คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ep.2 100%
หลังจากที่เซฮุนปลดกระดุมเสื้อของลู่หานเค้าค่อยๆล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วกอดเอวของลู่หานไว้ไม่แน่นมาก
โดยส่วนตัวลู่หานเป็นคนหลับลึกอยู่แล้วแต่พอมาอยู่บ้านหลังนี้เค้าเหนื่อยมากตอนนี้นอนแทบไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ
รุ่งเช้า......
“อื้อ..”ลู่หานครางออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกว่ามีใครเอามือมาลูบแถวๆหน้าท้องของตนเองแต่ก็ยังไม่ทำให้ตื่นเพียงแค่ขยับตัวนิดหน่อย เซฮุนถอดเสื้อที่ปลดกระดุมไว้อยู่แล้วให้อ้าออกให้มากขึ้นแล้วค่อยๆกดปลายจมูกลงกับหัวไหล่ของลู่หานเขยิบไปเลื่อยๆจนถึงซอกคอ
“อื้อ.....คุณเข้ามาได้ยังไง”พอลู่หานรู้สึกตัวก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคนที่นอนอยู่ข้างๆเปลือยเปล่าท่อนบนแล้วอีกอย่างเข้ามาตอนไหน
“ตื่นแล้วหรอครับ เมื่อคืนเร้าใจสุดๆเลยแหล่ะ”เซฮุนพูดด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เค้าโกหกหน้าตายก็แค่จัดฉากเท่านั้นแหละแค่แกล้งเล่นๆ
“เมื่อคืนคุณทำอะไรฉัน”ลู่หานพูดพร้อมติดกระดุมที่เสื้อของตัวเอง
“ดูเอาเองสิ่ ฉันทั้งร่างกายเปลือยเหลือบ๊อกเซ่อแค่ตัวเดียว กับ นายที่ตื่นมาเสื้อก็ไม่ได้ติดกระดุมแถมมีฉันนอนอยู่ข้างๆจะมีอะไรอีกหล่ะนอกสะจาก…”เซฮุนพูดไม่ทันจบก็โดนลู่หานผลักจนตกลงมากับพื้น
ตุ้บ ~
“หยุดพูด ฮึก ได้แล้ว คุณมันน่ารังเกลียดฮือ รังแกคนที่ไม่มีทางสู้”ลู่หานพูดปรนกับน้ำตา เซฮุนค่อยๆลุกขึ้นมาพร้อมบีบที่คางของลู่หานอย่างแรง
“ร้องไห้ทำไมวะ !! โง่ถ้าโดนฉันเอาจริงๆป่านนี้ห้องนายคงมีแต่น้ำรักของนายกับของฉันเต็มห้องไปและ คิดมั่งดิ่วะเอาแต่นั่งตอแหลไปวันๆ ทำไมไม่ดูสะบ้าง !!”เซฮุนพูดจบก็ปล่อยลู่หานให้เป็นอิสระ ลู่หานถึงจะรู้ความจริงแต่ก็ยังไม่เลิกร้องไห้ ‘ทำไมเค้าอ่อนแอแบบนี้นะลู่หาน’ลู่หานเอาแต่คิดในใจกับร้องไห้ออกมาจนร่างสูงรำคาญ
“ถ้าอีก 10 นาที ฉันไม่เห็นนายอยู่ที่โต๊ะกินข้าวนะฉันจับนายปล้ำจริงๆแน่”เซฮุนพูดจบก็เดินออกไปจากห้องโดยไม่ใส่เสื้อผ้านอกจากกบ๊อกเซ่อตัวเดียว
คฤหาสน์ บยอน
