ยัยบ้าบิ่น กะ นายฮาย5

          "ขนมไทย~~" เสียงที่ดังสุดๆเรียกชื่อฉันขึ้นมา

"ขา - -" ฉันตอบด้วยอาการที่เพิ่งจากตื่นนอน

"เธอ เธอ แอบหลับในชั่วโมงฉันได้ยังไง กรี๊ดด" อาจารย์ที่(ไม่ค่อย)เอาแต่ใจ กรี๊ด สนั่น

"อาจารย์ขา หนูว่าอย่าทำให้นักเรียนตื่นเลยนะคะ" ... "มันไม่ดีต่อสุขภาพของนักเรียน" 55+ สะจายดี

"พวกเธอทั้งหมด เตรียมเดินสวนสนามได้เลย" ประโยคที่อาจารย์พูดมา นักเรียนทำกันตาโต 0.0

"เย้ พวกเราได้สวนสนามแล้ว 555+" ทุกคนร้องตะโกนโห่กันใหญ่ คงคิดว่าได้แห่ขันหมากรึไง

"ขนมไทย ขอบใจนะ ในที่สุดก็ไม่ได้เรียน 55" โอย เพื่อนฉัน เป็นงี้ได้ไงเนี่ย

"ไม่เป็นไรจ้า เหอๆ" ฉันพะยักหน้าหงิกๆหงักๆ

"นี่ ยัยบ้าบิ่น เธอน่ะ ตัวก่อปัญหาชัดๆ" หนอย ปาก ตึ๊ดๆ แบบเนี้ยมีคนเดวแหละ

"นายฮิ5 ฉันชื่อ ขนมไทย ย่ะ นายฮิ5"  "ทุกคนก็ออกจะดีใจที่ได้สวนสนาม นายแหละ ตัวมีปัญหา"

"ยัยบ้าบิ่นเอ๊ย ชื่อฉันก็มีว่า ฮาย ไปเรียกฮิ5 แบบงี้ สงสัยคงฟังไทยม่ะออกล่ะสิ"

"เฮ้ย พวกเธอน่ะ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว สวนสนามดีจะตาย" 555+ สมนายฮาย ก๊ากก

"แบร่" ฉันได้รับการชนะอีกครั้ง อยากมาเถียงเอง ใครๆก็รู้ว่าฉันต้องชนะ

"อุ่นจ๋า อาจารย์บันจี้จั๊มของเราไปไหนล่ะ" ฉันเรียกชื่อเพื่อนสุดเลิฟ เพื่อถามคำถาม

"สงสัยอาจารย์รับไม่ได้มั้ง ก็ดูสิ เพื่อนเราเตรียมตัวยังกะไปดรีมเวิร์ลแนะ" คิคิ

"อาจารย์คงม่ะรุว่า ห้องคิง อย่างพวกเราเนี่ย ชอบเดินสวนสนาม โหะๆ" สวนสนาม เฮ้ สวนสนาม เฮ้

"ประมานนั้น 555+" อุ่นตอบ

               กริ๊งง!!! เสียงแห่งความสุขดังขึ้น

"ขนมไทย ไปพี่ชุนกี้ ชุนกี้ ของเค้าเล่นบาสกันดีกว่า" ยัยอุ่นพูดขึ้น

"นี่แก ท่าจะเป็นเหมือนนายฮิ 5 แล้วนะ เรียกชื่อคนอื่นเพี้ยนๆ" เพื่อนฉันจะเป็นเหมือยนายฮายไม่ได้!

"เออๆ ว่าแต่วันนี้ใครจะไปซื้อหนมปังให้ดี" มินถามขึ้น (เพื่อนสนิทอีกคนอ่ะ)

"ก็ใช้ฉุบพิฆาตรสิ" อุ่นพูดขึ้น

"ยิ้งฉุบ!!!" ฉันลงกระดาษ อุ่นลงค้อน มินลงค้อน

"เพื่อให้มันง่ายขึ้น เอาคนชนะไปล่ะกัน" อุ่นกะมิน พูดพร้อมกัน

"เฮ้ย ได้ไง" ฉันโต้ขึ้น

"ไปเถอะน่า" สองคนนั้น ผลักฉันไป

           เฮ้อ เพื่อนฉันนี่เหลือเกิน - -^ อีกนิดเดวก็จะถึงร้านขนมล่ะ ลาล้าล๊า ฉันฮัมเพลงขณะเดิน
อุ๊ย! ฉันชนอารายเข้า เนี่ย สูงๆ ... รึว่า

"อุ๊ย ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ คือว่า.." ฉันหยุดพูดก่อนจะเงยหน้าไปมอง

"นาย" "เธอ" ฉันพูดพร้อมกับนายฮิ5 นั่น