บำเรอมาเฟีย hunhan ft.chanbaek

ลำดับตอนที่ #4 : ep.3 100% เข้ามาดูหน่อยย Cut

‘โอ ซีวอนพี่ชายสายเลือดเดียวกับโอเซฮุนละคิม คยองซู  

“มองมันทำไม  เดินควงฉันแต่ไปมองคนอื่นทุเรศชมัด”เซฮุนพูดกับลู่หานที่มองซีวอน  ซีวอนเองเหมือนกันที่เอาแต่มองคู่ควงของน้องชายของเค้าพร้อมยิ้มให้ลู่หานเองก็ไม่ลืมที่จะยิ้มตอบ

“คุณซีวอนเชิญด้านในเลยครับ”คริสพูดจบก็เดินนำซีวอนไป ซีวอนมองลู่หานตาไม่กระพิบเค้าจองมองมันอยางจะกลืนกินเข้าไป

ในคฤหาสน์ที่มีโต๊ะหรูสำหรับทานอาหารมื้อค่ำของวันนี้ที่มีซีวอน เซฮุน ลู่หาน แบคฮยอน ชานยอล จงอินและคยองซู มาร่วมทานมื้อค่ำ

“จ้องจนจะ แด..ก ไปทั้งตัวและ”เซฮุนพูดกับซีวอนที่เอาแต่มองลู่หาน

“แกไม่กัดกับซีวอนสักครั้งเนี่ยทำได้ไหมวะ”คยองซูพูดเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน

“ชื่ออะไรหรอครับ”ซีวอนจ้องไปที่ลู่หานโดยไม่สนใจคำพูดของเซฮูนสักนิด

“มึงไม่ต้องรู้หรอก มันเป็นของเล่นของกูมึงไม่มีสิทธิ์”เซฮุนตวาดเสียงดังลู่หานจับมือกับแบคฮยอนที่นั่งอยู่ข้างเค้าด้วยความกลัว

“มึงช่วยให้เกรียติเค้าหน่อยอย่ามาทำนิสัยทุเรศๆ”ซีวอนเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้

เซฮุนที่อยู่ดีดีลุกขึ้นมายืนชี้หน้าซีวอนด้วยสายตาเอาเรื่อง

“มึงนั่นแหละอย่ามาทำนิสัยทุเรศ อย่ามาแย่งของ ของคนอื่นมันไม่ใช่นิสัยทุเรศหรอวะ เธอก็เหมือนกันชอบนักรึไงหะยั่วผู้ชายเนี่ยอยากมีผัวจนตัวสั่นหรือไงถึงได้มองมันตาหวานเยิ้มถ้าอยากมีมากนะบอกฉันได้ไม่ต้องไปหาใครที่ไหน”เซฮุนพูดจบซีวอนเดินอ้อมมาพร้อมปล่อยหมัดเข้าที่หน้าของเซฮุนจนล้มลงไป

“เห้ย!! หยุดได้แล้วฉันบอกให้หยุดไง”จงอินกับชานยอลรีบเข้ามาห้ามเอาไว้ เซฮุนที่เช็ดเลือดตรงมุมปากออกก่อนจะเอ่ย

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”เซฮุนมองยิ้มเหยียดให้ลู่หานก่อนขึ้นไปบนห้องของตัวเอง

“.ซีวอน สงบสติอารมณ์ตัวเองสะ!!”คยองซูพูดจบก็เดินออกไปพร้อมกับจงอิน

“แบคพี่ว่าเรากลั....”ชานยอลพูดไม่ทันจบก็โดนร่างบางตวาดกลับมาสะก่อน

“ไม่ฉันจะอยู่กับเพื่อน อยากกลับก็กลับไปคนเดียวดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเจอหน้าคนอย่างนาย”ชานยอลที่เดินออกไปจากบ้านไปนั่งรอในรถของเค้าพร้อมหยิบของบางย่างออกมามันเป็นรูปตอนแบคฮยอนอยู่ปี.1 เค้านั่งมองรูปใบนั้นพร้อมลูบไปมาวันนั้นเป็นวันที่แบคต้องร่วมกิจกรรมรับน้องแบคโดนสั่งให้เต้นชานยอลที่แอบมองแบคเต้นก็อดใจไม่ไหวเลยต้องหยิบกล้องออกมาถ่ายเพราะความน่ารักของแบคฮยอน