“คุณชายครับวันนี้ผมขออนุญาตพาแบคไปทานข้าวข้างนอกได้ไหมครับ”ชานยอลที่นั่งคุยกับคุณชายบยอนในห้องนั่งเล่นในคฤหาสน์
“วันหลังไม่ต้องขอหรอก อยากเอาไปไหนก็เชิญน้องจะได้เปิดหูเปิดตาบ้างวันวันเอาแต่นอนเดี๊ยวตกดึกก็ออกไปเที่ยว อาหล่ะเบื่อจริงๆ”คุณชายบยอนบ่นกับชานยอลเรื่องแบคฮยอนให้ฟังจนชานยอลหูชาไปหมด
“น้องอยู่ข้างบน ห้องเดิมชานยอลไปตามสิ่ วันนี้ซีวอนกลับมาใช่ไหมเห็นจะมีงานต้อนรับด้วยหนิ่”คุณชายบยอนพูด
“ใช่ครับเย็นนี้ที่บ้านเซฮุนหน่ะครับ”ชานยอลตอบพร้อมยิ้มให้
“งั้นอาฝากแบคไปงานนี้แทนอาหน่อยนะชานยอล”
“ครับได้ครับ งั้นเดี๊ยวผมไปตามน้องก่อนนะครับ”ชานยอลพูดจบก็เดินขึ้นบรรไดตรงไปยังห้องนอนของแบคทันที
ก๊อกๆ ~
แกร๊ก~
“แบคครับ แบค”ชานยอลปลุกแบคเบามือที่สุดชานยอลรู้ว่าแบคน่าจะแฮงค์เพราะดูจากกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ยังติดมากับเสื้อตัวเดิม
“อื้ออ อย่ามายุ่ง”แบคที่ยังไม่ตื่นผลักอีกคนออก
“แบคนี่พี่เองนะตื่นไปอาบน้ำนะครับคนดี”ชานยอลพูดพร้อมเอามือลูบหัวของแบคฮยอนอย่างเบามือ
“พี่ซึงฮยอนหรอ เมื่อคืนยังไม่พออีกหรอแบคเหนื่อยแล้วนะ”แบคพูดออกมาทั้งที่ยังไม่รู้ว่าคนตรงหน้าคือชานยอลไม่ใช่ ซึงฮยอน
ทุกคำพูดที่หลุดออกมาจากบคฮยอนเมื่อกี้สร้างตวามเจ็บปวดให้กับชานยอลเป็นอย่างมาก แต่เค้าไม่เคยโกรธแบคฮยอนเลยสักครั้ง
“นี่พี่ชานยอล ไม่ใช่ซึงฮยอนครับ”พอแบคได้ยินคำว่าชานยอลก็เด้งขึ้นนั่งกับเตียง
“นายเข้ามาได้ยังไงออกไปน๊ะ”แบคฮยอนพูดพร้อมผลักคนตรงหน้าเต็มแรงจึงทำให้ชานยอลเสียหลักล้มลงไปนั่งกับพื้น
“พ่อแบค ให้พี่มารับแบคไปงานเลี้ยงตอนรับซีวอนกลับมาจากฝรั่งเศษหน่ะ”ชานยอลพูดอย่างใจเย็นพร้อมยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน “ฉันไม่ไป”แบคพูดจบก็ล้มตัวนอนพร้อมเอาผ้าคุมโปรง
30%
“ไม่ไปไม่ได้ถ้าแบคไม่ไปพ่อจะไม่ทำตามใจแบคอีกแล้ว”เสียงของคุณชายบยอนดังขึ้นทำให้ชานยอลรีบถอยออกมา แบครีบโผล่ออกมาจากผ้าทันทีเมื่อได้ยินเสียงพ่อของตัวเอง
“ก็ได้แบคจะไปแต่จะให้พี่ซีวอนไปส่ง”แบคพูดจบก็ลุกออกไปจากเตียงแต่กลับมีมือนึงคว้าไว้จึงทำให้แบคต้องหันหลังไปดู
“ไม่ได้แบคต้องไปกับพี่ ถูกไม่ครับคุณอา”ชานยอลพูดพร้อมจ้องเข้าไปในตาแบคฮยอนอย่างท้าทาย
