ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [My heart] รักเธอทั้งหัวใจ

    ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2ไม่จริ๊งงงงงงงงงง

    • อัปเดตล่าสุด 9 ธ.ค. 56


    2
    ไม่จริ๊งงงงงงงงงง

    โมโหๆให้ตายสิทำไมฉันต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยนะเพราะยัยรินคนเดียวเลย ฉันรีบเดินมานั่งทีเดิมเพราะตอนนี้จะเริ่มชั่วโมงเรียนแล้ว (ชั่ว)โมงต้องเน้นเยอะๆคำนี้L

    “นี่เธอคิดว่าต่อยฉันแล้วจะหนีไปง่ายๆรึไง หึ!ทำเป็นเล่นตัวแต่ใจจริงก็อยากจะJ

    “อะไรอยากจะอะไร?”

    “ก็อยากจะให้ฉันกินอย่างไงล่ะ^^

    “นี่นายอยากจะโดนอีกทีใช่มั้ย ”ฉันไม่รู้จะใช่คำไหนบรรยายกับผู้ชายคนนี้จริงๆ

                “ใจเย็นๆพันพัน”ก็มันเพราะใครล่ะฉันถึงได้มาเจอแบบนี้ ฉันอยากจะฆ่าเพื่อนฉันหมกส้วมจริงๆเลย=_=;

                “เพื่อนคุณหรอครับคนสวย”

    “คะ........ค่ะพันพันเป็นเพื่อนฉันเองค่ะ>_<”

    “แล้วคุณชื่ออะไรหรอครับJ”

    “ฉะ.......ฉันชื่อริรินค่ะ เรียกว่ารินเฉยๆก็ได้ แหะๆ>”<”มีความสุขใหญ่เลยนะยัยรินไม่สนใจฉันเลยมันน่าน้อยใจจริง เอ๊ะ.......!ฉันจะมัวน้อยใจไม่ได้ฉันต้องรีบกันยัยรินออกจากอีตาปิ้กเกอร์ก่อน

    “ริน เรากลับไปนั่งที่เถอะ”

    “นั่นสิเนอะจะเริ่มชั่วโมงเรียนแล้ว งั้นฉันไปนั่งที่ก่อนนะคะคุณปิ้กเกอร์”

    “ครับคุณริน”สายตาแบบนั้นหมายความว่าไง นี่นายคิดจะกินเพื่อนฉันงั้นหรอ ไม่มีวันซะหรอกตราบใดที่มีฉันคนนี้อยู่

    เลิกเรียนแล้วจ้า~(ไวเหมือนโกหก)

                “ไปรินกลับบ้านกันเถอะ”

    “เอ่อ........!พันพันเธอกลับไปก่อนเลย ฉันจะไปซื้อของก่อนน่ะ”

    “ให้ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ย?”

    “ไม่เป็นไรฉันไปเองได้ เธอยิ่งขี้หนาวอยู่ด้วยเดี๋ยวก็มาบ่นฉันอีก^^;”

    “งั้นฉันกลับก่อนก็ได้แน่ใจนะว่าไปคนเดียวได้-_-”

    “ได้สิ”ยัยรินต้องปิดบังอะไรเราอยู่แน่ แต่ที่จริงเราก็ไม่ควรไปยุ่งเรื่องของเพื่อนมากเกินไปหรอกเนอะ(ขี้เกียจเดินใช่มั้ยล่ะ)ใช่! โอ้ยไม่ใช่ แล้วฉันจะมาทะเลาะกับตัวเองอีกทำไมเนี่ยเฮ้อ~

    หลังจากที่ฉันแยกกับยัยรินตรงหน้าโรงเรียนฉันก็รีบเดินตรงกลับมาบ้านทันทีเพราะวันนี้อากาศหนาวมากฉันไม่อยากอยู่ที่โล่งแจ้งนานเดี๋ยวเรื่องมันจะเดินทางมาหาฉันอีก

    “กลับไปบ้านเราจะทำอะไรก่อนดีน๊าาาาาา”อาบน้ำอุ่นๆดีกว่า แช่ให้สบายใจไปเลย

    ในที่สุดก็ถึงบ้านสักที จะแข็งตายอยู่แล้ว>_<พ่อกับแม่ก็ไปดูงานที่ต่างจังหวัดกว่าจะกลับก็อีกตั้งเดือนหน้าพ่อกับแม่ใจร้ายอ่ะปล่อยให้ฉันอยู่บ้านคนเดียวแต่ก็ช่วยไม่ได้บ้านฉันไม่ได้รวยถึงขนาดวันๆจะได้มีเงินลอยมาให้ใช้สบายๆ

    ติ๊งน่อง~

    ใครมาอีกล่ะเนี่ยประสาทจะกิน ทำไม๊ทำไมเวลาฉันจะทำอะไรต้องมีคนมาขัดอยู่เรื่อย

    ติ๊งน่องๆๆๆๆๆๆๆๆ~

    โอ้ยยยย มาแล้วค่าาาาจะกดจนเป็นนัตสึเลยมั้ยU_U(ความชอบส่วนตัวของไรเตอร์เองค่ะ)

                แอ๊ดดดดด~

                “สวัสดีค่ะ มาหาใครคะ”

    “ก็มาหาเธอนั่นแหละ”

    “ไม่จริงโกหกใช่มั้ย ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงง”

     

     

     

     

     

     














    จบไปอีกตอน สงสัยต่อจากนี้คงจะดองเพราะถ้าโรงเรียนเปิดแล้วคงไม่มีเวลาแต่งเพราะการบ้านเยอะมากค่ะไรเตอร์จะตายคาการบ้านอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องขอบคุณคนที่มาอ่านด้วยนะค่ะ^^

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×