คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ep.1
ตอนที่หนึ่ง
คฤหาสน์ตระกูลโอ
“คุณเซฮุนครับ ตอนนี้หุ้นของมันตกต่ำมากครับผมว่าอีกไม่นานมันต้องมายืมเงินเราแน่”บริการ์ดมือขวาของเซฮุนหรือเทาพูดออกมา
“หึ ดีมันจะต้องมาขอยืมเงินฉันแต่ถ้ามันใช้ไม่ทันฉันจะเอาลูกชายมาบำเรอฉันสะและจะทำให้มันเจ็บเหมือนที่แม่ฉันเจ็บ”เซฮุนพูดด้วยแววตาโกรธแค้น
5 ปีก่อน
มีผู้หญิงคนนึงหรือแม่ของเซฮุนที่แอบร้องไห้อยู่บ่อยๆทำให้เซฮุนสงสัย
จึงไปสืบประวัติมาเพราะตั้งแต่คุณนายโอเจอผู้ชายที่ชื่อ เสี่ยวหลานหู่
ก็ทำให้คุณนายโอแอบมาร้องไห้บ่อยๆพอสืบไปเลื่อยๆจึงพบว่าเสี่ยว
หลานหู่เคยเป็นแฟนเก่าของแม่ตัวเองที่ทิ้งแม่ไปหาคนที่ ซู่เจิน
จนมีลูกชายหน้าตาดีสะด้วยหรือถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อ เสี่ยวลู่หาน
แต่ก็รู้มาอีกว่า ซู่เจินโดนหลานหู่หลอกเอาจนตั้งท้องแต่ก็ไม่สนใจ
เอาแต่พา ผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในบ้านแต่โชคดีที่แม่ยังไม่เสียตัว
ให้ผู้ชายคนนั้นและก็เป็นโชคดีที่คุณนายโอโดนจับแต่งงานกับ โอ เฮซุน พออยู่กันไปเลื่อยๆก็เริ่มรักกัน
ปัจจุบัน
“คุนเซฮุนครับ หลินหู่มาขอพบครับ”คริสหรือบริการ์ดมือซ้ายของเซฮุน
“ หึ ให้มันเข้ามา”เซฮุนพูดพร้อมแสะยิ้ม
คริสเดินออกไปตามหลินหู่เข้ามาในห้องโดยมีเทากับคริสคุมอยู่
“ตอนนี้หุ้นของผมตกต่ำมากผมเลยอยากจะมาขอยืมเงินคุณหน่อย”
หลินหู่พูด เซฮุนได้ยินแบบนั้นถึงต้องยกยิ้มเป็นไปตามแผนของเขาจริงๆคริสที่ไม่ลืมหน้าที่กดปุ่มอัดเสียงเอาไว้
“เท่าไหร่หล่ะ”เซฮุนพูด
“ 1 พันล้านวอน (30 ล้าน)”
“ได้สิ่แต่ หึแต่นายต้องคืนภายใน 2 เดือน”เซฮุนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ได้ผมตกลง”หลานหู่ได้ยินแบบนั้นจึงตอบตกลงทันที
“แล้วฉันจะเชื่อนายได้ยังไงว่านายจะไม่โกงฉัน”เซฮุนพูดแล้วจ้องไปที่ตาของหลานหู่ด้วยแววตาแข็งกร้าว
“ผมเอาลูกชายผมเป็นประกันถ้าผมไม่มาคืนเงินคุณ คุณเอาลูกชายผมไปได้เลย”หลานหู่พูดด้วยความมั่นใจว่าตัวเองหาเงินทันแน่นอน
.”โอเค อย่าลืมหล่ะ เทาไปโอนเงินให้เขาสะ”เซฮุนพูดจบก็ลุกออกไปจาก
ห้องทำงานของตนเอง
สองเดือนต่อมา
“ปล่อยผม ปล่อย !! ’’ลู่หานที่ดิ้นเมื่อโดนเทากับคริสลากตัวมาที่ไหนก็ไม่รู้
“อยู่นิ่งๆ อย่าคิดหนีเด็ดขาด”เทาพูดสักพักเซฮุนก็เดินออกมาจากห้อง
“ไงมาแล้วหรอนางบำเรอของฉัน”เซฮุนพูดเดินไปจับที่ใบหน้าของลู่หาน
“ใครนางบำเรอของคุณ ปล่อยฉันได้แล้ว !!” ลู่หานตะคอกออกมาอย่างเสียงดัง
“เทาให้ป้าซุนจัดห้องให้หนึ่งห้องไม่ต้องใหญ่มากหรอกนะเพราะเป็นแค่นางบำเรอหน่ะ”เซฮุนออกคำสั่งเทาก็เดินไปตามแม่บ้านซุนแต่ลู่หานที่ยังโดนคริสจับอยู่ก็ดิ้นไม่หยุดเหมือนกัน
---------------40%----------
