WWGM คู่รักมักเน่ .. เรามาแต่งงานกันเถอะ (><")

ลำดับตอนที่ #9 : ครอบครัวพร้อมหน้า

สองอาทิตย์แล้วสินะที่หมอนั่นไม่อยู่ .. และมันก็สามวันมาแล้วที่ฉันแทบจะไม่ได้นอนเลย เพราะต้องไปอัดเสียงในอัลบั้มใหม่ เหนื่อยก็เหนื่อย ทีมงานยังจะมาบอกให้ฉันเตรียมตัวต้อนรับสามีที่กำลังจะกลับมาในวันพรุ่งนี้อีก ฉันจะเอาเวลาที่ไหนไปเตรียม .. แต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหากับผู้จัดการของฉันเล้ยยยยยยย พี่จินยงสามารถมาก เพราะเขาจัดตารางให้ฉันได้ลงตัวเฉยเลย

 

"นี่ ๆ เนปปี้" พี่อึนเฮเดินมาสะกิดฉันจากด้านหลัง "วันนี้ไปช็อปกันเถอะ"

 

"อืม.. เอาสิคะ ฉันก็อยากซื้ออะไรเป็นของขวัญให้ชินฮยอนเหมือนกัน"

 

"ว๊ายยยยยยย คนอินเลิฟนี่มันน่าหมั่นไส้จริง ๆ เนอะว่ามั้ย?" พี่จีโบเดินมาจิกฉันซะงั้น 

 

"พี่ ๆ อย่าใจร้ายกับน้องสิคะ .. ทีมงานเขาบอกให้น้องเตรียมต้อนรับสามีที่หายไปนี่นา" ฉันอธิบายให้เล่าพี่ ๆ ฟัง

 

"มันน่าหมั่นไส้จริง ๆ แหละ" พี่มินอาที่เดินตามเข้ามาพูดจิกฉันอีกคน ก่อนจะเดินมาเกยคางไว้ที่ไหล่ฉัน

 

"พี่ ๆ ไปด้วยกันนะ ไปรับ SOTR ด้วยกัน" ฉันหันไปกอดพี่มินอา และเอ่ยชวนพี่ ๆ ไปรับเพื่อนร่วมบริษัท

 

"ไม่ไป" พี่มินอา

 

"โนวๆๆๆ" พี่จีโบ

 

"ฝันไปเถอะ" พี่อึนเฮ

 

"เอ๊า.. ไหงเป็นงี้อ่ะ?" ฉันปล่อยแขนออกจากพี่มินอา "พวกพี่ใจร้ายมากเลยนะ"

 

"ให้น้องเขยหาทางกลับบ้านเองแล้วกันเนปจูน" พี่มินอาพูดก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันดู

 

'ข่าวบันเทิงวันนี้คงจะไม่มีอะไรที่น่าติดตามมากกว่าข่าวของหนุ่มหน้าหล่อ นิสัยน่ารักอย่าง ชินฮยอนแห่ง SOTR อีกแล้ว เพราะเมื่อวานนี้นักข่าวได้บังเอิญไปเจอเจ้าตัวที่ญี่ปุ่นเข้า แล้วข่าวอะไรน่ะเหรอ? ก็ไม่พ้นความน่ารักที่หนุ่มคนนี้มีเป็นกะตั้กในตัวของเขาเองแหละค่า เหล่า Sound (ชื่อแฟนคลับอย่างเป็นทางการของ SOTR) ทั้งหลาย หนุ่มน้อยชินฮยอนแห่งซอทร์ ส่งดอกไม้ไปแสดงความยินดีให้กับ ยูมี นักแสดงสาวชื่อดังของเกาหลีใต้ของเรานั่นเอง 

 

นักข่าว "ได้ยินว่าส่งดอกไม้ไปให้ยูมี" 

ชินฮยอน "ครับ ผมส่งดอกไม้ไปแสดงความยินดีให้กับยูมีนูน่าจริงครับ^^"

นักข่าว "แล้วไม่กลัวภรรยาว่าเหรอ?"

ชินฮยอน "ภรรยาผมมีเหตุผลพอ และอีกอย่าง เราเป็นคู่แต่งงานกำมะลอนะครับ^^"

นักข่าว "แสดงว่าพื้นที่ในหัวใจก็ยังว่างอยู่"

ชินฮยอน "ว่างดีมั้ยครับ? รึจะไม่ว่างดี?"

