังเธอไว้เลยโดนตะปูเข้าจังๆ
"อะ!" ผมล้มลงไปกับพื้น
"ไอ้เด็กโง่มาขวางทำไม"
"นี่นายเป็นอะไรมั้ยชิ!บอกเเล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน"
"นี่เธอขอบคุณซักคำน่ะมีมั้ย" ==^
"........."
"เเผลเเค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอกน่า" ผมบอก
"ฉันไม่ได้ห่วงเเผลนายเเต่เส้นผมของนายน่ะ"
"อะ เอ้" จริงสิการสาปเเช่งต้องใช้เส้นผมของศัตรูไปใส่ในตุ๊กตาเเล้วเส้นผมของ.....
"ไงล่ะนายตัวดีรู้สึกตัวยัง" -*-
"เอ้ย~~~~~ผะ ผมของช้านนนน" T^T
"..........." -_-
"รู้ตัวเเล้วสินะ หึ หึ หึ" ยัยผู้หญิงคนนั้นเริ่มทำพิธีสาปเเล้วสิทำไงดีเนี่ย T^T
"ชิ อย่างนี้ก็ช่วยไม่ได้" ยัยผมเงินพูด
"หา" ผมตอบงงๆ
"พีธีสะท้อนคำสาปกลับ" ทันทีที่ยัยผมเงินพูดกระดาษที่ไม่รู้มาจากไหนก็ปรากฎขึ้นเเละวนรอบตัวของผม
 "หรือว่า"
"ใช่คำสาปทั้งหมดจะสะท้อนกลับไปที่ผู้สาป"
"เอ้เดี๋ยวสิ นี่เธอน่ะ" ผมพูดเเละวิ่งไปหาผู้สาปที่กำลังจะใช้ค้อนเเทงลงไปในหุ่นฝางตัวเเทนของผม
"ตาย! ตาย! ตาย! ไปซะ~ "
"เฮ้~หยุดนะถ้าทำพิธีต่อไปเธอจะต้อง"
"ถอยออกมานะ!" ยัยผมเงินตะโกน
"ฉัว~" อยู่ๆป้ายร้านอาหารข้างๆก็ลอยมาเเทงหัวของผู้หญิงคนนั้นทะลุงไปถึงปาก
"ฉันบอกเเล้วไงว่าคำสาปจะสะท้านกลับ!"
"เเต่เธอก็ไม่น่าทำเเบบนี้"
"ผู้หญิงคนนั้นไม่ฟังนายเองนิเตือนเเล้วว่าพิธีนี้อันตรายคนธรรมดาทั่วไปทำไม่ได้หรอก"
"ชิ"
"ฉันไปล่ะ ฉันไม่ติดค้างบุญคุณใครเเล้ว"เธอพูดและเดินออกไป
"เดี๋ยว!"
"หึม"
"ก่อนจะไป บอกชื่อของเธอให้ฉันรู้ก่อนได้มั้ย?"
"......"
"......"
"ก็ได้เเต่คงจะไม่ได้เจอกันอีกเเล้วล่ะ ฉันชื่อ เมริต้า  ลูเครเฟียรเป็นยมทูต"
"ฉันชื่อ เซน่อน เอรานอฟ เป็นหมาป่าเงิน"
"หึ ไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้นิ"
"เเต่ จำไว้น่าจะดีกว่านะเพราะฉันก็ติดค้างเธออยู่"
"หึ ชั่งเหอะ ไม่ต้องมายุ้งกับฉันหรอก"
 
เเล้วเราก็เดินกันไปคนล่ะทางตามเส้นทางเเห่งโชคชะตา

เซน่อน เอรานอฟ


เมริต้า  ลูเคนเฟียร




 
ลองดูจากนิสัยที่เขียนมาเเล้วก็ในใบสมัครเเล้วมาเเต่งดูน่ะค่ะ ถ้าไม่ชอบก็ขออภัย ^^

ตอนนี้อาจจะไม่ค่อยมีบทซักเท่าไหร่จะพยายามเเต่งให้ดีขึ้นน้า~