รอยรัก แดนมังกร

ลำดับตอนที่ #6 : ชุดนอนใหม่

    .        
           พระอาทิตย์โพล่ขึ้นขอบฟ้าทอแสงอ่อนส่องทั่วนภา  ก่อเกิดปรากฏท้องนภาสีเหลืองอ่อน  ไก่ตัวผู้พากันขันรับรุ่งอรุณวันใหม่ดัง  ปลุกให้ทุกคนในคฤหาสน์ต่างลุกขึ้นขึ้นมาทำกิจวัตรประจําวันต่างๆ  ทั้งการทำกับ  กวาดสวน  ทำความสะอาด  

            แก้วหญิงสาวตัวกลมบนเตียงเมื่อได้ยินเสียงของไก่ขันและเสียงโทรศัพท์ที่ตั้งให้ปลุกก็ยื่นมืออ้วนกลมของตัวเองไปเลือนการปลุกของนาฬิกาก็บอกตัวเองในใจขออีก 10 นาทีนะ  เดียวจะลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว   แล้วเธอก็นอนต่อไปอย่างสบายอารมณ์   โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเรื่องวุ่นกำลังจะมาเยือนเธอ

            เสียงไก่ขันได้บอกเวลาฤกษ์ยามดีที่สาวร่างเพรียวบางควรจะตื่นไปปฏิบัติภารกิจแปลงโฉมให้แก่เพื่อนใหม่ของเธอ  เธอลุกเดินจากเตียงด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับร้องเพลงคลอไปเบาๆ  เธอเข้าห้องน้ำจัดการอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดกระโปงลูกไม้สีชมพูสลับขาว  แต่งหน้าด้วยโทนสีชมพู  การแต่งตัววันนี้ทำให้เธอดูอ่อนหวานน่าทะนุถนอม  เธอเดินไปหยิบถุงที่มีวางข้างตู้มากมายออกมาเปิดดูสิ่งของข้างใน  และหยิบสิ่งขอต่างๆออกมาเช็ดความเรียบร้อย  เมื่อเห็นสิ่งของต่างๆก็ทำให้เธอขมวดคิว  เธอเกือบลืมเอาป้ายราคาออกแย่จริงๆ  ต้องทำลายหลักฐาน  เมื่อเธอคิดได้ดังนั้น  มือเรียวก็จัดการดึงป้ายราคออกจากเสือผ้าทุกตัว  และนำของทุกอย่างใช้ในถุงเดียวกัน  เพื่อให้สมจริงกับเรื่องที่เธอพึ่งโกหกไปเมื่อคืน  เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยไม่มีพิรุธใด  รอยยิ้มก็ได้ปรากฏบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ  เธอลุกขึ้นเดินไปยังห้องเป้าหมายด้วยจิตใจร่าเริง 

            ก๊อกๆ...เสียงเคาะประตูดังขึ้นปลุกให้หญิงสาวตัวกลมบนเตียงต้องตกใจตื่น  เธอมองประตูห้องและมองโทรศัพท์ข้างๆ  เมื่อเห็นตัวเลขบอกเวลาก็ทำให้เธอตื่นอย่างเต็มที่  เธอตื่นสายขนาดนี้เลยหรอ  โธ่ถัง...เธอว่าจะตื่นเช้านะ  เสียงเคาะประตูนี้คงไม่ใช่มีคนมาตามให้เธอไปกินข้าวนะ  

            “แก้วหยกเองนะค่ะ”  เสียงร่าเริ่งของหยกกังขึ้นทำให้แก้วรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ

            “แปปหนึ่งนะค่ะ พอดีแก้วพึ่งตื่นนะค่ะหยก”  แก้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำเอาน้ำล้างหน้าล้างตาใช้ผ้าเช็ดๆแบบขอไปที่ด้วยความรวดเร็วและรีบมาเปิดประตูให้หยก

            “หยกนึกว่าแก้วตื่นแล้วนะค่ะ  ไม่ได้คิดจะมากวนเวลานอนของแก้วนะ  เมื่อวานแก้วก็พึ่งจะเดินทางมาเหนื่อยๆ  แก้วคงเหนื่อยมากอยากจะนอนพักเยอะๆใช่ไมค่ ” หยกร่ายยาวด้วยเสียงสำนึกผิด 