“ใช่ ทำความรู้จักกันไว้เยอะๆเพราะอีกหน่อยชานยอลเขาจะมาเป็นลูกเขยพ่อแล้วแหล่ะ ฮ่าๆๆ”คุณชายบยอนพูดอย่างชอบใจแต่ต่างกับแบคที่ตอนนี้สตั๊นไปแล้วสามวิ ใช่เค้าลืมบอกก่อนที่ขออนุญาติพาแบคไปงานเลี้ยงเขาคุยเรื่องแต่งงานไว้กับคุณอาเรียบร้อยแล้วแหล่ะ
“อะไรกันพ่อ ผมยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ”แบคฮยอนพูดพร้อมสบัดมือออกจากการรัดกุม
“แล้วแกก็ต้องไปอยู่บ้านของชานยอลด้วย ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นพ่อตกลงคุยกับทางญาติผู้ใหญ่ของชานยอลไว้เรียบร้อยแล้ว ใช่ไหมลูกเขย”คุณชายพูดอย่างยินดีคุณอาหวังมาตั้งแต่ตอนที่เค้ายังเด็กว่าโตมาจะให้เค้ากับแบคแต่งงานกัน
“พ่อออ…..”แบคพูดลากเสียงยาวบ่งบอกถึงกับอาการไม่พอใจออกมา
“ไปอาบน้ำได้และ ไม่งั้นฉันจะให้แกย้ายไปตอนนี้แต่ถ้าแกทำตามคำสั่งของฉันคืนนี้หลังจากกลับจากงานเลี้ยงมาเก็บเสื้อผ้าแล้วย้ายไปอยู่บ้านชานยอลได้เลย”คุณชายพูดจบเดินยิ้มออกไปจากห้อง
แบคฮยอนมองหน้าชาลยอลด้วยสายตาเกลียดชังแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างหัวเสีย
“พี่ว่าแบคใส่ชุดอื่นไปก่อนแล้วค่อยไปเปลี่ยนดีกว่านะ”ชานยอลพูดกับแบคฮยอนที่ใส่ชุดสูทแต่มันอีกนานกว่างานจะเริ่มเดี๊ยวจะร้อนเอา
“อย่ามายุ่ง ออกไปจากห้องของฉัน”แบคพูดจบชานยอลก็เดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้แบคจัดการกับตัวเองให้เสร็จ
“แบคเมื่อกี้แม่พี่โทรมาบอกว่า เอ่อ….”ชานยอลพูดกับแบคที่พึ่งเดินออกมาจากห้องพร้อมกำโทรศัพท์ในมือแน่น
“คุณน้าโทรมาบอกว่าอะไร”แบคฮยอนพูดในขนาดหน้ายังบึ้งตึง
“แม่พี่บอกว่าให้พาแบคไปหาหน่อยตอนนี้เลย”ชานยอลพูดพร้อมยิ้มจางๆ
“คุณน้าเรียกฉันไปทำไม”แบคฮยอนพูด
“พี่ไม่รู้เหมือนกันแต่ว่าแม่พี่ให้ไปตอนนี้เลยพี่ว่าเราไปกันเถอะ”แบคฮยอนยอมไปเพราะคำขู่ที่คุณพ่อพูดไว้มันน่ากลัวจริงๆตอนที่พ่อไม่ตามใจเค้ามันยากจริงๆ
รถBMWของชานยอลมาจอดรอหน้าบ้านโดยที่ชานยอลเดินมาเปิดประตูรถด้านหน้าให้เพราะเค้าจะเป็นคนขับเองแต่แบคฮยอนกลับไม่ขึ้นด้านหน้าแต่ไปเปิดประตูรถด้านหลังทำให้ชานยอลเสียหน้านิดๆ
“แบคร้อนไหมเดี๊ยวพี่เร่งแอร์ให้”ชานยอลถามแต่กลับไม่มีเสียงใดตอบกลับมาเลย
“.......”
