คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เออลืมแนะนำตัวฉันมีชื่อว่า ปุ๋ง เพราะอะไรที่ชื่อนี่น่ะเหรอ เพราะแม่ของฉันเป็นผู้บ้าวิทยาศาสตร์ไง แม่คงคิดถึงเสียงสารทั้งหลายแหล่ที่แม่เอามาผสมกัน จึงเกิดมาเป็นชื่อที่คล้ายกับการผายลมของมนุษย์-*- ส่วนพี่สาวฉันชื่ออะตอม (บอกแล้วแม่บ้าวิทยาศาสตร์)ฉันเป็นเด็กผู้อำพร้าพ่อแม่บอกว่าพ่อเสียตั้งแต่ฉันยังเด็ก อย่าๆๆๆร้องให้นะฉันทำใจได้ T^T
ตื๊ด ดึ่ง!~
เสียงเรียกจากการออนเอ็ม ผู้นั้นคือยัยมายเพื่อนของฉันเอง
“อะโลฮ่า~!ยัยปุ๋งแกทำไรอยู่”
“เปล่าอ่ะ”
“ยัยขี้โม้เอ้ยยยยยย”
“อะไรของแก ฉันโม้อะไรแกมิทราบย่ะ”
“ก็แกบอกว่าแกไม่ได้ทำอะไร และที่แกออนอยู่นี่ไม่ได้ทำเหรอ - -”
“ฉันผิดใช่ไหมเนี่ย!!!~”
“ใช่”รำคาญยัยนี่จัง-*-
“แหะๆ ฉันล้อเล่นฉันมีเรื่องจะบอกอ่ะ นี่ปุ๋งแกรู้ยังว่าพรุ่งนี้จะมีไร อย่าบอกนะว่าแกไม่รู้*0*”
“แล้วฉันจะรู้ไหมเนี่ยว่าแกหมายถึงอะไร แกจะบ้าไงย่ะให้ฉันบอกแกว่าพรุ่งนี้จะมีเรียนงั้นเหรอย่ะ@~@”
“ก็พรุ่งนี้จะมีนักเรียนโรงเรียนอื่นมาเข้าค่ายที่โรงเรียนเราอ่ะดิ เห็นเค้าบอกว่ามีแต่ผู้ชาย”
“จิงอ่ะ หล่อป่ะแก*-*”ออกหน้าออกตาเกินไปไหมย่ะ กลัวใครเค้าไม่รู้เหรอว่าคลั่งผู้ชายหล่อ--*
“ไม่รู้ดิ แต่นี่ปุ๋งแกจำได้ป่ะที่มีคนบอกว่าโรงเรียน R.U.I อ่ะที่จะมา”
“จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าฉันได้ยินตอนไหน ชื่อยังไม่รู้จักเลยมายแกไปบอกยัยผึ้งหรือเปล่าแล้วจำผิดว่ามาบอกฉัน”
“ไม่น่าใช่นะแก เพราะฉันจำได้ว่าฉันบอกทั้ง2คนเลยอ่ะ แถมฉันยังจำได้อีกนะว่าแกเคยไปชูป้ายบอกว่า ชอบผู้ชายหล่อคร๊า!!! อ่ะ”
“...”
