คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [บทที่ 2] ในวันที่ฝนตก
"เฮ้ - - เฟริน นั่นนายจะไปไหนน่ะ?" เสียงคิลตะโกนถาม เมื่อเห็นเฟรินกำลังจะเดินออกจากป้อม - - หญิงสาวยิ้มเหนื่อยๆให้กับตัวเองก่อนจะตะโกนตอบ
"พอดีฉันลืมของน่ะ - - เดี๋ยวมา"
"เฮ้ย - - แต่ฝนมันจะตกแล้วนะ" คิลตะโกนท้วง แต่ช้าไป เพราะเฟรินเดินออกไปแล้ว
"เฮ้อ - - แกว่าไหม หมู่นี้เฟรินมันซึมไปนะ" คิลถามพลางทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา
"คาโลอ่ะดิ" ครี้ดว่า "พักนี้หมอนั่นไม่ค่อยว่างเลยนี่"
"ก็แหง" เจคว่าบ้าง "ช่วงนี้ใกล้จบแล้วนี่หว่า คาโลมันก็ต้องเตรียมส่งตำแหน่งหัวหน้าป้อมต่อ"
"แต่ฉันว่ามันแหม่งๆนะ" คิลขมวดคิ้ว "พวกมันสองคนเหมือนสามีภรรยาใกล้หย่า มากกว่าคนใกล้แต่ง - - นายว่าพวกมันจะเลิก
กันไหม?"
"ไม่หรอก" โรตอบเรียบๆ โดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือเล่มเล็ก "คาโลคงไม่ แต่เฟรินอาจจะไม่แน่"
"นายหมายความว่ายังไง?" เจคเลิกคิ้ว
"นั่นสินะ - - ฉันก็ไม่คิดว่าไอ้เฟรินมันจะทนได้หรอก" ครี้ดเห็นด้วย "คาโลมันพวกเก็บความรู้สึกไว้ในใจนี่หว่า"
"แต่ฉันว่าเฟรินมันจะไม่เลิกว่ะ" คิลเอ่ย "ถึงจะยังไง มันก็ยังรักคาโลอยู่ดี"
เฟรินเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก หมู่เมฆสีดำทะมึนเริ่มเคลื่อนตัวมาใกล้ยอดปราสาทเอดินเบิร์กมากขึ้นทุกทีๆ
ทั้งๆที่เธอยังหาของไม่พบ
การบ้านวิชาเวทมนตร์ วันดีคืนดีวิงกี้ไม่เคยสั่งการบ้านทฤษฎี ไหงมาสั่งเอาวันนี้ก็ไม่รู้ แถมเธอยังจำไม่ได้ด้วยว่าเอาไปทิ้งไว้ที่ไหน...
โธ่... ทำไมสมองปลาทองอย่างนี้นะ
เฟรินตบหัวตัวเองแรงๆ ก่อนที่สายตาคมกริบของหัวขโมยจะสอดส่องหา 'การบ้าน' ต่อไป
ถึงจะยังไง... มันก็ยังรักคาโลอยู่ดี
นั่นสินะ... เฟรินยังรักคาโล แล้วมันเป็นเรื่องที่เขาไม่ควรเข้าไปแทรก...
ทั้งๆที่เคยสารภาพรักกับเฟรินเมื่อห้าปีที่แล้ว ถึงแม้จะถอนตัวออกทันควันก็เถอะ... แต่เขาก็ไม่เคยตัดใจ...
พยายามลืมแล้ว หรือไม่เคยพยายามกันแน่?
ความรู้สึกที่เขาปล่อยทิ้งไว้... หวังจะให้เวลาทำให้มันเลือนหาย
แต่เวลาผ่านไป... รังแต่จะทำให้มันชัดเจนมากขึ้น...
เพราะอะไรกันแน่?
