รอยรัก แดนมังกร

ลำดับตอนที่ #10 : สายใย(1)

.
              บนเตียงใหญ่หนานุ่มปูผ้าสีฟ้าที่มีสีขาวแซมปะปน ถ้ามองจากมุมสูงดูคล้ายลายท้องฟ้า  น่าจะทำให้คนที่บนบนเตียงนี้หลับสบายเหมือนล่องลอยดูบนฟากฟ้า   แต่แก้วผู้นอนบนเตียงกับส่งเสียงครางเบาๆ  ด้วยความเจ็บปวด 

            “โอ๊ยๆๆ...เจ็บจัง....ปวดๆมากๆเลย อือๆ”  แก้วส่งเสียงร้องครางเบาๆออกมาพร้อมกลับหยดน้ำตาที่คลอเบ้า (อย่าพึ่งเข้าใจผิดไปไกล)

            หลังจากผ่านการขี่ม้าทั้งวัน  แก้วก็กลับมานอนด้วยสภาพสะโรสะเหล่  ถึงห้องปั๊ปเธอก็นอนหลับเป็นตาย   ตื่นมาตอนเช้า  เธอไม่อยากจะเชื่อเลย...ความรู้สึกแรกที่เธอพบก็คืออาการเจ็บปวดเมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว  โอ๊ยๆ...ทั้งเจ็บ...ทั้งปวดจนเธอลุกไม่ขึ้น

            T^T  อือๆ...ใครก็ได้ช่วยด้วย...ใครมียาดี  ขอยาอะไรก็ได้ที่แรงๆที่ทำให้หายเจ็บหายปวด

            แก้วนอนครางเบาๆด้วยความเจ็บปวด  หวังให้ใครสักคนเข้ามาเจอเธอและมาช่วยเธอให้หายจากอาการที่เป็นอยู่โดยเร็ว

            หยกผู้มีหน้าที่ดูแลแก้ว...เหมือนรู้ล่วงหน้าว่าแก้วต้องการความช่วยเหลือ  เธอเดินมาเคาะห้องแก้ว 3 ครั้ง  แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ  เธอทาบหูกับประตูฟังความเคลื่อนไหวข้างใน   ถึงเสียงจะมีเสียงเพียงน้อยนิด  แต่ก็ไม่รอดพ้นหูของหยก  เธอได้ยินเสียงร้องโอดโอยขอแก้ว  หยกจึงตัดสินใจผลักประตูเข้าไปอย่างเต็มแรงเกิดเสียงดังสนั่น  กลอนหลุดจากประตูกระเด้นชนผนังห้องอย่างแรงจนผนังห้องเป็นรูโหว

            หยกก้าวเท้าเขามาในห้องอย่างรวดเร็วเสียพังประตูยังไม่ทันหายเธอก็ไปหยุดยื่นที่หน้าเตียงแก้ว  ด้วยใบหน้าร้อนรน

            “แก้วเกิดอะไรขึ้น”  หยกมองแก้วที่นอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเจ็บปวด  แล้วหันหน้ามองดูรอบๆห้องๆ อย่าระเอียด 

            ใครกันเข้ามาทำร้ายแก้วได้  ทั้งๆที่เธออยู่ใกล้ๆแค่นี้  ไม่น่าจะมีใครรอดพ้นประสาทสัมผัสของเธอไปได้

            “โอ๊ย” แก้วร้องเสียงโอดโอ้ยแหบแห้งแทนการให้คำตอบ   

            หยกหันกลับมาบอกแก้วอีกครั้งและใช้มือจับตรวจชีพจร พร้อมทั้งใช้สายตาตรวจดูแก้วอย่าละเอียด 

            “โอ้ยๆ ปวดๆ หยกอย่าจับ” แก้วเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความทรมาน

            “ไม่เป็นไรนะแก้ว  เธอแค่ปวดกล้ามเนื้อ” หยกพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสบายๆ สีหน้าหายวิตกกังวล    

น่าจะเพราะเมื่อวานแก้วขี่ม้าครั้งแรก  แถมยังไปขี่ตั้งครึ่งค่อนวันเลยทำให้ปวดตามกล้ามเนื้อแขน  นิ้วมือ ขา เท้า หลัง อืม...เท่าที่เช็คดูก็แค่ปวดกล้ามเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรน่าห่วง

ถ้าแก้วได้ยินความคิดในใจของหยก  เธอคงขอเถียงหน่อยหละ  แบบนี้เรียกว่าแค่หรอ  ไม่เจ็บไม่ปวดเอง  ไม่รู้หรอกว่ามันทรมารแค่ไหน