นักข่าว "ถ้าเนปจูนเห็นข่าว คิดว่าจะมีปัญหามั้ย?"

ชินฮยอน "ไม่มีหรอกครับ เธอเป็นคนใจกว้างและมีเหตุผล"

นักข่าว "ถ้าเกิดจู่ ๆ เนปจูนก็ไม่มีเหตุผลล่ะ"

ชินฮยอน "เธอคงขอหย่าผมมั้ง ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆ"

 

แต่ถึงกระนั้นสาวเจ้าก็ออกมายอมรับว่าได้รับจริง และฝากขอบคุณหนุ่มชินฮยอนของเราด้วยที่ส่งดอกไม้มาแสดงความยินดี .. และการแสดงความยินดีนี่ ก็เนื่องในโอกาสที่สาวยูมี ได้เดินทางไปญี่ปุ่น เพื่อโปรโมทหนังเรื่องใหม่ที่เธอเล่นประกบคู่กับ บลา บลา บลา~'

 

"หน็อยแน่" ฉันอุทานเบา ๆ ก่อนจะส่งมือถือกลับไปให้พี่มินอา "เขาบอกว่าฉันไม่มีเหตุผลล่ะ"

 

"หมายถึงใคร?" พี่มินอา เปิดอ่านข่าวอีกครั้ง

 

"นักข่าวค่ะ" ฉันชี้นิ้วไปตรงบรรทัดที่นักข่าวเขากล่าวหาฉัน

 

"เธอโกรธนักข่าว แต่เธอไม่โกรธชินฮยอนเนี่ยนะ" พี่จีโบเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินมาเขย่าตัวฉัน "เธอบ้าไปแล้วเหรอ ต่อให้ไม่ใช่สามีจริง ๆ ก็เถอะ เธอไม่ควรปล่อยไว้นะ"

 

"เดี๋ยวก่อน อนนี่ ใจเย็นก่อน" ฉันพยายามพูดให้พี่จีโบใจเย็นลงก่อนที่หัวฉันจะหลุดออกไปจากหัวไหล่

 

"พี่ว่าเธอใจกว้างอย่างที่ชินนี่บอกจริง ๆ แหละ" พี่อึนเฮที่นั่งกอดอกอยู่นานแล้วพูดขึ้นบ้าง "เหมือนชินฮยอนจะประชดเธอผ่านสื่อเลยนะ"

 

"เดี๋ยวก่อนค่ะ ๆ .. ฉันไม่ปล่อยเขาไว้หรอก" ฉันที่หลุดจากการเขย่าของพี่จีโบออกมาแล้วพูดขึ้น "ฉันไม่ได้ใจกว้างเรื่องความรักและศักดิ์ศรีสักหน่อย"

 

ในเมื่อเขาเล่นแบบนี้ ฉันไม่มีทางปล่อยเขาไว้หรอก นายต้องโดนฉันจัดการแน่ ชินฮยอน นายมั่นใจมากเกินไปแล้ว หึหึหึ

 

////////////////////////////////ห้องเปิดใจ/////////////////////////////////////////////////

 

Ver.เนปจูน

 

PD 'เห็นข่าวแล้วใช่มั้ย?'

 

"เห็นแล้วค่ะ"

 

PD 'ใจดีอย่างที่ชินฮยอนบอกจริงรึเปล่า?'

 

"ใจกว้างค่ะ .. ฉันเป็นคนใจกว้าง ^^"

 

PD 'ท่าทางชินฮยอนจะประชดคุณผ่านสื่อนะ'

 

"เขาเรียกร้องความสนใจแปลก ๆ ว่ามั้ยคะ ?"

 

PD 'ระหว่าง 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาได้คุยกับสามีบ้างรึเปล่า?'

 

"ไม่ได้คุยเลยค่ะ ฉันและเขาต่างก็ยุ่งกับงานจนไม่มีเวลา"

 

PD 'คิดถึงสามีบ้างมั้ย?'

 

"ก็บางครั้งค่ะ บางครั้งที่ฉันอยากกินโน่นนี่แต่ขี้เกียจเดินไปหยิบ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ"

 

PD 'เขาไม่อยู่บ้าน เหงามั้ย?'