"วันนี้เลิกประชุมแค่นี้นะ - - ไปได้" เสียงสรุปจากแม่มดวิงกี้ ประธานการประชุมในวันนี้ ทำให้หัวหน้าป้อมทั้งสี่ลุกยืนขึ้น ก่อนจะโค้งน้อยๆเป็นการทำความเคารพ
การประชุมหัวหน้าป้อมทั้งสี่ ถูกจัดขึ้นในทุกๆวันพุธของสัปดาห์ โดยจะมีเหล่าอาจารย์ผลัดเปลี่ยนกันมาเป็นประธาน เพื่อรับฟังข้อเรียกร้อง รายงาน และงบประมาณของแต่ละป้อม ซึ่งแน่นอนว่า ป้อมอัศวินเป็นป้อมที่เบิกงบประมาณบ่อยที่สุดและมีหนี้สินพะรุงพะรัง
"เจ้าชายคาโลคะ - - เอฟิน่ามีเรื่องอยากจะคุยด้วย" เสียงหวานๆเจือพิษร้ายของของหัวหน้าปราสาทขุนนางดังขึ้น คาโลลอบถอนหายใจ
ในใจก่อนจะเอ่ยปฎิเสธเสียงเรียบ
"ฉันไม่ว่าง"
"นะคะ - - วันนี้แค่วันเดียว แล้วเอฟิน่าจะไม่กวนคุณอีกเลย - - แป๊บเดียวเองค่ะ"
คราวนี้คาโลถอนหายใจดังพรืด
"ก็ได้ มีอะไรก็ว่ามา"
"เดินไปคุยไปก็ได้ค่ะ - - เดี๋ยวเอฟิน่าช่วยถือ" เจ้าหล่อนชี้ไปที่เอกสารปึกใหญ่ในมือคาโล
"ไม่ต้อง" คาโลตอบ ก่อนจะเบี่ยงตัวออก แล้วเดินออกจากห้องไป
"เย็นชาจริงนะ... เจ้าชายคาโล"
"เจอแล้ว" ร่างบางอุทานอย่างดีใจ เมื่อเห็นสมุดการบ้านวางคว่ำอยู่บนกิ่งไม้กิ่งใหญ่ เหนือศีรษะขึ้นไป "นึกว่าไปลืมไว้ที่ไหนซะอีก"
หัวขโมยเก่าเริ่มปีนขึ้นไปบนต้นไม้อย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งตรงกิ่งที่ตัวเองลืมหนังสือทิ้งไว้
"โอ๊ยย... กว่าจะหาเจอ" เฟรินว่าพลางหยิบสมุดมาพลิกๆดู ว่าได้รับความเสียหายหรือเปล่า "โธ่เอ๊ย - - ไอ้เราก็นึกว่าไปทิ้งไว้ที่ไหนซะอีก"
หัวขโมยยิ้มร่าเมื่อหาของสำคัญเจอ และกำลังจะกระโดดลงไปด้านล่าง แต่จังหวะเดียวกันนั้นเอง...
หือ?... นั่นใครน่ะ?
นันย์ตาสีน้ำตาลเบือนไปสบเห็นใครบางคนยืนอยู่ที่ริมระเบียงชั้นสาม
คาโล กับ....
ผู้หญิง!?
คิ้วโก่งสีเดียวกับนัยน์ตาเลิกขึ้นอย่างสงสัยระคนใคร่รู้ เธอรู้สึกว่าฝ่ายหญิงดูคุ้นหน้าคุ้นตาชอบกล - - ใครกัน?
เอฟิน่า กริซดอริส!?
นัยน์ตาสีน้ำตาลเบิกกว้างกว่าเก่า ร่างบางชะเง้อตัวออกไปมาเกินควร จึงหล่นพลั่กลงไปนั่งจุมปุ๊กทับขาตนเองอยู่เบื้องล่าง
ซ่า...
