ทัณฑ์ลวงรัก(บทที่2 ตัวตนใหม่100%)

ลำดับตอนที่ #3 : ลางสังหรณ์

      ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ

      หญิงสาวผมสีน้ำตาลสยาย ร่างสูงโปร่งจมูกโด่งเป็นสันรองรับแว่นตาเรแบนสีดำใบหน้าคมยาวรูปไข่ ผิวสีขาวจัดตัดกับริมฝีปากได้รูปสีแดงสด สวมเสื้อแจ็คแกตยีนส์กับกางเกงหนังขายาวสีดำอวดเรียวขายาวเล็กและรองเท้าส้นสูงเข็มสีดำเงา
 

หญิงสาวเดินตรงไปยังชายหนุ่มหน้าตี๋ขาวที่มารอรับเธอถึงสนามบิน สวมกอดทักทายตามประสานักเรียนนอก

"เพชรคิดถึงวินทุกวันเลยยยย"หญิงสาวกล่าวพร้อมกับยิ้มหวานให้ วินรัชน์ดาราหนุ่มชื่อดังของเมืองไทย

"ดีใจจัง เดี๋ยววันนี้วินพาไปเลี้ยงอาหารอร่อยๆ เพชรอยากไปเที่ยวไหนบอกมาได้เลยนะ"ชายหนุ่มกล่าว ก่อนจะยื่นมือไปดึงกระเป๋าเดินทางจากมือหญิงสาว"มา วินถือให้"

กลางห้างสรรพสินค้าย่านกรุงเทพ ดาราหนุ่มหิ้วถุงพะรุงพะรังพาหญิงสาวช็อปปิ้งอย่างเพลิดเพลิน ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่มีเงินซื้อของพวกนี้ ในเมื่อเธอเป็นถึงทายาทของตระกูลเกริกเกียรติเจ้าของธุรกิจเครื่องประดับระดับทวีป เพชร หรือเพชรชลิตา เกริกเกียรติ แต่ถึงอย่างไร ใครๆก็ชอบของฟรีกันทั้งนั้น เธอนี่แหละเป็นหนึ่งในนั้น

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด 

"เอ่อ วิน เพชรขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะคะ "โทรศัพท์มือถือสั่นอยู่ในกระเป๋าของเธอ

"ครับ งั้นวินไปรอที่ร้านอาหารนะ"

หญิงสาวมุ่งหน้าเดินตรงไปยังห้องน้ำ พร้อมกับรับโทรศัพท์ที่เธอไม่เคยตั้งเสียงเรียกเข้าเป็นริงโทนเลยสักครั้ง

"ถึงไทยแล้วนะคะ ยังติดอยู่ที่สนามบินอยู่เลย"

หญิงสาวตอบคำถามปลายสาย

"คนเยอะแยะ วุ่นวายมาก เดี๋ยวถึงบ้านเพชรโทรหา แค่นี้ก่อนนะ "

 

รถสปอร์ตคันงามหยุดจอดยังหน้าลานบ้านเกริกเกียรติ เพชรชลิตาเอ่ยขอบคุณสารถีที่ช่วยขับรถมาส่งถึงที่ ก่อนจะเดินเข้าบ้านอย่างเงียบเชียบเพื่อเซอไพรส์ยัยน้องสาวสุดเปิ่น

หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มผมสีดำขลับ ดวงตาสีดำกลมโต ปากนิดจมูกหน่อยผสมผสานเข้ากับใบหน้าเรียว ไร้การประทินโฉมใดๆ ทำให้เธอดูน่ารักสดใสนัก เธอชื่อพลอย หรือ พลอยชมพู เกริกเกียรติ ลูกผู้น้องหรือลูกสาวคนเดียวของคุณน้าเธอ พลอยเป็นคนใสซื่ออ่อนโยน รักในจินตนาการชอบเพ้อฝัน บูชาความรักยิ่งกว่าสิ่งใด ต่างกับพี่สาวเฉกเช่นฟ้ากับเหว 

