คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ep.4 100%
ชานยอลที่นั่งรอแบคฮยอนอยู่ในห้องอาหารโดยรอให้ร่างบางมานั่งทานข้าวด้วยกันเมื่อคืนเค้าไม่ได้นอนห้องเดียวกับแบคเพราะเค้ารู้ว่ายังไงแบคก็ไม่ยอมอยู่แล้ว
ร่างบางที่เดินลงมาจากห้องของตัวเองในสถาพหัวยุ่งเสื้อยังเป็นเสื้อเชิ้ตตัวยาวที่ปหปิดกับกางเกงขาสั้น
“ง่วงชมัด”แบคบ่นออกมาพร้อมเลื่อนเก้าอี้นั่งอย่างลืมตัวว่าเค้าไม่ได้อยู่บ้าน
“เดี๊ยวกินข้าวเสร็จแบคก็ไปนอนต่อสิ่”ชานยอลพูดพร้อมยิ้มในความน่ารักของแบคฮยอน
“ยิ้มอยู่ได้”พอแบคพูดออกมาทำให้ร่างสูงรีบหุบยิ้มทันที
“พี่ขอโทษ”ชานยอลเอ่ยก่อนที่จะเรียกแม่บ้านให้ตักข้าว “ตักข้าวด้วย จุน”
Rrrrrrrr. Rrrrrrr.
‘ซึงฮยอน’
เสียงโทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้นข้างๆตัวก่อนทีจะหยิบขึ้นมาดูชื่อแล้วกดรับสาย
“โหยย คิดถึงมากเลยท๊อปปป”เมื่อแบครับสายก็วางช้อนซ้อมทันที
ท๊อปหรือซึงฮยอนนั่นแหละที่โทรหาร่างบางเมื่อชานยอลได้ยินชื่อก็รีบเงยหน้าขึ้นมาอย่างสนใจแต่เมื่อแบคมองมาที่เค้าก็ต้องก้มแล้วกินข้าวต่อไป
[วันนี้ไปเดินห้างกับท๊อปนะเดี๊ยวท๊อปจะไปรับ]
“เอาสิ่แบคอยากไปเดินอยู่พอดีเดี๊ยวแบคส่งทางมาบ้านให้นะ พอดีแบคไม่ได้อยู่บ้านตัวเองแล้วอ่ะ”
[โอเค ท๊อปรักแบคนะ]
“แบคก็รับท๊อปเดี๊ยวเจอกันนะ”
พอแบควางสายก็รีบส่งแผนที่ไปให้ท๊อปทันทีพอส่งเสร็จก็นั่งกินข้าวต่อโดยไม่สนใจร่างสูงแม้แต่น้อย
“บะ....แบคจะไปไหนหรอใหพี่ไปส่งไหม”ร่างสูงตัดสินใจถามออกไปแม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าคำตอบก็คือไม่ ตอนนี้เค้าเจ็บมากจนเค้าเริ่มท้อว่าแบคไม่มีวันรักเค้าได้
“ไม่ต้องเดี๊ยวท๊อปมารับ ไปก่อนนะ”แบคฮยอนพูดจบก็ขึ้นไปบนห้องของตัวเองเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว
“วันนี้ฉันไม่เข้าบริษัทินะโฮวอน”ชานยอลเดินไปบอกการ์ดตัวเตี้ยของเค้า
“แล้วคุณปาร์คจะไปไหนครับ”โฮวอนถามต่อทันที
“ฉันจะไปซื้อของหน่ะ เดี๊ยวฉันขับรถเองไม่ต้องตามมานะ”ชานยอลพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของตนเองเพื่อรอเวลาจะแอบตามไปดูคนรักของเค้า
“โอกกก แหวะ โอ้กกก”คยองซูที่เป็นแบบนี้มาได้สองอาทิตย์แล้วไม่รู้เป็นเพราะอะไรเมื่อวานที่งานก็เหม็นไปหมด รู้สึกอยากอาเจียนเมื่อวานก่อนจะถึงบ้านก็อาเจียน