“เมื่อไหร่แบคที่ไม่เกลียดพี่เหมือนตอนนี้จะกลับมานะ”ชานยอลมองรูปนั้นน้ำตาของลูกผู้ชายกำลังค่อยๆไหลช้าๆออกมาร่างสูงรีบปาดมันออกทันที

23.01 pm

แบคที่เดินออกมาจากคฤหาสน์ก็เจอรถสีดำที่ยังไม่ไปไหนนั่นก็คือสันยานว่าชานยอลยังไม่ไปไหนแบคค่อยๆเปิดประตูเข้าไปนั่งในตัวรถช้าๆก็พบกำร่างสูงที่นอนเองหลังหลับ

เค้ามองรูปที่ชานยอลถือไว้ที่มือร่างบางค่อยๆดึงออกมาจากมือก็ต้องพบกับความตลึง ‘พี่ไปด้วยหรอทำไมแบคไม่เห็นพี่เลย’แบคได้แต่คิดในใจเพียงเท่านั้น

แบคมองหน้าชานยอลที่เริ่มขยับตัวก็รีบเอารูปกลับเข้าไปในมือของร่างสูง

“อื้ออ....แบคมาแล้วหรอ”ชานยอลที่ยังถือรูปไว้ในมือ

“นั่นรูปอะไรหน่ะ ขอดูหน่อยสิ่”แบคพูดทั้งที่ตัวเองก็รู้อยู่แล้ว

“มะ...ไม่มีไรหรอก แบคไม่ต้องดูหรอก”ชานยอลรีบเก็บรูปนั้นไว้ตรงที่เดิมโดยที่แบคมองตามรูปที่เก็บลงไปแบคเห็นรูปที่มันวางเรียงกันเป็นแนวก็ต้องรู้สึกหวั่นแต่ไม่รู้ว่าจะมีรูปตัวเองอีกหรือป่าว

“ออกรถสิ่”แบคพูด

“เอ่อ  แบคจะไปนอนบ้านพี่เลยหรือป่าว”ชานยอลลังเลใจก่อนที่จะเอ่ยถาม

“พ่อฉันสั่ง ฉันก็คงคัดคำสั่งพ่อไม่ได้”แบคพูดจบชานยอลก็ยิ้มออกมาทันทีก่อนที่จะขับรถออกไปช้าๆ

“ผมขอโทษนะครับที่เป็นต้นเหตุ”ลู่หานรีบพูดกับซีวอนจนทำให้ซีวอนต้องยิ้มออกมา

“ไม่ใช่ความผิดของนายสักหน่อย....”ซีวอนพูด

“เสี่ยว ลู่หานครับ”ลู่หานรีบพูดเมื่อเห็นซีวอนกำลังจะเอ่ยชื่อเค้าแต่ไม่รู้ชื่อ

“ฉันทะเลาะกันแบบนี้บ่อยตั้งแต่เด็กแล้วแหละ แล้วอีกอย่างเรียกฉันว่าพี่เหอะ”ซีวอนพูดจบก็ยิ้มๆให้ลู่หาน

“ครับ พะ...พี่ซีวอน”ลู่หานยิ้มตอบแต่รู้หรือไม่ว่าการกระทำนั้นอยู่ในสายตาของ โอ เซฮุน อยู่ตลอดเวลา

“ฮ่าๆๆ งั้นพี่ขึ้นนอนก่อนนะ ฝันดีนะครับ”ซีวอนเดินขึ้นไปบนห้องก่อนตัวเองเซฮุนรีบหลบทันทีเพื่อไม่ให้ซีวอนเห็นลู่หานที่เดินยิ้มก่อนที่จะเดินไปทางที่ห้องของตัวเองแต่ก็ดันมีเซฮุนมาปิดปากไว้สนิทเพื่อไม่ให้ร้องออกมา

“อย่าดิ้น”เซฮุนพูดแค่นั้นก่อนจะค่อยๆลากลู่หานเข้ามาในห้องของตัวเองพร้อมผลักลงเตียงและล๊อกกอนประตู

“คุณจะทำอะไร”ลู่หานรีบถอยหลังนี้กับคนที่เดินเข้ามาใกล้เลื่อยๆ

“ก็มาทำหน้าที่ ผัว ให้สมบูรณ์แบบไง”เซฮุนพูดจบก็กระชากร่างบางให้มานอนกับเตียงพร้อมขึ้นค่อม

