คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [3] เฮ้ออ!! ทำไมนะ ทำไม!!
KYUHYUN TALK::
เฮ้อ+!! ผมชักรู้สึกผิดมาเล็กน้อยแล้วหล่ะ ตั้งแต่เมื่อวาน..ที่ผมเพิ่งบอกเลิกซองมินไปนั้น
พอกลับมาที่บ้านผมก็นอนไม่หลับเลยหล่ะ ผมมันแย่จริงๆเลย!! ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้
ออ จอล ซู กา ออพ ซอ โย อา มู กอด โด มด ฮา โก อี ดอ ดิน ซี กา นึล จี กยอ บวาด จโย [THE ONE I LOVE :: SJ KRY]
เสียงเพลงเรียกเข้า(ริงโทน)อันไพเราะ ของโทรศัพผมดังขึ้น!!
"สวัสดีครับ" ผมกดรับสาย
"ฮาโหลล!!~ ที่ร๊ากกกทำไรอยู่จ๊ะ "
ผมงงเล็กน่อยว่าซองมินไม่ชอบพูดอย่างนี้หนิ แล้วผมก็เอะใจขึ้นได้ว่ามันคือเสียงของ..ดงเฮหรือด๊อง แฟนใหม่ผมเอง
"มีอะไรรึปล่าวด๊อง"ผมถาม"
"ทำไมเป็นแฟนกันโทรมาหาไม่ได้หรอ" ผมยังไม่ค่อยชินกับนิสัยแบบนี้เลยหละครับ = =
"ปล่าวๆ ผมแค่ตกใจหน่ะ"
"อือ..ช่างเหอะวันนี้มาพบฉันได้ไม๊" ด๊องถามผม
"ได้สิ..ที่ไหนเวลาไหน"
"ก็....."
เมื่อวางสายจากดงเฮเสร็จผมก็หยิบกุญแจรถแล้วบึ่งไปที่ร้านอาหารที่เธอนัดทันที..
ใช่ครับดงเฮคือแฟนใหม่ของผมมเองง เค้านี่แหล่ะครับที่ทำให้ใจผมสับสน เค้าเป็นคนอัธยาศัย(พิมถูกไม๊วะ)ดีครับ
เป็นคนน่ารัก มากกกแล้วเค้าก็ดีกะผมด้วย ผมหลงรักกเค้าเข้าอย่างจังเลยหล่ะครับ^ ^
พูดถึงดงเฮผมก็นึกถึงซองมินแฟน..เอิ่ม!! เก่าของผม เราคบกันมา3ปีแล้วยังไงความผูกพันแบบนี้มันก็ตัดไม่ขาด
ผมยังคิดว่าเค้าเป็นคนที่ผมรัก(มาก)คนนึง แต่ภาพมันก็เลือนลางไปแล้วผมยังจำได้ที่เค้าด่าผมว่าาใจร้ายย
ผมก็คิดว่าตัวเองเป็นอย่างงั้นเช่นกัน เค้าคงเจ็บปวดมากกเพราะ..ผมรู้ดีว่าคนอย่างซองมินถ้าไม่(อรามณ์)ขึ้นจริงๆ
เค้าก็จะไม่ด่าหรือว่าใครเลย
ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปที่ร้านอาหารที่ดงเฮนัดผมไว้ ร้านอาหารนี้อยู่ใกล้ๆกับรพ.happiness ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า..ทำไมเค้าต้องนัดผมมาที่ร้านนี้ด้วย = =
เมื่อขับรถไปซักพักผมก็ขับรถมาถึงที่ร้านอาหารใหญ่ใกล้รพ.ซึ่งมีอยู่ร้านเดียวคือร้าน..13 ONLY ผมเปิดประตูเข้าไป
มอง (- - )( - - )( - -) ก็พบกับ ดงเฮที่กำลัง \( ^ ^ ) อยู่นั้นผมก็เดินไปนั่งตรงข้ามกับเค้าก็มีบ๋อยเดินมารับเมณูอาหาร
เมื่อผมสั่งเสร็จผมก็มองตรงไปที่ด้านหลังฝั่งตรงข้ามของโต๊ะผมมก็ไปจ๊ะเอ๋กับ..สายตา เอิ่ม!!ป๋าไม่สิคุณพ่อของซองมิน
แล้วพ่อของซองมินก็หยิบโทรศัพท์ แล้วกดดๆๆๆแล้วก็..
ออ จอล ซู กา ออพ ซอ โย อา มู กอด โด มด ฮา โก อี ดอ ดิน ซี กา นึล จี กยอ บวาด จโย
เสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น = = ผมหยิบมาดูพบกับสายโทรเข้า "ป๋ามิน" คือ..ผมยังไม่ได้เปลี่ยนหน่ะครับ
"ใครโทรมาหรอคยู ทำไมไม่รับหล่ะ!!" ดงเฮถามขึ้น
"คือเดี๋ยวผมมานะครับ"ผมตอบแล้วเดินไปที่ห้องน้ำของร้านอาหาร แล้วกดรับสาย..
"ครับบ!" ผม
"นี่!!คยูอยอน ฉันขอพบหน่อยได้ไม๊" คุณพ่อของซองมิน
"คือ.." ถึงแม้ผมจะไม่ได้เจอก็เถอะนะ แต่รังศีความความหลอนก็ลอยมาแต่ไกล ผมจึงได้แต่ก้มมองดูรองเท้า - -
"ทำไม! เดี๋ยวนี้ฉันขอพบไม่ได้รึไงฮะ!!"
"ได้ครับๆที่ไหนหล่ะครับ"
"ที่นี่ตอนนี้นั่นแหล่ะ ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด" เค้าวางสายไปผมเกาหัวเล็กน้อย พร้อมเงยหน้าขึ้นพบกับ = [ ] = ผมอึ้งไป20วิ
"เป็นไงฮะ!! หน้าฉันมันมีอะไรติดหรอฮะถึงได้ตาค้างอย่างงั้น"
"เอิ่ม!!..คือ.."
"ฉันไม่ได้ว่าอะไรนายหรอก..แค่จะถามว่า คนที่นั่งตรงข้ามนายคือ..แฟนใหม่นายใช่ไม๊"
"ครับบ เค้าชื่อลีดงเฮอ่ะครับ"
"เธอไม่น่าเป็นอย่างงี้เลยนะ.....คยูฮยอน!!"
" "
"ซองมินป่วยนอนพักอยู่ที่รพ.ฉันหวังว่าจะไม่เห็นนายไปเยี่ยมเค้านะ" เค้าตบไหลผมเบาๆแล้วเดินจากไป
ผมอึ้ง!!ไปทันที ผมมันเลววววจริงๆ
ความคิดเห็น