“คยองซูไปหาหมอเถอะ”จงอินพยุงคยองซูที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
“ไม่เป็นไรหรอก”คยองซูนั่งลงที่เตียงก่อนที่จะพูดกับคนที่นั่งคุกเข่าแล้วกุมมือเค้าไว้
“ไปหาซีวอนก็ได้ ถือว่าผมขอนะคยองซู”
“อืมม ก็ได้”คยองซูพูดจบก็ดึงมือให้จงอินลุกขึ้นมาแล้วเดินขึ้นรถไปด้วยกัน
“จงอินซื้อมะม่วงให้กินหน่อยจิ่ อยากกินอ่ะ จอด จอด จอด”คยองซูพูดจบจงอินก็จัดให้เปิดกระจกสั่งมะม่วงข้างทาง
“ป้าครับเอามะม่วง2ลูกครับ ปอกให้เลยนะครับ”จงอินสั่งแต่เสียงนึงกลับแทรกขึ้นมา
“ป้าครับเอาอะไรก็ได้ครับที่เปรี้ยวๆเอามาให้ผมอีกผมอยากกินมากเลยครับ อึก อึก”แต่งพูดไม่ทันจบก็ต้องเปิดประตูรถแล้วรีบวิ่งไปข้างทางแล้วอาเจียนทันที
“เป็นอะไรไหม”จงอินรีบวิ่งไปลูบหลังทันที
“โอกก แหวะ มะ..ไม่ แหวะ เป็นไร แฮกๆๆ”คยองซูพูดจบก็เดินขึ้นรถโดยที่ไม่ลืมรับผ้าเช็ดหน้าของจงอินมาเช็ดปาก
“นี่จะพ่อนหนุ่ม 2000วอน (60 บาท)”
พอทั้งสองได้รับของก็ออกรถแล้วมุ่งเป้าหมายไปที่คฤหาสน์ตระกูลโอ
“อ่าว พี่จงอินสวัสดีครับ พี่คยองซูไม่เปรี้ยวหรอ”ซีวอนเอ่ยทักคนเป็นพี่ทั้งสองคนคยองซูกลับไม่สนใจนั่งกินมะม่วงแล้วก็ของดองอย่างกะมันหวาน
“ซีวอน เดี๊ยวนี้พี่ชายเราอ่ะอาเจียนมาสองอาทิตย์แล้วนะแถมยังบอกว่าเหม็นอีกด้วยอย่างกาแฟปกติก็กินอยู่แล้วแต่ว่าพอวันนั้นบอกว่าเหม็น”จงอินเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียดต่างกับคยองซูที่กินเอาไม่หยุด
“พี่คยองซูผมขอตรวจหน่อยได้ไหมรอผมแปปนึงนะ”ซีวอนที่มีสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะรีบวิ่งไปหยิบอุปกรณ์มาถ้าเกิดเป็นอย่างที่เค้าคิดจริงๆก็ดีหล่ะสิ่
“พี่คยองซูหยุดกินก่อนแปปเดียวจริงๆ”ซีวอนพูดก่อนจะเอาสเต็จค่อยๆคลำๆไปเลื่อยๆก็ต้องยิ้มแป้นเลยทีเดียว
“ซีวอนเป็นไงบ้าง”จงอินรีบถามพอถอดซีวอนถอดสเต็จออกมาจากหู
“เออคือ....พี่คยองซูท้อง”ซีวอนพูดออกมาด้วยความดีใจจงอินยิ่งนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก ‘คยองซูท้อง คยองซูท้อง จงอินกำลังจะมีลูกแล้ว’
“เห้ยพี่คยองซูท้องหรอผมกำลังจะมีหลานแล้ว”อยู่ดีดีก็มีเสียงนึงดังออกมา นั่นก็คือโอเซฮุนนั่นเอง
“ฉ…ฉันกำลังจะมีลูก”คยองซูปล่อยถุงมะม่วงออกจากมือแล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“ใช่ต่อไปนี้พี่ต้องดูและตัวเองมากๆแล้วนะ”ซีวอนพูดพร้อมกุมมือคยองซู “ผมอยากให้หลานของผมออกมาแล้วแข็งแรงง”