"คุณหนูคะ ห้องได้แล้วคะ”ป้าซุนหรือแม่บ้านใหญ่
“พามันขึ้นมา”เซฮุนสั่ง เทากลับมาจับตัวลู่หานเหมือนเดิมแล้วลากขึ้นไปห้องที่แม่บ้านซุนจัดไว้ให้
“อยู่ที่นี่ไปแล้วห้ามคิดที่จะหนีนะเธออยู่ที่นี่ในฐานะลูกหนี้แล้วก็นางบำเรอของฉันเข้าใจ
ไหม”เซฮุนพูดจบก็เดินออกไปจากห้องปล่อยให้ร่างบางนั่งร้องไห้อย่างไม่ใยดี
ก๊อกๆ
“คุณลู่หานคะนี่ป้าเองนะคะเปิดประตูให้ป้าหน่อยคะ”ป้าซุนพูดทำให้
ลู่หานรีบเช็ดน้ำตาแล้วเดินออกมาเปิดประตู
“ป้าเข้ามาข้างในก่อนก็ได้รับ”ลู่หานพูดพร้อมเข้ามาในห้อง
“ป้าจะมาถามว่าเอาอะไรเพิ่มอีกไหมหน่ะค่ะ”ป้าซุนพูดพร้อมยิ้มให้
“ไม่เป็นไรครับผม”ลู่หานพูดพร้อมยิ้มให้แต่ในแววตาของลู่หานเศร้ามากทำไมคนอย่างซุนจะไม่รู้
“อยู่ที่นี่ทำตัวสบายๆนะคะ”ป้าซุนพูด
“ฮึก ป้าครับ ทำไม่คุณเซฮุนต้องจับตัวผมมาด้วยผมทำงานใช่หนี้แทนพ่อผมก็ได้ ฮึก“ลู่หานร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ป้าซุนที่เห็นลู่หานร้องไห้จึงเดินเข้าไปกอดเอาไว้
ลู่หานคิดถึงแม่เหลือเกินคิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆแบบนี้คิดถึงคำปลอบเวลาเขาร้องไห้
“ผมขอบคุณป้ามากๆนะครับ”ลู่หานพูดพร้อมผละออกมาจากอ้อมกอดของซุนแล้วยิ้มให้
“คุณลู่หานนอนพักเถอะค่ะ ป้าไม่กวนแล้ว”ซุนพูดพร้อมยิ้มให้แล้วเดินออกไปจากห้องลู่หานล้มตัวนอนทันที
เที่ยงคืน
“เซฮุนค๊า โชรงว่าเรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่านะคะ”เสียงของผญ.ดังขึ้นจากข้างนอกใกล้ๆห้องของลู่หานทำให้ลู่หานได้ยินชัดแจ๋วลู่หานที่ยังนอนไม่หลับเพราะคิดเรื่องอะไรมากมาย
“อ๊ะ ฮุน โชรงเสียวนะคะ”เสียงพูดปรนเสียงครางของหญิงสาว
บทรักอันเล่าร้อนของเซฮุนกับ ผญ.คนนั้นดำเนินต่อไปเลื่อยๆจนทำให้ลู่หานนอนไม่ได้แต่ก็ต้องหลับตาลงเพราะความเหนื่อยล้า
วันรุ่งขึ้น
ก๊อกๆ
“คุณลู่หานลงไปกินข้าวได้แล้วค่ะ”แม่บ้านซุนพูกับลู่หานทั่งนอนอยู่ในห้อง
“ผมยังไม่หิวหน่ะครับ” ลู่หานพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า
“ลงไปเถอะนะคะ คุณเซฮุนบอกว่าถ้าไม่ลงไปป้าจะโดนดุเอานะคะถือว่าป้าขอเถอะค่ะ” แม่บ้านซุนพดจนทำให้ลู่หานยอมลงไปกินข้าว
“ลงมาได้แล้วหรอ ทำตัวเป็นคุณหนูไปได้รู้ไว้ด้วยถ้าคราวหน้าต้องให้คนไปตามแล้วไม่รู้หน้าที่ของตัวเองอีกจะเจออะไร” เซฮุนพูดกับลู่หานที่พึ่งลงมา
“ก็ผมเหนื่อยหนิ่” ลู่หานพูดอย่างไม่ยอมแพ้
“แค่นี้บ่นเหนื่อย ถุย รอครางใต้ร่างฉันแล้วจะรู้ว่าเหนื่อยกว่านี้เยอะ”เซฮุนพูดจบก็ตักข้าวต้มเข้าปาก
“ผมไม่ยอมเป็นนางบำเรอของคุณง่ายๆหรอก”ลู่หานเถียงจนทำให้เซฮุนต้องวางช้อนแล้วมองด้วยแววตาแข็งกร้าว
“หึ เดี๊ยวก็รู้ ในเมื่อหนี้ที่ต้องมาใช้แทนพ่อนายยังไม่หมดก็อย่าหวังว่าฉันจะยอมปล่อยนายไปโดยที่ร่างกายบริสุธร์ กะว่าจะให้เหมือนที่พ่อนายทำกับแม่นายไว้หน่อย”เซฮุนพูดสายตาเหยีดหยามจนทำให้ลู้หานกับน้ำตาไหลพรากออกมา
