The Journey : บันทึกการเดินทางสู่อเมริกาฉบับนักเรียน

ลำดับตอนที่ #1 : Greeting!

 
DEAR MY JOURNEY
           
           ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่าชีวิตนี้ไปต่างประเทศในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนทั้งนั้น (ถ้าไม่นับฮ่องกง สิงคโปร์ใกล้ๆนี่นะคะ) ตอนอยู่มัธยมก็ไป Argentina โครงการ AFS หรือ American Fields Serveice มา แล้วเมื่อต้นปีที่ผ่านมา (ปี 2011) ก็ไปเหยียบอเมริกาประเทศที่ใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนเช่นกัน แต่เป็นโครงการแบบระยะสั้นแค่ 1 เดือนเท่านั้นค่ะ ถึงเวลาจะสั้นแต่มันก็เป็น 1 เดือนที่มีค่ามากๆ ทำให้เรารู้ว่าสังคมอเมริกันไม่ได้มีภาพแค่ที่เราเคยจินตนาการเอาไว้เท่านั้น ยังมีแง่มุมอื่นๆที่บางทีเราก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน!

           ถ้าถามว่าทำไมถึงไป summer ต่างประเทศ แพงก็แพงแถมยังไม่คุ้ม คำตอบตรงๆ (ส่วนตัว) คืออย่างที่บอก ใฝ่ฝันที่จะไปเหยียบอเมริกามาตั้งแต่เด็ก แต่โครงการ AFS ใครๆก็รู้ว่าคู่แข่งเยอะมาก! เขาคัดเด็กที่เก่งภาษาอังกฤษระดับเทพเท่านั้น! แล้วตอนนั้นเราก็ยังต๊อกต๋อยอยู่เลย ไม่มีอะไรไปสู้เขาเลยเลือกไปอเมริกาใต้ซึ่งจริงๆก็สนใจอยู่เหมือนกัน จะมีซักกี่คนที่ไปได้เหยียบอเมริกาใต้คะ? ทั้งค่าตั๋วเครื่องบินก็แพง ไกลก็ไกล เดินทางก็เหนื่อยเกือบ 2 วัน อ้อมโลกขนาดนั้นคนคงไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ 5555 เอาล่ะ เริ่มออกทะเล กลับฝั่งก่อนๆ 555 พอเข้ามหา'ลัยก็เริ่มคิดจะเดินตามความฝันอีกครั้ง ด้วยความที่เพิ่งเข้าปี 1 ยังไม่มีเพื่อนที่สนิทดีที่ไหร่ โครงการ work and travel ก็เลยยังไม่อยู่ในหัว เพราะเอาเข้าจริงๆการไป work นี่ไปเป็นกลุ่มกับเพื่อนจะสนุกกว่าจริงมั้ยคะ? ถึงบางคนเลือกจะไปคนเดียวหรือคิดว่าไปหาเพื่อนเอาข้างหน้าก็ได้ แต่จริงๆแล้วการได้ไปกับเพื่อนที่เรารู้จักมาก่อน หรือเป็นกลุ่มเดียวกับเรายังไงมันก็รู้สึกอุ่นใจกว่า อย่างน้อยมันคงไม่กล้าทิ้งให้เราตายง่ายๆขนาดนั้น!

           ดังนั้นเลยมองหาพวกโครงการแลกเปลี่ยนก็พบว่ามีหลายที่ทีเดียวที่กำลังรับสมัครและเปิดสอบอยู่ พอศึกษาข้อมูลเสร็จสรรพก็สมัครเลย (ยังไม่ได้ถามผู้ปกครองด้วยซ้ำ 555) และด้วยความที่อยากไปมากๆ เลยเอาแต่นั่งดูหนังอเมริกัน ฟังเพลงที่ฮิตๆในอเมริกาตอนนั้น บอกตรงๆเลยว่าไม่ได้แตะหนังสือ หรือท่องศัพท์อะไรเลย (เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีมากๆค่ะ) ไปสอบทั้งๆที่หัวโล่งยังงั้นแหละ เพราะประเมิณข้อสอบต่ำเกินไป คิดว่าความรู้ระดับมหา'ลัยน่าจะรอดได้อย่างสบายๆ แต่ไม่เลยค่ะ มันค่อนข้างเป็นข้อสอบที่สับสน passage ทั้งเยอะทั้งยาว แถมเวลาก็น้อย เปิดหน้าแรกๆมาตัดกำลังใจมากๆ แต่ก็อดทนทำต่อไปแล้วยอมรับชะตากรรมว่าทำตัวเอง! สุดท้ายก็ผ่านมาได้ อาจจ่ายเยอะหน่อย แต่อุตส่าห์ตั้งใจไว้แล้ว สอบได้ก็ต้องไปล่ะวะ! 55555

          โอเค บลา บลา บลา เกี่ยวกับชีวิตตัวเองมาเยอะแล้ว คงพอจะรู้จักกันแล้วนะคะ ตอนหน้าจะพูดถึงเรื่อง VISA และการสัมภาษณ์วีซ่าอเมริกาที่เค้าว่ากันว่าน่าสยดสยองกว่าการสัมภาษณ์ใดๆ แต่!!! อย่าเพิ่งเชื่อใครถ้ายังไม่ได้อ่านบันทึกฉบับนี้! แล้วพบกันใหม่ค่ะ! :)  

 

SEE YA NEXT JOURNEY!