Canelleroll

บทนำ
ร้อน...แสงแดดที่ส่องลงมากระทบกับกระจก สะท้อนไปที่ดวงตาคู่หนึ่ง ฉันจ้องมองดวงตาคู่นั้นนิ่งๆ สายตาคู่นั้นมองตอบกลับมาราวกับกำลังสื่อสารอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่คนทั่วไปมองไม่เห็น และจับต้องไม่ได้ อะไรบางอย่างมืด...เงียบ... ฉันมองเห็นมัน...ในดวงตาของเขา แสงจากพระอาทิตย์ที่ส่องลงไปในความมืดนั้น ฉันมองเห็นเธอ เธอคนนั้น...คือใคร?
"เหม่ออะไรอยู่น่ะ? ขนมหกหมดแล้ว" เสียงใสนั้นฉุดฉันออกจากภวังค์ สายตาฉันผละออกจากดวงตาคู่นั้น
"หืม?" ฉันมองไปทางต้นเสียงซึ่งมาจากข้างๆฉัน
"..." แต่...บนรถบัสคันนี้ ข้างๆฉันไม่มีใคร เพียงแค่เบาะว่างเปล่าๆ
"หูฝาดไปมั้ง" ฉันเท้าคางลงบนขอบหน้าต่าง กลิ่นหอมอ่อนๆของเนย ลอยมาแตะจมูกของฉัน ใกล้ถึงแล้วสินะ...
"เหม่ออะไรอยู่น่ะ? ขนมหกหมดแล้ว" ประโยคเดิมย้อนเข้ามาในหัวฉันอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้ เสียงใสนั้นกลับกลายเป็นเสียงทุ่มๆของใครบางคนที่ฉันคุ้นเคย
"นิโค..." ฉันเงยหน้ามองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผมบลอนด์น้ำตาลของเขาที่ถูกลมจากข้างนอกพัดไปมาจนยุ่งเหยิง แต่กลับดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ ตาสีฟ้าราวกับทะเลสาบในฤดูร้อน มือของเขากำลังจับเบาะข้างๆฉันไว้เพื่อเป็นการทรงตัว
"นี่ ผมปัดออกให้ก็ได้นะ^^" นิโคมองมาที่ตักฉันพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่
"อ๊ะ! ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ ฉันเนี่ย^^;" ฉันก้มหน้าลงปัดเศษขนมออกจากกระโปรง ฉันกินตอนไหนนะ ฉันมูมมามขนาดนั้นเลยรึไง
"ตื่นเต้นรึเปล่าล่ะ? นี่คงเป็นทัศนศึกษาครั้งแรกของเธอสินะ" จริงสิ... ถึงฉันจะอยู่ ม.6 แล้ว แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันจะไปเรียนนอกสถานที่ ก็ปกติถ้าไม่จำเป็น ฉันก็ไม่ออกจากบ้านหรอก ทำไมน่ะหรอ? เพราะว่ามนุษย์ส่วนใหญ่ 'เห็นแก่ตัว' ไงล่ะ บอกให้เราทำนู่นเทำนี่ พอไม่พอใจก็ด่า ทำเมิน กลั่นแกล้ง ทุกครั้งที่ฉันไปโรงเรียน ฉันถึงเก็บตัวอยู่ในห้องสมุดทันทีที่พักกลางวัน ฉัน...ไม่ชอบทัศนศึกษาเลย แต่ถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่า ไม่กี่วันก่อน ฉันเจอหนังสือในห้องสมุดเกี่ยวกับฟาร์มเก่าที่หนึ่ง อาหาร และ ผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่ทำจากนม และ สัตว์ที่เลี้ยงไว้ในฟาร์ม หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสต์มากมาย ที่สำคัญที่สุด คือตุ๊กตาแฟรนเชลล่าราคาสูงดวงตาทำจากแร่ควอตซ์สีม่วง {Amethyst} ข่าวลือเล่าว่าถ้าเราถือตุ๊กตานั้นไว้ในมือ จะขอพรได้หนึ่งข้อ... อืมมม ฉันจะขออะไรดีนะ?