แถมฝนยังตกลงมาเป็นการสมน้ำหน้าให้เสียอีก
"ฝนตกอีกแล้ว" เจคบ่น "ทำไมมันตกได้ทุกวี่ทุกวันเลยวะ"
"ก็หน้าฝนนี่หว่า" คิลหลับตาตอบ ชายหนุ่มนอนหนุ่นแขนตัวเองอยู่บนโซฟา "แกจะเอาอะไรนักหนา"
โรถอนหายใจ มือเรียวปิดหนังสือเล่มเล็กในมือดังฉับ ก่อนจะเดินไปที่หน้าต่าง
ท่ามกลางสาฝนเทกระหน่ำ โรหรี่ตามองเพราะคิดว่าตัวเองเห็นอะไรแวบๆ - - เฟรินนั่นเอง...
ร่างบางนั่งจุมปุ๊กอยู่ใต้ต้นไม้ พลางโบกมือให้เขาหย็อยๆ พร้อมทั้งชี้ที่ขาให้เขารู้ว่าเดินไม่ได้
โรโบกมือตอบกลับไป ก่อนจะกระโจนเข้าไปคว้าเสื้อคลุมที่พาดอยู่บนโซฟา นึกขำคนตัวเล็ก ที่ช่างก่อเรื่องก่อราวได้ไม่หยุดหย่อนในใจ
"อ้าว - -เฮ้! นายจะไปไหนน่ะโร? โร!" คิลลุกพรวดตะโกนถาม พอดีกับที่เสียงประตูป้อมที่หนาและหนักปิดดัง ปึง
"มีอะไร?" คาโลถามเสียงเรียบขณะหันหน้าไปประจันกับอีกฝ่าย เอฟิน่ายิ้มหวานหยดย้อยให้ แล้วแสร้งบิดตัวอย่างเขินอาย
"เจ้าชายคาโลคะ คือว่า เอฟิน่า - - ชอบคุณค่ะ เพราะฉะนั้น - - เอ่อ"
"ฉันชอบเฟริน เธอก็คงรู้อยู่แล้ว" คาโลพูดเรียบๆ พร้อมกับมีเสียงหน้าแตกดังเพล้งของเอฟิน่าเป็นซาวน์แทร็ก
"นายทำอีท่าไหนถึงได้มาเป็นแบบนี้เนี่ย" โรขมวดคิ้วถาม ขณะคุกเข่าก้มลงดูข้อเท้าของคนข้างหน้า "กระดูกเคลื่อน ดึงแบบ
นี้เจ็บไหม"
"อื้อ!!! เจ็บเซ่ เฮ้ย หยุดดึงเลยนะ" เฟรินโวย
"เงียบน่า เดี๋ยวก็ทิ้งไว้ที่นี่ซะเลย" โรปราม "อยากหายก็ต้องดึงอย่างเดียว หรือจะให้อุ้มไป"
"ง่ะ"
"งั้นฉันดึงละกัน" โรถลกแขนเสื้อ
"อย๊าาาาาาา" เฟรินร้องลั่น "อุ้มก็ได้"
หญิงสาวว่าพลางชูมือขึ้นเหมือนเด็กๆ โรยิ้มบางๆ ก่อนจะค่อยๆก้มลงช้อนคนตัวเล็กขึ้น
"อืมม.... จะเอาไปโยนทิ้งไว้ที่ไหนดีเนี่ย?"
------------------------------
[บทที่ 2] ในวันที่ฝนตก -จบ-
ติดตามตอนต่อไป [บทที่ 3] บาดหมาง
สุดท้าย ก็ต้องลง - -" โดนเจ๊เนตรจิกมาลง เจ๊เค้าหาว่าผมดองง่ะ เอางี้ดีกว่า มีใครสนใจมะ เจ๊เนตร เรามาดองฟิคแข่งกันดีกว่า เอาไหมๆๆๆ
ย้ำ เม้นต์กันด้วยสิ ไม่งั้น ดอง นะ -*-
ไม่เม้นต์ ไม่อัพ
measama
ความคิดเห็น