สำนักงานปราบผี เรียวคุเอ็น (เต็มเเล้วค่ะ)

ลำดับตอนที่ #24 : โอ๊ะ โอ๋ ความลับเเตก

"พ่อ...พ่อ..นี่ผมเองนะ!" ร่างน้อยๆพยามยามเเกะมือที่เเข็งทื่อของบิดา ออกจากคอของอย่างทุรนทุราย ไม่ใช่เเค่เรื่องที่ตัวเองจะมาจบชีวิตลงตรงนี้หรอกนะ เเต่....เพราะทนเห็นร่างของพ่อที่ไร้วิญญาณถูกใช้ตามใจชอบเเบบนี้.....    

"พ่อ....."

"นะ..น.หนีไปซะ" 

"ไม่ พ่อ! พ่อปล่อยผม ผมจะช่วยพ่อ"ไม่ทันที่เขาจะบอกลา เก้าอี้เหล็กที่อยู่ข้างๆก็ถูกเหวี่ยงมากระเเทกเข้ากับร่างของผู้เป็นพ่อทันที พร้อมพี่สาวที่ยืนหอบอยู่ข้างๆ

"มาเร็ว!เกรย์" ผู้เป็นพี่สาววิ่งเข้ามาจูงมือน้องชายที่รอดชีวิตออกมาอย่างรวดเร็ว

"พี่มิว เเล้วพ่อล่ะ ผมจะไปช่วยพ่อ"

"ไม่!  หนีไป เกรย์ยังไม่เข้าใจอีกเหรอพ่อไม่ใช่พ่ออีกต่อไปเเล้ว"

"พี่ ระวัง!"

"อะ " พวกศพที่เริ่มกลายเป็นซอมบี้เข้ามาคว้าตัวเธอไว้เเละกำลังยกโขยงมาอีกเป็นกองทัพ

"เเค่ เธอเท่านั้นเกรย์ เธอคนเดียวก็ได้ที่ต้องรอด  หนีไป!" พลังที่เหลือเพียงน้อยนิดของเธอของเพียงเเค่ส่งน้องชายไปให้ไกลจากที่นี้ ให้เขารอดชีวิตจากที่นี่ซะ

"ไม่นะ พี่มิวอย่าทำเเบบนี้!"

"ไปซะ!"

"ม้ายยยยยยยยยยยยยยย"



สำนักงานเรียวคุเอ็น

"ไม่นะ!"  ชายหนุ่มร้องเสียงดังลั่นสำนักงานเเละตื่นขึ้นมาจาก ความฝันเมื่อครู่ บนเตียงพยาบาลของสำนักงานเรียวคุเอ็น  
"พี่ ...ครับ ...... " เกรย์ ซันดิฟอร์นวัย 18 ปีเขาเดินทางออกตามล่าพวกผีดิบมานานหลายปี เเต่เมื่อเขาคนเดียวไม่สามารถปราบพวกปีศาจ จากพ่อมดตัวร้ายที่ควบคุมอยู่ในเงามืดได้ เขาจึงออกตามหา [พรรคพวก] ที่ช่วยเขาได้เเละก็ มา เจอที่นี่

"สำนักงานเรียวคุเอ็น......เรามาถึงที่นี่เเล้วสินะ อุ๊บ!"
"อย่าพึงขยับสิเดี๋ยวปากเเผลก็เปิดหรอกคุณพี่ชาย" เด็กสาวผู้มีพลังในการคืนสภาพเดิม ภูตประจำสำนักงานปรากฎตัวขึ้น ต่อหน้า เกรย์
"เอ้ย ปีศาจ! มาอยู่ที่นี่ได้ไง อะ....ออกไปนะ" =0=
"เฮ้อ~ จะบอกอะไรไว้นะคุณพี่ชายปีศาจอย่างฉันนี้เเหละที่ช่วยรักษาเเผลให้"
"กะ โกหกปีศาจจะมารักษากับมนุษย์ได้ยังไง!"
"เออ ก็จริงนะส่วนหนึ่ง รัน เค้าก็ช่วยรักษานายให้"