“ไปดีกว่า ฟันแล้วทิ้ง ฟันแล้วทิ้ง น่าสะใจจริงๆโว้ย”เซฮุนพูดจบก็จับหน้าลู่หานแล้วมาประกบปากทันที
“บายครับ ของเล่นของฉัน หึ”เซฮุนพูดจบก็เดินออกไปที่รถโดยมีเทากับคริสตามไปด้วย โดยที่ขณะในบ้านมีลู่หานที่นั่งร้องไห้อยู่บนโต๊ะทานข้าวแม่บ้านซุนเห็นรีบเข้าไปปลอบเขาช่วยอะไรลู่หานไม่ได้จริงๆเพราะถ้าเข้าไปต้องโดนเซฮุนไล่ออกมาอยู่ดีลู่หานที่ได้แต่นั่งเอามือขยี้ปากของตัวเอง
“ไม่เป็นไรนะคะ ไม่ต้องร้องคะเดี๊ยวคุณหนูเขาก็ดีเองหล่ะคะ”แม่บ้านซุนที่นั่งปลอบลู่หานจนลู่หานหยุดร้องไห้จึงเดินไปหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาคยองซูพี่ชายคนโตของบ้านนี้ที่ออกไปใช้ชีวิตอยู่กับสามี
คฤหาสน์ตระกูล คิม
“ว่าไงน้องชาย”คยองซูพูดกับน้องชายของเขาที่พึ่งมาถึงบ้านของจงอิน
“ผมมาหาพี่จงอิน”เซฮุนตอบกลับไปด้วยท่าทางอารมณ์ดี
“วันนี้อารมณ์ดีมามีอะไรอีกหล่ะ”คยองซูพูดแล้วดึงมือน้องชายให้นั่งลงมาข้างๆ
“ป่าวว ไม่มีไรแค่สะใจนิดหน่อย”เซฮุนพูดพร้อมยิ้มให้พี่ชายของเขาพร้อมเอามือลูปที่คางตัวเองไปมา
“ฉันจะบอกอะไรให้แกฟังนะคนที่แกเอาเข้ามาอยู่ด้วยในบ้านไม่ว่าจะฐานะใด อย่าไปทำร้ายเขาไม่ว่าจะด้วย คำพูดหรือว่าการกระทำ ฉันเตือนแกไว้แค่นี้แหละ”คยองซูพูดจบทำให้เซฮุนหุบยิ้มแล้วหันไปมองคยองซูทันที
“พี่อย่ามายุ่งเรื่องของผมเลย คนของผม ผมจัดการเองได้ แล้วใครมาฟ้องพี่อีกหล่ะแม่บ้านซุนใช่ไหม”เซฮุนพูดอย่างหัวเสีย
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม ถ้าแกทำอะไรแม่บ้านซุนฉันเอาแกตายแน่”
คยองซูพูดอย่างคาดโทษพร้อมเอามือชี้หน้า
“คุยอะไรกันอยู่เสียงดังเชียว”จงอินที่พึ่งลงมาจากห้องของตัวเองพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ป่าวหรอกพี่ ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่หน่ะ”เซฮุนลุกขึ้นมาจากโซฟาแล้วพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เรื่องอะไรหล่ะ”จงอินพูดในขณะที่ยังพับแขนเสื้อเชิ้ตของตัวเองขึ้นมานิดหน่อย
“เรื่องไอ้มินโฮ” จงอินได้ยินแบบนั้นรีบเงยหน้าขึ้นมามองไปที่คยองซูแล้วรีบหันไปมองหน้าเซฮุน
“ไปคุยกันที่ห้องทำงาน”จงอินพุดจบก็เดินนำเซฮุนไปในห้องทำงาน
“ท่าเรือของเราโดนวางระเบิดผมติดต่อกับทางชานยอลแล้ว แต่พวกเรายังไม่แน่ใจว่าเป็นฝีมือใคร แต่ผมคาดว่าน่าจะเป็นพวกมินโฮ”เซฮุนด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“คืนนี้ฉันจะไปตรวจดูท่าเรือด้วยตัวเองเราจะทำกันอย่างลับๆห้ามให้ใครรู้เด็จขาดมันจะไม่เป็นผลดีแน่ถ้ารู้ว่ามีระเบิด”จงอินพูดมือที่นั่งกุมกันอยู่เปียกเพราะเขารักท่าเรือที่พ่อเขาสร้างมารักมากยิ่งกว่าสิ่งใด
