คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : วันซวยๆ [100%]
:*.Hana no Atosaki .*:
วันซวยๆ
เอาอีกแล้วยัยอีฟตาบวม ขอบตาดำเป็นหมีแพนด้าไปเลย T^T
ก็เมื่อวานนี้ทุกคนก็คงรู้แล้วแหละว่าฉันเจอกับอะไรไปบ้าง พี่ไคท์พาฉันมาส่งที่บ้านโดยที่ไม่พูดคุยอะไรกันเลยขณะนั่งอยู่บนรถ พอฉันถึงบ้านก็รีบขึ้นไปบนห้องโดยทันทีจึงไม่มีใครสังเกตเห็นสักคนในบ้าน ว่าฉันกลั้นน้ำตาของตัวเองไว้อยู่
แต่พอมาถึงห้องเท่านั้นแหละปล่อยของออกมาหมดตัวเลยจร้า T^T จนสภาพฉันในตอนนี้มันถึงได้หมดสภาพแบบนี้ไงล่ะ
แต่ดีนะเพราะวันนี้เป็นวันหยุด ไม่งั้นฉันจะต้องเป็นซอมบี้หมีแพนด้าไปทักทายเพื่อนๆที่โรงเรียนแหง
กริ๊งๆ!!
เสียงไอโฟนที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงดังขึ้น ใครโทรมาอีกล่ะเนี่ย -*-
วันหยุดนี่กะจะไม่ให้พักกันเลยใช่มั้ยค่ะ
**วิสก้า**
ยัยวิสก้างั้นหรอ มีธุระอะไรอีกล่ะเนี่ย
“ฮัลโหล”
[ว่างมั้ยอีฟ]
“ก็ยังไงก็ได้ เธอมีอะไร”
[ไปคอนโดยัยเพพเพอร์กัน แล้วไปเที่ยว]
“แล้วยัยเพพเพอร์จะไม่ว่า?” ที่ฉันถามไปแบบบนั้นมันเป็นปกติอยู่แล้ว ที่ยัยเพพเพอร์จะติดอยู่กับบ้านมากกว่าใคร ท่าอารมณ์ไม่พาไปยัยนั่นไปขยับตัวออกจากบ้านหรอก -_-;
อินดี้อะไรขนาดนั้นค่ะ เพื่อนฉัน -_-^^
[ไม่เป็นไรหรอกน่า! เจอกันหน้าบ้านฉัน]
ตู้ดๆ!
เอ่อ..... ก็ถามฉันซักคำ 2 คำก็ได้นะว่าฉันจะโต้แย้งอะไรมั้ย!
สงสัยยัยวิสก้าคงอยากจะเที่ยวๆจริงๆนั่นแหละ เพราะยินว่าพี่เรียวกะตามคุมตลอด
นี่พี่แกอาจจะติดธุระสำคัญนะ ถึงปล่อยยัยนี่ให้เป็นไทยโทรชวนเพื่อนฝูงออกเที่ยวเนี่ย
เฮ้อ~~ เอาเถอะยังไงก็จัดการตัวเองแล้วรีบไปบ้านยัยวิสก้าดีกว่า
@บ้านตระกูล คิวกัสส์ ณ ประเทศไทย
ถึงบ้านยัยวิสก้าซักที ฉันการตัวเองให้ออกมาดีสุดคือจัดการสภาพตัวเองเพื่อให้ซอมบี้หมีแพนด้าให้กลายเป็นคนขึ้นมาเนี่ยหมดแรงสุดเลยๆนะ แล้วนี่ต้องออกจากบ้านเพื่อพายัยเพื่อนตัวดีไปเที่ยวลั้ลล้าให้เต็มที่อีก -_-; เหนื่อยโว้ยยยยย ขี้เกียจด้วยยยย -*-
“มาแล้วหรออีฟ”
วิสก้าทักขึ้นเสียงใสขณะที่เธอกำลังเดินลงบันไดลงมาที่ประตูเพื่อเดินทางไปคอนโดเพพเพอร์และพร้อมออกเที่ยว-_-;
วันนี้วิสก้าแต่งตัวพร้อมออกเที่ยวมาก รู้สึกยัยนี่กระดี๊กระด๊ามากเลยนะวันนี้วิสก้าแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำเอวสูง นี่คุณเธอเตรียมพร้อมกว่าฉันซ่ะอีกนะค่ะ -_-;
