ทัณฑ์ลวงรัก(บทที่2 ตัวตนใหม่100%)

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ การเริ่มต้น

บทนำ

        ณ  ที่ราบสูงทิศอุดร แคว้นกิเลนเพลิง ดินแดนแห่งวงศ์วานเทพ

“ทรงมาเล่นทางนี้บ้างสิเพคะ”หญิงสาวกล่าวอย่างออดอ้อน

“คิก คิก หม่อมฉันจั๊กกะจี๋เพคะ ฝ่าบาท”หญิงสาวในร่างเปลือยกายในสระน้ำร้อน เอ่ยพร้อมรอยยิ้มอย่างมีความสุข

“เจ้ามีความสุขหรือไม่” เสียงกระซิบแหบพร่า ชายหนุ่มยังคงซุกไซ้ความหอมจากเรือนร่างของหญิงสาวต่อไป

ผมสีแดงเพลิงยาวสยาย ผูกเปียมัดห้าเส้นกระจายยาวลงมาตามแผ่นหลัง นัยน์ตาสีน้ำตาลสนิมเหล็ก ริมฝีปากเป็นรูปกระจับได้รูป ใบหน้าหยกเรียวงามยิ่งกว่าสตรีใดในแดนพิภพ เขาคือบุรุษผู้ทรงเสน่ห์แห่งโลกหล้า จอมเทพกิเลนเพลิง นามว่าฉีอวี้หยาง

เสียงฝีเท้าอันหนักหน่วง บ่งบอกถึงผู้มามีขนาดน้ำหนักมากเพียงไร ชายอ้วนฉุวิ่งกระหืดกระหอบ มาหยุดตรงหน้าริมขอบสระน้ำก่อนจะกล่าวละล่ำละลัก

“ฝ่าบาท ฝ่าบาท ดาวตกดวงนั้นปรากฏออกมาแล้ว ขอทรงไปทอดพระเนตรเถิดพะย่ะค่ะ”ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วมกล่าว

“ในที่สุด เจ้าก็มาเสียทียอดรักของข้า” รอยยิ้มลึกลับปรากฏบนพระพักตร์ ฉีอวี้หยางก้าวขึ้นจากสระ โดยมีเหล่านางกำนัลสวมภูษาสีขาวบริสุทธิ์ ก่อนจะสวมทับด้วยเสื้อคลุมสีแดงเพลิงที่ปกรอบลำคอเป็นปุยนุ่นสีขาวทำจากขนนกชั้นเลิศ ก่อนจะเดินนำออกไปทอดพระเนตรดวงดาวด้านนอกพระตำหนัก…

     ณ ที่ราบเขียวชอุ่มอันกว้างใหญ่คั่นระหว่างทิศอุดรและทักษิณ แคว้นพยัคฆ์ขาว ดินแดนลูกผสมแห่งสายเลือดเทวาและอสูร

“องค์ชาย จะไปไหนพะยะค่ะ โปรดรอกระหม่อมด้วย”เสือโคร่งสีเหลืองกำลังไล่วิ่งตาม สิ่งมีชีวิตบางสิ่งเบื้องหน้า ที่ดูเหมือนว่าเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง จนค่อยๆหยุดลงเมื่อมาถึงสถานที่ที่ต้องการ

พญาเสือขาวรูปร่างใหญ่โตกว่าเสือทั่วไปหลายเท่าแฝงอำนาจอันน่าเกรงขาม กลับกลายร่างเป็นบุรุษหนุ่มวัยกระเตาะ นัยน์ตาคมสีเงินและเกศาสีเงินเปล่งประกายยามค่ำคืนปลิวพลิ้วไหวคลอเคลียไปกับใบหน้าอันอบอุ่นที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มเสมอ

“เจ้าเห็นดาวตกนั้นไหม ดูสิ สวยงามเหลือเกิน”ชายหนุ่มเงยหน้ามองดาวตกที่บัดนี้ยังลอยค้างฟ้าอยู่อย่างหลงใหล

ราชองครักษ์หนุ่มทอดตามองตามดาวตก ที่ทำให้องค์ชายของเขาต้องเดินทางมาไกลเพื่อมายังหอดูดาวแห่งนี้ ก่อนจะหันไปมององค์ชายด้วยความตระหนก เนื่องจากองค์เหนือหัวของตนทรงปีนขึ้นไปบนระเบียงหอดูดาวที่อยู่สูงเสียดฟ้า

“นั่น องค์ชายจะทำอะไร มันอันตรายนะกระหม่อม”

“ข้าจะไปชมความงามดาวตกนั้นให้เต็มตา”ไม่ทันขาดคำ องค์ชายวัยเยาว์กระโดดทะยานออกไปยังท้องฟ้า เพื่อหมายจะสัมผัสดวงดาวอันสูงส่ง

ชายหนุ่มรู้สึกปวดเศียรเวียนเกล้าเป็นอย่างมากกับองค์ชายไป๋หู่ผู้ปกครองดินแดนแห่งภูติ เนื่องจากความซุกซนไม่ยอมโตของพระองค์ด้วยทรงมีพระชันษาเพียงแค่สิบแปดปีเท่านั้น ทว่าในบางครั้งกลับแข็งกร้าวดุจกับพยัฆค์ร้ายผู้เหี้ยมโหด

ณ หุบเขาอันลึกลึบทิศทักษิณ แคว้นมังกรดำ ดินแดนแห่งวงศ์อสูร

ตูม ตูม ตูม !!!

เสียงระเบิดกัมปนาทดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ไฟไหม้เบื้องหน้าตำหนักสถานที่พำนักแห่งจอมมาร  เกิดความโกลาหลวุ่นวายไปทั่ว เหล่าอสูรวิ่งพล่านเพื่อหาน้ำมาดับเชื้อเพลิง ทว่าทุกชีวิตกลับหยุดนิ่งและคุกเข่าลงเมื่อสายตาพลันพบเห็น บุรุษหนุ่มรูปร่างสูงตระหง่าน ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้ม องอาจเยี่ยงนักรบ เกศาและนัยน์ตาสีรัตติกาลคบกริบดุจใบมีด ผิวกายขาวซีด ใบหูแหลมยาว เสื้อคลุมสีดำสนิทล้อมรอบด้วยขนนกสีดำรอบลำคอแลดูสง่างามยิ่งนัก

“นี่คือ เหตุบอกลางร้ายเพคะ ดาวตกเดินทางมาสิ้นสุดที่พระตำหนักพระองค์”สตรีนักทำนายกล่าวขึ้นอย่างนอบน้อม

“นางผู้นั้นจะนำความหายนะมาสู่แคว้นมังกรดำของเรา”

จอมมารหย่งเหวินทอดพระเนตรมองความเสียหายที่เกิดขึ้น ทั่วบริเวณพร้อมกับยื่นพระหัตถ์กางออก ม่านพลังที่ไม่สามารถมองเห็นได้ทันวิ่งออกไปทั่ว ฉับพลันเพลิงไหม้กลับมอดดับลงอย่างง่ายดาย

“ฮึ ไม่ว่านางผู้นั้นจะเป็นใคร ข้าหย่งเหวินราชันย์แห่งอสุร จะดับลมหายใจของเจ้าซะ”สุรเสียงเย็นเยียบกล่าว พร้อมกับกวาดตามองข้าราชบริพารที่ก้มลงหมอบกราบกรานด้วยเกรงกลัวในอำนาจของพระองค์


บทนำ100%จ้า 
คอมเม้นต์ติได้น้า ไรเตอร์จะได้รู้ว่านิยายเป็นยังไง ><