“แล้วแบบนี้ก็อดเรื่องบนเตียงอ่ะดิ่”จงอินพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจแต่ไม่เลยสักนิดเค้าดีใจมากมากเมื่อรู้ว่ามีลูก
“จงอินพูดอะไรแบบนั้น”คยองซูรีบหันไปดุทันที
“ทำได้พี่แต่อย่าแรงนัก”ซีวอนพูดจบก็เดินเอาของไปเก็บแล้วก็เดินกลับมานั่งคุยให้คำแนะนำบ้างคุยเรื่องอื่นมั่ง
แบคฮยอนที่ขึ้นมาบนรถของท็อปแล้วแล่นไปตามท้องถนนโดยมีปาร์ค ชานยอล ตามอยู่ห่างๆ
“แบคทำไมแบคไปอยู่กับมันอ่ะ”ท็อปเปิดประเด็นเพราะบ้านที่เค้าไปรับมันเป็นบ้านของ ปาร์คชานยอล คนที่แบคฮยอนเกลียดที่สุด
“ท็อปคือ….แบคโดนพ่อบังคับให้แต่งงานกับเขาหน่ะ”แบคพูดพร้อมก้มหน้าอย่างสำนึกผิด
“แล้วแบคยอมได้ไงอ่ะ เราคบกันอยู่นะแบค”ท็อปพูดออกมาอย่างหัวเสีย
“แบครู้ แต่ว่าท็อปไปหาแบคได้ตลอดนะถึงแบคจะแต่งกับเขาแต่แบคก็ไม่ได้รักเขาหนิ่”แบคพูดจบท็อปก็หักเลี้ยวรถเข้าลานจอดรถของห้างทันที ทั้งสองคนเดินลงจากรถก่อนที่ท็อปจะเอามือยันกับรถเพื่อให้แบคอยู่ในกรงแขนทั้งสองข้าง
“แบคเรารักแบคมากเลยนะ”ท็อปเอ่ยออกมาด้วยสายตาจริงจังชานยอลที่แอบมองอยู่ห่างๆก็คงยืนมองอยู่ต่อไป
“อืม แบคก็รักท็อป อื้ม~”แบคพูดจบท็อปทาบริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากบางชานยอลที่กำลังจะเดินเข้าไปแต่ก็ต้องชะงัก
Rrrrrr.Rrrrrr.
‘คุณชายบยอน’
“ฮัลโหล ครับคุณชาย”
“[แบคเป็นไงบ้างอยู่กับชานยอลดื้อหรือป่าว ถ้าแบคไปหาซึงฮยอนบอกอาเลยเดี๊ยวอาจะจัดการลูกชายตัวดื้อของอาให้ทันที]’’
“เออ.....แบคอยู่กับผมครับแบคไม่ได้อยู่กับซึงฮยอนคุณอาไม่ต้องจัดการแบคหรอกครับ”
“[เคเค อาฝากด้วยนะ]”
ตื้ดดด~~~
“ท็อปพอเถอะเดี๊ยวมีคนมาเห็น”แบคฮยอนพูโพร้อมเอามือดันอกแกร่งไว้
“งั้นเราไปกันเถอะ”ท็อปพูดจบก็กุมมือร่างบางไว้แล้วเดินเข้าห้างไปด้วยกันชานยอลจึงตามเข้าไปห่างๆ
ทั้งคู่ซื้อของกันจนได้มาเยอะแล้วก็เหลือแต่คิดเงินเนี่ยแหละคิวยาวไปนิดจึงต้องใช้เวลาหน่อย
“มีบัตรสมาชิกไหมคะ”พนักงานถาม
“มีครับ รอสักครู่นะครับ”แบคฮยอนพูดพร้อมหาบัตรในกระเป๋าของตนเอง
“แบคเดี๊ยวท็อปมานะแปปนึงเดี๊ยวแบคไปรอที่รถได้เลย”ท็อปพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นชานยอลดูลังเลว่าจะตามใครดีแต่สุดท้ายเค้ารีบวิ่งตามท็อปไป