“อือ” ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“งั้นไปกันเลย” พูดจบยัยวิสก้าก็ลากฉันขึ้นรถและเดินทางมุ่งหน้าสู่คอนโดยัยเพพเพอร์ทันที
แหม ถามฉันซักคำมั้ยว่าฉันพร้อมรึเปล่า -_-;
@คอนโด G
มาถึงซ่ะทีคอนโดยัยเพพเพอร์ จะว่าไปก็ไม่ได้มานานแล้วนะ
“เธอนัดยัยนั่นไว้แล้วหรอ”
“อือ ยัยนั่นบอกว่าเส็จแล้วให้มาคอนโดได้เลยไม่ต้องโทรแล้วให้ขึ้นไปหาที่ห้อง” วิสก้าพูดขณะก้มมองเวลาและเดินไปที่เคาเตอร์ของคอนโด
“เอ่อ... ไม่ทราบว่าห้องของคุณเพพเพอร์ วีเวอร์ ลุคส์ตัน ห้องไหนหรอค่ะ” วิสก้าเข้าไปถามพนักงานหญิงคนหนึ่ง อ่าวนี่ยัยนี่ไม่รู้หรอว่าห้องไหน -O-
“ห้องคุณ ลุคส์ตัน สินะคะ ห้องที่ 1409 ค่ะ ชั้นที่ 29 นะคะ”
“ขอบคุณค่ะ” วิสก้าตอบขอบคุณแบบยิ้มๆ ยัยเพพเพอร์นี่อยู่อะไรสูงชะมัด ไม่กลัวบ้างรึไงนะให้ตาย แถมอยู่คนเดียวด้วยแต่ยัยนั่นน่ะ สวย อึด ถึก ทน อยู่แล้วนี่นา เล่นเทนโด้นี่ เหอะ หน้ากลัวชะมัดเพื่อนฉันแต่ล่ะคน -_-;
มาถึงชั้น 29 ซ่ะที นานมากกว่าจะมาถึง
เฮ้อ~~ นึกถึงเรื่องเมื่อวานนี้แล้วทำเอาวันนี้ฉันเซ็งมากเลยนะ
ไม่มีอารมณ์จะไปไหน เมื่อคืนก็เล่นปล่อยโฮซ่ะแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอน
จะว่าดร่าม่าก็ดร่าม่าเวอร์สุดๆเลยนะฉัน เฮ้อ~~
วันนี้ก็ต้องฝืนตัวเองออกมาเที่ยวกับยัยเพื่อนตัวดีอย่างวิสก้าซ่ะด้วย ฉันว่าเพพเพอร์น่าจะปฏิเสธนะฉันจะได้มีข้ออ้างขอไม่มาด้วยน่ะ -_-
ก๊อกๆๆ
วิสก้าเคาะประตู 3 ครั้งเพื่อเรียกเพพเพอร์ให้มาเปิดประตู ที่เคาะ 3 ครั้งเนี่ยมารยาทนะ ที่จริงยัยนี่น่ะไม่สิ! พวกฉันทั้ง 3 คนน่ะติดนิสัยไม่เคาะประตูเรียกใครกันนักหรอก แต่นี่เผื่อว่ายัยเพพเพอร์อาจจะแต่งตัวอยู่ เลยไม่ให้เสียมารยาทและบุคลิกของพวกเราที่ถ่ายทอดไปทางกล้องวงจรปิดของทางคอนโด เป็นแน่นอนแท้ -O-
“ไปกันเถอะ” รอไม่ถึง 30 วินาที ประตูก็เปิดขึ้น เร็วไป! เหนือมนุษย์รึไงย่ะ
เธอน่ะยัยเพพเพอร์ -O-;
พอมารับเพพเพอร์เส็จแล้ว วิสก้าก็บอกให้พาเธอมาเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้า F ที่เป็นห้างโปรดที่เธอชอบลากพวกฉันมาเดินด้วยกันบ่อยๆ
“นี่ ฉันว่าไปหาซื้อพวกเสื้อผ้ากันหน่อยเป็นไง” วิ้สก้าพูดขึ้นขณะกำลังกดลิฟท์ เพื่อขึ้นไปชั้นที่ 3 ที่เป็นชั้นที่รวบรวมสินค้าแฟชั่นทุกอย่างเอาไว้
“ก็ดีนะ” เพพเพอร์พูดตอบไปด้วยสีหน้าเรียบๆ สงสัยคราวนี้อยากหาเสื้อผ้าใหม่ๆใส่ล่ะมั้งถึงตอบตกลงที่จะไปซื้อเสื้อผ้ากับยัยวิสก้าน่ะ