“และแกยังบอกอีกว่าจะอายทำไมไม่มีใครจำได้หรอก และก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาว่าแกว่า RaT อ่ะ”
“อ่อๆฉันจำได้และไอ้คนที่ตอนแรกฉันบอกว่าหล่อแล้วมันมาว่าฉันใช่ป่ะ-0-”
“ใช่ๆๆๆนั่นแหละแก นายนั่นจะมาโรงเรียนเราพรุ่งนี้ ปุ๋งแกจะเอาไงแกเล่นไปท้าว่า ใช่ช้านRaT แต่ฉันว่าก็ต้องมีผู้ชายที่ชอบผู้หญิงแบบฉันด้วยแล้วนายนั่นก็บอกว่าอย่างน้อยก็ไม่ใช่ฉันคนหนึ่งล่ะ แกเลยบอกไปว่าฉันจะทำให้นายรักคนที่นายบอกว่าไม่ดีให้ดูถ้าฉันทำไม่ได้ฉันจะยอมทำตามเงื่อนไขของนาย แต่ถ้านายแพ้นายต้องเป็นทาสฉันตลอดไป”
“ไม่นะ!!!ฉันแค่จะโอ้อวดว่าฉันแน่เฉยๆง่ะ ใครจะไปคิดล่ะว่าโลกมันจะกลมเป็นดวงจันท์อย่างี้TTOTT”
“เหอะๆ แกตายแน่ยัยปุ๋งแกน่ะเล่นไรไม่รู้เรื่องแกได้รับกรรมแน่ฮ่าๆๆฉันไปล่ะ”
“...”มันยังกล้าหัวเราะนี่ฉันผู้เป็นเพื่อนแกกำลังเป็นทุกข์อยู่นะ+-+
“เออนี่แกลืมบอก อย่าลืมนอนคิดวิธีล่ะ”
โอ้แม่เงินพ่อทองช่วยปุ๋งด้วยยยยยTT^TT ฉันจะทำยังไงดีนี่ช้านไม่อยากทำตามเงื่อไขของนายนั่นนะ โธ่ๆๆอุตส่าห์ไม่ไปโรงเรียนนั้นแล้วนะถึงแม้จะมีผู้ชายหล่อๆเยอะก็เหอะ ใครก็ได้ช่วยปุ๋งๆด้วย(ปุ๋งๆนี่มันทะแม้งๆนะ--*--)
Eeg e eeg eeg ...
เสียงไก่แถวบ้านฉันเองฉันรักกับการที่มันขันปลุกฉันทุกเช้าน่ะ แต่ไม่ใช่กับวันนี้วันนี้ฉันรู้สึกอยากจะหลับยาวโดยไม่มีใครว่าจนนายนั่นเข้าค่ายเสร็จเลย แต่นั่นมันเป็นฝันกลางวันที่มีแดดจ้ามาก เพราะฉันอาจถูกลงทรรน์ได้จาก3ช่องทางทางที่หนึ่งแม่ฉันอาจเทศน์จนถึงขั้นแม่เอาสารที่แม่ทดลองมาให้ให้กินได้ ทางที่สองคืออาจารย์ฉันอาจถูกประจานต่อหน้าเพื่อนได้ และทางสุดท้ายคือผึ่งและมาย เพราะวันนี้เป็นการส่งงานกลุ่มซึ่งงานทั้งหมดอยู่ที่ฉันถ้าฉันไม่ไปฉันอาจโดนสองคนนั้นฆ่าตกรรมแปดชาติได้ -*- สรุปคือ ฉันต้องไป!!!-.-
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”
สิ่งที่ฉันเห็นในกระจกนั่นคือ ขอบตาที่ดำยังกับหลินฮุ้ย เพราะเกิดจากการนอนคิดอยู่นานกับการเผชิญหน้ากับนายนั่นกว่าจะนอนได้ก็เกือบสว่าง ฉันต้องไปเจอกับนายนั่นในสภาพแบบนี้เหรอ ถึงฉันจะเล่นสิ่งศักดิ์อะไรมันช่วยให้นายนั่นมาชอบสภาพของฉันในตอนนี้ได้เลย โอ้ซ่าร่าพาราเซลมอน(เริ่มเบลอ)
“ปุ๋งเป็นอะไรนะลูก - -*”