"กรี๊ดดดดดดดดด"ตุ๊กแกยางถูกโยนมาใส่ตักหญิงสาวที่กำลังนั่งทานเค้กดูทีวีอย่างสบายใจ

"พลอย กรี๊ดเว่อร์ไปป่ะ หูแทบแตก"คนที่ถูกเรียกชื่อมองพี่สาวอย่างดีใจ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าถูกแกล้งอีกแล้ว เธอหยิบหมอนอิงเขวี้ยงใส่พี่สาว

คนถูกเขวี้ยงคว้าหมอนไว้ได้พร้อมกับเขวี้ยงกลับอย่างสุดแรง

"โอ๊ยยย! เจ็บนะเพชร"

"ฮ่าๆๆ อยากโง่ไม่หลบเอง"เพชรชลิตาเดินตรงไปยังโต๊ะบิลเลียดตัวโปรด พร้อมกับหยิบชอล์กขึ้นมาถูหัวไม้คิวอย่างละเลียด เพื่อเริ่มเล่นกีฬาถนัด งานอดิเรกของเธอและน้องสาวก็ยังคงต่างกันลิบลับอีกเช่นเคย

"เพชร พรุ่งนี้ฉันไม่อยู่บ้านสามวันนะ ไปต่างจังหวัดกับเพื่อนๆน่ะ"หญิงสาวกล่าวแล้วนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว

"อ้าว ว่าจะชวนไปเยี่ยมเพทายซักหน่อย นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน คงจะเหงาน่าดู"แวบหนึ่งที่นัยน์ตาฉายแววเศร้าสร้อย ก่อนจะสลายหายไปอย่างรวดเร็ว
พลอยมองใบหน้าลูกผู้ที่อย่างเห็นใจ พ่อแม่ของเพชรเสียชีวิตไปตั้งแต่เธอยังเด็ก เพทายพี่ชายฝาแฝด คอยเลี้ยงดูเธอตลอดมา ถือเป็นผู้ชายที่เพชรรักมากที่สุดเลยก็ว่าได้ แต่ความจริงอันแสนโหดร้าย อุบัติเหตุได้คร่าชีวิตเขาไปจากเธอ
ลูกสนุกเกอร์สีขาววิ่งกระทบลูกสีแดงลงหลุมไปอย่างสวยงาม เพชรเหลือบมองน้องสาว  พร้อมกับกล่าวเปลี่ยนเรื่อง"มีความรักหรอไงจ้ะ เห็นนั่งยิ้มอยู่ได้คนเดียว"

"รู้ทันอีกแล้ว เอ่อ ก็พี่เค้ามาจีบฉันน่ะ น่ารักมากๆเลยแหละ พรุ่งนี้พี่เค้าก็ไปด้วย ตื่นเต้นจัง"หญิงสาวหน้าแดงเป็นลูกตำลึง"

เพชรชลิตาเดินตรงมายังพลอยชมพู ก่อนจะเอ่ยด้วยความเป็นห่วง" ระวังตัวด้วยนะ พวกผู้ชายมันจ้องจะเอาเปรียบผู้หญิงเสมอแหละ"พร้อมกับรอจังหวะเผลอคว้าขนมเค้กมาทาน

"เพชร!! นั่นพี่พีทซื้อมาให้พลอยนะ"

"ว้าว เค้กช๊อคโกแลตของโปรด คราวหลังบอกพีทอะไรนั่นซื้อมาฝากด้วย"หญิงสาวเดินขึ้นห้องนอนพร้อมกับรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ 'พีท ชื่อคุ้นๆจัง'

