ร้อยดาวร้อยหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : นายขี้เก็ก

ดาวกำลังถือหนังสือกองใหญ่ยืนรอลิฟท์ เพื่อที่จะขึ้นไปลานจอดรถ จนกระทั่งประตูลิฟท์เปิดออก ผู้คนมากมายก็ทยอยออกมา อยู่ๆก็มีผู้ชายแต่งตัวแปลกๆ แต่ก็ดูเท่ มาชนเธอเข้า ทำให้หนังสือของเธอหล่นลง ที่แย่ไปกว่านั้นเธอขึ้นลิฟท์ไม่ทัน เธอมองตามไปที่ผู้ชายคนนั้น ดูเหมือนว่าเค้าจะไม่รู้สึกอะไร แต่โชคดีที่เพื่อนของผู้ชายคนนั้นเห็นเข้า จึงรีบเข้ามาช่วยและกล่าวขอโทษเธอ พร้อมกับช่วยเก็บหนังสือ ซึ่งผิดกับผู้ชายที่ชนฉัน

 
“ไอ้วิทย์ เร็วเข้าเดี๋ยวก็ไม่ทันกันพอดี” ผู้ชายที่ชนฉันพูดขึ้น  ทำให้ฉันรู้ว่าชายหนุ่มที่ช่วยเก็บหนังสือชื่อวิทย์

 “ไอ้ภูมิ มึงชนเค้าทำให้หนังสือหล่น มึงขอโทษเค้าสิ”วิทย์พูดขึ้น ทำให้ภูมิมองหน้าดาวอย่างไร้อารมณ์

 “ขอโทษ...เฮ้ย!!!ไอ้วิทย์เร็วเข้า” นายภูมิพูดกับดาวอย่างไม่ใส่ใจ ทำให้ดาวรู้สึกโมโห

 “เออๆ....นี่ครับหนังสือของคุณ ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมอีกครั้งนะครับ ปกติมันไม่ใช่คนอย่างนี้ วันนี้มันคงรีบจริงๆน่ะครับ”วิทย์พูดแก้ตัวแทนเพื่อนอย่างสุภาพ พร้อมกับยิ้มให้ดาวอย่างอ่อนโยน ทำให้ดาวรู้สึกดีๆกับวิทย์ ซึ่งผิดกับภูมิ

 “ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงดาวก็ต้องขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยเก็บทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้ผิด” แล้วสายตาของดาวก็มองไปทางภูมิอย่างอาฆาต ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับภูมิเลย

 “คุณชื่อดาวใช่ไหมครับ ส่วนผมชื่อวิทย์และนี่ภูมิ ผมคิดว่าพวกเราน่าจะอยู่รุ่นเดียวกัน ไม่ทราบว่าดาวอยู่ชั้นอะไรครับ” วิทย์ถามอย่างสุภาพ

 “ดาวอยู่ม.4 ค่ะ แล้ววิทย์เรียนอยู่ที่ไหนเหรอ”

 “ผมเรียนที่โรงเรียนเตรียมทหาร ปี 1 ครับ นี่ก็กำลังจะเข้าโรงเรียน”วิทย์ยิ้มให้ดาวอย่างอ่อนโยน

 “ไอ้วิทย์....ไปได้แล้ว เดี๋ยวกูกับมึงได้โดนทำโทษกันพอดี”นายภูมิพูดขึ้น พร้อมกลับลากวิทย์ไปด้วย

 “ดาวครับ ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกับนะครับ” วิทย์ตะโกนบอกกับดาว พร้อมทั้งโบกมือให้ ทำให้คนแถวนั้นหันมามองดาวเป็นตาเดียว

 ******************     ***********************           *******************

 “กรี๊ด.....วิทย์นี่เท่เป็นบ้าเลยนะ สุดยอดของพระเอกเลยล่ะยัยดาว แล้วเธอชอบเค้าหรือเปล่า” เจนพูดแซวดาว

 
“จะบ้าเหรอยัยเจน เจอกันแค่ครั้งเดียวเองนะ” ดาวพูดแก้เขิน แต่หน้าของเธอกลับแดง จนไม่อาจรอดพ้นสายตาของนันไปได้