 

"ก็มีบ้างค่ะ เพราะปกติในบ้านจะมีแต่เสียงเขาที่บ่นไม่หยุด"

 

Ver.ชินฮยอน

 

PD 'คิดถึงภรรยามั้ย?'

 

"คิดถึงแบบไม่อยากกลับโซลเลยครับ"

 

PD 'ถ้าคิดถึงทำไมไม่อยากกลับมาเจอล่ะ?'

 

"เพราะถ้าผมอยู่ที่นั่นต่ออีกสัก 2-3 อาทิตย์ ผมอาจจะรู้ใจตัวเองแล้วกลับมาขอเธอแต่งงานจริง ๆ ก็ได้"

 

PD 'คุณชอบ(หมายถึงนอกจอ)เนปจูนจริงจังเลยเหรอ?'

 

"ผมมีหัวใจนะ นี่ไงเต้นตุบ ๆ เลย"

 

PD 'คุณตกหลุมรักเธอแล้วเหรอ?'

 

"นอกจากผมแล้วไม่มีใครรู้หรอกครับว่ามันเกิดขึ้นรึเปล่า"

 

PD 'ฉันปวดหัวกับการสัมภาษณ์คุณอีกแล้ว'

 

"ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"'

 

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

"ที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก" ชินฮยอนเดินเข้ามาในบ้านพร้อมถุงเต็มไม้เต็มมือ

 

"กลับมาแล้วเหรอ?" ฉันหันไปมองเขาแว้บหนึ่ง แล้วหันมาสนใจต้มรามยอนต่อ

 

"ทำไรอยู่คร้าบ ที่รัก" ชินฮยอนวางถุงไว้ที่โซฟาแล้วเดินมาสอดส่องหม้อรามยอนของฉัน "ของผมใช่ม๊า?"

 

"ของฉัน" ฉันยกหม้อลงจากเตา แล้วมานั่งลงที่โต๊ะกินข้าว

 

"แล้วของผมล่ะ" ชินฮยอนเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามแล้วเริ่มเรียกร้องของกินอีกเหมือนเคย เฮ้อ..

 

"นายก็ไปให้พี่ยูมีต้มให้กินเซ่" ฉันแขวะเขาให้หนึ่งดอกแล้วไม่สนใจ กลับก้มหน้าก้มตากินรามยอนต่อ

 

"อ๋อ.. หึง" 

 

"เปล่า"

 

"นั่นไง .. หึงจริง ๆ"

 

"บอกว่าเปล่าไง"

 

"โธ่.. ผมมีคุณคนเดียวนะ" ชินฮยอนนั่งก้มหน้าก้มตาก่อนจะพูดออกมา

 

"ไม่สำคัญขนาดนั้น"

 

"คุณรักผมแล้วใช่ม๊า?"

 

"ในรายการเท่านั้นแหละ" ฉันตอบเสียงเบา

 

"อะไรนะ?" ชินฮยอนตบโต๊ะเสียงดังก่อนจะตะโกนถามฉัน

 

"นายจะตะโกนทำไม นั่งห่างกันแค่นี้เอง"

 

"ผมไปทำงานมา ผมหาเงินจนเหนื่อย ผมน่าสงสาร ผมเพิ่งกลับมาถึงบ้าน แต่ภรรยาผมไม่รักผมแล้ว" เอา .. เอาเข้าไป มาไม้ไหนอีกฟร๊ะ?

 

"อะไรของนายเนี่ย?" ฉันวางตะเกียบลง แล้วเงยหน้าเลิกคิ้วถามเขาไป

 

"ไปต้มรามยอนให้ผมกินเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นผมจะหนีออกจากบ้าน" ชินฮยอนชี้นิ้วไปที่ตู้เก็บรามยอนแล้วออกคำสั่ง

 

"เอ้อ.. ก็ได้.. กลับมาถึงแล้วก็สั่งนั่นนี่เลย นายนี่มันไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะ" ฉันบ่น ๆๆๆ ให้เขาด้วยความโมโห แล้วทำไมฉันต้องมาต้มรามยอนให้เขาตามคำสั่งด้วยนะ

 

