คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [6]แผนการร้าย แก้แค้น ยาย(ย้ำว่ายาย) คาสโน
SUNGMIN TALK:: ขึ้นชื่อตอนเหมือนกับชื่อฟิคซะงั้นเราเหอๆยังไงต้องติดตามจร้า
จากที่เค้าแจกแจงแผนทั้งหมดให้ผมฟังแล้วเค้าก็ถามขึ้นมาว่า
(เรื่องแผนยังไม่บอกนะเค๊อะ::คนเขียน) (ทำไมอีนี่โผล่มาบ่อยจังฟะ::คนอ่าน)
"ตกลงนายว่าไงหล่ะ" เค้าถามผมเสียงเบา
"คงจะสนุกน่าดูลองดูสิฮะ ^ ^" ผมตอยอย่างมั่นอกมั่นใจ
"ดีมากงั้นต่อไปนีเราต้องสามัคคีกัน" แล้วเค้าก็ยื่นมือมาให้ผมเพื่อจะจับมือ
"สามัคคีกัน!! "แล้วผมก็ตกลง พร้อมจับมือเค้า เป็นเชิงตกลง
"อื้อ!! เอาเป็นว่านายตกลงแล้วนะ "
"อื้มๆ"ผมตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ
"งั้นคืนนี้ฉันจะมาเฝ้านายที่นี่ละกันนะ" เค้าพูดขึ้น
"อย่าลำบากเลยดีกว่านะ" ผมเกรงใจเค้าหน่ะไม่ใช่อะไร
"จะได้วางแผนด้วยไงนายอยูคนเดียวคงเหงาหน่ะเพราะฉันก็เอาชุดมาแล้วด้วยอู่บน รถ ^ ^"
ผมเริ่มมคิดว่าเค้าน่าจะเป็นคนดีนะฮะ
ก๊อก ๆๆ!! <<ใครมาฟะเนี่ย!!
"ต๊อกโปกิมาส่งแล้วครับบบ" เสียงลองลิ่วๆมาจากข้างนอก
"อ้อ!! คือฉันสั่งมาเองแหล่ะอาหารรพ.คงไม่อร่อยใช่ไม๊ล๊าาาาาา" เค้านี่รู้ใจผมมากเลย
ผมพูดตรงๆนะครับว่านอกจากป๊า มี๊ และพี่ชินดงแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ใจผมได้ดีเลยเพราะผมเป็นคนเข้าถึงยากอ่ะครับ
ขนาดคยูฮยอนแฟนเก่าของผมที่คบกันมีสามปียังไม่รู้ใจผมดีเลยหล่ะ แสดงว่าคิบอมเนี่ย เทพจริงๆ ^ ^
"ซองมิน ซองิมน ลีมิ้นนนนนนนนนนนนนนนนนน" เสียงบอมลอยเข้าหูผม
"หาาา!! อ่ะอืมมีไรหรอ"
"มานั่งกินได้แล้ว เหม่อไปไหนหน่ะฮะ"
"อ้อ!!อืม!! เฮ้ย!!~มาได้ไงเนี่ย!!" O{}O
ผมตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้ามากกเพราะ โต๊ะกินข้าวธรรมดาแปลงร่างเป็นกระทะต๊อกโปกีร้อนๆ โอ้วว!!น้ำยายหก
ถ้าผมไม่นอนห้องวีไอพีพิเศษโคตะระที่คิบอมจัดให้หล่ะก็ พยาบาลคงเข้ามาด่าพวกผมแล้วหล่ะครับแหะๆ
"มานั่งๆ" คิบอมเลื่อนเก้าอี้ให้ผมนั่งตรงข้ามกับเค้าแล้วเค้าก็กลับไปนั่งที่พร้อมกับส่งจานมาให้ผม
"อื้อๆขอบใจนะ" ผมพูดขอบใจเค้า
"ไม่เป็นไรกินเยอะๆๆละกันนะ"
"อื้มมม!!^ ^ " แล้วผมก็จัดการหาอาหารตรงหน้าอย่างไม่รีรอ
"ค่อยๆกินก็ได้" สงสัยเค้าคงทนเห็นสะภาพผมไม่ไหวจึงพูดขึ้น
"อ้ออันอาหย่อยอิ"ผมพูดทั้งๆที่อาหารเต็มปาก
"555 นายที่น่ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ" แล้วเค้าก็ยื่นมือมาขยี้หัวผมจนไม่เป็นทรง
"5555555555555"แล้วเราสองคนก็หัวเราะพร้อมกันแล้วกินอาหารข้างหน้าอย่างมีความสุข
.
..
...
....
.....
......
.......
........
.........
..........
ตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่าๆแล้วครับแต่พวกผมก็ยังคุยเล่นกันอยู่ ผมไม่คิดเลยว่าลูกยากูซ่าอย่างคิบอมจะมานอนเฝ้าคนอย่างผม
"นี่ๆแล้วแผนหน่ะจะเริ่มเมื่อไหร่หรอ" ผมถามเค้า
"เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เลยดีกว่านะ ฮ๊าวววว!!" นอนเถอะ
"good night นะ" ผมพูดพร้อมทิ้งตัวลงนอน
"อื้อ ฝันดี" เค้าพูดพร้อมทิ้งตัวลงนอนลงบนโซฟา
วันรุ่งขึ้น!!~
ก๊อกๆๆๆ แอ๊ดดดด!!