“อย่าทำอะไรผมเลยนะ”ลู่หานพยายามขอร้องแล้วคิดหรอว่าคนอย่าเซฮุนจะฟัง

“ไม่อยากมีหรอ ฉันอุตส่าให้เธอเป็นคนพิเศษเลยนะ ทั้งมาทำในห้องนอนของฉันที่ไม่ใช่ที่อยู่ติดกับห้องนอนนาย ทั้งไม่ใส่ ถุง...(คิดต่อกันเองนะ ยาง) ไม่ดีหรอ”เซฮุนพูดจบก็ประกบลงบนริมฝีปากของร่างบางลู่หานที่พยายามทุบตีอกแกร่งแต่ก็ไม่เป็นผล ร่างสูงที่ปล่อยออกจากริมฝีปากมาลงซุกไซร้ลำคอขาวนั่นดูดเม้มประทับตาเอาไว้

“ปล่อยนะ ฮึก ฉันบอกให้คุณปล่อย อื้อ~~”ร่างสูงลงประกบปากทันทีพร้อมสอดสิ้นหนาเข้าไปหาความหวานมือทั้งสองข้างปลดกระดุมของลู่หานออกก่อนที่จะ……..ต่อ

CUT
baioทวิตเราเลย
@KaidoHBA

ลู่หานที่ค่อยๆลืมตาช้าก็ต้องพอเจอกับร่างสูงที่นอนเปลือยอยู่ข้างๆโดยมีผ้าปิดส่วนร่างเอาไว้น้ำตามากมายที่เก็บกลั้นมาไหลออกมามากมายเค้าพยายามลุกออกจากห้องให้ไวที่สุดแต่ก็ต้องพบเจอกับปัญหาที่ร่างสูงทำเอาไว้ก็คือปวดช่องทางด้านหลังจนร่างบางทรุดหลายครั้ง

จนตอนนี้ลู่หานค่อยๆเดินออกมาจากห้องก็ต้องวูบลงไปด้วยความออ่อนแรง

“ลู่หาน!!”ซีวอนที่เดินออกมาจากห้องก็ต้องพบเจอร่างบางที่นอนอยู่ตรงพื้น ซีวอนเอามือทาบหน้าผากกับรอยแดงๆตรงคอเค้าก็พอจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเค้ามองจ้องไปที่ห้องของเซฮุนด้วยแววตาโกรธก่อนที่จะอุ้มร่างของลู่หานเข้ามาในห้องของตัวเอง

ซีวอนจัดการเครื่องมือของแพทย์ออกมาซีวอนเรียนจบแพทย์จึงทำให้รู้เรื่องวิธีการรักษาซีวอนจับให้ลู่หานพลิกคว่ำก่อนจะดึงกางเกงออกช้าพร้อมผ้าผืนใหญ่ที่ปิดตรงช่วงบั้นท้ายพอถอดออกมาก็ต้องพบกับคราบเลือกคราบน้ำรักมากมายที่เลอะตรงขาอ่อนซีวอนค่อยๆเอาผ้าชุบน้ำแล้วค่อยๆลูบมันออก เค้าตรวจดูทางช่องรักก็พบว่ามันฉีกขาดและอักเสบจึงต้องทำความสะอาดพอเสร็จแล้วเค้าจัดการหากางเกงของเค้ามาสวมให้ไปก่อนแล้วถอดเสื้อของร่างบางแล้วแต้มยาตรงลองฟกช้ำ

ร่างสูงที่นอนอยู่ในห้องลืมตาขึ้นมาแต่กลับไม่พบใครแต่ก็ต้องยกยิ้มออกมาอย่างชัยชนะแต่เค้าติดใจลู่หานมาก ผ่านมากี่คน คนนี้แหละเค้าชอบมากเพราะมันหวานไปทั้งตัว

แต่ก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อไปดูที่ห้องของร่างบางก็ไม่มีตามหาข้างร่างก็ไม่มี

“เจียน ลู่หานไปไหน”เซฮุนถามแม่บ้านที่พึงเดินมา

“เห็นคุณซีวอนเดินมาเอากล่องยาแล้วดิ่ฉันถามว่าเอาไปทำแผลให้ใครคุณซีวอนบอกว่าทำให้คุณลู่หาน สงสัยน่าจะอยู่บนห้องคุณซีวอนหน่ะค่ะ”พอร่างสูงได้ยินแบบนั้นก็รีบเคาะประตูห้องซีวอน

ก๊อกๆ ~~

แอ๊ด

ผลั่กก!!                

