คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [4]เปิดฉากกHELL RENGER
KIBUM TALK:: [ฮันกยองคือพ่อของคิบอมส่วนแม่คือฮีชอล]
"อุ๊+ ว๊ะ! ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"โว้ยยยยยยยยยยยยย!! เสียงอะไรฟะ!!" ใครมาเสียงดังแต่เช้าเนี่ย!!
ผมหงุดหงิดเปิดประตูห้องนอนแล้วมองไปข้างล่างบ้านของผม พบกับเอิ่ม!!~
"นี่!! ป๋าาาา ม๊าดีใจอ่ะ ที่บอมมี่ลูกเราเลิกกะไอ่ด๊องแด๊งไรนั่นอ่ะ" <<ม๊าหรือแม่ผมครับชื่อฮีชอล
"เหอะๆๆเก็บอารมณ์ไว้ก็ได้นา อามี๊ง่าาา" << ป๋าหรือพ่อของผมชื่อฮันกยองฮะ
[นักเขียน::เคยคิดอยู่เมือนกันนะ..ว่าอยากแต่งฟิคที่มีป๋าเป็นคนจีนพูดไม่ชัดดูบ้างอยากรู้อะค่ะว่าจะมีบทบาทเป็นอย่างไร(คนเขียนเจือกกอีกละคนอ่านเค้ากำลังมันส์ต่อยอีกซักที) (T/ \T) ไม่กวนแล้วคร้าอย่าเพิ่งต่อย]
คือต้องอธิบายหน่อยนะครับ..ว่าป๋ากะม๊าผมอะไม่ค่อยชอบดงเฮ(เรียกอย่าห่างไกล)ตั้งแต่แรกแล้ว
แม้ว่าป๋ากะม๊าจะสนิทกับพ่อแม่ของดงเฮก็เหอะครับ เมื่อ(แอบ)ฟังป๋ากะม๊าของผมคุยจนสะใจแล้วว
ผมก็เดินเข้าห้องห้องเพื่อไปอาบน้ำ ตอนนี้ก็ 9.57น.แล้วผมเป็นยากูซ่าแน่นอนว่าไม่มีงานอะไรหรอกครับ
แต่..วันนี้ผมต้องไปเยี่ยม เคะที่ผมไปส่งที่รพ.เมื่อวานหน่ะครับ
ผมจึงรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินลงบรรไดลงปเพื่อจะออกจากบ้านแต่..
"คิมคิ ลื้อจะไปไหนกันฮะ" ป๋าผมเรียกผมขึ้น (ป๋าผมเรียกผมว่าคิมคิครับ)
"ไปเยี่ยมเพื่อนที่โรง'บาล ครับป๋า"
"มาคุยกะม๊าก่อนสิบอมมี่มามะ" = = ม๊าผมเรียกผมว่าบอมมี่ฮะ
"คือ..ผมรีบฮะม๊า" ผมรีบพูดแล้วเดินไปที่ประตูแต่ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวออกจากประตูนั้นก็มีเสียงลอยมากระทบที่หูผมว่า..
"มาคุยกะม๊าก่อนสิครับบอมมี่( ^ ^)+++ (- -" " ) " คิดภาพเอาเองนะฮะ
ผมจำใจต้องสาวเท้าไปนั่งโซฟาใกล้ๆม๊า ในห้องนั่งเล่น
"ดีมากกกบอมมี่" ม๊าผมพูดขึ้นจริงๆผมไม่ค่อยอยากให้ม๊าผมโกรธหรอกฮะเพราะม๊าผมโกรธน่ากลัว
"มีอะไรจะพูดกะผมหรอครับ" บทสนทนา ระหว่าง ครอบครับผมก็เกิดขึ้น
"คือ..ป๋ากะม๊าได้ยินว่าลื้อเลิกกะเดกที่ชื่อว่า เอิ่ม..อะไรนะแด๊งด๊องเอิ่ม!! อ้อ!! ดองง" = = ดอง
"ด๊องฮะป๋า แต่ตอนนี้เรียกดงเฮดีกว่านะฮะ"
"อื้อ!! นั่นแหล่ะนั่นแหล่ะ" [ป๋า]
"แล้ว..ใครเป็นคนบอกเลิกฮะ ระดับบอมมี่เนี่ย!!~ บอมมี่ต้องเป็นคนบอกเลิกแน่เลยชิมิจ๊ะ ^ ^" [ม๊า]
"ดงเฮ..เป็นคนบอกเลิกฮะ" [ผมมม]
"ฮะ!! ดงเฮเป็นคนบอกเลิก" นี่ไม่ใช่แค่เสียงของป๋ากะม๊าผมแต่เป็นเสียงของลูกน้องของป๋าผมทุกคนที่ได้ยินเข้า= =
"ครับบทำไมหรอครับบป๋า ม๊า "
"ทำไมไอ่เดกดองงมันเลวอย่างนี้!!~ หว่า ถ้าอั๊วไม่เห็นหัวว่าเป็นลูกของคนรู้จักอั๊วนะตอนนี้มันไม่เหลือหัวไว้ดูแล้ว"
"คือป๋า"
"นี่!!!!!!!!!!!!! พ่อเลวแล้วลูกเลวยังไม่พออีกรึไง อา1 อา2 ไปเก็บไอ่เด็กดองซะ" ม๊าผมฮะ= =
"ครับ!!~" (1 2 คือลูกน้องของป๋าผม)
"เฮ้ย!!1 2 ไม่ต้องไปทำอะไรเค้าหรอกเดี๋ยวฉันจะจัดการเองง" ผมพูด
"แล้วลื้อจะทำอะไรหรออาคิมคิ แล้วลื้อรู้รึยังว่าใครเป็นแฟนใหม่ของอาดอง" ป๋าผมพูดขึ้น
"ยังฮะ!!ผมจะขอให้ป๋าสืบให้หน่อยส่วนเรื่องจะทำอะไร..ป๋าคอยดูฝีมือผมละกัน ตอนนี้ผมขอตัวก่อนะฮะ!!"