“แต่ถ้าพี่คยองซูรู้ผมว่าเขาไม่ยอมแน่ๆ”เซฮุนพูด
“ก็ไม่ต้องบอกดิ่วะ”จงอินพูดกับเซฮุนแต่รู้หรือไม่ว่าคยองซูที่ยืนฟังตั้งแต่ต้นจนจบน้ำตาไหลพรากำไม่ได้หรือไงที่เคยสัญญากันไว้ก่อนแต่งงานว่าจะไม่ไปทำเรื่องอันตรายอีกในที่สุดคยองซูฟังทั้งคู่คุยกันไม่ไหวจนต้องเดินหนีแต่มือกับไปโดนแจกันที่มันอยู่หน้าห้องหล่นแตก
เพล้ง---
“ใคร ฉันถามว่าใคร”เซฮุนตะโกนออกไปโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“คะ….คยองซู”จงอินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอกทันทีในขณะที่คยองซูก็รีบเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเองแล้วรีบลงกอน
ปัง !! ปัง!!
“คยองซู เปิดประตูหน่อย คยองซู”จงอินทุบประตูอย่างหนักเพื่อหวังให้คยองซูเปิด เขาดูไม่ผิดแน่เพราะเงาที่สะท้อนกับกระจกเป็นคยองซูแล้วอีกอย่างมีคยองซูคนเดียวที่มาอยู่แถวนั้นได้คนเดียว
“ฮึก ฮึก”มีแค่เสียงสะอื้นที่ดังมาจากข้างในห้องจนจงอินต้องไปหยิบกุญแจห้องมาไขออก
“เข้ามาทำไม ฮึก ไม่ไปคุยเรื่องท่าเรือต่อแล้วหรอ”คยองซูพูดปนกับน้ำตาคยองซูกำลังยืนหันหลังให้กับจงอิน โดยขณะที่จงอินเดินเข้ามาใกล้ๆคยองซูแล้วสวมกอดจากทางด้านหลังคยองซูที่เอาแต่มองดูวิวข้างนอก
“ผมขอโทษแต่ว่าผมต้องไปจริงๆ”จงอินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ปล่อย แล้วอยากจะไปไหนก็เชิญ”คยองซูพูดแต่ก็ไม่ทำให้จงอินปล่อย
“ไม่เอานะครับ ไม่พูดแบบนี้สิ่”จงอินพูด
“ถ้าอยากไปนักก็ไปจะได้ ‘หย่า’ กันไปเลยฉันเบื่อเต็มทนและ ฉันแต่งงานเพื่อหวังว่าจะมีใครสักคนที่รักฉัน ฉันเข้าใจว่ามาเฟียทุกคนแขวนอยู่บนความตายแต่คุณกับเลือกที่จะเข้าไปตายฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจนะ”คยองซูพูดจบก็ผลักจงอินออกไปแล้วเดินออกไปจากห้อง
หย่า งั้นหรอไม่มีวัน
“โอเค คยองซูผมไม่ไปแล้วไม่หย่านะครับ ไม่หย่านะ ไม่เอาไม่หย่านะครับ”
จงอินรีบตามคคยองซูออกไปพร้องดึงเข้ามากอดแล้วซ่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง
“ฮึก ฉันเคยบอกกับคุณแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำอะไรที่มันอันตราย”คยองซูพูดพร้อมกอดตอบจงอิน
“โอเคไม่ไปแล้ว จะอยู่กับคยองซู” จงอินพูดจบก็ผละออกจากอ้อมกอดแต่ลงมาทาบลงบนกรีบปากของคยองซูแทนดูดคลึงเบาๆมือทั้งสองข้างของคยองซูเข้าไปลูบแผ่นหลังกว้างจงอินไม่รอช้าดันร่างคยองซูให้ติดกับราวบรรไดคยองซูหลับตาพริ้มเมื่อจงอินงมาที่ไซร้ที่ซอกคอของเขา "อื้ม " มีเสียงครางของคยองซูเท่านั้น
-----------------------80------------
“อ่ะ…แห่ม โทษนะครับที่ที่คัดจังหวะผมกลับก่อนนะ”เสียงของเซฮุนดังขึ้นทำให้คยองซูผลักจงอินออกทันที
“อือ กลับดีดีนะ”คยองซูพูดแบบเขินๆส่วนจงอินหน่ะหรออารมณ์ค้างสุดๆ
Rrrrrrr. Rrrrrr.