“นันว่านายคนที่ชื่อภูมิ ทำตัวไม่สมกับเป็นนักเรียนเตรียมทหารเลยนะ ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย”

“นายขี้เก็กนั่นเหรอ เป็นคนไร้มารยาทที่สุด ไม่รู้ว่าวิทย์ไปคบกับนายคนนั้นได้ยังไง นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว” ดาวยังคงพูดถึงภูมิอย่างมีอคติ

“แล้วนายภูมิหน้าตาเป็นไงเหรอ เค้าหล่อป่ะ” เจนถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้

“หน้าตาเหมือน.....ใช่แล้ว!! คิงคอง ขาวๆ ซีดๆ สูงๆ” ดาวหาตัวอย่างมาเปรียบเทียบลักษณะของภูมิ แต่ความจริงแล้ว เธอรู้สึกว่าภูมิเป็นคนที่หล่อมาก ท่าทางสง่าเหมาะสมกับชุดที่เค้าใส่อยู่

“คิงคองเหรอ เพื่อนเราเนี่ยเข้าใจเปรียบดีเนอะ 555+” เจนพูดขึ้นมาอย่างขำๆ ทำให้ทั้งดาวละนันต่างพากันหัวเราะไปด้วย

 *******************       *********************         *******************

ณ โรงเรียนเตรียมทหาร

บรรยายภายในห้องนอนดูครึกคัก เพราะเด็กหนุ่ม 5 คนกำลังหยอกล้อกัน ซึ่งทำให้เห็นถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อน โดยมีภูมิเป็นแกนนำ

“เฮ้ย...ช่วยกันจับไอ้ศรไว้  เดี๋ยวนายภูมิคนนี้จะกระโดดทับมันเอง” ภูมิบอกกับเพื่อนอีก 4 คน พร้อมทำสายตาเจ้าเล่ไปทางศร

“เล่นรุมกันเลยเหรอ  แล้วเรื่องอะไรกูยอมโดนคนเดียววะ” ศรพูดขึ้นมา พร้อมกับวิ่งไปดึงตัวของวิทย์มาบังไว้

“เฮ้ย!! ไอ้ศรไปไกลอย่ามาดึงกูไปเอี่ยวด้วยสิ  

“ไอ้ภูมิมึงรู้หรือเปล่าว่าหมู่นี้ไอ้วิทย์มันแปลกๆ ถามมันก็ไม่บอก กูว่ามันเหมือนคนกำลังมีความรักเลยว่ะ” ศร หนุ่มขี้เล่นพูดขึ้น

 “สงสัยมันจะตกหลุมพรางยายตาเหล่เข้าล่ะมั้ง 555+”ภูมิพูดออกไปอย่างกวนๆ แล้วมองไปที่วิทย์

 “เฮ้ย!! ไอ้ภูมิ มึงกล้าเรียกดาวว่ายัยตาเหล่เหรอ” วิทย์ไม่พอใจที่ภูมิเรียกผู้หญิงที่เค้าชอบแบบนั้น

 "โอ้โฮ!! ชื่อดาวเหรอครับ ตัวจริงจะน่ารักเหมือนชื่อหรือเปล่าครับคุณวิทย์” ภาค หนุ่มน้อยแสนสุภาพพูดแซววิทย์ขึ้น

 “แล้วทำไมมึงดูได้ค่อยชอบคุณดาวนักวะ ไอ้ภูมิ” นักรบ หนุ่มมาดเข้มถามขึ้นด้วยความสงสัย

 “ก็ยัยตาเหล่มองกูเหมือนกิ้งกือ ไส้เดือนก็ไม่ปาน แต่กลับไอ้วิทย์นะ ตาเนี่ยหวานหยดเชียว” ภูมิบอกเหตุผลให้เพื่อนฟัง พลางนึกถึงหน้าตาสาวน้อยที่กำลังพูดถึง

