ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ฉันหรอ!!
ณ.โดมที่ใช้ประกวดแข่งขัน
ฉันเดินเข้าไปข้างในโดมที่มีการตกแต่งอย่างเริดหรูอลังการงานสร้าง หลังจากที่เดินชมในโดมได้ไม่นานก็มีเสียงพิธีกรสาวA Class อกD ประกาศว่า
"ต่อจากนี้ไปจะเป็นการประกวดค้นชายหนุ่มที่เพอร์เฟ็กต์ที่สุดแห่งเอสทรอเน่ คริสเมตัล จร้า><"
หลังจากยัยเด็กหน้าตาจืดเหมือนปลาซิวพูดจบ ฉันก็รีบเดินตรงไปหาที่นั่งให้อยู่ใกล้เวทีให้มากที่สุด จากนั้นไม่นานยัยพิธีกรหน้าจืดก็เชิญหนุ่มๆทั้งหลายขึ้นมาบนเวทีรวมถึงเมอร์ลินด้วย เมอร์ลินมองมาข้างล่างแล้วขยิบตาแบบนิชคุณจนพวกสาวๆข้างๆฉันอดกรี๊ดไม่ได้ ฉันได้แต่มองมองเมอร์ลินเพราะฉันไม่กล้ากรี๊ดเหมือนพวกสาวๆเมื่อกี้หรอก หลังจากนั้นยัยพิธีกรหน้าจืดก็จะให้หนุ่มทั้งหลายเลือกผู้หญิงขึ้นมาบนเวทีคนละ1คน พวกหนุ่มที่เข้าประกวดก็ใช้ตาเลือกสาวงามขึ้นมาเหลือแต่เพียงเมอร์ลินที่ยังไม่เลือกเลย..เออคือแบบว่าทำไมตานี่เล่นตัวจังเลยวะ(ชักหมั่นไส้)และจู่ๆเมอร์ลินก็เดินลงมาจากเวทีแล้วคว้าข้อมือฉุดฉันขึ้นไปบนเวทีอย่างรวดเร็วก้จะโน้มคอลงมากระซิบข้างๆหูฉันว่า "ไม่ต้องกลัวนะครับ^^" คือไม่กลัวหรอกแต่ฉันอายน่ะสิT///T ทำไงดีฟ้ะเนี่ยT0T
"ต่อจากนี้ไปจะเป็นการเล่นเกมกินป้อกกะรี่แบบคู่รักนะคะ สาวๆอย่าตาร้อนกันนะจ้ะ>.,<"ยัยพิธีกรบอก-0-
แล้วทำไมต้องกินป้อกกะรี่แบบคู่รักด้วยล่ะ T^T คือแบบ..โอ๊ย!พระเจ้าช่วยหนูที!
"ผมจะพยายามกัดไม่ให้โดนปากมิเอะนะครับ^^"เออ..ซึ้งในน้ำใจมากT^T
ตะละตึงตึงโป๊ะ!ยัยพิธีกรเอาป้อกกะรี่มาให้แล้วเว้ย!ตายแน่ๆฉัน ฉันหยิบป้อกกะรี่มางับไว้ที่ปากแล้วยัยพิธีกรก็เป่านกหวีดดังขึ้น
ปี๊ดดดดดด!!!!!!!
เมอร์ลินก็ค่อยๆโน้มตัวลงมากัดป้อกกะรี่ทีละนิดทีละนิด..ริมฝีปากเขาสวยจังเลย เฮ้ย!ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย! เฮือก!เมอร์กินจนป้อกกะรี่จนปากของเราแทบจะแนบชิดกัน>//<ตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกว่าหน้ามันร้อนๆยังไงไม่รู้แฮะ!??มันจะตายไหมอ่ะ>0< #ใสมากค่ะลูก=.,=
งับ!โอโยโย่ววววว!!!!!เมอร์ลินกัดอีกคำจนปากของเราสองคนแตะกันฉันจึงรีบพลักเขาออก ก่อนจะหันหน้าไปอีกทางแล้วเสียงนกหวีดก็ดังขึ้น....
ปี๊ดดดดดด!!!!!!!