“นั่งถนัดหรือป่าวข้างหลังหน่ะรถพี่รกหน่อยนะ”คำถามยังมาซ้ำเลื่อยแต่คำตอบของแบคก็คือการไม่พูดอะไร
“เลิกถามได้และ ฉันรำคาญขับรถไปอย่างเดียวไม่มาพูด !!”ร่างบางตวาดออกมาทำให้ชานยอลเงียบและไม่มีการสนทนากิดขึ้นอีก
คฤหาสน์ตระกูลโอ
“คุณหนูคยอง คุณจงอิน มากันแล้วหรอคะรอแปปนึงนะเดี๊ยวป้าเอาน้ำมาให้”ป้าซุนพูดกับจงอินและคยองซูที่พึ่งเข้ามาในห้องทานอาหาร
“ทำไมรีบมาอ่ะพี่ กว่าไอ้ซีวอนจะกลับมาก็ต้องเย็น”เซฮุนถามพร้อมตักข้าวไปด้วยต่างกับลู่หานที่นั่งเงียบไม่พูดอะไร
“นี่แกเลิกกับอคติกับซีวอนได้และอย่างน้อยเค้าก็เป็นพี่แกคนนึงนะเว้ยแถมท้องเดียวกันอีกด้วยจะเกลียดอะไรนักหนา”คยองซูพูดกับน้องชายของเขาที่ทะเลาะกับซีวอนตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ยังไม่เลิกอคติใส่กันซีวอนเป็นลูกคนที่สองของบ้านนี้
“สวัสดีครับ ชื่ออะไรครับเนี่ย”จงอินพูดเพราะสังเกตุลู่หานที่เอาแต่ก้มหน้าไม่พูดอะไร
“พี่อย่าไปสนใจเลยมันก็แค่ของเล่นผมหน่ะ”เซฮุนพูดพร้อมตักข้าวเข้าปากอย่างไม่แยแส
“หุบปากไปเลยไอ้เซฮุน แล้วชื่ออะไรบออกพี่หน่อย”คยองซูถามพร้อมยิ้มให้ลู่หานอย่างเป็นมิตร
“ชื่อ เสี่ยว ลู่หานครับ” ลู่หานพูดพร้อมยิ้มตอบแต่คยองซูถึงกับอึ้ง ‘เสี่ยว’คนที่เซฮุนแค้นมาตลอดงั้นหรอ
“ลูกคุณ เสี่ยว หลานหู่ ใช่ไหม”คยองซูถามสร้างความแปลกใจให้กับลู่หานไม่น้อย
“ใช่ครับ พ่อผมเองครับ”ลู่หานตอบคำถามแต่ก็มีเสียงนึงแทรกขึ้นมาทำให้คยองซูถึงกับต้องตวาด
“มันนับนายเป็นลูกด้วยหรอ หึ ติดิหนี้ฉันแต่เอานายยกให้ฉันโดยไม่ต้องขอเนี่ยหรอพ่อ ทุเรศชมัด”เซฮุนเอ่ยพร้อมมองหน้าลู่หานนิ่ง
“เซฮุน!!”คยองซูตวาดจนทำให้จงอินต้องกุมมือบีบเบาๆเพื่อเตือนสติของคยองซู
“พี่ชื่อจงอินนะเป็นสามีของคยองซูนะ”จงอินพูดทักทายเพื่อไม่ให้สองคนทะเลาะกันมากกว่านี้
“พี่ชื่อคยองซูเป็นพี่ชายของเซฮุน เดี๊ยวกินข้าวเสร็จแล้วพี่ขอคุยกับเราเป็นการส่วนตัวหน่อยนะ”คยองซูพูดจบก็มองหน้าน้องชายตัวเองอย่างเอาเรื่อง
หลังจากที่คยองซูคุยกับลู่หานเสร็จแล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาสำคัญชั่งแต่งหน้าที่ต้องมาแต่งให้เซฮุนกับคยองซูเลยขอให้ช่วยแต่งหน้าให้ลู่หานไปเลย