‘pcy’
“ว่าไงมึงมีอะไรหรือป่าว”เซฮุนพูด
“(คืนนี้เจอกันที่ท่าเรือตอนประมาณ 5ทุ่ม)”
“(โอเคเจอกัน)”
ลู่หานที่ช่วยป้าซุนทำงานบ้านเพื่อทำแก้เบื่อตอนนี้ก็ทำอาหารอยู่ป้าซุนบอกว่าจะต้องทำอาหารเย็นทุกวันก็เลยอยากทำให้ทานดูกันบ้าง
“ป้าซุน ช่วยชิมหน่อยนะครับ”ลู่หานพูดพร้อมส่งถ้วยซุบให้
“ใช้ได้เลยคะ ไปฝึกทำมาจากไหนคะเนี่ย”ป้าซุนพูด
“แม่ผมเคยสอนผ….”ลู่หานพูดไม่ทันจบก็มีเสียงนึงแทรกเข้ามา
“สะเอะมาทำอาหาร หึ จำไม่ได้หรือไงว่าหน้าที่ของนายต้องทำอะไร เอ๊ะขอโทษทีหว่ะยังไม่ได้บอกเดี๊ยวจะบอกให้ตอนนี้แหละ ตั้งใจฟังด้วยนะ นายจะต้องทำตัวหอมๆตอนเย็นทุกวันต้องทำให้ฉันติดใจจนอยากเข้าไปในตัวนายทุกวันเข้าใจไหม”เซฮุนพร้อมเดินเข้าไปใกล้ๆลู่หานเลื่อยๆ
“คุณหนู ป้าว่าอย่…..”
“ผมยังไม่คิดบัญชีเก่าป้าเลยนะที่โทรไปบอกพี่คยองซู ป้าออกไปได้และ”เซฮุนพูดจบป้าซุนมองหน้าลู่หาน ลู่หานพยักหน้าให้เบาๆป้าซุนจึงยอมออกไป
“เมื่อเช้าปากนายหวานดีนะ ถ้าปากหวานตรงอื่นก็หน้าจะหวานเหมือนกันฉันว่านายไปเปลี่ยนเสื้อผ้ารอเลยดีกว่านะเดี๊ยวฉันตามขึ้นไปไปทำหน้าที่ของเธอให้เสร็จสมบูณร์กันเถอะ นางบำเรอของฉัน”เซฮุนพูดจบมือเล็กก็ฝาดเข้ากับหน้าของเซฮุนทันที
“เดี๊ยวนี้กล้าตบฉันแล้วหรอ ร้ายดีหนิ่ได้เชื้อใครมาหล่ะพ่อหรือแม่”เซฮุนพูดพร้อมกับกระชากแขนของลู่หานแล้วจับเดินขึ้นไปข้างบนเข้าไปในห้องของลู่หาน
“อยู่ในนี้ไปสัก สองวันเชื้อพ่อกับแม่จะได้ลดลงมั่งนะ”เซฮุนพูดจบก็ขึ้นค่อมร่างบางแล้วประกบจูบรีบส่งลิ้นเข้าไปทักทายในโพรงปากของลู่หาน
“อื้อออ ปะ….อ่อยย”ลู่หานทุบอกแกร่งของเซฮุนแต่ก็ไม่เป็นผล
“ฉันยังไม่เอานายจริงๆหรอกฉันให้เวลานายทำใจนะลู่หาน”เซฮุนพูดแล้วลุกขึ้นมาจากเตียง
“ฮึก ออกไปได้แล้ว ฮืออ”ลู่หานพูดปรนกับน้ำตาเขารีบฮันหลังให้เซฮุนเพราะเขาไม่อยากให้เซฮุนเห็นน้ำตาของเขา
“เทา ล๊อกกุญแจห้องนี้ไว้ด้วย”เซฮุนพูดกับบริการ์ดที่อยู่หน้าห้องแล้วเขาก็เดินออกมาจากห้องของลู่หาน
“อย่าให้ใครเข้าไปนอกจากฉันสั่งเท่านั้น”เซฮุนพูดจบก็เดินเข้าห้องทำงานของตัวเองโดยไม่หันกลับไปมองห้องของลู่หานอีกเลย
ตอนเย็น
“ผมบอกป้าแล้วใช่ไหมว่าถ้าผมไม่สั่งห้ามให้ใครเข้าไปในห้องของมัน”เซฮุนขึ้นเสียงกับป้าซุนเพราะป้าซุนแอบเอาข้าวไปให้ลู่หานกินโดยไม่ได้รับอนุญาติ