เอาเถอะฉันก็อยากได้เสื้อผ้าใหม่ๆเหมือนกัน
แบรนด์นี้เพพเพอร์จะมาซื้อเสื้อผ้าประจำ เพราะฉะนั้นตอนซื้อของขวัญให้ยัยนี่แล้วคิดอะไรไม่ออกก็ตรงดิ่งมาแบรนด์นี้โดยทันทีเลยนะ สำหรับฉัน หมายเหตุเพราะขี้เกียจคิดล้วนๆ -3-
แบรนด์เสื้อผ้า Y เนี่ยก็เหมือนเดิมที่ฉัยย่างก้าวเข้ามาตอนแรกเลยแฮะ
เพราะแบรนด์นี้ส่วนมากจะเป้นของสาวที่ติกส์ ขี้แต่งตัวอ่ะ พวกแต่งตัวอาร์ตๆ อะไรทำนองนั้น
ฉันว่าอาจจะมีแค่แบรนด์นี้แบรนด์เดียวล่ะมั้ง ที่เหมาะกับยัยเพพเพอร์ที่สุดแล้วในสามโลกกก
-O-
เพพเพอร์และวิสก้าเลือกเสื้อผ้าของตัวเองตามร้านต่างๆในห้าง
จนฉันมาสะดุดตาตรงร้านขายลิปสติกแบรนด์หนึ่งในห้าง
นั่นมันพี่ไคท์นี่นา!! เค้ามาทำอะไรในร้านลิปสติกในห้างกันเนี่ย อย่าบอกนะว่าพี่เค้าแตกสาวแล้วน่ะ -_-; (คิดไปเรื่อย)
เอ๊ะ! มีผู้หญิงมาด้วยหรอ ท่าทางจะไม่ใช่ยัยเจ้ก้นเด้งนั่นแฮะ! (ตั้งชื่อให้เค้าไปทั่ว-_-)
แล้วใครกันล่ะนั่น ดูแล้วคงเดาได้ไม่ยากเลยว่าหน้าตาดีสุดๆ เหอะ! เปลี่ยนผู้หญิงอีกแล้วสินะ โอบเอว ห้อมแก้ม แถมช่วยทาลิปสติกด้วย
เชอะ! ฉันไม่ร้องไห้ให้กับผู้ชายพันธุ์นี้หรอกน่า!! ถึงเมื่อคืนจะปล่อยออกมาขนาดนั้นก็เถอะ
-*-
ช่างๆ!! ไม่สนๆ! ไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันจะไปสนใจทำไม
ว่าแต่อยากเห็นหน้าจัง? ลองเข้าไปใกล้ดูหน่อยดีป่ะน้า ไม่ดีหรอกมั้ง เดี๋ยวโดนจับได้กันพอดี
อย่าไปสนใจเลย แต่ว่าทำไมหัวใจฉันมันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้กันนะ มันเหมือนมีอะไรไปทิ่มอยู่กลางอกยังไงอย่างนั้น หัวใจนี่มันไม่รักดีจริงๆสินะ
แต่ฉันต้องเข้มแข็งนะ จะมาทำตัวหน้าสมเพศไม่ได้ ตอนนี้ที่ฉันทำได้ก็คงจะต้องทำตัวให้เข้มแข็ง ไม่อ่อนไหวง่ายตอนอยู่กับเค้า
เพราะตอนนี้เค้าก็ค่อยๆเผยตัวมาแล้วนิ่ ว่าตัวเองเป็น ‘เสือร้ายเงียบ’ ที่จ้องจะเขมือบเยื่อที่เข้ามาหาเค้าน่ะ
ถึงจะเงียบ นิ่ง โหด แต่ข้างในยังไงก็ ‘เสือร้าย’ตัวฉกาจเลยไม่ใช่รึไง
ผู้ชายยังไงก็เหมือนกันทุกคนนั่นแหละ หวังอะไรกับพวกนั้นไม่ได้สักอย่าง
รอพวกยัยวิสก้าซื้อเสื้อผ้าเส็จแล้วก็เตรียมตัวกับบ้านเถอะฉัน วันนี้เจอภาพบ้าๆ แบบนั้นเข้าไปตอนนี้ฉันจะกระอักน้ำตาลตายคาห้างซ่ะเลยนิ่ -*-
ตอนนี้ฉันก็ต้องมายืนอยู่ในสถานการณ์ปัญหาโลกแตก คือ ยัยวิสก้าอยากเที่ยวกลางคือต่อ ผ่าง!!