“ไม่ได้จอกันนานเลยนะคิดถึงพี่ไหม”ท็อปพูดกับหญิงสาวหน้าตาดีไม่น้อย ชานยอลเห็นกำหมัดแน่น
‘เล่นชู้หรอ ไอ้เวรรรเอ๊ยย’
“คิดถึงสิ่ แต่ตอนเนี้ยยังไม่ว่างถ้าว่างแล้วจะโทรหานะ”หญิงสาวพูดพร้อมวางมือบนอกแกร่งลูบลงมาถึงกลางลำตัวแล้วลูบมันช้าๆเหมือนเย้ายวนจนมันแข็งขึ้นมา
“ไปก่อนนะ จุ๊บ”หญิงสาวผละออกมาแล้วเดินไป ท็อปที่รู้ว่าโดนปั่นไม่น้อยเค้าจึงเดินออกมาจากบริเวณนั้น
แบคฮยอนที่รออยู่ในรถแล้ววันนี้กะจะทำอะไรสนุกๆสักหน่อยหลังโดนปั่นอารมณ์เค้าจึงเดินไปล็อกของ กล่อง Dulex หยิบแล้วคิดเงินทันที
“แบคท็อปไม่ไหวแล้ว”ท้อปพูดพร้อมจ้องไปทางร่างบาง
“ท็อป วันนี้เราไม่อยากอ่ะ”แบคฮยอนพูดอย่างสำนึกผิด
“ขอนะครับ นะครับ ที่รัก”ท็อปพูดกลุมมือแบคเอาไว้
“งั้นไปทำที่บ้านนะ”แบคพูดอย่างใจอ่อน
“แล้วพ่อแบคหล่ะ บ้านท็อปก็อยู่ไกลด้วย”ท็อปพูดเพราะพ่อแบคกีดกันเค้าละหว่างแบคถ้าไปมีหวังโดนหักคอแน่
“ไปบ้านไอ้ชานยอลได้ไหมไหนไหนแบคก็ต้องไปบ้านนั้นอยู่แล้ว”ท็อปพูดอีกครัง
“อืมก็ได้”ตอนนี้ชานยอลน่าจะไปทำงานคงไม่อยู่บ้านหรอก
คฤหาสน์ตระกูล โอ
“อื้อ~”ร่างบางของลู่หานที่ค่อยลืมตาขึ้นมากระพิบตาถี่ๆเพื่อปรับโฟกัส
“ตื่นแล้วหรอ”เมื่อเซฮุนเห็นรีบเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงข้างๆร่างบาง
“ผมกลับมาห้องคุณได้ไง ออกไปนะ อย่ามาใกล้ผม”ร่างบางรีบถอยตัวหนีทันทีเมื่อเห็นโอเซฮุนเขยิบเข้ามาใกล้เลื่อยๆ
“อยู่นิ่งๆถ้าไม่อยากโดนแบบเมื่อคืน”ร่างสูงขู่ออกมามันทำให้ร่างบางชะงักแล้วนึกถึงภาพเมื่อคืนทันที
“อย่าทำอะไรผมเลยนะ ผมขอร้อง ฮึก”ร่างบางสั่นเทาเหตุการ์ณเมื่อคืนฉายเข้ามาซ้ำๆ
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วจะร้องไห้ทำไม”ร่างสูงรีบเข้าไปจับมือของร่างบางแล้วดึงมาจนลู่หานอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง
“ฮึก ผมกลัว ผมเจ็บ ฮือ คุณมันใจร้าย”ลู่หานพูดขณะที่อยู่ในอ้อมกอด
‘ทำไมผมถึงไม่ผลักเค้าออกทั้งที่เค้าทำร้ายผม แต่มันอบอุ่นมาเลยนะแต่ยังไงผมก็เกลียดเค้าอยู่ดีแหล่ะ…มั้ง’
ไม่รู้ว่าทำไม้ถึงต้องดึงลู่หานเข้ามากอดหรือเพราะผมจะใจอ่อนมันไม่ใช่แบบนั้นหรอก......มั้ง แต่งยังไงผมก็ไม่ลืมสิ่งที่พ่อเค้าทำไว้กับแม่ของผมหรอก
“กินข้าวสะ จะได้กินยา”ร่างสูงผละออกก่อนจะเดินไปหยิบข้าวต้มที่วางอยู่