            “ไม่เป็นไรค่ะ  วันนี้แก้วก็ว่าจะตื่นเช้าอยู่แล้วนะค่ะ  มาอยู่บ้านคนอื่นวันแรกก็ตื่นสาย  นอนกินบ้านกินเมืองคงไม่ได้   แก้วอยากขอบใจหยกซะอีกที่มาปลูกแก้วไม่งั้นแก้วคงตื่นสายกว่านี้” แก้วตอบกลับด้วยเสียงร่าเริงพร้อมกับรอยยิ้ม “อีกอย่างนะตื่นมาเช้าๆได้รับอากาศที่ชดชื่นดีค่ะ  หยกเข้ามานั่งก่อนนะ  เดียวแก้วไปอาบน้ำแปปนะ”

            แก้วเดินไปที่ตู้เสือผ้าจัดเตรียมเสือผ้าเข้าไปอาบน้ำอย่างเร่งรีบ  ไม่ถึง 15 นาที  เธอก็ออกมาพร้อมกับร่างกายที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว  สร้างความตกตะลึงให้กับหยกเป็นอย่างมาก

            “แก้วอาบน้ำเร็วแบบนี้ทุกครั้งหรอค่ะ” หยกถามออกไปด้วยสีหน้าตกตะลึง  มีผู้หญิงที่ไหนอาบน้ำเร็วอย่างนี้  อาบแบบนี้จะสะอาดหรอ

            “เปล่าค่ะ  ปกติแก้วอาบน้ำช้ากว่านี้นะ  แต่วันนี้เห็นหยกคอยนะ  เลยไม่อยากให้คอยนาน”  เธอพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ 

            หยกเลยยิ้มตอบแก้วไปด้วยสายตาอ่อนโยน  และคิดในใจ  ‘แก้วเวลาทำอะไรก็มักจะคิดถึงคนอื่นเสมอ ตรงตามรายงานที่เธอได้อ่านเลย’       

            “ว่าแต่หยกมาหาแก้วตั้งแต่เช้ามีอะไรหรอค่ะ”

            “หยกเอาชุดนอนที่พูดให้แก้วฟังเมื่อคืนมาให้นะค่ะ”  หยกตอบด้วยเสียงร่าเริง  พร้อมรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้ม

            “คือว่าแก้วเกรงใจนะค่ะ” แก้วตอบเสียงแผ่ว

            “ไม่ต้องเกรงใจค่ะ  หยกยังมีชุดอีกเยอะเลยค่ะ  แก้วลองดูนะ  ว่าถูกใจไม” หยกพุดตอบกลับพร้อมรอยยิ้มที่หวานกว่าเก่า  เพราะเธอรู้แล้วว่าแก้วต้องยอมใจอ่อนเรื่องนี้แน่ๆ

            “แต่แก้วมีชุดนอนอยู่เยอะแล้วนะค่ะ”

            “ชุดพละแบบนี้หรอค่ะชุดนอน   แก้วค่ะ  ที่หยกเอาชุดมาให้แก้วนะ  หยกอยากให้แก้วใส่ชุดสวยๆ เนื้อผ้าสบายๆนอน  จะได้หลับสนิท  ที่หยกก็ทำเพื่อแก้วนะค่ะ  ไม่ใช้เพื่อหยกเลย  แก้วรับน้ำใจหยกไว้ด้วยนะค่ะ” หยกพูดแบบเสียงอ้อน  ทำให้คนฟังเกิดอาการใจอ่อน

            “แต่ว่าทุกวันนี้แก้วก็หลับสิทนะค่ะ  อีกอย่างแก้วชินกับที่ใส่แบบนี้แล้วนะค่ะ”

            “แก้วรับน้ำใจหยกไว้หน่อยนะค่ะ” หยกพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนมาให้แก้ว  ทำให้แก้วเกิดอาการใจอ่อน ได้แต่ตอบรับน้ำใจหยก

            “ขอบใจจ๊ะหยก” 