หมายความว่าไง! ถามฉันมั้ยว่าอยากไปป่ะ ที่สำคัญนะเราควงเพื่อนเด็กมาด้วยคนหนึ่งนะย่ะ
“แล้วเพพเพอร์ล่ะ” ฉันถามยัยวิสก้าไปด้วยสีหน้าแสดงออกอย่างชัดเจนว่า ขี้เกียจสุดโลกกกก!!
ให้ยัยนั่นได้เห็นไปเลยว่าฉันไม่อยากไป -_-
“ช่างเถอะน่า!! ไม่เป็นไรหรอกนี่นั่นเด็กโรงเรียนเราก็ไปออกจะบ่อย สบายอยู่แล้ว ^_^” วิ้สก้า
ตอบด้วยสีหน้าแบบ เอ่อ... เธอจะแฮปปี้อะไรขนาดนั้นย่ะ -*-
“อย่าบอกว่าเธอเคยเข้าไปแล้ว”
“ก็นะ 2 3 ครั้ง ^^”
“แล้วพี่เรียวกะล่ะ” ฉันถามไปอย่างสงสัย พี่เรียวกะคุมยัยวิสก้ายิ่งกว่านักโทษคงปล่อยให้ไปเที่ยวตอนกลางคือแบบนี้หรอก
“ก่อนพี่เรียวกะจะมาซ่ะอีก” วิสก้าตอยด็วยสีหน้ายิ้มแย้ม แฮปปี้หลุดโลก ฉันว่ามันคงเดาไม่อยากหรอกเพราะยัยนี่พึ่งมาที่นี่พร้อมกับพวกฉันเป็นครั้งแรก คงจะแฮปปี้หน้าดูเลยเชียว แต่ฉันเนี่ยสิ -*-
“เพพเพอร์เธอว่าไง” ฉันลองถามยัยเพพเพอร์ดู เผื่อว่าอาจจะได้คำตอบที่หน้าแฮปปี้สำหรับฉันดูบ้าง เหตุคือฉันขี้เกียจไง ฮ่าๆ >O<
“ก็อยากไปอยู่นะ ผักผ่อนบ้างก็ดี” อ่าวเห้ย! ไมเป็นงี้ว่ะ -O- ปกติยัยเพพเพอร์นะจะไม่เที่ยวแบบนี้เด็ดขาดเลย แต่นี่มัน -*- สวรรค์ลงโทษฉันรึไงค่ะ มันฉันช่างอาภัพยิ่งนัก หน้าร้องไห้เป็นอย่างยิ่ง T^T
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ยัยวิสก้าก็ลากฉันมาเที่ยวกับเธอได้สำเร็จ ไม่ได้อยากจะมาเลยจริงๆ -*- แต่โดนฉุดกระฉากด้วยคำพูดมาเนี่ยสิ
ทีแรกก็ปฏิเสธไปตรงๆแหละนะ แต่สุดท้ายก็โดนลากมาเหมือนเดิม ชีวิตอีฟช่างอาภัพ T^T
วิสก้าลากพวกฉันมาที่ร้านอาหารกึ่งผับ แห่งหนึ่ง ที่ไม่ไกลจากห้างมากนักและไม่ไกลจากโรงเรียนฉันด้วย พึ่งรู้นะเนี่ยว่าโรงเรียนฉันสิ่งอบายมุขมันอยู่ใกล้แค่นี้ T^T
วิสก้าพาพวกฉันขึ้นไปชั้น 2 ซึ่งเป็นชั้น VIP ของทางร้าน
และตัววิสก้าเองก็แยกไปแดนซ์อีกทางหนึ่งกับใครไม่รู้ ไม่รู้จัก -*-
“เพพเพอร์ฉันขอไปเดินดูรอบๆชั้นนี้หน่อยนะ” ฉันบอกเพพเพอร์ว่าจะไปสำรวจซ่ะหน่อย พึ่งเคยมาเนี่ยแหละ อยากจะเดินดูรอบๆดู ว่ามันเป็นยังไงและจดจำไว้จนกว่าวันตายเลย
เพราะฉันจะไม่เข้าอีกเป็นครั้งที่ 2 แน่ รับประกันเลย!
“คุณจะทิ้งเวลล่าไปไม่ได้นะคะ!” เสียงเล็กๆของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นบริเวณชั้น 2 ที่ฉันเดินอยู่
อะไรอีกล่ะเนี่ย แฟนเทาะเลาะกันเรอะ!