"ฮ๊าวว!! ใครมาแต่เช้าเนี่ยคิบอม" ผมตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย
"ฮ๊าวววววววววว!! ไม่รู้อ่ะ" ผมสองคนมองหน้ากันแล้วพร้อมใจเดินออกจากประตูห้องนอนไปห้องรับแขกกก็..พบกับ
= [ ] = ผมอึ้งไปสองวิ เพราะไม่นึกเลยว่าแผนการที่ผมกับคิบอมคิดไว้มันต้องเริ่มเร็วขนาดนี้
เพราะคนที่มาเยี่ยมผมตอนนี้คือ... ดงเฮ และ....คยูฮยอน
"อ๊าวววว!!สวัสดีคยูอยอน สวัสดีดงเฮ" เมื่อผมหายอึ้งแล้วผมก็ทักทายเค้าสองคนที่ยืนอึ้งอยู่ตรงประตู
"สวัสดีมิน สวัสดีครับคุณ ( - -)+++ (= = zz)" สายตาอมหิตของคยูฮยอนที่ส่งฟิ๊วๆมาที่คิบอมเหอะๆ
"นั่งก่อนสิ "ผม,ชี้ให้พวกเค้าไปนั่งที่ห้องรับแขก ในห้องของผม
(*รพ.ส่วนใหญห้องวีไอพีจะมีสองห้องติดกันคือห้องพักผู้ป่วยกะห้องนั่งเลนนี่เอง)
"เป็นไงมั่งหล่ะ ..ซองมิน" ดงเฮกล่าวทักทายผมที่ยืนอยู่ พร้อมกระแทกเสียงเน้นๆไปที่ชื่อผมแล้วเค้าก็นั่งลง
"ก็ไม่เป็นไรหน่ะดงเฮพอดี..มีคนพิเศษมาเฝ้าไข้เลยดีขึ้นเยอะ"
แล้วผมก็ลงไปนั่งที่ตักของคิบอมที่นั่งก่อนอยู่แล้วพร้อมกับหอมแก้มคิบอมไปฟอดใหญ่
"โถ่!!~มิ้นก็ อายเค้ามั่งสิ" เออครับ!!คิบอมก็เล่นกะผมด้วย โดยการหอมแก้มผมกลับฟอดใหญ่(กว่าผม)
พร้อมเอามือมาโอบรอบเอวผมทำตาหวานใส่คิบอมพร้อม
ผมแอบชะแว๊บไปดูสีหน้าของสองคนที่มาเยี่ยมผมซึ่งหดเหลือครึ่งนิ้ว
ตลกเป็นบ้า5555(ผมแอบขำในใจ)
"อ๋อ!!เร็วดีเหมือนกันนะมิน" คยูฮยอนพูดขึ้น
"ใช่!!แล้วจะทำไมหรอแล้วนายก็ควรจะเรียกฉันว่าซองมินดีกว่านะคำว่ามินหน่ะมันดูสนิทเกินไปไม่เหมาะกับนายหรอก!! ^ ^"
ผมพูดกระแทกเสียงพร้อมยิ้มกลบเกลื่อนสถานการ์ณ
"อื้ม!!ดงเฮ นี่ไง!!~แฟนใหม่ของฉัน ลืมบอกไปหน่ะ มันบังเอิญดีเหมือนกันนะ ที่คนเลวที่ทิ้งมิ้นไปคือแฟนใหม่ของนายหน่ะ" คิบอมพูดมั่ง
"นั่นสิ!! บังเอิญจริงๆ ว่าแต่..นายรู้จักซองมินมานานเท่าไหร่แล้วคบกันมานานรึยัง"ดงเฮถาม
"ผมก็อยากรู้" คยูฮยอนถามขึ้น
"ก็..คบกันก่อนที่จะมาคบนาย(เธอ)ไง" ผมกับคิบอมพูดพร้อมกัน
"หมายความว่าไง??"ดงเฮถามเสียงสงสัย
"ก็..ตอนที่ฉันคบเธออยู่ฉันก็คบซองมินไปด้วยหน่ะสิ" คิบอมตอบ
"ก็วันนั้นนายจะขอฉะนแต่งงานไม่ใช่หรอ" ดงเฮถาม
"ก็ใช่!! เธอมันแค่ของเล่นหน่ะที่จริงฉันซ้อมเพื่อจะขอซองมินแต่งงาน"
แล้วคิบอมก็หยิบแหวน(ที่เตี๊ยมกันเมื่อคืน)ขึ้นมาใส่นิ้วของผม
"นี่ไง!!" แล้วคิบอมก็ยกมือผมขึ้นมาจูบพร้อกับยื่นมือผมให้คยูฮยอนกับดงเฮดู
"หมายความว่ายังไงซองมิน"คยูฮยอนถามผมมั่ง(สองคนนี้สามัคคีกันดีเน๊อะผลัดกันถาม)
ผมเดินไปจับคางของคยูฮยอนที่นั่งอยู่ข้างดงเฮ พร้อยกหน้าเค้าขึ้นมาก้มหน้าทำถ้าจะจูบเค้าแล้วเค้าก็หลบตาลง
ผมก็เลยผลักหัวเค้า พร้อมกับบอกเค้าว่า..
"555 คยูฮยอนนายมันก็แค่ของเล่นของฉันหน่า"
"ซองมิน!! ป่ะดงเฮกลับ!!" คยูฮยอนพูดแบบลมขึ้นผมไม่เคยเห็นเค้าโมโหขนาดนี้เยอึ้งไปครึ่งวิ
ปัง!!
พอเค้าปิดประตูลงผมกับคิบอมก็มองหน้ากันพร้อมกับพูดพร้อมกันว่า
"5555555สะใจหว่ะ!!"
ความคิดเห็น