"อ้าว ตื่นเเล้วเหรอ" เซย์เดินเข้ามาในห้องเนื่องจากได้ยินเสียงเมื่อครู่
"นายเป็นใคร"
"ฉัน  เซย์  โฮคุโตะยินดีที่ได้รู้จัก"
"ฉันชื่อ เกรย์..... เกรย์ ซันดิฟอร์นเป็นผู้ยับยั้งการเเผ่พันธ์ของซอมบี้"
"เเล้วนาย...มาที่นี่เพื่อ.."
"นายพาฉันไปหาผู้คุมของสำนักงานนี้หน่อยสิ"
"....อ๋อ....."  -*-

ห้องผู้คุม
การรักษาเเผลของเครอสได้เสร็จสิ้นไปเรียบร้อยเเล้วยังเหลือเเต่บาดเเผลในใจที่ยังคงค้างคาอยู่
"เธอเนี่ยขยันหาเรื่องจริงๆเลย" ผู้คุมครอสพูดเเละมองหน้าหญิงสาวที่พยายามหนีหน้าเขาอยู่
"จุ้นจ้านจริง" เครอสพูดกลบเกลื่อนอาการหวั่นไหวต่อผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า
"พูดเเล้วมองหน้าคนที่พูดด้วยหน่อยสิ" มือใหญ่ๆของผู้คุมเลื่อนใบหน้าของเครอสเข้ามาประชิดเมื่อหญิงสาวออกปากจะพูดเขาก็เลื่อนริมผิวปากลงมาประกบจูบริมผิวปากสีกุหลาบของเครอสทันที

"อือ..." >///< ปฏิกริยาของเครอสเเสดงถึงความตกใจอย่างเห็นได้ชัดเธอขัดขืนอยู่นานเเต่ก็ไม่สำเร็จเนื่องจากเรี่ยวเเรงในตอนนี้หายไปหมดเเล้ว  ไม่นานนักผู้คุมครอสก็ถอดริมผิวปากออก

"ทะ ทำอะไรของนายน่ะ" 0///0 เครสพูดเเละยกมือขึ้นเเตะริมผิวปากอย่างเขินๆ

"คราวหน้าถ้าไม่ระวังอีกล่ะก็นะ... จะทำยังไงดีน้า~" ^^

"นายนี่มันน่านัก" -///-

"น่ารัก เหรอ" ^^

"ฉันจะฆ่า นายยยยยยยยย" =[]=

"หวา~"

"ผู้คุมมีคนมาพบน่ะ" เสียงเซย์เหมือนเสียงช่วยชีวิตเเต่ทว่าเมื่อไม่นานมานี้เครอสพึ่งลุกออกมาไล่กระทื้บผู้คุมเเต่ ดันเจ็บเเผลซะก่อนเลยล้มทับผู้คุมครอสพอดิบพอดีในท่าที่ไม่ค่อยจะเเฮปปี้ซักเท่าไหร่
"เออ ขอโทษที ที่ขัดจังหวะไปล่ะ" เซย์ทำท่าจะปิดประตูลง