“แล้วทำไม” เสียงเรียบๆ ออกแนวกวนประสาทนิดๆ ดังขึ้นเพื่อตอบกลับหญิงสาวไป โอ๊ะ! เสียงคุ้นจังวู๊ยย คงไม่ใช่เพื่อนชายในห้องหรอกนะ ท่ามาเห็นฉันอยู่ที่นี่ภาพลักษณ์ฉันคงป่นปี้มากอ่ะบอกเลย =[]=
“ก็คุณสำคัญสำหรับฉัน”เสียงเล็กของหญิงสาวยังไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค เธอคงจะชอบผู้ชายคนนี้จริงๆสินะ “คุณจะมาทิ้งฉันแบบนี้ไม่ได้ คุณก็อายุมากกว่าฉันตั้ง 1 ปีแท้ๆ”
โห! สงสัยจะแรงส์น่าดู ไหนๆก็ไหนๆ ดูในหนังบ่อยๆเค้าจะปล่อยตัวประกอบออกมาเดินผ่านฉากพระเอกกำลังทะเลาะกับนางเอกและตัวประกอบจะทำอึ้งๆกับเหตุการณ์ (ทำเหมือนกับว่าไม่เคยเห็นแบบนั้นแหละ -_-)
แต่อยากเห็นหน้าง่ะ! ช่วยมิได้จริงๆน๊า คิดแบบนั้นแล้วก็พร้อม ไปเลยยยยย >O<
ฉันค่อยเดินทำท่าทำทางแบบมองไปทางอื่นแบบหาใครซักคนและเดินมาตรงๆ แบบไม่รู้ไม่ชี้
เห็นผู้ชายเดินหนีผู้หญิงคนนั้นด้วยแหละ น่าสงสารอ่ะ นี่ความสัมพันธุ์คงไปขั้นแฟนที่พร้อมจะเป็นภรรยาแล้วสินะ โถ่! แล้วมาถูกทิ้ง น่าสงสาร TT_TT
“ผมมีแฟนใหม่แล้ว” ผู้ชายคนนั้นหยุดเดินหนี้หญิงสาวและพูดบอกกับผู้หญิงคนนั้น
“ใครกันล่ะ!?” ผู้หญิงคนนั้นถามด้วยความสงสัย
ในขณะเดียวกันที่ผู้ชายคนนั้นหันมาพอดี ฉันก็ได้รับรู้ว่าเขาเป็นใคร ภัยพิบัติมาเยือนแล้วไงงง
“พี่ไคท์....”ตกใจอย่างแรงส์ แรงส์สุดขีดเลยจร้า =[]=
“คนนี้ไง :)” พี่ไคท์ยิ้มเจ้าเล่ห์ และหันมาทางฉัน
และเขาก็จัดการโอบคอฉันและดันเข้าหาตัวเค้าและจัดการปิดปากของฉันด้วยปากของเค้า!!!
อะไรกันเนี่ย เค้ากำลังจูบฉัน เค้ากำลังจะฆ่าฉันรึไงกัน?! ฉันพยายามที่จะดันตัวเค้าออกแต่ไม่มีประโยนช์อะไรเลยเพราะแรงของเค้ามากกว่าฉันเป็นร้อยเท่า ให้ตายเถอะ! จะดวยซวยไปไหนกันนะวันนี้! วันนี้ต้องเป็นวันอัปมงคลของฉันแน่! เจอเค้าติดกันทั้งเช้าเย็น อยากจะบ้า!
จูบที่เค้มอบให้ฉันมันไม่ได้เลวร้ายอะไรเพราะมันหอมหวานมากๆ เร้าร้อน เหมือนกับเค้าเป็นพวกมือโปร์ชะมัด! เรื่องแค่นี้เค้าว่าคงจะจิบๆสินะแต่กับฉันเนี่ยสิ!
ฉันว่ามันไม่ดีสุดๆเลยนะ ที่เราจะมาจูบกันแบบไม่เต็มใจ นี่มันเรียกว่าขโมยจูบกันชัดๆเลย อยากจะบ้าตาย!
9/1/58
ต่อ 50 ก่อนน๊าาา เดี๊ยวเค้ามาอัฟให้ใหม่ นางเอกเฟี้ยวสบัดนะงานนี้
สงสารนางนะตอนต่อไป แง T^T แต่เค้าว่านางเอกแบบนี้แหละถึงจะเร้าใจ เนาะๆ 55555
ฝากนิยายเค้าตามเดินน๊าาา
25/1/58
ดองไว้นาน ยังคราวนี้ก็ฝากนิยายด้วยน๊าาาาา >_O เดี๋ยวอีกไม่นานตัวละครใหม่จะปรากฏโปรด
ฝากติดตาม ♥
ด้วยรัก
อันอินฟินนิตี้หาค่ามิได้
Peper c'z
ความคิดเห็น