"ตื่นเต้นสิ..." ฉันพยักหน้าเบาๆพร้อมยิ้มให้อย่างสุภาพ และเท้าคางไปที่ริมหน้าต่างอีกครั้ง ฉันมองไปข้างนอกผ่านๆกับทิวทัศที่เคลื่อนไหวไปกับความเร็วของรถก่อนสายตาจะสะดุดกับป้ายพลาสติกใหม่เอี่ยม
"สวนสนุกแรนเดล" นิโคพูดพึมพำ
'สวนสนุกแรนเดล' สวนสนุกเก่าถูกสร้างเมื่อ 17 ปีที่แล้ว เคยมีข่าวว่า 4 ปีก่อน สวนสนุกแรนเดลถูกปิดลงเนื่องจากอุบัติเหตุบางอย่าง แต่ก็กลับมาเปิดใหม่อีกครั้งเพียงแค่ 2 อาทิตย์หลังจากนั้น นี่แหละคือที่ๆเราจะไปทัศนศึกษากัน ฟาร์มเก่านั้นอยู่ทางทิศตะวันตก ตั้งอยู่ที่ด้านหลังของสวนสนุก หลังจากเช็คชื่อเสร็จฉันค่อยออกมาก็ได้
"งั้น...เธอจับคู่กับฉันนะ^^?" นิโคสะกิดไหล่ฉันเบาๆ
"ม-ไม่ต้องก็ดะ-...!!!" ขณะที่ฉันกำลังพูดอยู่ รถบัสทั้งคันก็เริ่มเขย่าอย่างแรง
"กรี๊ด/อ้าก~!!!" จากนั้นรถบัสก็ตกอยู่ในสภาวะยุ่งเหยิงทันที นิโควิ่งไปที่ที่นั่งคนขับ
"เกิดอะไรขึ้นหรอครับ คุณล-..." เขาหยุดพูดก่อนที่หน้าเขาจะซีดลงและซีดลงทุกๆวินาที ฉันลุกขึ้นเดินไปทางนิโค พยายามที่จะทรงตัวขณะที่รถเขย่าแรงขึ้นและแรงขึ้นฉันหยุดข้างๆนิโคก่อนจะเบิกตากว้างกับสิ่งที่กำลังเห็น ไม่สิ...สิ่งที่ไม่เห็นมากกว่่า
"คุณลุงคนขับ...ไปไหน?"
"อาจารย์ครับ! คุณลุงหายไปแล้วครับ!"
"ฮะ!? ว่ายังไงนะ O_O" อาจารย์ลุกขึ้นก่อนจะวิ่งมายืนข้างๆฉันที่กำลังเกาะแขนนิโคเพื่อทรงตัว
"ม-ไม่จริงน่ะ"
"อาจารย์ครับไม่ทันแล้ว ขับสิครับ!"
"ครู...ครูขับรถไม่เป็น" อาจารย์ทำหน้าซีดก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น "ขอโทษนะ...เพราะครูแท้ๆเลย ทุกคนถึง..ฮึก" อาจารย์ร้องไห้ออกมา นิโคกำมือแน่นก่อนจะรีบดึงมือฉันออก และนั่งที่เก้าอี้คนขับทันที
"นายขับเป็นหรอ O_O?" ฉันถามอย่างกล้าๆกลัวๆ มือของฉันจับไว้ที่เก้าอี้ใกล้ตัวที่สุดอย่างแนบแน่น ขณะที่รถบัสกำลังเสียการควบคุมลงดิ่งไปตามเนินเขา นิโคกระอึกกระอักก่อนจะเลื่อนเกียร์ชี้ไปที่ตัวอักษร P
"P คือ Parking ไม่ใช่หรอ แล้วทำไมมันไม่หยุดล่ะ!?" นิโคกระวนกระวายขณะที่รถบัสไหลลงแรงและเร็วกว่าเดิม
"เบรกล่ะ!?"
กรึก!เอี๊ยด~!
"กรี๊ด~!!/เฮ้ย!!" ทันใดนั้นรถบัสก็เอียงไปกับการเสียความควบคุม ก่อนจะพลิกออกจากถนนลงดิ่งที่ความสูงระหว่างครึ่งเขาและพื้นดินข้างล่างราวพันเมตร ตัวฉันถูกเหวี่ยงไปมากลางอากาศขณะที่ภาพข้างหน้าฉันเริ่มมืดและมัว สิ่งสุดท้ายที่ฉันเห็นก่อน สติฉันจะหมดไป...
"ร-ระวัง!" นิโคพยายามยื่นมือมาดึงฉันเข้าไปหาขณะที่แรงเหวี่ยงของรถที่กำลังคว่ำไปมากลางอากาศ ผลักดันฉันห่างออกไป เรื่อยๆ เรื่อยๆฉันหลับตาแน่น ก่อนสติฉันจะเลือนหายไป...

ผู้หญิงคนนั้น...คือใครกันนะ?