            แก้วจำใจต้องเดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกับหยก  พร้อมกับดูชุดที่หยกเตรียมมา ถึงสายตาแก้วจะดูชุดอยู่  แต่ความคิดแก้วกลับไปอยู่กับอีกเรื่อง  เมื่อคืนนี้เธอคิดหาคำพูดต่างๆนาๆจะมาปฏิเสธเรื่องชุดที่หยกจะเอามาให้  แต่วันนี้พอมาเห็นเพื่อนใหม่มีความตั้งใจกระตือรือร้นหาชุดต่างๆมาให้เธอก็อดใจอ่อนไม่ได้  ยิ่งเห็นรอยยิ้มร่าเริงนั้นและสายตาอ้อนๆแบบนั้นเธอยิ่งไม่อาจขัดใจหยกได้    

            หลักจากการแสดงชุดต่างๆที่หยกเตรียมมาให้แก้วดูมากมาย  บ้างตัวไม่มีลายอะไรแต่สีสันสดใสเนื้อผ้าเนียนนุ่ม  บ้างตัวมีลายการตูนที่เธอชอบ  บ้างตัวเป็นแบบเป็นผ้าลูกไม้ทำให้ดูสวยหวานแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน  ทำให้เธออดชื่นชอบทุกชุดที่หยกนำมาให้ไม่ได้  และเผลยรับปากหยกไปว่าเธอจะให้ชุดพวกนี้ทุกวันแน่นอน  ซึ่งเมื่อหยกได้ยินคำนั้นก็ส่งยิ้มแห่งชัยชนะกลับมาให้แก้ว  ซึ่งรอยยิ้มนั้นสร้างคงมึนงงให้แก้วมาก  ตกลงนี้เป็นชุดที่หยกเอามาให้เธอ  หรือเป็นชุดที่หยกไปแย่งซื้อให้ตัวเองกันนะ 

            “หยกพวกนี้เป็นชุดที่หยกเคยใส่แน่แล้วหรอ” หลังจากการแสดงชุดต่างๆที่หยกเตรียมมาให้แก้วจบลง  แก้วก็อดที่จะถามคำถามค้างใจไม่ได้ 

            “ใช่ซิจ๊ะ ทำไมหรอ”

            “แก้วว่าแก้วได้กลิ่นชุดใหม่นะ  แบบว่าเป็นกลิ่นติดเสือผ้าที่พึงซื้อมาใหม่นะ”

            “ก็บางตัวหยกไม่เคยใส่นะ สงสัยอยู่ในถุงเดียวกันกลิ่นเลยแพร่นะ”  หยกตอบไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม  แต่ภายใจใจก็เกิดอาการตกตะลึง  จึงพูดรีบเสริมเข้าไปว่า  “แบบนี้คงต้องของให้พี่ๆสาวใช้ในบ้านช่วยซักนะ” ว่าเสร็จแล้วเธอก็รีบเก็บทุกชุดลงไปในถุง 

            ก๊อกๆ เสียงประตูเคาะดังขึ้น   เหมือนเสียงช่วยชีวิตของหยก  เธอจึงรีบเดินไปเปิดประตูโดยเร็ว  เมื่อประตูเปิดขึ้นก็ปรากฏสาวใช้ 2 คน  ยืนคอยที่หน้าประตู 

            “คุณหนูทั้ง 2  ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะ  ตอนนี้อาหารเตรียมคอยที่โต๊ะเรียบร้อยแล้วค่ะ  และวันนี้คุณท่านจะอยู่รวมทานด้วยนะค่ะ  เชิญเดินตามบ่าวไปร่วมรับประทานอาหารค่ะ”  สาวใช้คนหนึ่งพูดขึ้น

            “พวกเราไปกินข้าวกันดีกว่า   เห็นว่าวันนี้ท่านประธานจะนั่งกินข้าวด้วยกันนะ รีบๆไปกัน” เธอจูงมือแก้วออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว  และหันไปมองหน้าสาวใช้คนหนึ่งพร้อมพูดซุบซิบเสียงค่อยๆกับสาวใช้  เรื่องที่เธอพูดนั้นคือ  ช่วยเอาเสือผ้าที่อยู่ในถุงไปซักให้เธอหน่อย  และกำซับให้จัดการป้ายราคาให้เรียบร้อย