ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนจบบันทึกของเรื่อง
ในป่าเเห่งความตาย
(บันทึกของ รินนะ ฮิเมะ)
"เห็นเเล้วสินะ" ผู้ชายคนนั้นพูด
"ใช่เห็นเต็มตาเลยว่านายฆ่าเด็กคนนั้นเเละกำลังจะฝังศพปกปิดเรื่องนี้ไม่ให้ใครรู้" ฟาเนียที่ลงมาจากต้นไม้ตอบเเทนฉัน
"นายคงคิดสินะว่าในที่ที่น่ากลัวเเละกลายเป็นเขตห่วงห้ามเเบบนี้จะไม่มีใครพบศพ" ฉันพูดบ้าง
"พวกเธอเห็นฉันทำลงไปเเล้วคงปล่อยให้กลับไปไม่ได้" อีตาผู้ฆาตกรรมพูดเเละหันคมมีดมาทางฟาเนีย
"หึ นายคิดว่าคนธรรมดาจะกล้าเข้ามาในป่าเเห่งนี้เรอะ" ฉันพูด
"อะไร คิดจะขู่ฉันให้กลัวล่ะสิไม่มีทางจะบอกว่าพวกเธอเป็นอะไรที่ไม่ใช่คนงั้นหรอ" เขาถาม หึ ปากบอกว่าอย่างนั้นทำไมนายถึงตัวสั่นล่ะ ==^
"โกหก ฉันอ่านใจนายได้ตอนนี้นายกำลังกลัว" ฟาเนียพูดน้ำเสียงเย็นจนน่าขนลุก
"ฉันไม่ได้กลัว ยัยเด็กผี "
"แห้ม~ดูก็รู้ว่ากลัว " =^= ฉันพูด
"หยุดพูดนะเดี๋ยวได้ก็รู้กันนังเด็กผี ฉันจะส่งเเกไปยมโลกเอง"
"ใครกันเเน่" [ฟาเนีย]
"นั่นสิ"[ฮิเมะ]
"ที่จะส่งเเกไปยมโลก" [ฟาเนีย , ฮิเมะ]
"กี้ กี้ กี้ " เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นรอบๆตัวของป่าก่อนที่ฉันจะจัดการนายคนนั้น
"เเย่เเล้วสิ" ฟาเนียพูดเอ๋หมายความว่าไง
"ทำไม...เกิดอะไรขึ้น" ฉันถาม
"พวก สึรึเบโอโตชิ มันจะเริ่มอาละวาด ดูดพลังชีวิตคนเเล้ว" ฟาเนียตอบซึ่งมันเป็นคำตอบที่ไม่ค่อยเเฮปปี้ซักเท่าไหร่ ==^
"เเล้วมันคืออะไร"
"ไว้พูดทีหลังตอนนี้รีบหนีก่อนเถอะเเยอะเเบบนี้สู้ไม่หมดเเน่"
"เเต่เจ้านั้น" เจ้าฆาตกรรมนั้นมัน
"เดี๋ยวมันก็ตายเองล่ะเด็กที่เจ้านั่นฝังไปเดี๋ยวก็เกิดเป็น สึรึเบโอโตชิ เเล้ว"
"หึม?"
"อ๊าก~มือช้านลีบหมดเเล้ว" เสียงเจ้าหมอนั่นพูดพร้อมมองดูมือที่ถูกดูดพลังชีวิตไป
"ไปเถอะสมน้ำหน้ามันเเล้วหายกัน" ฉันพูด
"เผ่นเเหละดีสุดเเล้ว" ซึ่งฟาเนียก็ไม่ขัดข้อง
~~~~~~~~~~~~~~~~ ซิ่งโลด~~~~~~~~~~~~~
ข้างนอกป่า
"ตกลงเธอจะอธิบายเรื่องเจ้าผีดูดวิญญาณนั่นได้ยัง"
"เออจ้าๆ เจ้า สึรึเบโอโตชิ เกิดจาก วิญญาณของสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่ถูกฝังจะถูกดูดเข้าสู่ต้นไม้กลายเป็ยภูตเเล้วออกมาดูดพลังชีวิตคน ไงล่ะ"
"ชิ วันนี้ซวยจริงๆด้วยเเฮะ"
"อะเช้าเเล้ว" ฟาเนียพูด
"เร็วจริงนะ"
"อืม"
"งั้นฉันหมดธุระเเล้วฉันไปเเล้วกันนะ" ฟาเนียพูด
"ฉันก็ไม่มีไรเเล้วนิ"
"อึม หวังว่าคงได้เจอเธออีกนะ"
"อย่าดีกว่าลืมฉันไปเหอะฉันไม่ค่อยผูกติดกับใครเท่าไหร่"
"อึม ไม่รู้สิเเล้วเเต่โชคชะตา งั้นฉันไปล่ะนะ บาย รินนะ ฮิเมะ"
"..........." ในโลกนี้มีอะไรที่เราไม่รู้จักอีกแยอะสินะ
.........................................................................................................................