โดยหารู้ไม่ว่าโลกจะไม่มีวันพรุ่งนี้ให้เธอได้อาศัยอีกแล้ว

ต่อ>>

หญิงสาวผมสีดำขลับนัยน์ตาโต รีบถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบขนาดกลางออกจากห้องอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเธอเสียเวลาประทินโฉมแต่งหน้าแต่งตาและเลือกชุดตัวเก่งอยู่นานทีเดียว หญิงสาวอยากให้ทุกอย่างออกมาเพอร์เฟคที่สุดเพื่อให้ชายที่เธอรักประทับใจ ทว่าพลอยกลับไม่ลืมที่จะแวะเข้าห้องหนึ่งก่อนไป
 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ประตูถูกเปิดออก ภายในกว้างมีร่างของหญิงสาวนอนหลับตาพริ้ม ศีรษะหันไปทางซ้ายของเตียง ขดร่างบางคุดคู้ภายใต้ผ้าห่มหนาผืนใหญ่

"ยังนอนดิ้นขี้เซาเหมือนเดิมนะ เพชร พลอยไปก่อนนะ มีอะไรโทมานะจ้ะ"เธอเอ่ย

เพชรยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาโบกอย่างขอไปทีทั้งที่เปลือกตายังหลับพริ้มอยู่ หญิงสาวเห็นดังนั้นจึงปิดประตูลงอย่างเงียบเชียบพร้อมก้าวเท้าจากไป
 

หญิงสาววงหน้าคมผมสีน้ำตาลยาวแต่งกายด้วยชุดเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความเปรี้ยวจี๊ดจ๊าด ชุดแซกแขนยาวเป็นกระโปรงสั้นอวดโชว์เรียวขาขาวละมุน หรี่ตาลงข้างหนึ่งเล็งเป้าหมายเอาไว้เป็นจุดสีดำเล็กตรงศูนย์กลาง ก่อนจะเหนี่ยวไกปืน

ปัง ปัง ปัง

ลูกกระสุนสามนัดยิงเข้าจุดดำทั้งสิ้นแต่แทนที่หญิงสาวจะดีใจกับผลงานที่ปรากฎออกมา เธอกับชักสีหน้าบูดบึ้งขึ้นแทนพร้อมกับก้าวฝีเท้าออกจากสนามฝึกยิงปืน 

เหตุใดวันนี้จึงรู้สึกแปลกๆขนาดนี้นะ น่าหงุดหงิดใจจริงๆ นี่เป็นสถานที่ที่สามของวันนี้แล้วซึ่งเธอผัดเปลี่ยนกิจกรรมมาเรื่อยๆ ตั้งแต่แข่งรถ ฟันดาบ จนกระทั่งถึงยิงปืน ก่อนจะนึกหาวิธีคลายความเครียดด้วยบางอย่างออก เพชรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

"เฮียเก่ง วันนี้เพชรจะเข้าไปนะคะ...ไม่ได้เจอเฮียนานแล้ว ขอแก้มือเฮียสักหน่อย ...แล้วเจอกันค้ะ"
 

หญิงสาวก้าวเท้าลงจากรถสปอร์ตคันหรูสีแดงสดซึ่งเป็นสีที่เธอโปรดปราน ก่อนจะส่งกุญแจรถให้บริกรนำรถไปเก็บ เสียงเพลงดังอื้ออึงกระทบริมโสตทันทีี่ก้าวเข้าสู่ผับชื่อดังใจกลางเมือง ท่วงทำนองมันส์ๆที่เปิดกระหน่ำเอาใจขาแดนซ์สายตาหวานเยิ้มจากหนุ่มๆที่มองมาอย่างเชิญชวน ทำเอาหญิงสาวยิ้มอย่างพอใจ ทว่าเธอกลับไม่ได้สนใจอะไรนัก ก่อนจะเดินฝ่าฝูงชนไปยังห้องวีไอพีด้านในสุดที่มีการ์ดร่างยักษ์รักษาความปลอดภัย
 

"เพชร มาพบเฮียเก่ง"ชายร่างใหญ่โตเปิดประตูออกพร้อมกับเอ่ยเชิญหญิงสาวเข้าสู่ด้านใน

"มาแล้วหรอ เรา"ชายวัยกลางคน รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าดุกร้านกล่าวทักทาย 

