~๏รักใสๆ ของหนุ่มโสด๏~

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1:แรบพบ

ตอนที่1>>แรบพบ<<


ในชีวิตของผู้ชายทุกคน ย่อมต้องอยากมีคนข้างกายเป็นธรรมดา คนขางกายคนนั้นไม่ใช่เพื่อน

ในชีวิตของผู้ชายทุกคน ย่อมต้องอยากมีคนข้างกายเป็นธรรมดา คนขางกายคนนั้นไม่ใช่เพื่อน

แต่เป็นคนรัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนุ่มโสดที่ไม่มีใครเหลียวแล แบบชายคนนี้…

ตึกๆๆๆ

เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มผู้กำลังเดินทางกลับบ้าน แล้วเหม่อมองไปอย่างไม่รู้จุดหมาย ตอนนี้เขา

กำลังเดินไปขึ้นรถไฟใต้ดิน จากรูปร่างหน้าตาของชายผู้นี้ ไม่มีจุดไหนที่ดึงดูดใจของผู้หญิงเลย

ผมที่ยาวกระเซอะกระเซิง ดูเหมือนคนไม่ได้สระผมมาเป็นเดือน เสื้อผ้าที่ออกจะดูรกรุงรัง ดู

สกปรก แว่นหนาเตอะ หน้าตาดูเหมือนคนกำลังเพลีย เขาชื่อ เคจิโร่ วายะ หนุ่มว่างงาน อายุ 23

ปี ผู้ชื่อชอบตัวการ์ตูนเป็นชีวิตจิตใจ เป็นบุรุษที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากทำความรู้จัก เพราะมีแต่

คนมองเขาจากภายนอก ตอนนี้เข้าได้ขึ้นรถไฟ เขาเดินเข้าไปนั่งที่ๆห่างจากประตูไปไม่มาก

ฟรึบ!

เขานั่งลงไปด้วยท่าทีเหนื่อยล้า รถไฟกระบวนนี้ ไม่คนมีคนขึ้นมากเท่าไหร่ ตอนนี้มีคนมานั่ง

ห่างจากเขาไม่มากนัก เป็นหญิงสาว เขาเองก็พยายามจะไม่สนใจ…

รถไฟดำเนินต่อมาไม่นานนัก มีชายชราคนนึง ที่ท่าทางจะเมาเหล้า เดินขึ้นมา มองซ้ายมองขวา

และเดินตรงมาที่เขากำลังนั่งอยุ่ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันใด

ยะ…อย่ามายุ่งกับผมนะ…ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย…วายะคิด ตอนนี้เขาก้มหน้า

ก้มตา ทำเป็นไม่รู้ไม่สน กับชายชราที่กำลังอาละวาด แล้วมาหยุดตรงหญิงสาวที่นั่งแถวเดียวกับ

เขา

"นี่ พี่สาวนี่สวยดีนี่ ไหนๆ ดูให้ชัดๆหน่อยซิ" ชายชราคนนั้นจับคางของหญิงสาวเงยขึ้นมา วายะ

ซึ่งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น จากที่เขาสั่นอยู่แล้วทำให้เขาสั่นขึ้นไปอีก ถ้าหากเป็นชายหนุ่มซึ่งไม่ใช่เขา

คงจะเข้าไปช่วยแล้ว แต่นี่เป้นเขา ชายหนุ่มซึ่งไม่เคยมีใครสนใจ และไม่เคยเปิดรับโลกภายนอก

วันๆก็ดูหนังสือภาพการ์ตูน ซื้อตัวการ์ตูนมาเก็บไว้ อยู่แต่ในห้อง เล่นคอมพิวเตอร์ ทำให้เขาไม่

กล้าที่จะเผชิญต่อหน้าคนเมา นี่อาจเป็นสิ่งที่ง่ายสำหรับใครบางคน แต่สำหรับเขามันไม่ง่ายเลย

"ว่าไง พี่สาว ตอบมาบ้างเซ้ เงียบทำไม หึ!" คราวนี้หนุ่มชายชรายิ่งตะคอกใส่หน้าหญิงสาวคน

นั้นใหญ่

ทำเป็นไม่รู้เข้าไว้…เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเรา มันไม่เกี่ยวกับเรา…ชายหนุ่มคิดพลางก้มหน้าก้มตา

หลับตาปี๋ จนมีเสียงจากคนรอบข้างที่เป็นผู้ร่วมกระบวนรถไฟสายนี้ด้วย

"นั่นไง อีกแล้ว เฮ้อ พวกเมาแล้วมาอาละวาดเนี่ย จริงๆเลย" คุณป้าคนนึงบ่นพลางส่งสายตา

สงสารไปยังหญิงสาว

"นั่นน่ะสิ แล้วคราวนี้ใครจะช่วยไว้เนี่ย" คุณป้าอีกคนนึงพูดพลางเอามือกุมขมับแล้วส่ายหัว

ชายหนุ่มผู้ตอนนี้กล้าๆกลัวๆ ไม่กล้าที่จะช่วยหญิงสาวที่ถูกคนเมาอาละวาดใส่ และแล้วชายชราขี้

เมาก็พูดขึ้นมาอีกว่า

"ห๊า!ไม่พูดงั้นหรอ สงสัยคงต้องตบสักฉากแล้ว" ก่อนที่ชาชราจะง้ามือตบ วายะ ก็พูดขึ้นมาก่อน