“แก้วเดียวหยกไปเอายามาทาตัวให้นะ”  หยกเดินกำลังหมุนตัวหันหลังเดินออกจากห้องไปก็ไปชนเข้ากะแผ่นอกที่แข็งแกร่งของ...ใครกันหละกล้ามาขวางเธอ  หยกเหงยหน้าขึ้นมองคนที่กล้าขว้างเธออย่างเอาเรื่อง   แต่พอเธอเห็นหน้าคนที่ขวางเธอก็กลับเป็นฝ่ายที่ต้องรีบขอโทษซะเอง

“ขอโทษค่ะ  ท่านเทียนหลง” หยกรีบก้มหน้าก้มตาขอโทษ

“ไม่เป็นไรครับ  ว่าแต่น้องแก้วเป็นอะไรไปหรอครับ” เทียนหลงถามเสียงนิ่ง  แต่สีหน้ากลับเต็มไปด้วยความห่วงใย

“ปวดเมื่อยตามกล้ามเนื้อนะค่ะ   น่าจะเป็นเพราะการขี่ม้าเมื่อวาน......” หยกยังร่ายคำอธิบายไม่จบ  เทียนหลงก็เดินผ่านเลยเธอตรงไปหาแก้ว  ด้วยสีหน้าร้อนรน

เมื่อเทียนหลงได้เห็นสีหน้าเจ็บปวดของแก้ว  เขากลับยิ่งรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่า  เขาลงไปนั่งบนเตียงข้างๆแก้ว  ยืนมือจะไปจับมือแก้ว  แต่พอคิดอาจจะทำให้แก้วเจ็บก็ชะงักค้างกลางอาการไม่กล้าจะยืนมืออกไปแตะต้อง

แก้วเห็นอาการชะงักค้าง  ดวงตาเต็มไปด้วยความลังเลและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด  เธอก็เผลอยืนมือออกไปจับมือเทียนหลงซะเอง   จนเธอเองก็งงว่าทำไม่ได้ไง

แต่เป็นใครคนอื่นที่ได้เห็นสีหน้าที่แสนเจ็บปวดของเทียนหลง  ก็คงทำแบบที่แก้วทำ  ความคิดเห็นจากหยกผู้รวมเห็นการณ์   หยกอีกคนที่อยากจะเข้าไปปลอบใจเทียนหลง

แก้วส่งสายตาบอกเทียงหลงว่าเธอไม่เป็นไร  ยิ้มให้เขาเห็นว่าเธอยังสบายดีไม่ต้องห่วง 

เทียนหลงมองสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มฝืนของแก้วอย่างลำบากใจ  เป็นเพราะเขาใช่ไมที่ทำให้แก้วต้องฝืนตัวเองขนาดนี้

เทียนหลงหันหน้าหนีจากแก้วอย่างเธอเป็นแบบจำใจ  ใช่...เธอ   เป็นแบบนี้มาตลอด  ตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้  อดทนเพื่อคนอื่นมาตลอด  ถึงตัวเองจะเจ็บก็พยายามปิดบัง  เพื่อความสบายใจของคนอื่น 

“หยกไปเอายาทาแก้ปวดเมื่อยมาให้ผม”  เทียนหลงหันไปพูดกับหยก

“ค่ะ”  หยกรับคำเสร็จก็รีบออกไปอย่างเร่งด่วน  เธอเดินกลับเข้ามาภายใน 1 นาที แบบไม่ขาดไม่เกิน  หยกเดินไปตรงหน้าเทียนหลงและยืนยาให้อัตโนมัต

พอแก้วเห็นเทียนหลงเทยาลงบนฝ่ามือ  เธอก็เขย่ามือเทียนหลงพร้อมกับรีบพูดว่า “แก้วทาเองได้ค่ะ” ด้วยเสียงสั่นๆ

เทียนหลงมองแก้วสลับกับยาบนมือแล้วก็ตัดสินใจ  ลงมือทาลงบนแขนอย่างเบามือ  เขาค่อยๆทาแขนทั้งสองข้าง  ลูบไล้ไปถึงหัวไหล  พร้อมทั้งกดนวดคลึง  ถ้าหมอนวนมาเห็นประโยคเดียวที่เขาบอกได้ คือ  สุดยอดมากน้ำหนักพอดี  กดถูกจุด 

ที่แรกแก้วก็เขินที่ผู้ชายหล่อๆมาแตะเนื้อต้องตัวเธอ  แต่พอเห็นสีหน้าที่ตั้งใจ  และการสัมผัสที่แต่ละครั้งเบามือจนเธอรู้สึกได้ถึงความเป็นสัมผัสที่อ่อนโยน  เหมือนตอนที่แม่นวดให้เธอเลย      เธอก็เลิกเขินและหลับไปจนที่สุด   (ช่างเป็นโชคดีจริงๆที่เธอหลับไปก่อน  ไม่งั้นเธออาจต้องทนเห็นฉากที่มีผู้ชายหล่อๆมานวดขาและแผ่นหลังให้เธอแน่  ซึ่งมันคงทำให้เธอนอนไม่หลับไปอีกนาน)