"เอ้ย~! เดี๋ยวเข้ามาก่อนก็ได้ มะ....เมื่อกี้มันอุบัติเหตุน่ะ" =0=
"เเน่เหรอครับผู้คุมคนเค้าเห็นหมดเเล้วนะ" รันโผล่ออกมาจากด้วยหลังเซย์
"หา"
"จริงนะถามเจ้าพวกที่เเอบฟังอยู่บนเพดานได้เลย" โทโรที่ไม่รู้มาจากไหนพูดเเละเดินเข้าไปดึงฝาเพดานออกมา  ไม่ทันไร สามชิกทุกคนในสำนักงานก็พากันร่วงล่นลงมาเป็นสายฝน
"ลูลูช! โซลกิ!เซีย!อาคาเซะ! เจนี่! สนิปส์! ไอสะ! เเล้วก็เท็นก็เอากับเค้าด้วยเหรอเนี่ย" ผู้คุมครอสโวย
"ยังไม่หมดนะยังมีอีก" พูดเสร็จคุณชายโทโรก็เดินไปริมหน้าต่าง
"เเอบเนียนนะ ซีเเอล อเลน" เจ้าสองตัวนี้เกาะหน้าต่างเป็นตุ๊กเเกเลย ==
"อะ เหอะๆๆๆๆ"
"ไร้สาระจริงๆเลย ชั้นไม่ทำเรื่องเเบบนั้นหรอก" อเล็กซ์ที่ผ่านมาทางประตูพูดชึ้น
"อเล็กซ์ยอมรับมาเหอะแกน่ะเผ่นออกมาก่อนเค้าจะจับได้อีก" ลูลูชพูด
"น่ะหนวกหู!~" -//-
"อ๋อเเสดงว่าทุกคนเลยสินะ" เครอสพูดขึ้นพร้อมบรรยากาศที่เปลี่ยนไป
"มะ เเหม อย่ามาอำกันเล่นดีกว่าน่าเจ้ตอนนี้พลังยังไม่กลับมาหมดเลยนะ" ลูลูชเถียง
"ผู้คุม จัดการให้ที" -*-
"ได้เลย" -*-
" หวา~! " =0= เเต่ไม่ทันที่ผู้คุมครอสจะไล่บึ้มเจ้าบ้าลูลูชเซย์ก็เเซกขึ้นมาซะก่อน

"ผู้คุม มีคนอยากพบอยู่เขามาขอความช่วยเหลือด่วนนะ!"

“เข้ามาได้แล้วนายน่ะ”

“อึม” เกรย์เดินเข้ามาในห้องเขามองดูสมาชิกคนอื่นๆที่กองอยู่บนพื้นอย่าง งงๆ เขาย่อตัวลงมานั่งหลวมๆและพูดออกมา

“หวัดดี สมาชิกของสำนักงานเรียวคุเอ็นชั้นชื่อ เกรย์ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ได้ยินว่านายมาพบผู้คุมครอสไม่ใช่เหรอไง” เซย์พูด

“ฉันต้องแนะนำตัวกับคนที่ต้องมาร่วมงานกันก่อนสิ”

“แล้วนายมีปัญหาอะไรล่ะถึงมาที่นี่”

“ถามได้ดี” เขาพูดและลุกขึ้นมายืนแบบนิ่งๆ

“เหตุผลที่ฉันมาที่นี่มี 2 อย่าง” เกรย์พูดและใช้มือเกาศีรษะเบาๆเขาทำท่าเงียบไปซักพักแล้วพูดออกมาอีกรอบ

“อยากฟังข่าวดีหรือข่าวร้ายก่อนล่ะ”

“วางตัวน่าหมั่นไส้ชะมัดนายเนี่ย”= =

“เห็นด้วยกับลูลูช” =0=   อเลนยกมือเสนอ

“พวกนายช่วยรูดซิบปากซักพักได้มั้ย” ผู้คุมครอสหันมาจ้องตาเขม็ง-*-

“คร้าบ~”-0-

“นายลองเล่าเรื่องที่นายมาที่นี่แบบพอให้เจ้าโง่พวกนี้เข้าใจทีสิ” เท็นพูด

 “ชั้นเป็นผู้ยั้บยั้งการกระจายของซอมบี้แล้วพวกที่อยู่เบื้องหลังกองทัพซอมบี้นั่นก็คือพวกพ่อมดมืด ชั้นไล่ล่าพวกนั้นมาทั้งชีวิตและก็ได้รู้เหตุผลหลักของมันแต่เรื่องนั้นไม่เกี่ยวหรอกเหตุผลที่ฉันมาที่นี่คือ พวกนั้นคิดจะมาปลุกซอมบี้ที่ประเทศนี้”