"เริ่มเลยไหมเฮีย เพชรคันไม้คันมือหมดแล้ว ฮ่าๆ"หญิงสาวนั่งลงยังเก้าอี้ตัวหนึ่งรอบๆโต๊ะยาววงรี เธอกวาดสายตามองบุคคลที่นั่งรอบโต๊ะทั้งหลาย บ้างก็คงเป็นนักธุรกิจบ้างก็เป็นพวกคุณหญิงคุณนายต่างๆ 

ดีลเลอร์เริ่มแจกไพ่ให้แก่ผู้เล่นทุกคนบนโต๊ะ

"เดี๋ยวนี้เลิกเจ้าชู้แล้วหรอ หืม"เฮียเก่งเป็นมาเฟียรายใหญ่ซึ่งเป็นเจ้าของคาสิโนลับๆรวมถึงผับที่เปิดบังหน้ากล่าวขึ้น

"อะไรกันเฮีย เพชรก็เรื่อยๆเหมือนเดิมๆ ทำไมหรอเฮีย เริ่มสนใจน้องสาวคนนี้ขึ้นมาแล้วหรอคะ"หญิงสาวยิ้มมุมปากพร้อมกับเกทับชิพเงินบนโต๊ะเพิ่มเข้าไปอีก ในเมื่อไพ่ในมือของเธอดีขนาดนี้

"ฮ่าๆ เปล่าหรอก เออเห็นวันนั้นมาเที่ยวกับน้องไอเรียวตะ ดีกันแล้วหรือ"

"ว่าไงนะเฮีย"

เพชรหันขวับทันทีที่ได้ยิน 'น้องของเรียวตะ' สมองเริ่มประมวลผลบางอย่างด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะลุกพรวดขึ้นเหมือนนึกอะไรได้

"เกิดอะไรขึ้น เพชร"เฮียเก่งถามด้วยความเป็นห่วง

"ใช่จริงๆด้วย น้องของเรียวตะ มันชื่อพีทใช่ไหมเฮีย"เพชรเอ่ยรวดเร็ว

"ไอพีทมันจับพลอยไป ทำยังไงดี เฮีย ช่วยเพชรด้วย"หญิงสาวกล่าวพร้อมกับวิ่งไปที่รถ ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้นที่เธอวิ่งชนออกมา โดยมีเฮียเก่งวิ่งตามออกมาติดๆ

เพชรชลิตาเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วสูงสุดทำเอาเฮียเก่งที่นั่งด้านข้างคนขับถึงกับต้องจับราวด้านบน หลังจากที่หญิงสาวโทรศัพท์หาน้องสาวซึ่งเพื่อนของเธอรับสายและบอกเอาไว้ว่า 'พลอยเพิ่งออกไปร่องเรือสำราญกับพี่พีท'เพชรจึงรีบขอที่อยู่ของสถานที่พักเพื่อขับรถไปทันทีพร้อมด้วยเฮียเก่ง

เมื่อถึงโรงแรมรีสอร์ท รอบๆด้านเป็นทิวทัศน์แสนสวย แต่คณะผู้มาเยือนใหม่หามีอารมณ์ชื่นชมความงามของมันไม่ หญิงสาวถอดส้นสูงโยนทิ้ง พร้อมกับวิ่งไปเค้าน์เตอร์เพื่อขอเช่าเรือเจ็ตลำใหญ่หนึ่งลำ

 

"พี่พีทคะ ดาวที่นี่สวยจังเลยค่ะ"พลอยยืนรับลมอยู่ด้านนอกเรือ ยิ้มหวานอย่างมีความสุข ที่นี่ช่างโรแมนติคเหลือเกิน

"พลอยชอบ พี่ก็ดีใจครับ"ชายหนุ่มหล่อเหลาลูกครึ่งญี่ปุ่นกล่าวพร้อมกับเดินมายังหญิงสาว

พลอยแอบมองผมสีน้ำตาลประบ่าปลิวไสวลิ้วเล่นกับสายลมอย่างหลงใหล ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงเมื่อชายหนุ่มทำท่าจะมอบจุมพิตให้กับเธอ แต่กลับกันพีทค่อยๆปลดกระดุมทีละเม็ดออกอย่างช้าๆ