"หยุดเดี๋ยวนี่นะ" เป็นเสียงพุดที่ทั้งสั่นทั้งเบา แต่ก็ทำให้ชายชราขี้เมาคนนั้นได้ยิน ก่อนที่จะหัน

มาทางวายะแล้วพูดว่า

"อะไรนะ??" ชายชราทำหน้าตางุงง จนวายะลุกขึ้นแล้วตะโกนไปอย่างใจเด็ดว่า

"ก็บอกให้หยุดไงเล่า!!!!!!!"เสียงตะโกนของวายะ ที่ดังกว่าเสียงเมื่อกี้หลายเท่า ทำให้วายะเหวอ

ไปเล็กน้อย ตอนนี้ชายชราเดินมาทางเขา เขาเองก็ตัวสั่นขาสั่นไปหมด แต่ก่อนที่ชายชราขี้เมา

คนนั้นจะพูดขึ้น ก็มีเจ้าหน้าที่มาช่วยก่อน

"เอ๊าๆ มาอาละวาดอีกแล้วรึ ไปได้แล้วๆ เอ้อ พ่อหนุ่ม ขอบใจแล้วกันที่ช่วยไว้ก่อนที่จะอาละวาด

มากกว่านี้" เจ้าหน้าที่ยักคิ้วแล้วยิ้มให้วายะอย่างขอบใจ ตอนนี้เขาโล่งใจอย่างมาก ที่เจ้าหน้าที่มา

" เจ้าหน้าที่ยักคิ้วแล้วยิ้มให้วายะอย่างขอบใจ ตอนนี้เขาโล่งใจอย่างมาก ที่เจ้าหน้าที่มา

ช่วยเขาทัน ไม่งั้นเขาอาจจะฉี่ราดได้

เฮ้อ… โล่งอกไปที ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ คุณเจ้าหน้าที่…วายะคิด

ตอนนี้วายะได้ลงรถไฟแล้ว มีพวกคุณป้าที่เมื่อกี้อยู่ในรถไฟกระบวนเดียวกันกับวายะ มาชื่นชม

วายะใหญ่

"โห ขอบใจพ่อหนุ่มมากนะ ถ้าพ่อหนุ่มไม่ช่วย สาวคนนั้นคงแย่แน่" ป้าคนนึงพูดขึ้นแล้วยิ้มให้

วายะ วายะเองก็ยิ้มตอบแห้งๆ

"ใช่ๆ คนดีๆอย่างพ่อหนุ่มนี่ สมัยเนี่ยหายากนะเนี่ย" ป้าอีกคนนึงพูดขึ้น ทำให้เขาอึ้งไปเล็กน้อย

แล้วก็หัวเราะแหะๆ คราวนี้หญิงสาวคนที่ถูกชายชราเมื่อกี้ตะคอกใส่ เดินมาหาเขา เขาอึ้ง อึ้งใน

ความสวยของหญิงสาวคนนี้ เธอสวยมาก…

"ขอบคุณนะค่ะที่คุณช่วยฉันไว้ ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะขอที่อยู่ของคุณไว้เพื่อเป็นการตอบ

แทน เผื่อฉันจะได้ส่งของไปให้นะค่ะ" คราวนี้หญิงสาวคนนั้นยิ้ม ทำให้วายะเองทั้งอึ้งทั้งหน้า

" คราวนี้หญิงสาวคนนั้นยิ้ม ทำให้วายะเองทั้งอึ้งทั้งหน้า

แดง เวลาหญิงสาวยิ้มนี่ช่างสวย สวยหยั่งกับนางฟ้า…

และตอนนี้ เขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่า นี้แหละ คือจุดเริ่มต้นของรักอันบริสุทธิ์ของหนุ่มโสดที่ไม่เคยมี

ใครเหลียวแลอย่างเขา

********จบตอนแรก********

==+ Meaw TalK +==

หวัดดีค่ะ นี้เปนเรื่องแรกที่เหมียวเขียนนะค่ะ เรื่องนี้มีแรงบันดาลใจมาจากเรื่อง รักของหนุ่ม

รถไฟค่ะ คือพออ่านแล้วก้อประทับใจอะค่ะ มันเปนรักที่บริสุทธิ์มากๆค่ะ ไม่มีแก่งแย่งอะ อ่าน

แล้วยิ้มเรย แหะๆ มันออกจะเหมือนกันมากไปหน่อย ถ้าใครเคยอ่านแล้วอาจบอกว่า

เหมืยนเรยก้อได้=_=" แต่หลังๆเหมียวจะพยายามทำไม่เหมือนน้า ตอนนี้เหมียวยังเป็นมือ

ใหม่อยุ่อะ

ไม่ค่อยรู้ ส่วนชื่อตอน เหอๆ คิดไม่ออกอะค่ะ เรยเอาชื่อนี้เรย(โหลมากกกก)

ได้=_=" แต่หลังๆเหมียวจะพยายามทำไม่เหมือนน้า ตอนนี้เหมียวยังเป็นมือ

ใหม่อยุ่อะ

ไม่ค่อยรู้ ส่วนชื่อตอน เหอๆ คิดไม่ออกอะค่ะ เรยเอาชื่อนี้เรย(โหลมากกกก)

เรื่องอะไรมากมาย แต่ถ้าอ่านแล้วไม่ชอบอะไร ยังไง ก้อโพสบอกด้วยนะค่ะ ขอคำแนะนำด้วย

ค่ะ^o^

****************************