ร่างบางค่อยๆรับข้าวต้มนั้นมาด้วยน้ำมือสั่นเทาเพราะว่าด้วยความที่อ่อนแรงจึงทำให้ข้าวต้มนั้นเกือบตกแต่โชคดีร่างสูงมาพยุงมือไว้สะก่อน
“ซุ่มซ่ามจริงๆ มานี่เดี๊ยวฉันป้อน”ร่างสูงต่อว่าก่อนที่จะดึงถ้วยข้าวต้มมาถือไว้
“ไม่เป็นไรผมกินเองได้ คุณออกไปได้แล้ว”ลู่หานเหมือนจะแย่งข้าวต้มกลับคืนมาแต่โดนร่างสูงตวาดไว้ก่อน
“แรงไม่มีแล้วยังมาอวดเก่งอีก”เซฮุนพูดก่อนที่ตักข้าวต้มแล้วเป่าแล้วยื่นช้อนไปหาคนตรงหน้า
“อ้าปากสิ่”ร่างบางยอมทำตามแต่โดยดีจนมาถึงคำสุดท้าย มุมปากของลู่หานมีข้าวเลอะนิดหน่อยเหมือนมีมนต์สะกดทำให้ร่างสูงยื่นมือไปปาดตรงมุมปากที่เลอะ
“ไม่ต้องถามหรอกนะว่าทำดีด้วยทำไม ฉันแค่อยยากจะดูแลเมียฉันให้ดีหน่ะเดี๊ยวตายไปแล้วจะหาไรแก้เบื่อไม่ได้”เซฮุนพูดก่อนที่จะส่งยาให้กับคนที่นั่งก้มหน้า
“ผมรู้ดี ว่ายังไงคุณก็มองผมเป็นแค่ของเล่นอยู่แล้ว”ลู่หานพูดก่อนจะรับยามากินแล้วนอนลงหันหน้าไปทางวิวด้านนอก
คฤหาสน์ตระกูลปาร์ค
“ท็อปทำไมท็อปถึงอยากอ่ะ”แบคถามในขนาดที่อยู่ในห้องของตัวเองกับท็อป
“ก็ท็อปคิดถึงแบคไง ไม่ได้เจอแบคตั้งหลายวัร”ท็อปพูดจบไม่รอให้ร่างบางพูดก็ทาบริมฝีปากตรงอวัยวะแบบเดียวกัน ร่างสูงถอดเสื้อของร่างบางออกก่อนจะผลักอีกฝั่งให้นอนราบไปกับเตียง บดขยี้ริมฝีปากบางแล้วกดจบมาเลื่อยๆบริเวณซอกคอ และเนินอกลงมาเลื่อยๆ แล้วหยิบกล่องสีชมพูที่ตัวเองซื้อมาวางไว้ข้างๆ
“อื้ม อ๊ะ”เสียงครางแผ่วเบาแต่ปลุกอารมณ์คนอย่างท็อปได้ง่ายมาดทีเดียว
ตึก ตึก ตึก
แกร๊ก~
ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของชานยอลทำให้อารมณ์โกรธร้องเป็นไฟวิ่งเข้ามาในร่างกายอย่างเหลืออด
ทั้งคู่หยุดการกระทำอย่างหัวเสียโดยเฉพาะท็อป แบคฮยอนรีบหยิบเสื้อตัวเองมาใส่แล้วดึงกางเกงที่เกือบถอดออกมาปิดไว้แบบเดิม ท็อปที่มองชานยอลด้วยสายตาเอาเรื่อง
“ผลั่ก!!!”ชานยอลสาวเท้าไปใกล้ๆศัตตรูหัวใจของเค้าแล้วปล่อยหมัดลงอย่างหนัก
“มึงออกไปจากบ้านกูเดี๊ยวนี้ !!”ชานยอลชี้นิ้วออกไปทางประตูท็อปที่ลุกขึ้นมาจากพื้นปาดเลือดที่มุมปากที่ไหลนิดๆ
“กูไม่ออกมึงจะทำไมกูจะอยู่กับแฟนกู”ท็อปตอบออกไปแบบกวนอวัยวะเบื้องล่างของชานยอลมาก
“ท็อปแบ….”แบคที่พยายามจะเอ่ยอะไรออกมาสักอย่างแต่ก็ชงักเมื่อเห็นสายตาที่จ้องเค้าแล้วคำความที่มันดูน่ากลัวกว่าครั้งไหนๆ
“เงียบไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นเรามีเรื่องต้องคุยกันนะแบคฮยอน!!!”