"พี่พีทจะทำอะไรคะ พี่พีท"พลอยตื่นตระหนกกับการทำเหล่านี้ ก่อนจะผลักพีทออกไป แต่ไม่สามารถสู้แรงผู้ชายได้

"ปล่อยพลอยนะ ฮือฮือ"น้ำตาไหลรินเป็นสายด้วยความกลัว พีทที่แสนดีกลับกลายเปลี่ยนคนอืื่นไปเสียแล้ว
 

"พีท ปล่อยพลอยเดี๋ยวนี้นะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพลอย"เพชรปีนขึ้นเรือสำราญพร้อมกับตะโกนเสียงดัง

ชายหนุ่มหันหลังมองผู้มาใหม่ โดยจับพลอยไว้ให้อยู่ด้านหลังของตนเอง ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับเพชรและเฮียเก่งพร้อมกับชักปืนออกมาจากกระเป๋ากางเกง

"ตอนแรกผมต้องการให้พลอยเป็นของผม จากนั้นค่อยส่งรูปไปให้เธอดูไงเพชร"

"พีท เรียวตะก็ตายไปนานแล้ว แกจะแก้แค้นไปเพื่ออะไร"เฮียเก่งทำท่าจะหยิบปืนออกมาจ่อพีทด้วยอีกคน

ทว่าเพชรชลิตากลับกล่าวขึ้นเสียก่อน เพื่อไม่ให้เหตุการณ์บานปลาย"เฮียเก็บปืนลงก่อน เพชรจะจัดการเอง"หญิงสาวค่อยๆเยื้องย่างเท้าช้าๆเพื่อเดินเข้าหาพีท

"พีท นายใจเย็นก่อน เรื่องของฉันกับเรียวตะพี่นายไม่เกี่ยวกับพลอยนะ วางปืนลงเถอะ"

ฉับพลันพายุฝนห่าใหญ่โหมกระหน่ำเทลงมาอย่างหนัก เสียงฟ้าร้องดังครืนราวกับจะถล่มทลายเรือลำน้อยให้อับปางลง

"เรียวตะตายก็เพราะเธอ ทั้งที่เขาอ้อนวอนเธอขนาดนั้นเธอกลับไม่สนใจสักนิดเดียว"

"พีท ได้โปรดปล่อยพลอยซะ"

"ไม่!! ถ้าวันนั้นเธอไม่บอกเลิกเค้า พี่ชายผมก็ไม่ต้องถูกรถชนตายแบบนี้ ผมจะแก้แค้นแทนพี่เอง"

เสี้ยววินาทีก่อนที่พีทจะลั่นไก เพชรพุ่งตัวออกไปยื้อแย่งปืน

ปัง!! เสียงปืนลั่นขึ้นหนึ่งนัด

หญิงสาวเบิกตาขึ้นด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับทรุดฮวบลง ร่างเซถลาพลัดข้ามราวกั้นของเรือที่ส่ายโคลงเคลงไปมา ร่วงหล่นลงสู่ท้องทะเล

"เพชรรรร!!"พลอยรวบรวมความกล้ากระโดดลงทะเลอย่างรวดเร็วเพื่อตามหาร่างพี่สาว 
 

ตูม
 

หญิงสาวลืมตาในน้ำก่อนจะพบร่างที่บาดเจ็บของพี่สาวที่เต็มไปด้วยเลือดฟุ้งขจายไปทั่วน้ำ ทว่าเมื่อเธอสัมผัสเพชรกลับมีสิ่งหนึ่งดึงพวกเธอลงไปเบื้องล่างก้นทะเล พลอยพยายามว่ายดิ้นรนพร้อมกับโอบอุ้มร่างพี่สาวทว่าแรงอันน้อยนิด มิอาจสู้พลังอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติได้ หญิงสาวขาดอากาศหายใจหมดสติไป