“คุณหนูคะ แต่ถ้าคุณลู่หานไม่ได้ทานข้าวอาจจะปวดท้องได้นะคะ”ป้าซุนพูดอย่างใจเย็น คุณหนูก็แค่โมโหแค่นั้นแหล่ะ
“ ครั้งนี้ผมจะไม่ทำอะไรป้า แต่ป้าห้ามทำอะไรโดยที่ผมไม่ได้สั่ง ผมขอโทษนะครับที่ตวาดป้าเมื่อกี้”เซฮุนพูดก่อนที่จะเดินออกไป
‘เห็นไหมบอกแล้วคุณหนูก็แค่โมโหไม่มีอะไรหรอก’
เซฮุนที่เดินขึ้นมาบนห้องของลู่หานเปิดประตูเข้าห้องไปเพื่อให้เสียงเบาที่สุดเขาไม่รู้หรอกว่าลู่หานกำลังทำอะไรอยู่แต่พอเปิดเข้ามาก็เจอลู่หานที่นอนหันหลังให้กับทางประตูแล้วหันไปหาวิวด้านนอกหน้าต่าง เซฮุนค่อยๆนั่งบนเตียงให้เบาที่สุดแล้วค่อยๆจับตัวลู่หานให้นอนหงายอย่างเบามือที่สุด เซฮุนเผลอจ้องใบหน้าของคนที่หลับตาพริ้ม แต่หน้าซีดขาวแต่ก็ทำให้โอเซฮุนมองอย่างเผลอยิ้มออกมา
‘สวย สวยจริงๆ’เซฮุนไล่ซะบัดความคิดนั้นออกทันที
‘เขาจะต้องเกลียดลู่หาน คนที่ทำให้แม่ร้องไห้’เซฮุนยิ้มร้ายออกมาก่อนที่จ่ะค่อมร่างบางเอามือลูบไล้อยู่แถวหน้าขาเหมือนจงใจให้ลู่หานตื่นเซฮุนลงซุ้กไซร้คอของลู่หานจนทำให้ลู่หานตื่นขึ้นมาจนตกใจ
“ค…คุณมาทำอะไร ออกไปเดี๊ยวนี้นะ”ลู่หานเอ่ยเสียงสั่นเทาและรีบหยิบผ้าห่มมาคุมกายตัวเองไว้ยิ่งทำแบบนั้นก็ต้องทำให้เซฮุนยกยิ้มอย่างผู้ชนะ
“ก็มาทำหน้าที่ ‘ผัว’ ให้สมบูรณ์แบบไงครับ อยากมีผัวหรือยังหล่ะ”เซฮุนพูดจบก็ดึงผ้าห่มออกจากตัวของลู่หาน แล้วดึงเสื้อลงจากหัวไหล่ข้างซ้ายคบเม้มแถวซอกคออย่างสุขสมแต่ตาดจากลู่หานที่ทุบตีเซฮุนอย่างแรงไม่ว่าจ่ะ ตบ ตี ข่วน แต่ก็ไม่สามารถทำห้เซฮุนออกไปได้
“ชอบรุนแรงหรอหะ!!”เซฮุนตะหวาดใส่ลู่หานจบก็จับชายเสื้อของลู่หานถอดออกแล้วขบเม้มยอดอกแสนสวยจนร่างบางต้องครางออกมา
“อ๊ะ อะ….อย่า ซะ..เซฮุน อ๊ะ”เซฮุนไม่ฟังคำขอร้องของลู่หานแต่กลับใช้มือลงไปดึงกางเกงที่ลู่หานสวมอยู่
ลู่หานหมดเรียวแรงการขัดขืนเพราะเค้าคิดว่ายังไงก็คงไม่ลอดอยู่แล้ว
ก๊อกๆ
“คุณเซฮุนครับ ได้เวลาแล้วนะครับ”คริสเคาะประตูหน้าห้องทำให้ทุกอย่างหยุดลงมันคงเป็นโชคของลู่หานด้วยหล่ะมั้ง
แกร๊ก~
“เข้ามาทำไม ฉันรู้ตัวฉันดีออกไปได้แล้ว”เซฮุนพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อลู่หานเห็นคริสเข้ามาจึงรีบเอาผ้าห่มคุมกายอีกครั้ง
“เอ่อ ขอโทษครับ”คริสพูดจบก็ปิดประตูแล้วออกไปจากห้องทันที
