สำนักงานปราบผี เรียวคุเอ็น (เต็มเเล้วค่ะ)

ลำดับตอนที่ #25 : เสียง

สำนักงานเรียวคุเอ็น

(บันทึกของลูลุช)

8.00

“จะไปไหนเหรอคุณพี่ชาย ลูลูช”  รินภูตประจำสำนักงานโผล่ออกมาผ่านผนังประตูห้องข้างๆทำเอาผมที่กำลังเดินผ่านอยู่ถึงกับหยุดชะงัก

“แหม~รินจังนี่น้า~ ตกใจหมด ”  

“ฮะๆโทษที”  ^^  รินจังพูดและเอาลอยออกมาอยู่ตรงหน้าผม แหมๆเด็กผู้หญิงน่ารักๆอย่างรินจังเนี่ยไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นภูตนี่นา ยิ่งมองยิ่งน่ารัก ^^

“แล้วจะไปไหนเหรอ” เธอถาม

“ก็จะไปเดินเล่นแถวๆนี้แหละเดี๋ยวก็จะไปตรวจสอบพวกซอมบี้อะไรนั่นด้วย”

“เอ๋ นั่นสินะ ยุ้งมากเลยสินะงั้นฉันไปก่อนล่ะ”  พูดเสร็จเจ้าหล่อนก็ลอยทะลุกำแพงไป ถ้าเจ้าหมอนั่น(เกรย์)มาเห็นมีหวังช็อกกว่าเดิมแน่ = =  แต่ทันที ที่ผมกำลังจะเดินออกไปนั้น

“ขอ ฉันออกไปด้วยสิ” ^^

“ได้เสมอคร้าบ~”ผมพูดพร้อมหันหลังกลับมา ก็แหม เรื่องงานชั่งเหอะถ้ารินจังมาด้วยแบบนี้ล่ะก็จะไปไหนก็ไปได้ทั้งนั้น แหละ ^0^ 

“งั้นไปกันเหอะ” รินจังพูดและลอยลงมาบนพื้นเปลี่ยนร่างจากวิณญาณกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาน่ารักเหมือนเดิมแต่แปลกตรงที่เจ้าหล่อนยังใส่ชุดกิโมโนเหมือนเดิมนี่สิ

“อะไรกันครับร่างนั้น”

“ไม่ชอบเหรอ” 0.0

“…………” 0///0  แหมรินจังจะใส่อะไรก็ดีไปหมดแต่ว่าจะใส่ชุดนั้นไปเดินข้างนอกจริงดิ้ –[]-

“’งั้นฉันไปล่ะ” --

“รอผมด้วยสิ~” *0* ผมพูดพร้อมวิ่งตามรินไป แต่...........เอ..ผมลืมอะไรบางอย่างไปนะ

ไม่นานผมก็เดินตามรินมาทันและชวนเธอคุยด้วยตลอดทางไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไหร่และเส้นทางที่เดินไปนั้นตรงไปที่ใดแต่ว่าพอรู้ตัวอีกทีผมก็เดินมาถึงที่แห่งหนึ่งซะแล้ว

“นี่ลูลูชงานตรงโน้นมีอะไรกันเหรอ” รินถามเมื่อเธอเห็นบ้านหลายหลังเรียงขนานกันอยู่และมีพุ่มหญ้าขึ้นรกไปหมด

“หมู่บ้านมั้งครับ อะ..ว่าแต่เราเดินมาที่ไหนล่ะเนี่ย”

“ไม่นะฉันเห็นอะไรบางอย่างมากกว่านั้น”

“เอ๋”

“ไม่สิแทบจะไม่เห็นสิ่งมีชีวิตอยู่เลย” เธอพูดขึ้นทำให้ผมฉุดคิดขึ้นมาได้หันกลับไปดูหมู่บ้านทางข้างหน้าทันที

และก็พบว่าแทบจะไม่มีคนหรือสัตว์ซักตัวออกมาเดินป้วนเปี้ยนเลยแม้แต่ตัวเดียว ความคิดบางอย่างเเล่นเข้ามาในหัวผมเหมือนจะบอกว่าเราไม่ควรอยู่ที่นี่นานนัก

“เอ่อ....ผมว่าเราควรจะ”

“พี่ชาย ระวังข้างหลัง!!!!”

“!!!!!!!!!!!!!!!!” o.O

 [...............จบบันทึก……………..]

2 กิโลเมตรหากออกมาจากจุดที่ลูลูชอยู่

“เอ ....ของที่รันเค้าฝากมาซื้อมีอะไรบ้างนะชักจะจำไม่ได้แฮอะ  ”   

“ไอสะ ซื้อของเสร็จรึยัง”

“ขออีกแปปเดียวค่ะคุณเท็น”

“ลืมก็บอกมาตรงๆเหอะน่า” อามาโนะจากุที่เกาะอยู่บนไหล่พูด

“งะ เงียบไปเลยอามาโนะ” -///-

“เฮ้อ~ ออกมาเสียเที่ยวจริงๆเลย” -*- เท็นถึงกับถอนหายใจเอือกใหญ่กับพฤติกรรมของไอสะ

“ขอโทษจริงๆนะค่ะ” = =^

.[ ……..ชะ...ช่วยด้วย ……… ]

“อะ!” เสียงหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวของทั้งสองคุ้นหูเหมือนเสียงของคนๆนึงที่พวกเขารู้จักดี

“ลูลูช!!!!!!!!!!”  ทั้งสองรีบทิ้งข้าวของลงและวิ่งไปดูตามเสียงที่ส่งมาเมื่อกี้ทันที




.............................................................................................................................................................................
ได้เเค่นี้อะ นอกนั้นเดี๋ยวมาต่อเเล้วกันเนาะ = =^