ชานยอลตวาดทำให้แบคเงียบลงได้อย่างง่าย
“เอาไอ้กล่องเนี่ยของมึงกลับไปด้วย”ชานยอลพูดพร้อมหยิบกล่องสีชมพูที่วางอยู่แล้วยัดใส่มือของท็อป
“กูยังไม่เอากลับหรอก เพราะกูจะอยู่ที่นี่ต่อ”ท็อปพูดพร้อมโยนมันลงที่เดิม
“โฮวอน!! โฮวอน!! เรียกไม่ได้ยินหรือไงวะ”ชานยอลตะโกนออกไปจนคนข้านนอกสะดุ้งรีบวิ่งมาทันที
“ให้คนลากมันออกไปจากที่นี่สะ”ชานยอลสั่งจบโฮวอนและบริการ์ดที่อยู่ข้างนอกรีบเข้ามาช่วยล็อกแขนแล้วพาเดินออกไป
“ปล่อยกู!! กูบอกให้ปล่อยไง”เสียงนั้นค่อยๆหายไปตามเส้นทางที่ท็อปโดนลากไป
“จะแต่งงานอยู่แล้วหัดทำตัวให้บริสุทธิ์หน่อยเหอะพี่ขอร้องไปทำกันตรงอื่นก็ได้มาทำในบ้านพี่ทำไม”ชานยอลพูดขณะหันหลังให้แบคฮยอน
“แล้วมาแต่งกับฉันทำไม”แบคฮยอนสวนกลับทันควัน
“เพราะพี่รั…”ชานยอลเลือกที่จะไม่พูดต่อแต่กลับหันหน้าไปเผชิญกับร่างที่อยู่บนเตียง
“ชานยอล ฉันอยากไปหาลู่หาน”แบคพูดก่อนที่จะเปรยตามองร่างสูงแววตาความน่ากลัวหายไปในพริบตามันเหลือแววตาแห่งความผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ
“รีบอาบน้ำสะเอาให้สะอาดแล้วเดี๊ยวพี่จะพาไป”ชานยอลพูดจบก็เดินออกไปนอกห้องโดยไม่สนคนที่นั่งอยู่
ปัง~~
คฤหาสน์ตระกูลโอ
“เซฮุนฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”แบคฮยอนที่พึ่งมาถึงก็รีบเอ่ยขอคุยกับเซฮุนทันที
“มีอะไร”เซฮุนตอบเสียงนิ่งพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้
“ฉันจะใช้หนี้แทนลู่หานเอง ฉันจะเอาเค้าไปอยู่ด้วย”แบคพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ชานยอลที่นั่งอยู่ข้างๆรีบหันมามองหน้าร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ เซฮุนที่ขมวดคิ้วอย่างมึนงง
“ไม่ได้ ใครเป็นคนทำหนี้เอาไว้ก็ให้ชดใช้เอง”เซฮุนรีบตอบกลับมาอย่างว่องไว
“ก็ฉันอยา……”แบคพูดไม่ทันจบก็โดนชานยอลมาพูดขัดสะก่อน
“แบคพี่ว่าให้เซฮุนมันจัดการเองดีกว่าเรื่องของเราเมื่อเช้านี้ยังไม่จบนะ”ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงอึดอัดต่างกับแบคฮยอนที่ใบหน้าดูหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าช่วยเพื่อนตัวยเองไม่ได้
“รู้กันยังว่าพี่คยองซูท้อง”เซฮุนพูดพรางเอ่ยเปลี่ยนเรื่องคุย
“จริงหรอวะงั้นก็กำลังจะมีหลานแล้วอะดิ่”ชานยอลพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นยิ้มออกมาด้วยสีหน้าลืมความทุกข์ที่อยู่ในใจ
“อือฮ่าๆๆ เดี๊ยวกูไปเคลียงานก่อนจะทำอะไรก็ตามสบาย”เซฮุนพูดจบก็เดินออกจากห้องทำงานแล้วเดินไปที่ห้องนอนของตนเอง
แอ็ด~~