“เสร็จแล้วคะ คุณเซฮุน”ช่างแต่งหน้าพูดพร้อมเปิดม่านเป็นจังหว่ะเดียวกับที่เซฮุนหันมาทำให้เจอลู่หานใส่ชุดสูทสีขาวกับทรงผมราวกับผู้หญิง ทำให้เซฮุนยืนอึ้งมองใบหน้าหวานนั้น
“คุณเซฮุนคะ คุณลู่หานเสร็จแล้วนะคะ คุณเซฮุน”ช่างแต่งหน้าเรียกเซฮุนอยู่นานจนทำให้เซฮุนได้สติ
“อะ.....อะไร”เซฮุนรีบจับสูทตัวเองกระชับเสื้อสูทเพื่อไม่ให้เสียฟอร์ม
“วันนี้ฉันจะให้ลู่หานเดินคู่กับแกออกงานต้อนรับซีวอน”คยองซูพูดพร้อมเดินออกไป
“พี่ผมไม่เอาพี่เอาไปควงเองดิ่ผมไม่อยากควงของเล่นของผมออกงานหรอกอยากให้ไปทำงานหลังครัวสะมากกว่า”เซฮุนพูดทำให้คยองซูหันมาแต่ต่างกับลู่หานที่เอาแต่ยืนอึ้งยืนควงกับเซฮุนเนี่ยนะยืนควงกับคนที่เค้าเกลียดแต่ว่าตอนที่เซฮุนมองมาตาไม่ขยับทำไมหัวใจต้องเต้นแรงกับผู้ชายคนนี้ด้วย
“นี่คือคำสั่งของฉันในเมื่อตอนนี้ฉันอยู่บ้านนี้แกต้องฟังคำสั่งฉัน”
คยองซูพูดจบก็เดินออกไปจากห้องเซฮุนหันไปมองลู่หานที่เอาแต่ยืนก้มหน้าจนมีเสียงเรียกนึงเข้ามา
“คุณเซฮุนครับ คุณชานยอลกับคุณแบคฮยอนมาถึงแล้วครับแล้วอีก 20 นาที คุณซีวอนก็จะมาถึงแล้วเหมือนกัน”คริสพูดจบก็เดินนอกไปจากห้องเซฮุนที่เดินไปกระชากลู่หานให้เดินออกมาด้วยกัน
“ชานยอลทางนี้”เซฮุนเรียกชานยอลให้เดินมาทางเค้าพร้อมแบคฮยอน
“ว่าไงมึง แล้วคนข้างหลังมึงใครอ่ะ”ชานยอลถามในขณะที่แบคฮยอนพยายามมองหน้าคนที่เอาแต่ก้มหน้าเค้าคิดว่าหน้าตาคุ้นมากเหมือนเพื่อนของเค้ามาก
“หึ นางบำเรอฉันหน่ะชื่อเสี่ยว ลู่หาน เงยหน้าขึ้นมาดิ่วะก้มอยู่ได้พื้นมันสวยมากหรือไงห๊ะ”เซฮุนพูดพร้อมเชยคางลู่หานให้เงยหน้าขึ้น ลู่หานเงยหน้าจะต้องตกใจเมื่อคนที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าคือ แบคฮยอน เพื่อนสนิทของเค้า
“แบคฮยอน/ลู่หาน”สองคนพูดออกมาพร้อมกันทำให้เซฮุนมองหน้ากับชานยอลเหมือนประมาณว่ารู้จักกันได้ไง
“โอ๊ยย คิดถึงงมากกเลยไม่ได้เจอกันตั้งนาน จับอยู่ได้ปล่อยได้แล้วมือฉันหน่ะ”แบคฮอยพูดกับลู่หานจบก็หันไปตวาดชานยอลที่เอาแต่จับมือเค้ามาตลอดทางถึงจะสะบัดก็ไม่ปล่อยแต่พอเมื่อกี้ตวาดไปทำให้ชานยอลปล่อยมือเช่นเดียวกับลู่หานรีบวิ่งกระโจนเข้าหาแบคฮยอนกอดกันด้วยความคิดถึง