ผมก้าวเท้าออกจากบ้านทั้งๆที่ บิดามารดาจของผมนั่งอึนอยู่ในห้องนั่งเล่น = =
ผมมองซ้ายมองขวาเล็กน้อยผมชักจะชินกับภาพแบบนี้แล้วหล่ะสิ ภาพที่มีลูกน้องใส่ชุดสูทสีตามวัน
ไม่ได้อ่านผิดหรอกครับ เพราะม๊าผมไม่อยากให้สำนักมาเฟีย มีแต่สีดำเท่านั้น
แลยสั่งให้ลูกน้องป๋าผมทุกคนใส่ชุดสีตามวัน = = ส่วนบ้านของผมจะเรียกว่าเป็นบ้านก็ไม่ถูกเรียกว่าเป็นสำนักละกัน
เพราะมองไปทางไหนก็มีแต่โรงฝึกเทควันโด กังฟู ยูโด บัลเล่ห์ = = ดีนะฮะไม่มีเรียนนินจาอีก
เดี๋ยวนี้ทางบ้านผมไม่ได้ข่มขู่ใครหากินเท่าไหร่ละครับ แต่หันมาเปิดสำนักต่อสู้ที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีเลยหล่ะ
แต่ยังไง..มันก็หลบภาพ มาเฟีย+ยากูซ่าของ HELL RENGERไม่ได้หรอกครับ
(เมื่อมโม้ได้ซักพักแล้ว)ผมเสียบกุญแจรถแล้วบึ่งไปที่รพ.happinessทันที!! เพื่อไปเยี่ยมผู้ที่จะร่วมแผนการกับผม
เมื่อผมมาถึงรพ.แล้วผมก็กะจะแวะไปซื้ออาหารไปเยี่ยม เคะนั่นหน่อย หน่อย เพื่อความไม่เสียมรรยาท
ผมเดินมาที่หน้ารพ.happinessแล้วเดินเข้าไปร้านอาหารที่ใกล้ที่สุด (ขี้เกียดเดินนั่นเอง) คือร้าน only13
ร้านนี้ขายหลายอย่างครับตั้งแต่อาหาร กิฟชอป ดอกไม้ กระเช้า และ ขายของชำด้วยหล่ะ
ในความคิดผม ..ผมว่าจะซื้อ ดอกไม้ไปก็ดูจะน่าเบื่อเกินไป กิฟชอปผมก็ไม่รู้ว่าเค้าชอบอะไร ของชำผมจะซื้ออะไรให้เค้าหล่ะ
เอ๊อ!! ติ๊งหน่อง คิดออกละฮะผมว่าอาหารพ.มันต้องไม่อร่อยแน่เลยผมจึงตัดสินใจเดินไปซื้ออาหารไปเยี่ยมเค้า
เอาเป็นว่าซื้อ "ต๊อกโปกี" ไปฝากเค้าละกันนะปมเดินเข้าไปในร้านน only13ฝั่งขายอาหารแล้วเดินไปนั่งเพื่อความเท่= =
ตอนเช้าผมยังไม่ได้กินอะไรเลยหนิ เอาเป็นว่าผมซื้อไปกินกะเค้าด้วยละกันกินคนเดียวไม่สะใจ เหอะๆ
"รับอะไรดีค่ะ "
"ต๊อกโปกี ที่นึงแล้วไปส่งบนห้อง - - - (เซ็นเซอร์) ที่รพ.happinessด้วย เข้าใจไม๊ครับ ^ ^"
ผมขู่เล็กน้อยแล้วเดินออกจากร้านไป ร้านนี้เค้ามีเดลิเวอรี่อะครับ
ในขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากร้านนั้นผมก้ไปสดุดตาเข้ากับโต๊ะๆนึง ซึ่ง..มีเคะกะเมะอยู่คู่นึงนั่งกินอาหารอยู่
ซึ่งเคะที่นั่งกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยนั้น เป็นคนที่ผมรู้จักดีเลยหล่ะ แม้..ผมจะไม่ทันนิสัยแย่ๆของเค้าจนทำให้
ถูกหลอกจนเข็ดมาแล้วครั้งหนึ่ง มันไม่ผิดใช่ไม๊ที่ผมจะเดินไปทักทายเค้า
"เป็นไงมั่งดงเฮ!! ^ ^" ในที่สุดผมก็ตัดสินใจเดินไปทักทายเค้า
O[ ]O <<หน้าดงเฮ
= { } = << หน้าเด็กใหม่เค้า
พวกเค้าสองคนอึ้งไป10วิดงเฮจึงพูดทักทายผม
" อะ เอ่อ สวัสดีจ๊ะบอม"
"เรียกคิบอมดีกว่านะ เรียกบอมมันไม่เหมาะกับคนอย่างเทอหรอก ^ ^" ผมพูดขึ้น
"คือ.." ดงเฮพูดขึ้นแต่ผมตัดหน้าขึ้นว่า
"นายไม่ตองตกใจหรอกนะดงเฮ ฉันแค่แวะมาทักทาย เธอหน่ะ ที่จริงตอนนี้ฉันมีแฟนใหม่แล้ว..แต่ตอนนี้เค้านอนอยู่รพ.เนี่ยฉันเลยมาเฝ้าหน่ะ เดี่ยวว่างๆจะพามาทำความรู้จักนะ ^ ^" ผมยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเดินจากไป
สะใจชะมัด!!
ความคิดเห็น