คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : 18th miles... คิดบัญชี (1/2)
สำหรับใรที่เรียมราม่า้าไว้... เิ่ะ 5555
อ่านบแล้วเิอมเม้น ให้ำลัใหรือทวอน่อไปไ้ามอัธยาศัย่า 5555
----
“พลอย… พลอยมาไ้ไ”
เปรมประภาสแหวผ้าม่านเปิประูระเบียเ้ามา ในมือมีถุใส่อะไรบาอย่าไว้ ท่าทาทั้ีใและแปลใที่เห็นเธอ เธอเอ็ในแทบรี๊ ทำไมเธอถึไม่เห็นเาเมื่อรู่ัน
“พลอย่าหาที่้อถาม ทำไมอยู่มืๆ ไม่เปิไฟ แล้วออไปทำอะไรที่ระเบีย”
น้ำายัไม่หยุไหลอนเธออบ เปรมอธิบายเหุผลระหว่าเินไปเปิไฟในห้อให้ลับมาสว่าเหมือนเิม
“เฮียป้อบอว่าหอยทามันะโผล่ออมาอนลาืนมืๆ… เปรมไม่รู้ว่ามัน้อมืนาไหน ถ้าเปิไฟมันะล้าออมาไหมเลยปิไฟให้หม ออไปส่อไฟายนั่เฝ้ารอมันโผล่มา เนี่ย ออมาริๆ้วย เปรมำัศัรู้นไม้พลอยแล้ว านี้้นไม้ไม่โนินแล้วล่ะ… เอ๊ะ พลอยร้อไห้ทำไม เป็นอะไรรับ เิอะไรึ้น โรธที่เปรมยุ่ับ้นไม้เหรอ”
มวลวามโรธที่่อัวเมื่อรู่ถูทำลายลไปในพริบา มอนที่พุ่เ้ามาปลอบเธอ้วยวามระหน พลอยถอนหายใ เมื่อสัรู่เป็นแ่วามิมาและระแวไปเออเธอ
พอเป็นเรื่ออเปรม นไร้อารม์ไม่สนโลในสายานอื่นอย่าเธอลายเป็นแ่ผู้หิธรรมาที่สามารถมีอารม์หลาหลายไ้ในหนึ่นาที
“พลอยโรธริๆเหรอ... ไม่โรธเปรมนะ เปรมเอาหอยทาลับไปปล่อยให้พลอยับเอ็ไ้”
“ิ๊อ ใรเาโรธัน้วยเรื่อนี้บ้า”พลอยหลุหัวเราะทั้น้ำา อเปรมอบ
“แล้วพลอยร้อไห้ทำไมรับ”
เปรมถามนที่ไม่หยุร้อไห้เสียที หรือว่าใล้ถึ่ววันนั้นอเือนเลยเ้าน้ำาว่าปิ?
“...พลอยหาเปรมไม่เอ”
าทุเรื่อที่ไ้เอในวันนี้ เธอเลยอ่อนไหวว่าปิมา
“อย่าร้อ… เปรมไม่มีทาหนีพลอยไปทำอะไรที่ไม่วรทำแน่นอน มีพลอยแล้ว เปรมไม่เหลือาไว้มอใร ไม่เหลือใไว้แบ่ให้ใรอีแล้วล่ะ… อย่าร้อไห้เลยนะ”
เาเ้าใแล้วว่าเิอะไรึ้น เปรมโยัวเบาๆเป็นเิปลอบนในอ้อมแน ูบระหม่อมนทีู่ะอ่อนไหวว่าปิน่อยๆสบล
“นอนันเถอะ เี๋ยวพลอยไปอาบน้ำ่อน”
“เปรมนึว่าวันนี้พลอยนอนที่บ้าน”
เปรมทันที่ปีนึ้นอีฟาอเีย เ็บแทปเล็ที่ใ้อ่านนิยสารออนไลน์ ถอแว่นรอแส ลิ้ัวไปอนที่ไม่ิ้นหนีเหมือนปิ
“ไม่อยาวนเวลาสวีทันอพ่อับแม่”
พลอยะบอเปรมไ้ยัไว่าหลัาปรับวามเ้าใับภรรยาเสร็ พ่อเธอ็เรียให้นับรถพาเธอลับมาส่ที่นี่ ประอแม่ึ้นห้อปล่อยเธอยืนอึ้ ไม่ถามวามเห็นันัำ
“อ๋อ… ุลุไม่ลับบ้านหลายเือนแล้วนี่เนาะ”
เปรมพยัหน้าเ้าใ ถ้าอีหน่อยเาไปทำานที่้อแยับพลอยนานๆ ลับบ้านมา็ไม่อยาให้ลูมาวนเหมือนันนั่นแหละ หึหึหึ
“ทำไมทำหน้าทะลึ่”
พลอยีนที่ทำหน้าิลึ เปรมหัวเราะ หอมเธอ้วยวามหมั่นเี้ยว
“ไม่มีอะไร… วันนี้พลอยทำอะไรบ้า”
“วันนี้พลอยไปเยี่ยมน้อมา อนที่เปรมโทรมาเมื่อสายน่ะ”
“น้อ?”เปรมไม่เยไ้ยินว่าพลอยมีพี่น้อ
“น้อพาย… น้อายแท้ๆอพลอยเอ แม่มีน้อพายอนพลอยเ็วบ… พลอยไม่มีโอาสไ้อน้อ… น้อพายเป็นธาลัสีเมียนิรุนแร หนีพลอยไปสวรร์ั้แ่อยู่ในท้อแม่…”
นี่เป็นรั้แรที่เธอเปิเผยเรื่อนี้ให้นอื่นรู้ ทัเทพเอไม่ทราบเรื่อนี้้วย้ำ
“...”