“อ่อเปล่าค่ะพอดีว่าจะซ้อมบทละครค่ะวันนี้มีแสดง^ ^”ช่างกล้า
“งั้นเหรอจ้ะ โอ้เสียดายแม่ก็นึกว่าการทดลองของแม่สำเร็จแล้ว”
“ทดลองอะไรค่ะแม่”
“อ่อไม่มีอะไรหรอกจ้ะ แม่กำลังจะสร้างสิ่งมีชิวิตจากสารที่แม่กำลังทดลอ
มาเป็นสัตว์เลี้ยงให้ลูกน่ะ”กล้ากว่า -_-*
“แม่ค่ะ ปุ๋งว่าไม่ต้องก็ได้ค่ะ ปุ๋งเกลียดสัตว์เลี้ยงค่ะ^_^”
“งั้นเหรอจ้ะ งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่เลี้ยงเองก็ได้จ้ะ”
“…” โธ่แม่ค่ะเหงาขนาดนั้นเลยเหรอT^Tที่บ้านก็มีทั้งหมาทั้งปลาแล้วน้า
ณ โรงเรียน(ที่ตอนนี้ฉันคิดว่ามันคือนรก-*-)
ทำไมวันนี้โรงเรียนมันดูน่าเศร้า(สำหรับฉัน)จัง ในเมื่อฉันยังมีเพื่อนอยู่ทั้งมายและผึ้งอยู่สองคนนั้นก็คงช่วยฉันได้ไม่มากก็น้อยแหละน่า
ฉันเดินไปที่หลังห้องสมุดของโรงเรียนซึ่งเป็นที่นัดเจอกันประจำของเราสามคน แต่พอไปถึงฉันเห็นแต่มายไม่รู้ผึ้งไปไหนสงสัยจะมาสายล่ะมั้ง แต่ตอนนี้ฉันต้องรีบไปหามายก่อนเพราะต้องหาทางรับมือกับนายนั่นให้ได้ ถึงแม้ฉันจะมีเปอร์เซ็นที่จะสำเร็จน้อยมากก็เหอะน่ะT^T
“นี่มาย ผึ้งไปไหนอ่ะปกติมันมาแล้วไม่ใช่เหรอมันไม่สบายเปล่า”
“จะอะไรล่ะ ฉันว่ามันคงเจอสถานการณ์เดียวกับแกแล้วล่ะรวมถึงฉันด้วย”
“อะไรของแกย่ะฉันงงนะอะไรที่แกว่าผึ้งเหมือนฉันและแกก็ด้วยหมายความว่าไรเนี่ยและทำไมต้องทำหน้ายังกับว่าอยากกินอุนจิขนาดนั้นด้วย”
“พอแหละแกเข้าเรื่องอ่ะเริ่มจากผึ้งก่อนล่ะกันนะแกจำวันที่เราไปโรงเรียนR.U.I.นั่นได้ป่ะก็นั่นแหละหลังจากที่แกท้านายนั่นแกก็บอกกับพวกฉันว่าแกจะต้องไปทำธุระกับแม่อ่ะ”
“อืมแล้วไง”เอ่อ..เรื่องที่ฉันว่าไปทำธุระน่ะมันเป็นข้ออ้างที่จะหลบหลีกจากนายนั่นต่างหาก-- --*
“พอแกกลับฉันกับผึ้งก็แยกกันเหมือนกัน และแกรู้ไรไหมผึ้งเล่าให้ฟังว่าตอนที่มันเดินกลับอ่ะมีผู้ชายคนหนึ่งมาแซว”ลืมบอกยัยผึ้งน่ะหน้าตายั่วน้ำลายชายมาก-*-
“แซวแล้วไงย่ะไม่เห็นแปลกก็มันออกจะสวยขนาดนั้น”
“ก็จริงอยู่มันอาจจะไม่แปลกถ้ามันจบอยู่แค่นั้น แต่ไม่ใช่ผึ้งมันไปด่านายนั่นว่าไอ้หม้อแล้วผึ้งก็เดินหันหลังให้มันก็เลยมากอดเอวผึ้งมันเลยด่านายนั่นยาวเลยแถมยังตบท้ายด้วยการบอกว่า ถ้านายอยากจีบฉันจริงหาโรงเรียนที่ฉันอยู่และมาจีบฉันให้ติดสิ”
“...”เวร-*-