“ตอนนี้นายรอดไปนะลู่หาน ถ้าฉันไม่ติดธุระสำคัญป่านนี้เราคง ‘ถึงสวรรค์’ไปแล้วเนอะ”เซฮุนพูดจบก็เดินลุกออกมาจากเตียงก่อนที่จะใช้เท้าเหยีบเสื้อของลู่หานแล้วใช้เท้าคีบมันขึ้นมาแล้วใช้มือหยิบแล้วเขวี้ยงใส่หน้าลู่หาน
“ฮึก ฉันอยากพัก ออกไปได้แล้ว”ลู่หานพยายามทำให้ตัวเองใจเย็นที่สุดแต่สุดท้ายน้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลออกมาจนได้
“กระแดะ สำออย ร้องไห้ให้ตายก็ไม่ใครช่วยได้หรอก”เซฮุนพูดจบก็เดินออกจากห้องทำให้ลู่หานปล่อยน้ำตาออกมาไม่ขาดสาย จนสุดท้ายก็ต้องเข้าสู่ห้วงนินทราเนื่องจากความเหนื่อยล้า
22:15 PM
“เป็นไงบ้างมึง สำเร็จไหม”เซฮุนกับลูกน้องเป็นขบวนที่พึ่งมาถึงท่าเรือถามกับปาร์คชานยอล
“เอ่อ…คืออ”ชานยอลทำเสียงตะกุกตะกักจึงทำให้เซฮุนเดินเข้าไปกระชากเสื้อของชานยอลเพราะความโมโห
“คืออะไรวะ บอกมาดิ่วะ”เซฮุนตวาดอย่างหนักจึงทำให้ชานยอลที่ยั่วโมโหเพื่อนเค้าจึงต้องหลุดขำออกมา
“สำเร็จหว่ะมึง ฮ่าๆๆๆ’’ชานยอลขำออกมาก่อนที่จะโอบคอเซฮุนแล้วเดินเข้าไปในห้องของท่าเรือ
“พี่จงอินเขาไม่มาหรอวะ”ชานยอลถามขนาดมือยังคงส่ายแก้วแอลกอฮอล์ไปมา
“อือ พี่คยองซูเขาไมให้มาหน่ะ เรื่องมึงกับแบคฮยอนลูกชายคุณบยอนไปถึงไหนแล้วอ่ะ”เซฮุนถามอย่างค่องใจ
“จีบอยากชิบหาย สงสัยจะเกลียดกูด้วยแหล่ะ”ชานยอลพูดสีหน้าเคร่งเครียดพูดจบก็ยกแก้วแอลกอฮล์เข้าปาก
“มึงจริงจังกับแบคฮยอนหรือว่ามึงแค่เล่นๆเหมือนกับคนอื่นที่ผ่านมาวะ”
เซฮุนถามเพราะชานยอลไม่เคยจริงจังกับใคร
“กูจริงจังกูรักแบคฮยอนมึงก็รู้ว่ากูรักแบคฮยอนตั้งแต่เด็กตั้งแต่ตอนที่เขายังไม่เกลียดกูเหมือนตอนนี้”ชานยอลพูดอย่างตัดพ้อ แบคฮยอนไม่เคยสนใจเค้าสักครั้งนอกจากตอนเด็กที่ยังเป็นเพื่อนเล่นกันมา
“กูเชื่อว่าสักวันเขาจะเห็นรักที่มึงให้เขา”เซฮุนพูดพร้อมตบบ่าของชานยอลเหมือนเป็นการให้กำลังใจ
“กูจะไปขอคุณชานบยอนให้จัดเรื่องงานแต่งของกูกับแบค”ชานยอลพูดจบเซฮุนถึงกับพ้นแอลกอฮอล์ที่พึ่งกินเข้าไปออกมา
“ค..แค่กๆ มึงว่าอะไรนะ มึงคิดดีแล้วหรอ”เซฮุนพูดพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดปากของตัวเอง
“อือ กูคิดว่าคุณชายบยอนน่าจะยอมเพราะว่าพ่อกูกับพ่อเค้าสนิทกัน กูว่าการอยู่ด้วยกันอาจจะทำให้แบครักกูขึ้นมาบ้าง มึงรู้ไหมกูพยายามเลิกเจ้าชู้เพื่อแบคคนเดียวถึงบางครั้งกูอาจจะทำไม่ได้เพราะว่าแบคชอบไปยุ่งกับ