“ปิ๊งป่อง!” ซีแอลทำเสียงกวนๆเมื่อเข้าใจสิ่งที่เกรย์พูดมา

“พวกงานน่าเบื่ออีกแล้วสิเนี่ยงานนี้ฉันของบาย”ลูลูชรีบปฏิเสธงานก่อนใครเพื่อน

“’งั้นแล้วต้องการให้พวกฉันทำอะไรล่ะ” อเล็กซ์พูด

“ช่วยเค้าจิ้” สนิปส์ทำหน้าเบ้และชี้ไปที่เกรย์

“คงไม่รบกวนพวกนายมากหรอกฉันมาขอให้พวกนายช่วยสืบให้หน่อยว่าสถานที่ ที่พวกมันเข้ามาติดตั้งซอมบี้ให้แล้วต่อจากนั้นฉันคงต้องจัดการเองถ้านายไม่ช่วยชั้น” (- -)

“ทำเหมือนพวกเราแล้งน้ำใจไปได้ต้องช่วยแหงอยู่แล้วล่ะครับ” รันพูดและยิ้มให้ทุกคนในสำนักงานอย่างอ่อนโยนทำเอาพวกผู้ชายเปลี่ยนแปลงไปทันควัน

“แหมๆพวกเราเมื่อมีคนลำบากก็ต้องช่วยแหงอยู่แล้ว”[เซย์]

“ผมก็ไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดทิ้งงานหรอกน้า~” [โซลกิ]

“ผมต้องช่วยแหงอยู่แล้วล่ะ เนาะอเลน ” ลูลูชพูดและหันไปจ้องอเลน

“แล้วไอ้บ้าตัวไหนมันบอกขอบายเมื่อกี้วะ”  = =

“หึม เมื่อกี้ว่าไงนะ” -*-

“เปล๊า~!”=3=

“งั้นฉันจะจัดการให้แล้วกันระหว่างนี้นายก็พักอยู่ที่นี่ก่อนแล้วกัน” ผู้คุมครอสพูด

“ล้อเล่นน่ะที่ที่มีเจ้าตัว น่ารัจเกียจอย่างปีศาจมาเดินป้วนเปี้ยนตามทุกห้องของบ้านน่ะเหรอ” = =

“รำคาญนักก็ไปที่อื่นซะสิ” โทโรออกปากไล่ทำให้คนที่ถูกว่าจิ๊ดขึ้นมา

“ไม่ดีกว่าเพราะอยู่นี่ก่อนก็ได้เพราะชั้นเป็นคนง่ายๆไม่เรื่องมากเหมือนผู้หญิงหรอกนะ”

แล้วเมื่อกี้เค้าเรียกว่าอะไรฟะ = =  (ความคิดของทุกคนในสำนักงาน)

“เฮ้~จัดห้องให้เค้าหน่อยสิ” ครอสออกคำสั่งขึ้นมาลอยๆ ซักพักสิ่งที่ครอสต้องการก็โผล่ขึ้นมา

“รินจัง เอ๋” อลิเซียเรียกชื่อ ภูตประจำสำนักงานเบาๆและก็ต้องไปสะดุดกับสิ่งที่รินพามาด้วย

“อามาโนะคุง” ไอสะตะโกนออกมา

“ปีศาจมาอีกแล้วเหรอ แถมสองตัวเลยด้วย” เกรย์หน้าซีดไปเลย

“เสียมารยาทนะคุณพี่ชาย” = =

“ไอสะ ๆ” อามาโนะจากุยักษ์ตัวน้อยวิ่งเข้าไปหาไอสะทันทีเพราะหลังจากภารกิจนั้นท่าทางว่าอามาโนะจะชอบไอสะเป็นพิเศษ

“แต่ทำไมล่ะไหนบอกว่ากลับโลกปีศาจไปแล้ว” ไอสะพูดพร้อมอุ้มเจ้ายักษ์ตัวน้อยขึ้นมา

“อามาโนะจะมาช่วยพวกเราอีกแรงนะ”

“หา!ว่าไงนะผู้คุมนี่มันปีศาจน้า~” รู้สึกว่าเกรย์จะเป็นโรคแพ้ของพวกปีศาจ(แต่ไม่ใช่ซอมบี้)

“จะว่าไปพวกคนในห้องนี้ก็มีสายเลือดปีศาจแทบทั้งหมดเลยนี้” ผู้คุมครอสพูด

“หา!นี้ชั้นต้องอยู่กับปีศาจพวกนี้เรอะ ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”  T^T

 

...............................................................................................................