 

"เพชร เพชร ฮือ ตื่นสิ พวกเราอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้"พลอยมองไปรอบๆบริเวณซึ่งเป็นที่โล่งกว้างสีขาวไร้ที่สิ้นสุด

เพชรลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะหรี่ตาลงเนื่องจากแสงสว่างของที่แห่งนี้ เจิดจ้าเหลือเกิน

"นี่พวกเราตายแล้วหรอ พลอย"

"ใช่ พวกเจ้าตายแล้ว"เสียงหนึ่งตอบคำถามขึ้น

พลอยมองไปรอบๆอย่างหวาดกลัว เพราะไม่รู้ว่าเสียงนั้นมาจากที่ไหน เนื่องจากที่แห่งนี้มีเพียงเธอสองพี่น้องเท่านั้น

เพชรค่อยๆลุกชันกายขึ้น ก่อนจะกล่าว"คุณเป็นใคร ออกมาให้เราเห็นสิ"

"เพชร เจ้าทำให้น้องสาวต้องมาตายด้วย ทั้งที่ นี่เป็นชะตาของเจ้าเพื่อทำตามลิขิตสวรรค์ เจ้าทำให้ลิขิตสวรรค์ปั่นป่วน"

"อ้าว ก็พลอยกระโดดมาช่วยเอง จะว่าเพชรทำได้ยังไง  เรื่องทั้งหมดก็เพราะไอหมอนั่นคนเดียว"หญิงสาวกล่าวอย่างไม่ยอมแพ้

"นั่นเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของเจ้า เจ้าดูถูกความรัก ข้าผู้นี้จะสั่งสอนให้เจ้ารู้จักความรักแลลงโทษเจ้าเอง "

"ข้าจะส่งพวกเจ้าทั้งคู่กลับไป กลับไปทำหน้าที่ที่สำคัญยิ่ง และข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าได้รู้จักรักแท้ "

หญิงสาวทั้งสองยิ้มทันที่ที่ได้ฟังคำว่ากลับไป
เพชรเอะใจอะไรบางอย่างจึงกล่าวถาม"ว่าแต่พวกเราต้องทำหน้าที่อะไร?"
"จงทำให้แผ่นดินสงบสุข"

"ท่านใจดีจริงๆค่ะ พลอยสัญญาว่าจะทำแต่ความดี ช่วยทำให้บ้่านเมืองสงบสุขค้ะ"พลอยกล่าวใสซื่อ ทว่ามิทันไร ร่างของพลอยก็สลายวับไป
"กะ เกิดอะไรขึ้น คุณทำอะไรพลอยน่ะ"เพชรมีสีหน้าตระหนกสุดขีด สองมือบางคลำออกไปในอากาศ ตรงพื้นที่ที่พลอยหายตัวไป
 

"ข้าแค่ส่งพลอยไปก่อนล่วงหน้าเท่านั้น เพชร  ในเมื่อข้ากล่าวไปแล้วว่าจะให้พวกเจ้าได้รู้จักรักแท้  ทว่าความจริงเจ้าชะตาถึงฆาตแล้ว กรณีของเจ้าจึงแตกต่างจากพลอย โดยหากเจ้าไม่พบรักแท้..."เสียงปริศนาหยุดลง"เจ้าจะต้องกลับมาที่นี่"

"ตกลง ท่านเตรียมรอความพ่ายแพ้ได้เลย หน้าตาเช่นนี้ ใครจะไม่หลงใหล ฮึ"
 

ฉับพลันลมพายุรุนแรงหมุนหอบหิ้วหญิงสาวเดินทางไปไกลแสนไกล...

"เด็กน้อยผู้โอหัง ข้าเตรียมอุปสรรคมากมายไว้สำหรับเจ้าอยู่แล้ว"

 

ครบ100%แล้วค้ะ
ไรเตอร์เอาพลอยกับไปด้วยเพื่อสร้างเรื่องปวดหัวให้นางเอกเยอะๆจ้ะ^^