ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เดี๋ยวผมช่วยนะครับ..^^
"ผมขอโทษนะครับ..ยกโทษให้ผมด้วยครับ.."เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
"ไม่เป็นไร..ว่าแต่นี่นายจะเอาหนังสือไปไหนล่ะ"
"อ๋อ..นี่หรอครับ..ผมจะยกไปให้อาจารย์น่ะครับ"
"งั้นหรอ.."
"เอ่อ..ขอโทษนะครับคุณชื่อมิเอะรึป่าวครับ"
"ใช่..แต่คำว่าคุณน่ะไม่จำเป็นต้องพูดหรอกเรียกแค่มิเอะก็พอ"
"ครับ..มะ.มิเอะจัง"
"ไม่ต้องเกร็งหรอก..ฉันไม่กินตับนายหรอก"
"ครับ"
"ฉันไปห้องเรียนก่อนนะเดี๋ยวเพื่อนฉันจะรอน่ะ"
"ครับ^^"เขายิ้มให้ฉันแบบเป็นมิตรสุดๆแถมยังทำตัวน่ารักปุกปิกอีกต่างหากแหนะแต่เสียอย่างเดียว*ไม่น่าใส่แว่นเลย- -;
จะว่าหล่อไหมก็หล่อนะแถมยังเป็นคนดีสงสัยงานนี้ต้องโหวตให้เขาซะแล้ว ฉันรีบวิ่งไปถามยัยเพื่อนคนสนิทของฉันว่าต้องทำไงบ้าง
ยัยนี้ก็เลยบี้ถามฉันว่าจะไปโหวตฉันเลยต้องทำเมินท่าเดียวทั้งวัน
ณ.เวลาเลิกเรียน
วันนี้ฉันถูกลงโทษจากอาจารย์ให้ทำเวรคนเดียวเพราะนั่งเอ๋อในห้องเรียน หลังจากเพื่อนเดินออกจากห้องกันหมดฉันก็รีบทำความสะอาดและจู่ๆฉันก็สัมผัสได้ว่ามีใครอยู่ด้านหลังฉันเลยรีบหันไปมองแล้วตะโกนว่า"นั้นใครน่ะ!"
"ผมเองครับ"
"อ้าวนายคือนายแว่นไม่ใช่หรอ?"
"ผมไม่ได้ชื่อนายแว่น ผมชื่อ เมอร์ลิน ต่างหาก('^')"
"นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ"
"มาหาแว่น('^')"
"เจอไหม"
"ไม่เจอเลย"
"แล้วทำไงล่ะ"
"ช่างมันเถอะครับ"
"ฮึบ!โอ๊ย!ทำไม่ถึงง่าTOT"
"มานี่เดี๋ยวผมช่วยนะครับ^^"เมอร์ลินยื่นมือมาจับที่มือของฉันขยับไปมาเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆนั้นทำให้ฉันใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย เขาเข้ามากระซิบข้างหูฉันว่า"พรุ่งนี้มิเอะจังต้องโหวตให้ผมนะครับ.."
"อะ..อื้ม"จุุ๊บ!เฮ้!!จู่เมอร์ลินก็เข้ามาขโมยจุ๊บแก้มฉันซะงั้นน่ะ>///<ฉันได้แต่ยืนตะลึงอ้าปากค้างฉันรีบลูบแก้มตัวเองแล้วเมอร์ลินก็ถามฉันว่า
"ให้ฉันไปส่งที่บ้านไหม..ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วมันอันตรายน่ะ(' ')"
"มะ..ไม่เป็นไรดีกว่างั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ^^;"ฉันพูดเสร็จก็รีบขี่รถเร็วเป็นจรวดกลับบ้านอย่างเร็วจี๋เลย..
"ไม่เป็นไร..ว่าแต่นี่นายจะเอาหนังสือไปไหนล่ะ"
"อ๋อ..นี่หรอครับ..ผมจะยกไปให้อาจารย์น่ะครับ"
"งั้นหรอ.."
"เอ่อ..ขอโทษนะครับคุณชื่อมิเอะรึป่าวครับ"
"ใช่..แต่คำว่าคุณน่ะไม่จำเป็นต้องพูดหรอกเรียกแค่มิเอะก็พอ"
"ครับ..มะ.มิเอะจัง"
"ไม่ต้องเกร็งหรอก..ฉันไม่กินตับนายหรอก"
"ครับ"
"ฉันไปห้องเรียนก่อนนะเดี๋ยวเพื่อนฉันจะรอน่ะ"
"ครับ^^"เขายิ้มให้ฉันแบบเป็นมิตรสุดๆแถมยังทำตัวน่ารักปุกปิกอีกต่างหากแหนะแต่เสียอย่างเดียว*ไม่น่าใส่แว่นเลย- -;
จะว่าหล่อไหมก็หล่อนะแถมยังเป็นคนดีสงสัยงานนี้ต้องโหวตให้เขาซะแล้ว ฉันรีบวิ่งไปถามยัยเพื่อนคนสนิทของฉันว่าต้องทำไงบ้าง
ยัยนี้ก็เลยบี้ถามฉันว่าจะไปโหวตฉันเลยต้องทำเมินท่าเดียวทั้งวัน
ณ.เวลาเลิกเรียน
วันนี้ฉันถูกลงโทษจากอาจารย์ให้ทำเวรคนเดียวเพราะนั่งเอ๋อในห้องเรียน หลังจากเพื่อนเดินออกจากห้องกันหมดฉันก็รีบทำความสะอาดและจู่ๆฉันก็สัมผัสได้ว่ามีใครอยู่ด้านหลังฉันเลยรีบหันไปมองแล้วตะโกนว่า"นั้นใครน่ะ!"
"ผมเองครับ"
"อ้าวนายคือนายแว่นไม่ใช่หรอ?"
"ผมไม่ได้ชื่อนายแว่น ผมชื่อ เมอร์ลิน ต่างหาก('^')"
"นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ"
"มาหาแว่น('^')"
"เจอไหม"
"ไม่เจอเลย"
"แล้วทำไงล่ะ"
"ช่างมันเถอะครับ"
"ฮึบ!โอ๊ย!ทำไม่ถึงง่าTOT"
"มานี่เดี๋ยวผมช่วยนะครับ^^"เมอร์ลินยื่นมือมาจับที่มือของฉันขยับไปมาเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆนั้นทำให้ฉันใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย เขาเข้ามากระซิบข้างหูฉันว่า"พรุ่งนี้มิเอะจังต้องโหวตให้ผมนะครับ.."
"อะ..อื้ม"จุุ๊บ!เฮ้!!จู่เมอร์ลินก็เข้ามาขโมยจุ๊บแก้มฉันซะงั้นน่ะ>///<ฉันได้แต่ยืนตะลึงอ้าปากค้างฉันรีบลูบแก้มตัวเองแล้วเมอร์ลินก็ถามฉันว่า
"ให้ฉันไปส่งที่บ้านไหม..ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วมันอันตรายน่ะ(' ')"
"มะ..ไม่เป็นไรดีกว่างั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ^^;"ฉันพูดเสร็จก็รีบขี่รถเร็วเป็นจรวดกลับบ้านอย่างเร็วจี๋เลย..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น