ในขณะที่ฉันกำลังจะหันมาต่อว่าเขาอีกชุดก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเขาเอาของฝากที่ซื้อมาจากญี่ปุ่นมาวางไว้บนโต๊ะกินข้าวเรียบร้อยแล้ว

 

"แจ๊นนน !! ที่รักชอบมั้ยครับ?" ชินฮยอนยกเครื่องทำกาแฟที่ซื้อมาจากญี่ปุ่นมาตั้งไว้บนโต๊ะ

 

"นายซื้อมาฝากฉันเหรอ?" ฉันเดินมาดูเครื่อทำกาแฟ มันน่ารักจังเลย เครื่องทำกาแฟลายโปโรโร่ น่ารักจังเลยอ่ะ

 

"ผมรู้ว่าคุณชอบดื่มกาแฟ แล้วต้องเป็นกาแฟสดด้วย.. ผมเลยซื้อมาให้" ชินฮยอนเล่าให้ฟังถึงที่มาของเครื่องทำกาแฟเครื่องนี้

 

"ว๊าววว ฉันรักนายจังเลย" ฉันเดินไปนวดไหล่ให้เขาก่อนจะหันมาสนใจเครื่องทำกาแฟต่อ

 

"ต่อไปนี้คุณคงกลายเป็นหมีแพนด้าแน่ ๆ ผมคิดถูกรึคิดผิดนะที่ซื้อมาให้คุณเนี่ย" ชินฮยอนบ่นอุบอิบเพราะว่าฉันเบี่ยงความสนใจเร็วไปหน่อย "อย่าดื่มเยอะนะ"

 

"อื้ม รู้แล้วน่า" ฉันยกเครื่องทำกาแฟไปวางไว้ที่ตู้ ก่อนจะยืนมองมันด้วยความประทับใจ จะว่าไปแล้วชินฮยอนก็ไม่ใช่คนแย่อะไรนี่นา

 

เคร๊งงงงงง ง ง !! เสียงช้อนกระทบชามดังขึ้น ทำให้ฉันหันควับไปที่ชามรามยอนของฉันทันที ขอคืนคำ.. หมอนั่นซัดรามยอนของฉันซะเกลี้ยงชามเลยอ่ะ แง๊ !!!!!!!!!!!!!!

 

"แหะ ๆๆๆ ผมหิวข้าวน่ะ" ชินฮยอนยิ้มเขิน ๆ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องนอนไป

 

"โอ๊ย.. ให้มันได้อย่างนี้สิน่า"

 

/////////////////////////////////////////////ห้องเปิดใจ/////////////////////////////////////////////////

 

Ver.ชินฮยอน

 

PD 'คุณชอบดื่มกาแฟเหมือนภรรยามั้ย?'

 

"ส่วนมากผมจะเดินไปซื้อที่ร้านเลยครับ"

 

PD 'หมายความว่าก็ชอบพอสมควร แล้วรู้ได้ยังไงว่าภรรยาชอบกาแฟ?'

 

"เธอบ่นว่าง่วงบ่อย ๆ แล้วก็ชอบพูดว่า ได้กาแฟสักแก้วคงดีขึ้น"

 

PD 'รู้มั้ยว่าเนปจูนนอนหลับได้สนิทมาก ต่อให้ดื่มกาแฟไปเยอะก็ตาม'

 

"ทราบดีครับ เธอเคยบอกว่าแค่ได้กลิ่นกาแฟ เธอก็หลับสบายแล้ว"

 

Ver.เนปจูน

 

PD 'สามีคุณชอบตอบอะไรที่ทำให้ PD งง'

 

"เรียกว่าปกติเลยก็ว่าได้ค่ะ อยู่กับเขานาน ๆ เส้นหยักในสมองจะค่อย ๆ เยอะขึ้น"

 

PD 'ทำให้ฉลาดขึ้นสินะ ว่าแต่ชอบของขวัญจากสามีมั้ย?'