ซึงฮยอน(วงBIGBANG)”ชานยอลพูดกับเซฮุนกับมืออีกข้างที่กำแน่นเมื่อคิดถึงแบคที่กำลังจูบกับมันเค้าพยายามไม่โกรธแบคแต่ครั้งนั้นเขาโดนแบคฮยอนหักหน้าชุดใหญ่
ตอนนั้นเค้าเห็นแบคฮยอนกำลังจูบกับซึงฮยอนในผับจึงเข้าไปต่อยกับซึงฮยอนแบครีบมาห้ามไว้ก่อนที่เค้าจะต่อยซึงฮยอนไปอีกหมัด
‘เลิกบ้าสักที น่ารำคาญ รู้ไว้ด้วยว่าฉันเกลียดนายปาร์ค ชานยอล ต่อให้นายทำดีแค่ไหนฉันก็ไม่มีวันรักนาย’แบคพูดจบก็หยิบคอกเทลที่อยู่ข้างๆสาดใส่หน้าเค้าเต็มคนทั้งผับหันมามองกันหมดตอนนั้นเค้าจำได้แม่นว่าแบคพูดอะไรกับเค้าแต่ก็ต้องเก็บความเจ็บปวดไว้ในใจเสมอ
ปัจจุบัน
“ชานยอล ชานยอล เฮ้ย ไอ้ชานยอล”เซฮุนที่เขย่าตัวชานยอลให้หลุดจากภวังค์ต่างๆแต่ก็ได้ความเงียบตอบกลับมา
“…..’’
“เป็นไรวะเนี่ยกลับได้แล้วมึงไม่ต้องคิดเรื่องแบคแล้วกลับไปนอนสบายๆดีกว่านะมึงปล่อยวางบ้างเดี๊ยวก็ดีขึ้น ‘ล้มแล้วก็ลุกใหม่ได้’นะมึง”เซฮุนพูดจบก็เดินออกจากห้องไปขึ้นรถแล้วกดโทรหา จงอินทันที
“ฮัลโหลพี่ กู้ระเบิ…สำเร็จแล้วนะ”เซฮุนพูดกอกโทรศัพท์แต่ก็ต้องเสียงแผ่วลงเมื่อได้ยินเสียงที่หลุดออกมา
[อ่าห์ ๆ ค..คยองซู ขย่มเบาๆสิ่ อ่าห์]ใช่คยองซูกำลังร่วมรักกับจงอินอยู่โอ่
บร๊ะเจ้าอยากจะบ้าตั้งแต่ตอนนั้นที่ไปหายั้นตอนนี้ยังไม่เสร็จอีกหรอ
“พี่ฟังผมอยู่ป่ะเนี่ย”
[อ...เออ ฟังอยู่]
“สำเร็จแล้วนะพี่”
[อ๊ะ ลึกจังจงอิน อ๊ะๆ]
“ผมว่าวางสายก่อนดีกว่า โชคดีนะครับ”เซฮุนพูดก็กดวางสายทันทีรถpagani ประจำตระกูล แล่นออกไปจากท่าเรือไปยังถนนของเมืองจนมาถึงคฤหาสน์ตระกูล โอ
“ไปนอนกันได้แล้ววันนี้พวกเราเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว”เซฮุนสั่งลูกน้องทั้งหลาย
“ครับ”เสียงหนักแน่นประสานพร้อมกัน เซฮุนเดินหันหลังกลับเข้าไปในบ้านขึ้นไปห้องของตัวเองที่ห้ามให้ใครเข้านอกจาก คริส เทา แม่บ้านซุน เพื่อความปลอดภัยมีอีกห้องนึงสำหรับพาคนอื่นเข้ามานอนก็คือห้องที่อยู่ติดกับห้องของลู่หาน เซฮุนจัดการอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย ตอนนี้เขากำลังคิดถึงร่างกายแสนสวยของลู่หานกับริมฝีปากบางใบหน้าแสนสวย
---------------------------------------------100-----------------------------
◊ SQWEEZ
#ครบเเล้วว 100 เมอรี่คริสมาสส and เเฮปปี้นิวเยีย
ฝากติิดตามเรื่องนี้ด้วยนะ เม้นนด้วยย ขอบคุณครัชช
ความคิดเห็น