 “ไอ้ภูมิ!! มึงอิจฉากูเหรอ 555+  เฮ้ย...ต่างหากที่ต้องอิจฉามึง มีคุณหนูพิตต้าสุดสวยมาคอยเรียก ภูมิคะ ภูมิขา” วิทย์พูดแหย่ภูมิขึ้น ทำให้ภูมิรู้สึกหมั่นไส้วิทย์ จึงแกล้งกระโดดทับตัววิทย์ เพื่อนที่เหลือเห็นอย่างนั้นจึงเข้ามาสมทบด้วย

 *******************      ******************           ********************

ณ  บ้านกุลนฤเบศดิ์

นายแพทย์อภิชาติ กุลนฤเบศดิ์และคุณหญิงหยาดฟ้า กุลนฤเบศดิ์ พึ่งกลับมาจากงานเลี้ยง ซึ่งเป็นช่วงเวลา 4 ทุ่มแล้ว ในขณะเดียวกันที่ดาวยังไม่ได้นอน เพราะต้องอยู่ทำงานกับนันให้เสร็จก่อน ดาวจิงได้ยินเสียงรถแลนเข้ามาจากรั้วบ้าน เธอจึงรีบวิ่งลงมาจากห้องนอน เพื่อที่จะไปต้อนับพ่อและแม่ของเธอ

 
“คุณพ่อ คุณแม่ ขา.........”ดาววิ่งเข้าไปกอดพ่อและแม่ของเธอด้วยท่าทางแบบเด็กๆ ทำให้ทั้งคู่มองดูลูกสาวคนนี้อย่างเหนื่อยใจกับนิสัยเด็กๆ ของสาวน้อย

 
“ลูกสาวคนนี้ กระโดกกระเดกเหมือนม้าเลย แล้วแม่จะมีโอกาสได้ลูกเขยกับเขาบ้างไหม”คุญหญิงหยาดฟ้าพูดแซวขึ้น พลางลูบหัวของดาวด้วยความรัก

 “ก็ดีน่ะซิ ยัยดาวจะได้อยู่กับเราไปนานๆไงคุณ” ผู้เป็นพ่อกล่าวขึ้นมาอย่างหวงๆ ลูกสาว

 
“โถ่....คุณพ่อคุณแม่ ดาวก็มีคนมาชอบเยอะเหมือนกันนะ.....อ้อ!! วันนี้นันมาค้างที่บ้านเรานะคะ คือว่าพวกเราต้องทำงานให้เสร็จภายในคืนนี้น่ะค่ะ” ดาวบอกกับพ่อแม่ของเธอ

 “จ๊ะ...แล้วพี่ตะวันล่ะลูก กลับมาจากบ้านเพื่อนหรือยัง ฝนตกหนัก แม่รู้สึกเป็นห่วงน่ะ” คุณหญิงหยาดฟ้าถามขึ้น

 “กลับมาแล้วค่ะ แถมเปียกมาด้วย หนูรู้สึกว่าพี่ตะวันดูเศร้าๆ นะคะ” ดาวบอกกับผู้เป็นแม่

ขณะเดียวกันที่ห้องนอนของดาว นันกำลังนั่งมองดูรูปของตะวันที่ถ่ายคู่กับดาวในวันจบการศึกษา ชั้น ม.6 พลางนึกในใจว่าทำไมเธอถึงได้ชอบตะวันถึงขนาดนี้ แต่ต่อให้เธอชอบเขาแค่ไหน ก็ไม่มีวันที่เขาจะได้รับรู้ ถึงแม้ว่ารู้ก็ไม่มีวันที่เขาจะหันมามองเธอ เพราะตะวันเป็นคนหล่อ และเก่ง มีสาวๆ สวยๆ มารุมชอบมากมาย

ก๊อกๆๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูห้องนอนของดาวดังขึ้น นันคิดว่าเป็นดาวจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูให้อย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเธอเปิดประตูแล้ว คนที่ยืนอยู่หน้าประตูนั้นกลับไม่ใช่รันเพื่อนของเธอ แต่กลับเป็นคนที่เธออยากเห็นหน้ามากที่สุด

...................................................................................................................................................................................

ใครกันนะที่ สาวนันของเราอยากเห็นหน้ามากที่ จะใช่คนที่คุณกำลังคิดหรือเปล่า ลองติดตามตอนต่อไปนะคะ