 

"ชอบมากค่ะ ฉันเคยได้รับเครื่องช่วยทำกาแฟ แบบใช้มือทำน่ะค่ะ แต่ฉันทำพังแล้ว ยังไม่ได้ซื้อใหม่เลย มีไว้ติดบ้านก็ดีนะ^^"

 

PD 'คุณเคยพูดในรายการ XXXX ว่า ถ้าให้เลือกระหว่างเงินกับกาแฟ คุณเลือกกาแฟ'

 

"ฮ่า ๆๆๆ ค่ะ แต่คราวนั้นฉันตอบเล่น ๆ ค่ะ พี่ ๆ ชอบบอกว่าฉันมีสไตล์ในการดื่มกาแฟ ฉันจะค่อย ๆ จิบน่ะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นแบบร้อนรึเย็น ฉันก็จะจิบ ๆ เอา แล้วดูเหมือนจะไม่รีบไปทำงาน พี่ ๆ เลยให้ฉันเลือก ฉันเลย

 

ตอบไปว่า กาแฟ"

 

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ! เสียงกริ่งดังขึ้น ทำให้ฉันและชินฮยอนต่างหันมองหน้ากัน ระหว่างที่เรานั่งดูละครอยู่หน้าทีวี

 

"ใครมานะ" ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตู ก่อนจะได้รับซองภารกิจมาจากทีมงาน "ขอบคุณค่ะ"

 

"ใครเหรอที่รัก?" ชินฮยอนถามทั้ง ๆ ที่ตายังจ้องอยู่กับละคร ที่พี่ยูมีแสดง

 

"พี่ยูมี" ฉันประชดเขา แต่ไม่นึกว่าเขาจะมีปฏิกิริยาตอบโต้รวดเร็วขนาดนี้

 

"ห๊ะ !! พี่ยูมีมาเหรอ?" ชินฮยอนเด้งตัวยืนขึ้น แทบจะไม่ถึงวินาที "จริงเหรอ?" 

 

"โกหก" ฉันเฉลยความจริงและเดินไปนั่งข้าง ๆ เขา "ชอบมากเลยรึไง พี่ยูมีเนี่ย?"

 

"อืม" ชินฮยอนตอบสั้น ๆ แต่ฉันโกรธมากเลยนะ ต่อให้เราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ แต่นายไม่น่ามาพูดแบบนี้ให้ฉันได้ยินเลย 

 

"หย่ากันมั้ย?" ฉันหันไปมองเขาด้วยสายตาหาเรื่อง แต่ชินฮยอนกลับยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน

 

"หึงเหรอ?" 

 

"เดี๋ยวก็ได้ปากแตก" ฉันขู่เขาทั้ง ๆ ที่ไม่ได้กล้าทำร้ายเขาเลยสักนิด

 

"เปิดซองเถอะ เผื่อเขาให้เงิน เราจะได้ไม่ต้องออกไปทำงาน จะได้อยู่จู๋จี๋กันนาน ๆ" แน๊ะ.. คำพูดคำจา

 

"เหอะ ๆๆๆ" ฉันหลี่ตามองเขาด้วยความไม่พอใจ แล้วก็ได้แต่หัวเราะเยาะกับคำพูดของเขา ก่อนจะเปิดซองภารกิจ "ภารกิจในวันนี้คือ ครอบครัวพร้อมหน้า"

 

"..."

 

"ครอบครัวพร้อมหน้า" อีกครั้งที่ฉันอ่านข้อความในภารกิจครั้งนี้

 

"ที่รักอ่านผิดรึเปล่า?" ชินฮยอนพยายามอ่านข้อความในภารกิจ "ครอบครัวพร้อมหน้า?"

 

"ทำไมให้มาแค่นี้ล่ะคะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นถามตากล้องที่ตอนนี้ก็งงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกัน

 

"นั่นไง ๆๆๆ" ชินฮยอนชี้ไปที่ข้อความเล็ก ๆ ด้านหลังกระดาษ

 

"ลูกสาวแสนน่ารัก" ฉันอ่านข้อความนั้นแล้วเงยหน้าขึ้นมามองชินฮยอน ซึ่งตอนนี้เขาทำได้แค่นั่งยิ้มแฉ่งใส่ฉัน

 

"ลูกพ่อ T^T" ชินฮยอนโผเข้ามากอดฉันแล้วยังจะเอื้อมมือมาลูบหน้าท้องฉันอีก

 

"ถอยไปเลยนะ ฉันไม่ได้ท้อง" ฉันปัดมือชินฮยอนออกพร้อมกับผลักหน้าเขาให้หันไปทางอื่น

 