“ส่วนฉันไปเจออีตาขี้เก๊กคนหนึ่งที่กำลังขี่จักรยานมามันมาว่าฉันว่าทำตัวปัญญาอ่อน กับอีแค่ฉันไปกรี๊ดบินโดวงไชขี้แค่นั่นเอง อีตาขี้เก๊กนั่นบอกว่าฉันหล่อกว่าตั้งเยอะฉันเลยบอกว่า แหวะ!! ถ้าฉันชอบคนอย่างนายนะคงต้องใช้น้ำมันพรายชนิดเข้มข้นแล้วล่ะ เพราะฉันนิยมคนมีตังค์ย่ะไม่ใช่แบบนายมีรถเก่าๆฮ่าๆ”กำ-*-
“แกจะไปสนใจอะไรแกก็ไม่ได้เจอกับนายนั่นแล้วไม่ใช่เหรอจะกลัวอะไร”
“ฉันคงจะไม่สนถ้านายนั่นไม่ได้อยู่โรงเรียนR.U.I.น่ะ -.-”
“ยัยปุ๋งยัยมายฉันตายแน่เลยT^Tฮือๆ”
“ยัยผึ้ง!!!~”0-0ฉันและมายผสานเสียงอย่างพร้อมเพรียงเมื่อเห็นยัยผึ้งที่มีสภาพกะเซอะกะเซิงไม่ต่างกับฉัน
“นี่แกทำไมโทรมงี้เนี่ยผึ้ง”มายถาม
“ผึ้งแกเครียดเหมือนฉันใช่ไหม”ฉันถามอย่างดีใจลึกๆว่าไม่ใช่ฉันเดียวแล้วที่เครียด^^(แอบเลว-- **--)
“อือๆฉันทำไงดีอะแกฉันตายแน่นายนั่นต้องลวนลามฉันตายแน่เลยอ่ะT_T”
“นี่สรุปว่าเราสามคนเจอปัญญาหาแบบเดียวกันใช่ไหม”
“...”เป็นอะไรที่น่าเศร้าสำหรับเราสามสาวจริงๆYOY
กริ๊ง!~กริ๊ง!~
“T^T”ฉัน
“TOT”ผึ้ง
“=_=”มาย
เสียงออดเป็นการบอกว่าใกล้ถึงเวลาที่เราค้องเจอชะตากรรมอันโหดร้ายนี่แล้วสินะ โธ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆก๊อดซิล่า!~~~
หลังจากที่เราทั้งสามเดินกันเหมือนกับซอมบี้เป็นเวลา15น.กว่าจะถึงแถว(ปกติ5น.)พอมาถึงแถวหลังจากการประกอบพิธีกรรมทางศาสนาของโรงเรียนเสร็จแล้ว ท่าน ผ.อ ก็ได้อันเชิญซอมบี้อย่างเราทั้งสามคนและนักเรียนอื่นนั่งลงแล้ว
“สวัสดียามเช้านักเรียนทุกคน ในวันนี้ทางโรงเรียนเราได้มีการจัดค่ายสำหรับนักเรียนจากโรงเรียนR.U.I ซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วนเป็นเวลาหนึ่งเดือนครึ่ง”
“U^U,O_o,=_=”<<<<ฉันมายและผึ้ง
“โดยทางโรงเรียนเราได้ตกลงกันแล้วว่าจะให้นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่5ทุกคนคอยดูแลนักเรียนที่จะมาเข้าค่ายที่โรงเรียนเราโดยไม่ต้องเรียนแต่สำหรับนักเรียนชั้นอื่นๆเรียนตามปกตินะครับ โดยจะเดินทางมาถึงโรงเรียนเราเป็นเวลา 09.30น.ของวันนี้นะครับ เรื่องที่จะประกาศในวันนี้ก็มีแค่นี้นะครับ ขอบคุณครับ”