เรื่อที่ไ้รู้สะเทือนอารม์เปรมไม่น้อย เาระับอ้อมอ นี่อาเป็นหนึ่ในสาเหุอรอยโศที่่อนอยู่ในาพลอยเสมอมา
“ถ้าน้อพายยัอยู่ อนนี้ำลัเรียนมหาลัย… อย่าทำหน้าะร้อไห้แบบนั้นสิ พลอยไม่ไ้เศร้านานั้นแล้ว...”
“พลอยเ้มแ็มาเลย”
เปรมหมายวามว่าอย่านั้นริๆ วามสูเสียลัษะนี้ไม่ใ่สิ่ที่ใรอยาพบเอและไม่่ายที่ะยอมรับ
“อบุ… พลอยไม่เยบอเรื่อนี้ับใรมา่อนเลย”
“อบุที่พลอยไว้ใ บอเรื่อนี้ับเปรมนะ…”
“อื้อ… พอไปหาน้อพายเสร็็ไปหาุย่าับอาหิ ทั้บ่ายไม่ไ้ทำอะไรเลย นั่วารูปับพ่อ อ้อ นั่ทำปั้นสิบับอาหิแป๊บนึ แล้ว็ทานมื้อเย็น้วยัน่อนลับมานี่”ใบหน้าอพลอยลับมามีรอยยิ้มแ้ม
“ฟัพลอยเล่าแล้ว็ัอยาลับไปทาน้าวับที่บ้านบ้าแฮะ…”เปรมไม่ไ้ทาน้าวับอาม่ามานานแล้ว
“็ไปสิ เปรมไม่ไ้ลับไปทานมื้อเย็นับที่บ้านมาสอเือนแล้วนะ”
“อืม… เ้าบริษัทเอหน้าป๊าทุวัน็เลยรู้สึไม่ไ้ห่าันเท่าไหร่ แ่เปรมไม่ไ้เออาม่ามาสอเือนแล้ว ใ้ไม่ไ้เลย”เปรมิว่าเาวรไปเยี่ยมอาม่าริๆ
“ีล่ะ พรุ่นี้เปรมะหาเรื่อโานอนบ่าย ไปุยับ่าสัที่พี่ันแนะนำแล้วลับบ้านไปหาอาม่า ะไ้ทาน้าวเย็นับที่บ้านเสียที ยิปืนนัเียวไ้นสอัวเลย… ไม่สิ สามัวเพราะไ้โาน้วย”เปรมหัวเราะ
“อืม ่วนี้เปรมลับบ้านบ่อยๆ็ีนะ อาทิย์นี้ลายาวไปถึลาเือนพลอยอาไม่่อยไ้ทานมื้อเย็น้วย ้อแปะมือเฝ้าร้านับพี่ัน เพราะพี่ัน้อไป่วยพ่อัานนิทรรศาร้วยน่ะ พลอยเอ็้อ่วยัารหลายอย่าเลย”ทัเทพับเธอเป็นผู้่วยอพ่อมาแ่ไหนแ่ไร
“ไ้ พลอยเอ็อย่าหัโหมล่ะ”
“ไว้บานนี้เรา่อยไปทะเลันนะ”
พลอยรู้สึผินิหน่อยที่เป็นนวนเปรมแ่ลับยัไม่ว่าไป้วย
“อื้อ เปรมไม่รีบหรอ ให้เราทัู้่เลียร์านทั้หมให้เรียบร้อย ะไ้ไปเที่ยวแบบสบายใ ไม่้อัวลเรื่อาน...นอนเถอะ พรุ่นี้ะไ้มีแรลุยาน”
เปรมูบหน้าผามน หรี่ไฟนเหลือแ่วามสลัว หลับาลเรียมนิทรา
//////////
นถึอนนี้ นที่น่าะโนฟาไม่ใ่เปรมอี่อปัยยย//วิ่หลบเปลือทุเรียนที่ใรันปามา 555555
าเปรมเ้ารัอเ้า ไม่ิะทำหนูพลอยเสียใหรอ่ะ ูู๊ แ่สาวเ้าิ้วมวเพราะ้นไม้โนิน็ยััารำัหอยทาให้ แร์เธอยิ่ว่าแป้เ็แร์ 5555 เรื่อที่ะลายเป็นราม่าไ้ือเรื่อที่ไม่ไ้ั้ใทั้นั้น// โอ๊ะ แบบนี้เรียสปอยมั้ยะเนี่ย หุหุ
มือปราบหอยทาหมายเลหนึ่ ผู้ายรัธรรมาิ อไม้สายลมแสแ// แ่พี่รัเธอนะ วั้ยยยยย >////<
แมวลั่มเป็นแม่ีๆไม่อบ อยาะเป็นศัรูหัวใอเราเหรอ...//ทำหน้านิ่แ่หยิบเปลือทุเรียนมาปาเพิ่ม
มัน่วยไม่ไ้ริๆ ปิ็เอ็นูเป็นลูน้อยอแม่ แ่บาทีเ็มัน็ยั่วเินไป 555555555
ความคิดเห็น