เรื่องเร้นลับ ไม่เชื่อ..อย่าลบหลู่ - เรื่องเร้นลับ ไม่เชื่อ..อย่าลบหลู่ นิยาย เรื่องเร้นลับ ไม่เชื่อ..อย่าลบหลู่ : Dek-D.com - Writer

    เรื่องเร้นลับ ไม่เชื่อ..อย่าลบหลู่

    เรื่องมีอยู่ว่าเราเช่าหอพักภายในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เช่ามานานแล้วก็ไม่เห็นเคย อะไรที่ผิดปกติหรือมีเรื่องเกี่ยวกับผีเลย มีอยู่ช่วงนึงเราทำงานพิเศษคือรับพิมพ์รายงาน ช่วงนั้นนักศึกษาใกล้สอบก็เร่งส่งรายงานกันเยอะมากๆ ด้วยความงกเราก็เลยรับเยอะๆ พิม

    ผู้เข้าชมรวม

    296

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    296

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  1 ต.ค. 50 / 14:15 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      เรื่องมีอยู่ว่าเราเช่าหอพักภายในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เช่ามานานแล้วก็ไม่เห็นเคย

      อะไรที่ผิดปกติหรือมีเรื่องเกี่ยวกับผีเลย มีอยู่ช่วงนึงเราทำงานพิเศษคือรับพิมพ์รายงาน
       
      ช่วงนั้นนักศึกษาใกล้สอบก็เร่งส่งรายงานกันเยอะมากๆ ด้วยความงกเราก็เลยรับเยอะๆ
       
      พิมพ์จนไม่ได้หลับไม่ได้นอนประมาณ 3 วันเต็มๆ พอหลังจากที่สะสางงานทุกอย่างเสร็จ

      เรียบร้อย เราก็ดีใจตั้งใจว่าจะนอนให้หายเหนื่อยไปเลย ปรากฎว่าเราหลับประมาณ 2 

      ทุ่ม (จำได้) หลับๆ ตื่นๆ เพราะเหมือนโดนผีอำ มันหนักๆ เหมือนมีคนมานั่งทับ จะรู้สึก

      วูบอยู่ตลอดเวลา แต่เราก็ไม่คิดอะไร เพราะไม่ค่อยกลัวเท่าไร คิดทางวิทยาศาสตร์ว่า

      คงเหนื่อย คงนอนทับเส้นอะไรก็ว่าไป แต่ว่ามันเป็นทั้งคืน เป็นจนเราไม่ได้นอน เราก็

      โมโห คนยิ่งง่วงๆ เราก็บ่นออกไปว่า "อะไรกันนักหนาวะ คนจะนอนก็ไม่ได้นอน เป็นผีรึ

      เปล่าเนี่ย ถ้าเป็นจริงๆ ก็ออกมาให้เห็นเป็นตัวเลยสิ อย่าให้คิดเองว่าเป็นเพราะเหนื่อย 

      แน่จริงก็ออกมาให้เห็นเลย" แค่นั้นแหละ ออกมาเลย เป็นผู้ชายตัดผมเกรียน ไม่ใส่เสื้อ 

      ผิวเข้ม เหมือนนักรบสมัยขุนแผน อะไรอย่างนั้นเลย ยืนชี้หน้าเราอยู่ที่ปลายเตียง หน้า

      ตาบ่งบอกว่าโกรธมาก โอย..แม่เจ้า เราช็อคเลย ยังถามออกไปอีกนะว่า "ใช่แน่นะ" ยิ่ง

      พูดยิ่งชี้หน้าเราใกล้เข้าๆ ใช่แน่แล้ว เชื่อแล้ว! เราหลับตาแล้วก็ท่องสวดมนต์ไปเรื่อย 

      ไม่รู้สวดถูกไม่ถูก ก็ยังไม่ยอมไป เราตัดสินใจรวบรวมความกล้าลุกขึ้นเปิดไฟ แล้วก็หาย


      ไป เราแต่งตัวไม่ถึงนาทีรีบขับรถออกไปนอนบ้านเพื่อนเลย เราไม่กล้ากลับมานอนที่หอ

      ประมาณ 2 วัน จากนั้นเราก็คิดว่าจะไปพูดอะไรอย่างนี้อีกแล้ว ถึงไม่เชื่อก็จะไม่พูด คิด

      ซะว่าเราปากไม่ดีเอง ถ้าต่อไปเราไม่พูดก็คงจะไม่มีอะไรอย่างนี้เกิดขึ้นอีก เราก็เลยกลับ

      มาอยู่ที่หอพักเหมือนเดิม และก็ไม่เคยเห็นอีกเลย (และไม่อยากเห็นอีกเลย) 

      เพื่อนๆ คนไหนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้ก็ไม่เป็นไร แต่ขอเตือนว่าอย่าท้า ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

      นะ ...กันนะไม่อย่างนั้นจะเจอดี 

      +

      +

      +

      +


      ที่มาจาก

       
      http://teamclub.is.in.th/?md=news&ma=show&id=2&page=1&cpage=2

      nut zamenut zame

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×