“เฮ้ๆๆๆๆยะฮูว์กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ก็ได้เกิดเรื่องที่น่าหวาดกลัวที่สุดเกิดขึ้นสำหรับเราสามคน แต่กลับเป็นอะไรที่เฮฮามีความสุขของนักเรียนของคนอื่นๆเสียงเหล่านี้มันกำลังจะทำลายโซนประสาทของฉันแล้ว แงๆU0U แต่เอ๊ะที่ร้ายไปกว่านั่น ม.5งั้นรึ! ! !~ อ๊าก ก กอยากหายตัวไปใน3เหลี่ยมมิวรูด้าT^T
ณ หอประชุม
“สวัสดีครับนักเรียนม.5ทุกคน วันนี้อย่างที่รู้ๆจะมีเพื่อนจากโรงเรียนอื่นมาอยู่โรงเรียนเป็นเวลาหนึ่งเดือน ซึ่งขอให้นักเรียนของเราทุกคน ให้ความดูแลช่วยเหลือพวกเขาอย่างดีเหมือนเขาเป็นเพื่อนของเรานะครับ เอาล่ะเชิญอาจารย์แยกเป็นกลุ่มๆได้เลยครับ ขอบคุณครับ”ไม่ทำได้ไหมค่ะ ผ.อ T{}T
“=_=” <<พวกเราทั้งสาม
“เอาละจ๊ะนักเรียนให้จัดกลุ่มกลุ่มล่ะสามคนนะจ๊ะ แล้วเข้าแถวได้เลยจ๊ะ”
ตอนนี้เราสามคนก็จับกลุ่มนั่งลงเรียบร้อยแล้ว ดีที่อาจารย์ให้กลุ่มล่ะสามคน จะไม่ได้ต้องหาใครให้มันวุ่นวาย แต่ถึงอย่างไงฉันก็ไม่อยากเจอตานั่นอยู่ดีTwT อาจารย์ได้ตั้งชื่อกลุ่มเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษA-Z จนมาถึงกลุ่มฉัน
“โอเคจ๊ะ นี่เธอสามคนได้ข่าวมาว่าซ่านักใช่ไหมงั้นครูจะให้พวกเธอคุมพวกดื้อๆแล้วกัน พวกเธอกลุ่มZ ล่ะกันนะจ๊ะ”
โหมากไปเปล่าอ่ะพวกฉันไม่ได้ซ่าซักนิด แค่โดดเรียน2ครั้ง งานไม่ค่อยส่ง คุยในเวลาเรียนเอง T{}Tแต่ดีแหละอาจจะมีเปอร์เซ็นต์หลบหลีกจากพวกตานั่นได้ โฮ่ๆ^_^
“นักเรียนค่ะ น.ร โรงเรียนR.U.I มาถึงแล้วจ๊ะ รีบเตรียมตัวให้พร้อมนะจ๊ะ เอออยากบอกหล่อมากเลยจ๊ะ^^” กรี๊ด ด จริงเหรอว้าวๆๆ หล่องั้นเหรอ@~@ขอให้ได้คุมพวกหล่อๆเถอะ สาธุ!!~
“นี่ๆยัยปุ๋ง แกเห็นนั่นไหมนั่นมันตาขี้เก๊กที่บอกฉันว่าตัวเองหล่อกว่าสุดที่รักของฉันอ่ะ>{}<”ยัยมายTwT
“ยัยมายยัยปุ๋งไอโรคจิตก้อเดินมาแล้วอ่ะ ฉันไม่อยากเจอเขาเลยอ่ะฉันกลัว”ยัยมายก้อเจอแล้ว ยัยผึ่งก้อเจอแล้ว ต่อไปคงเป็น
“ยัยปุ๋ง! !~ตานั่นของแกอ่ะ หล่อแหะ”ยัยมายกะยัยผึ้งสานเสียง -*- ใช่หล่อแต่ฉันชอบไม่ได้! ! ~TwT
“เหรอ แล้วไงอ่ะฉันกว่างั้นๆแหละ หน้าตาแบบนี้อ่ะน่ะ เชอะ”หล่อแต่ไม่กล้าพูด
และแล้วสายตาคู่นั่นก็มาบรรจบกับฉันเป๊ะๆ
“นาย/เธอ”O_O
บรรลัยแล้วไง แม่จ๋าขอยาที่ทำให้หายตัวแว๊ บ บไปเลยได้ไหมอ่ะTwT พอหันไปอีกรอบตานั่นหน้าไม่ได้ตกใจเหมือนเมื่อกี้อีกแล้ว แต่กลับยิ้มอย่างมีเล่เหลี่ยม
ความคิดเห็น