ติ๊งต่อง ! ติ๊งต่อง ! เสียงกริ่งดังอีกครั้ง คราวนี้คนที่มาเยือนบ้านเราเป็นเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารักคนหนึ่ง 

 

"ว่าไงจ๊ะ มาหาใครเอ่ย?" ฉันนั่งลงตรงหน้าเด็กคนนั้นถามขึ้น

 

"สวัสดีค่ะ" หนูน้อยก้มแสดงความเคารพก่อนจะยื่นซองสีชมพูให้กับฉัน

 

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อ มีมี่ หนูจะมาเป็นลูกสาวคุณพ่อชินฮยอนกับคุณแม่เนปจูน 1 อาทิตย์ค่ะ"

 

"ลูกพ่อ T^T" ชินฮยอนผลักฉันออกแล้วก้าวออกไปอุ้มหนูมีมี่ขึ้นมาทำท่าทางร้องห่มร้องไห้เหมือนทำลูกหายแล้วได้คืน

 

"คุณแม่ !!!" ท่าทางของมีมี่ดูจะตกใจมาก มีมี่งอแงและรีบเอื้อมมือออกมาหาฉัน พร้อมกับเรียกให้เข้าไปช่วย

 

"นี่แหน่ะ.. นายอย่าเสียงดังใส่เด็กสิ" ฉันเดินเข้าไปแย่งมีมี่ออกมาจากมือชินฮยอนทันที

 

"ตกใจหมดเลย" ชินฮยอนลูบมือไปมาบนหน้าอกตัวเองพูดขึ้นก่อนจะไปลากกระเป๋าของมีมี่เข้ามาในบ้าน

 

//////////////////////////////////////////ห้องเปิดใจ///////////////////////////////////////

 

Ver.เนปจูน

 

PD 'รู้สึกยังไงเมื่อได้รับภารกิจ'

 

"ตอนแรกไม่เข้าใจเลยค่ะ แต่พอชินฮยอนบอกให้อ่านด้านหลังกระดาษ ฉันตื่นเต้นมากเลย"

 

PD 'คุณรักเด็กมากมั้ย?'

 

"เด็กเป็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงามค่ะ ฉันชอบมาก"

 

PD 'เห็นหน้าลูกสาวครั้งแรก'

 

"น่ารักมากค่ะ มีมี่ยิ้มแก้มปริใส่ฉัน เธอน่ารักมากเลยค่ะ"

 

Ver.ชินฮยอน

 

PD 'ลูกสาวเป็นยังไง'

 

"เธอตัวเล็กมากเลยครับ เธอเป็นลูกครึ่งด้วยนะ เกาหลี-อิตาลี่แหละ ตาเธอโตมากเลย หน้าเหมือนเนปจูนเลย ตอนแรกผมคิดว่า.."

 

PD 'เดี๋ยวก่อนค่ะ ๆ คำถามต่อไปดีกว่า .. เห็นลูกสาวครั้งแรก'

 

"เธอน่ารักมากครับ ผมตกหลุมรักเธอเลย"

 

PD 'นอกใจเนปจูนรึเปล่า'

 

"คนละแบบกันครับ แหม.."

 

PD 'คิดว่าจะเลี้ยงเธอได้รึเปล่า'

 

"ผมเป็นลูกคนเล็กนะ แล้วผมก็เป็นมักเน่ด้วย"

 

Ver.มีมี่

 

PD 'หนูชื่ออะไรคะ แนะนำตัวเองหน่อย'

 

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อ มีมี่ค่ะ อายุ 5 ขวบค่ะ"

 

PD 'ทำไมหนูถึงร้องไห้ตอนที่คุณพ่อชินฮยอนอุ้มล่ะคะ?'

 

"คุณพ่อชินนี่เสียงดังค่ะ คุณพ่อชินนี่ร้องไห้ด้วย"

 

PD 'คุณแม่ล่ะคะ หนูชอบคุณแม่เนปจูนมั้ย'

 

"คุณแม่เนปจูน ซารังเฮ"

 

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

 

เนปจูนกับชินฮยอนจะสามารถเอาชนะใจของมีมี่ได้รึเปล่านะ .. ติดตามตอนต่อไปค่ะ