"หมดเวลาการแข่งขันค่า ผู้ชนะก็คือคุณเมอร์ลินค่า><!"หลังจากยัยนี่พูดเสร็จฉันก็รีบวิ่งลงจากเวที แล้ววิ่งออกจากโดมอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งตรงไปยังเอสทรอเน่ ปาร์ค ฉันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ที่ออกแบบมาอย่างสวยงามสไตล์ตะวันตกมีกลิ่นหอมจากดอกไม้บริเวณรอบๆและมีกลีบซากุระปลิ้วสะไหวไปทั่วปาร์ค แล้วฉันก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้..พอนึกขึ้นมาฉันก็ต้องหน้าร้อนผ่าวขึ้นทุกทีใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีก นี่ฉัน.....เป็นอะไรไปนะ
ฉันเดินเข้าไปข้างในโดมที่มีการตกแต่งอย่างเริดหรูอลังการงานสร้าง หลังจากที่เดินชมในโดมได้ไม่นานก็มีเสียงพิธีกรสาวA Class อกD ประกาศว่า
"ต่อจากนี้ไปจะเป็นการประกวดค้นชายหนุ่มที่เพอร์เฟ็กต์ที่สุดแห่งเอสทรอเน่ คริสเมตัล จร้า><"
หลังจากยัยเด็กหน้าตาจืดเหมือนปลาซิวพูดจบ ฉันก็รีบเดินตรงไปหาที่นั่งให้อยู่ใกล้เวทีให้มากที่สุด จากนั้นไม่นานยัยพิธีกรหน้าจืดก็เชิญหนุ่มๆทั้งหลายขึ้นมาบนเวทีรวมถึงเมอร์ลินด้วย เมอร์ลินมองมาข้างล่างแล้วขยิบตาแบบนิชคุณจนพวกสาวๆข้างๆฉันอดกรี๊ดไม่ได้ ฉันได้แต่มองมองเมอร์ลินเพราะฉันไม่กล้ากรี๊ดเหมือนพวกสาวๆเมื่อกี้หรอก หลังจากนั้นยัยพิธีกรหน้าจืดก็จะให้หนุ่มทั้งหลายเลือกผู้หญิงขึ้นมาบนเวทีคนละ1คน พวกหนุ่มที่เข้าประกวดก็ใช้ตาเลือกสาวงามขึ้นมาเหลือแต่เพียงเมอร์ลินที่ยังไม่เลือกเลย..เออคือแบบว่าทำไมตานี่เล่นตัวจังเลยวะ(ชักหมั่นไส้)และจู่ๆเมอร์ลินก็เดินลงมาจากเวทีแล้วคว้าข้อมือฉุดฉันขึ้นไปบนเวทีอย่างรวดเร็วก้จะโน้มคอลงมากระซิบข้างๆหูฉันว่า "ไม่ต้องกลัวนะครับ^^" คือไม่กลัวหรอกแต่ฉันอายน่ะสิT///T ทำไงดีฟ้ะเนี่ยT0T
"ต่อจากนี้ไปจะเป็นการเล่นเกมกินป้อกกะรี่แบบคู่รักนะคะ สาวๆอย่าตาร้อนกันนะจ้ะ>.,<"ยัยพิธีกรบอก-0-
แล้วทำไมต้องกินป้อกกะรี่แบบคู่รักด้วยล่ะ T^T คือแบบ..โอ๊ย!พระเจ้าช่วยหนูที!
"ผมจะพยายามกัดไม่ให้โดนปากมิเอะนะครับ^^"เออ..ซึ้งในน้ำใจมากT^T
ตะละตึงตึงโป๊ะ!ยัยพิธีกรเอาป้อกกะรี่มาให้แล้วเว้ย!ตายแน่ๆฉัน ฉันหยิบป้อกกะรี่มางับไว้ที่ปากแล้วยัยพิธีกรก็เป่านกหวีดดังขึ้น
ปี๊ดดดดดด!!!!!!!
เมอร์ลินก็ค่อยๆโน้มตัวลงมากัดป้อกกะรี่ทีละนิดทีละนิด..ริมฝีปากเขาสวยจังเลย เฮ้ย!ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย! เฮือก!เมอร์กินจนป้อกกะรี่จนปากของเราแทบจะแนบชิดกัน>//<ตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกว่าหน้ามันร้อนๆยังไงไม่รู้แฮะ!??มันจะตายไหมอ่ะ>0< #ใสมากค่ะลูก=.,=
งับ!โอโยโย่ววววว!!!!!เมอร์ลินกัดอีกคำจนปากของเราสองคนแตะกันฉันจึงรีบพลักเขาออก ก่อนจะหันหน้าไปอีกทางแล้วเสียงนกหวีดก็ดังขึ้น....
ปี๊ดดดดดด!!!!!!!
"หมดเวลาการแข่งขันค่า ผู้ชนะก็คือคุณเมอร์ลินค่า><!"หลังจากยัยนี่พูดเสร็จฉันก็รีบวิ่งลงจากเวที แล้ววิ่งออกจากโดมอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งตรงไปยังเอสทรอเน่ ปาร์ค ฉันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ที่ออกแบบมาอย่างสวยงามสไตล์ตะวันตกมีกลิ่นหอมจากดอกไม้บริเวณรอบๆและมีกลีบซากุระปลิ้วสะไหวไปทั่วปาร์ค แล้วฉันก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้..พอนึกขึ้นมาฉันก็ต้องหน้าร้อนผ่าวขึ้นทุกทีใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีก นี่ฉัน.....เป็นอะไรไปนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น