“มึงทำอะไรเมียกู”ซีวอนที่โดนร่างสูงต่อยหน้าไปเต็มๆ

“กูต้องถามมึงมากกว่า ไอเลวววทำได้แม้กระทั่งคนตัวเล็ก”ซีวอนตอบออกมาอย่างไม่เกรงกลัว  

“แล้วมันไปหนักส่วนไหนของมึง”เซฮุนพูดจบก็ดันตัวเองเข้าไปในห้องแล้วพบเจอกับลู่หานที่นอนหลับตาพริ้ม

“ลู่หาน!! ลู่หาน ลู่หาน”เซฮุนตะโกนพร้อมเขย่าตัวร่างบางแรงๆ

“ไอ้เซฮุน จะบ้าหรือไงเค้าสลบเค้าตงจะตื่นมาให้มึงหรอกนะ”ซีวอนพูดพร้อมดึงตัวเซฮุนออกจากลู่หาน

“อย่าตามมานะมึง”เซฮุนพูดเมื่อช้อนตัวลู่หานออกมาจากเตียงซีวอนกำลังจะตามไปแต่โดนเซฮุนพูดไว้สะก่อน

“ถ้ามึงขยับตามมากูจะทำให้ยิ่งกว่านี้อีก”เซฮุนพูดจบก็เดินพาออกไปจากห้องแล้วอุ้มไปยังห้องของตัวเองเค้าค่อยๆวางลู่หานบนโซฟาเพราะว่าเตียงที่ยังไม่ได้เปลี่ยนผ้าปู เค้าจัดการดึงผ้าปูที่นอนสีขาวออกไปแล้วเอาไปทิ้งเพราะมีแต่คราบเลือดกับน้ำรักแล้วจัดการเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วช้อนร่างบางมาไว้บนเตียงนอนแล้วห่มผ้าให้

“หึ อ่อนแอจริงๆ”เซฮุนพูดจบก็กดจูบบนริมฝีปากแล้วเดินออกไปจากห้อง ‘เค้าควรที่จะทำให้ลู่หานเจ็บให้มากกว่านี้แตทำไมความสงสารมันถึงมาครอบนำ’

ร่างบางที่ยังอยู่ในการหลับใหลตอนนี้ก็บ่ายสองโมงกว่าๆเซฮุนที่วันนี้เค้าไม่ไปดูแลบริษัทิแต่กลับมานั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานแทนที่จะได้พักมากกว่า

ก๊อกๆ

แอด~

“มึงเข้ามาทำไม”เซฮุนพูดกลับพี่ชายของเค้าหรือซีวอน

“กูขอเข้าไปในห้องมึงหน่อ....”ซีวอนพูดไม่ทันจบเซฮุนกับพูดตัดหน้าออกมาสะก่อน

“ไม่ได้กูไม่ให้ใครเข้าไป ทำไมมึงจะไปดูของเล่นของกูที่มึงอดแด..ก อ่ะหรอ หึ”เซฮุนพูดด้วยอารมณ์ที่เริ่มปะทุร้อนเข้ามาในอก

“กูขอแค่ไปตรวจดูลู่หาน ข้าวเที่ยงเค้าก็ยังไม่ได้กินยาก็ไม่ได้กินแล้วจะหายได้ไง”ซีวอนใช้ความใจเย็นของเค้าพูดอ้อนวอนกับเซฮุน

“มึงเอายามาเดี๊ยวกูเอาเข้าไปให้เอง”เซฮุนพูดจบก็เดินออกไปจากห้องซีวอนรีบเดินตามออกไป

“ไม่ได้กูต้องตรวจช่องทางด้านหลังของลู่หานที่มึงทำไว้มันอักเสบ”ซีวอนยอมบอกออกไปเผื่อว่าเซฮุนจะล้มเลิกการทำร้ายลู่หานบ้าง

“ถึงขนาดอักเสบเลยหรอ หึ สงสัยของกูจะใหญ่ไป”เซฮุนแสะยิ้มออกมา

“เซฮุน!!”ซีวอนตวาดกลับแต่เซฮุนกลับไม่สนใจแถมยังเดินชนซีวอนจนกระเด็นอีก

◊ SQWEEZ













100เปอร์


สำหรับฉากคัทหาได้จากbaio ทวิตเราเลยยนะ