จบซักที เหนื่อยไปหมดเเย้ว~ เเต่ก็บ่ถอยค่า สู้ต่อปาย~
รินนะ ฮิเมะ
เซร่า ฟาเนีย
ติดตามชมตอนต่อไปอีกนะค่ะ~ ><
(บันทึกของ รินนะ ฮิเมะ)
"เห็นเเล้วสินะ" ผู้ชายคนนั้นพูด
"ใช่เห็นเต็มตาเลยว่านายฆ่าเด็กคนนั้นเเละกำลังจะฝังศพปกปิดเรื่องนี้ไม่ให้ใครรู้" ฟาเนียที่ลงมาจากต้นไม้ตอบเเทนฉัน
"นายคงคิดสินะว่าในที่ที่น่ากลัวเเละกลายเป็นเขตห่วงห้ามเเบบนี้จะไม่มีใครพบศพ" ฉันพูดบ้าง
"พวกเธอเห็นฉันทำลงไปเเล้วคงปล่อยให้กลับไปไม่ได้" อีตาผู้ฆาตกรรมพูดเเละหันคมมีดมาทางฟาเนีย
"หึ นายคิดว่าคนธรรมดาจะกล้าเข้ามาในป่าเเห่งนี้เรอะ" ฉันพูด
"อะไร คิดจะขู่ฉันให้กลัวล่ะสิไม่มีทางจะบอกว่าพวกเธอเป็นอะไรที่ไม่ใช่คนงั้นหรอ" เขาถาม หึ ปากบอกว่าอย่างนั้นทำไมนายถึงตัวสั่นล่ะ ==^
"โกหก ฉันอ่านใจนายได้ตอนนี้นายกำลังกลัว" ฟาเนียพูดน้ำเสียงเย็นจนน่าขนลุก
"ฉันไม่ได้กลัว ยัยเด็กผี "
"แห้ม~ดูก็รู้ว่ากลัว " =^= ฉันพูด
"หยุดพูดนะเดี๋ยวได้ก็รู้กันนังเด็กผี ฉันจะส่งเเกไปยมโลกเอง"
"ใครกันเเน่" [ฟาเนีย]
"นั่นสิ"[ฮิเมะ]
"ที่จะส่งเเกไปยมโลก" [ฟาเนีย , ฮิเมะ]
"กี้ กี้ กี้ " เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นรอบๆตัวของป่าก่อนที่ฉันจะจัดการนายคนนั้น
"เเย่เเล้วสิ" ฟาเนียพูดเอ๋หมายความว่าไง
"ทำไม...เกิดอะไรขึ้น" ฉันถาม
"พวก สึรึเบโอโตชิ มันจะเริ่มอาละวาด ดูดพลังชีวิตคนเเล้ว" ฟาเนียตอบซึ่งมันเป็นคำตอบที่ไม่ค่อยเเฮปปี้ซักเท่าไหร่ ==^
"เเล้วมันคืออะไร"
"ไว้พูดทีหลังตอนนี้รีบหนีก่อนเถอะเเยอะเเบบนี้สู้ไม่หมดเเน่"
"เเต่เจ้านั้น" เจ้าฆาตกรรมนั้นมัน
"เดี๋ยวมันก็ตายเองล่ะเด็กที่เจ้านั่นฝังไปเดี๋ยวก็เกิดเป็น สึรึเบโอโตชิ เเล้ว"
"หึม?"
"อ๊าก~มือช้านลีบหมดเเล้ว" เสียงเจ้าหมอนั่นพูดพร้อมมองดูมือที่ถูกดูดพลังชีวิตไป
"ไปเถอะสมน้ำหน้ามันเเล้วหายกัน" ฉันพูด
"เผ่นเเหละดีสุดเเล้ว" ซึ่งฟาเนียก็ไม่ขัดข้อง
~~~~~~~~~~~~~~~~ ซิ่งโลด~~~~~~~~~~~~~
ข้างนอกป่า
"ตกลงเธอจะอธิบายเรื่องเจ้าผีดูดวิญญาณนั่นได้ยัง"
"เออจ้าๆ เจ้า สึรึเบโอโตชิ เกิดจาก วิญญาณของสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่ถูกฝังจะถูกดูดเข้าสู่ต้นไม้กลายเป็ยภูตเเล้วออกมาดูดพลังชีวิตคน ไงล่ะ"
"ชิ วันนี้ซวยจริงๆด้วยเเฮะ"
"อะเช้าเเล้ว" ฟาเนียพูด
"เร็วจริงนะ"
"อืม"
"งั้นฉันหมดธุระเเล้วฉันไปเเล้วกันนะ" ฟาเนียพูด
"ฉันก็ไม่มีไรเเล้วนิ"
"อึม หวังว่าคงได้เจอเธออีกนะ"
"อย่าดีกว่าลืมฉันไปเหอะฉันไม่ค่อยผูกติดกับใครเท่าไหร่"
"อึม ไม่รู้สิเเล้วเเต่โชคชะตา งั้นฉันไปล่ะนะ บาย รินนะ ฮิเมะ"
"..........." ในโลกนี้มีอะไรที่เราไม่รู้จักอีกแยอะสินะ
.........................................................................................................................
จบซักที เหนื่อยไปหมดเเย้ว~ เเต่ก็บ่ถอยค่า สู้ต่อปาย~
รินนะ ฮิเมะ
เซร่า ฟาเนีย
ติดตามชมตอนต่อไปอีกนะค่ะ~ ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น