“โหย คิดถึงเหมือนกัน”ลู่หานพูดพร้อมยิ้มจนแก้มปริเซฮุนมองลู่หานจนเผลอยิ้มออกมาแต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อทั้งสองผละออกจากกัน
“เซฮุนฉันขอเวลาคุยกับลู่หานเป็นการส่วนตัวนะ”แบคฮยอนพูดด้วยสายตาดีใจที่ได้เจอลู่หาน
“คุยได้แต่ว่าฉันจะให้เทาไปคุม”เซฮุนพูดจบก็พยักให้เทาเพื่อให้รู้หน้าที่
“ก็ได้”แบคฮยอนพูดจบก็เดินไปริมสระว่ายน้ำกับลู่หานโดยมีเทาเดินตามข้างหลัง
“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่ได้หล่ะ”แบคฮยอนเป็นคนเริ่มคำถามทำให้ลู่หานต้องหุบยิ้มแล้วเล้าเรื่องทั้งหมดทั้งน้ำตา
“ก็พ่อฉัน.....................................................”ลู่หานพูดจบแบคฮยอนก็ดึงลู่หานเข้ามากอดทันที
“ไม่เป็นไรนะดีกว่านายต้องไปแต่งงานกับไอ้ชานยอลนะ เซฮุนเป็นคนดีนะถึงเค้าจะเย็นชาบ้าง พ่อนายก็จริงๆเลยนะเอาอย่างนี้ไหมเดี๊ยวฉันจะขอคุณพ่อเรื่องเงินแล้วนายก็ไปอยู่กับฉัน”แบคฮยอนพูดพร้อมปลอบอีกคนไปด้วย
“ฮึก ขอบคุณมากนะแบค ฮืออ~~.”ลู่หานปล่อยโฮออกมาทันทีจนเวลาล่วงเลยไปเทาได้มาเรียกให้ไปเข้างาน
“แบค คุณซีวอนเค้าคือใครหรอ”ลู่หานถามเมื่อเข้ามาในงาน
“พี่ชายเซฮุนหน่ะ ลูกชายตระกูลโอคนที่สอง”แบคพูด
“อ๋อ เค้าจะใจดีไหมแต่คุณคยองซูเค้าดูเป็นมิตรกับฉันมากเลยหล่ะไม่เห็นเหมือนเซฮุนสักนิด”ลู่หานพูดจนเข้ามาถึงในงาน
“ก็พี่ฉันไม่ใช่ฉันจะไปเหมือนกันได้ยังไง”เสียงทุ้มใหญ่ของเซฮุนดังขึ้นทำเอาลู่หานผวาเฮือก
“มากับฉันได้และ แบคไปกับชานยอลได้แล้วเดี๊ยว ไอ้ซีวอนจะมาแล้ะ”
เซฮุนพูดจบก็เดินไปหาลู่หานจับมือมาควงแขนของเค้าไว้พร้อมเดินไปด้วยกันดูเหมือนสายตาแขกทั้งหลายที่มาในงานต้อนรับจ้องมองลู่หานเหมือนจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัวไม่เว้นแต่คนที่สำคัญในงานนี้ที่พึ่งมาถึง
'โอ ซีวอน'
◊
SQWEEZ ------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกหนึ่งตอนถึงจะเม้นน้อยเเต่ว่าก็ขอบคุณมากนะคะ
เดี๊ยวจะมาอัพพตอนใหม่ให้นะ
ฝรรดี
ความคิดเห็น