ร่างสูงของเซฮุนค่อยๆเปิดประตูเข้ามาแล้วเดินตรงไปที่เตียงโดยมีลู่หานนอนหลับอยู่ มือหนาค่อยๆเอามือไปทาบบนหน้าพากเพื่อตรวจสอบอุณหภูมิของร่างบาง
“อื้อ...”ร่างบางครางออกมาแผ่วเบาทำให้เซฮุนรีบชักมือออก ก่อนที่ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“แบคฮยอนอยู่ข้างล่างจะไปหาหรือเปล่า”เซฮุนทำด้วยน้ำเสียงเงียบขรึมแต่มันก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของลู่หานกระตุกได้
“ไป”พอลู่หานได้ยินคำถามก็รีบตอบออกมาทันทีพร้อมลุกขึ้นแล้วก้าวเดินอย่างรวดเร็วแต่ช่องทางด้านหลังที่ยังไม่หายดีมากนั้นจึงทำให้ความเจ็บแปรดขึ้นจนทำให้หกล้ม
“อ่อนแอจริงๆ”เซฮุนพูดแค่นั้นก่อนที่จะเดินไปพยุงร่างบางให้ลุกขึ้นมาแต่แค่จับที่ต้นแขนคนที่ล้มลงไปก็รู้สึกถึงความกลัว
“ไม่ต้องมาช่วยผม ผมเดินเองได้”ร่างบางสบัดมืออกก่อนที่จะค่อยๆเดินแล้วออกไปจากนอกห้อง แต่ในเวลาเพียงแปปเดียวก็สามารถไปถึงข้างร่างจนได้
“แบค”ลู่หานเอ่ยปากเรียกคนที่นั่งอยู่พอแบคฮยอนหันมาก็รีบเดินเข้ามากอดคนตัวเล็กทันที
“ลู่หานรอยพวกนี้?”แบคทำหน้าอึ้งเมื่อเห็นรอยที่ปรากฎอยู่ตรงซอกคอ
“แบคฉัน.....ฮึก ฉัน”ลู่หานลังเลใจเมื่อพยายามจะพูดบางอย่างออกมา
“ไม่ต้องแปลกใจหรอกฉันเป็นคนทำเองมีนางบำเรออยู่กับตัวเองจะต้องทำให้คุ้มหน่อย”เสียงนึงดังมาแต่ไกลจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเซฮุน
“ลู่หานไปคุยกับฉันหน่อย”แบคพูดจบก็ลากลู่หานมายังสระว่ายน้ำของบ้าน
“ลู่หานเซฮุนไม่ยอมปล่อยตัวนายเลย ฉันคุยกับเค้าแล้วแต่เค้าไม่ยอมมันเป็นเพราะอะไรกันแน่ลู่หาน”แบคฮยอนพูด
“ฉันไม่รู้ ฮึก ฉันอยากหนีไปให้ไกลจากเค้า”ลู่หานพูดพร้อมทั้งน้ำตาแต่สองหนุ่มที่ยังอยู่ในห้องทำงานได้คุยกัน
“ไอเซฮุนมึงจะกักตัวลู่หานไว้ทำไมวะเค้าออกจะดีขนาดนั้น”ชานยอลถามออกมาอย่างสงสัย
“แกรู้อะไรไหมว่าพี่ชายต่างแม่ของมันเป็นคนฆ่าแม่ฉันและพ่อมันก็ทำให้แม่ต้องเจ็บ ฉันจะทำให้คนทั้งตระกูลเสี่ยวต้องทรมาณเหมือนฉันมันจะต้องชดใช้ในสิ่งที่มันทำไว้”เซฮุนพูดออกมาอย่างเลือดเย็นถึงแม่ว่าเค้าจะเกลียดแต่เค้าก็กลัวว่าตัวเองจะ….
“ระวังเหอะสักวันนึงความแค้นของมึงจะกลายเป็นความรักแล้วถึงวันนั้มึงอาจจะรักลู่หานขึ้นมาจริงๆแล้วเค้าก็จะเกลียดมึง กูเตือนมึงไว้แค่นี้แหละกูคงต้องกลับและมีเรื่องจะคุยกับแบคสักหน่อย”ชานยอลพูดจบก็ลุกออกไปร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้พิจจราณาคำพูดของชานยอลแล้วรีบพูดออกมาทันที
“ไม่มีทางหรอกยังไงก็ไม่มีวัน”
____________________100%________________
มันอาจจะสั้นหน่อยนะ5555
ช่วยกันเม้นหน่อยนะเดี๊ยวเอารูปท็อปกับซีวอนให้ดูให้
ดู55
5
ความคิดเห็น