WWGM คู่รักมักเน่ .. เรามาแต่งงานกันเถอะ (><")

ลำดับตอนที่ #4 : เรือนหอแสนสุข (เหรอ?)

 

เช้าวันต่อมาฉันถูกพี่จินยงปลุกให้ลุกตั้งแต่เช้า และต้องตกใจเมื่อหันไปเจอกระเป๋าเสื้อผ้าที่ถูกจัดไว้แล้ว ทั้งเสื้อผ้า เครื่องสำอาง ครีม โลชั่น ของใช้จำเป็นของฉัน ถูกจัดไว้ในกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว นี่คือสิ่งที่ฉันจะต้องขนไปอยู่ในนรกสินะ ฮือ ๆ ไม่อยากร่วมมันแล้วรายการบ้าอะไรเนี่ย T___T

 

"เนปปี้ ตื่นแล้ววว~" พี่อึนเฮที่นั่งดูทีวีอยู่หันมาส่งเสียงทักทายฉันทันทีที่เห็นฉันเดินออกมาจากห้องนอน

 

"มากินข้าวเช้าเร็ว ก่อนจะย้ายบ้านนะ พี่ทำอาหารสุดแสนอร่อยให้เธอแล้ว" พี่มินอาหันมาพูดกับฉันทั้ง ๆ ที่มือยังเคี่ยวน้ำซุปอยู่ในหม้อ

 

"ขอบคุณมากเลยนะคะ ว่าแต่ว่าใครจัดกระเป๋าให้ฉันคะเนี่ย ?" ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวทันทีที่พี่มินอาตักข้าวใส่ถ้วยมาให้

 

"พวกฉันเนี่ยแหละ.. แต่มีแค่ของจำเป็นของเธอนะ ของใช้ในบ้านน่ะไปซื้อเอาเอง" พี่จีโบเดินออกมาจากห้องนอนพูดต่อ

 

"พวกพี่คงเหนื่อยน่าดูเลย ขอบคุณมากนะคะ ^^" ฉันล่ะเป็นปลื้มจริง ๆ พี่สาวทั้งสามของฉันนี่น่ารักที่สุดเลย 

 

"เอาน่า ๆ ยังไงซะเธอก็จะไม่ได้อยู่ในสายตาพวกเราตั้งกี่เดือนไม่รู้ อาจจะเป็นปีเลยก็ได้ แค่นี้จิ๊บจ๊อย" พี่มินอายกหม้อซุปกิมจิมาวางตรงหน้าฉัน ก่อนจะเรียกให้พี่อึนเฮมากินด้วยกัน อาหารมื้อนี้อร่อยที่สุดเลย

 

 

ฉันและสมาชิกทุกคนต้องเดินทางมาที่เรือนหอ เพื่อจัดย้ายของเข้าบ้าน แต่ยังไม่ทันที่จะได้จอดรถเลย ฉันเหลือบไปเห็นพี่มินโฮกับพี่ซุงฮายืนอยู่ที่หน้าคอนโดซะแล้ว

 

"นั่นมันมินโฮอปป้านี่นา" พี่อึนเฮที่ปลื้มมินโฮอปป้าซะเหลือเกินชี้ให้พวกเราดู

 

"เฮ้อ.. เจอศึกหนักแน่" ฉันบ่นอุบอิบคนเดียว ก็จะไม่ให้หนักได้ไงล่ะคะกับการเจอกันครั้งนี้ พี่มินอากับพี่มินโฮถูกกันซะที่ไหน เจอกันทีไรกัดกันทุกที ก็ต้องเป็นฉันนี่แหละที่ต้องคอยห้ามศึก เพราะเมื่อไหร่ที่พี่มินอากับพี่มินโฮเริ่มทะเลาะกัน พี่สาวอีกสองคนของฉันก็จะร่วมทัพทันที โดยทัพตรงข้ามมีพี่ซุงฮากับพี่จางวูสมทบด้วย งานนี้เลยเป็นงานที่หนักของฉันกับชินฮยอนตั้งแต่อยู่บริษัทแล้วล่ะ ก็จริงที่ก่อนหน้านี้ตอนที่เราเพิ่งจะเข้ามาเป็นเด็กฝึกหัดของบริษัท พี่มินอากับพี่มินโฮคบกันอยู่ แต่พอพี่มินอามาเซ็นสัญญาปุ๊บ คู่ดับเบิ้ลมินก็เลิกกัน สาเหตุเพราะอะไร ฉันก็ไม่รู้หรอก แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้ทั้งคู่กลายเป็นศัตรูกันซะแล้ว TT"

 

"เฮ้ !" พี่ซุงฮาหันมาทักทายพวกเราทันทีหลังจากที่พวกเราก้าวเท้าลงรถ "ว่าไงน้องสะใภ้"

 

"นี่นายไม่เห็นหัวพวกฉันเลยรึไงนะ ?" พี่จีโบเริ่มหัวเสียกับมารยาทในการทักทายของพี่ซุงฮา

 

"หวัดดีทุกคน" พี่มินโฮผู้ที่เป็นต้นแบบในการพูดน้อยต่อยหนักของชินฮยอนกล่าวทักทาย ตัดบทการทะเลาะกันของสองฝั่ง

 

"สวัสดีค่ะพี่มินโฮ พี่ซุงฮา" ฉันโค้งสวัสดีพี่ ๆ ก่อน พวกพี่สาวฉันจะทำตาม แต่สายตายังคงจ้องเขม็งไปที่พี่ ๆ สองคนนั้นอยู่

 

"ชินฮยอนมันเพิ่งขึ้นไปเมื่อกี้นี่เอง" พี่ซุงฮาหันมาพูดกับฉันหลังจากแลบลิ้นปลิ้นตาใส่พี่จีโบเสร็จแล้ว

 

"อ่อ ค่ะ แล้วทำไมพี่ ๆ ยังไม่ขึ้นไปล่ะคะ ?" ฉันรีบถามต่อเพราะกลัวว่าจะเกิดศึก

 

"ไม่ล่ะ พวกเรามีงานต่อน่ะ ยังไงก็ฝากชินฮยอนไว้หน่อยแล้วกันนะ" พี่มินโฮตอบเสียงเรียบ ก่อนจะยื่นกล่องของขวัญให้ฉัน

 

"อะไรคะเนี่ย?" ฉันรับกล่องมาแล้วเขย่าดู

 

"ถุงยางอนามัย" พี่มินโฮตอบก่อนจะแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน

 

"ไอ้บ้าเอ๊ย แกเอาของแบบนี้มาให้น้องฉันได้ไงห๊า ?" พี่มินอาที่ทนเก็บอารมณ์อยู่แว๊ดใส่พี่มินโฮทันทีที่ได้ยิน

 

"ยัยบ้าเอ๊ย เธอประสาทรึไง ใครจะเอาของแบบนั้นมาให้เป็นของขวัญขึ้นบ้านใหม่กันล่ะ?" พี่มินโฮผู้สงบนิ่งสวนคืนทันที พี่มินโฮพูดคุยกับคนอื่นแบบนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ก็จริง แต่เมื่อไหร่ที่ได้เริ่มเถียงกับพี่มินอาแล้ว เขาจะกลายเป็นคนละคนทันที ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุไหนเหมือนกัน จากน้ำเย็นกลายเป็นน้ำร้อนทันที่ ปรอทยังวัดไม่ทันเลย

 

"แล้วนายพูดทุเรศ ๆ แบบนั้นทำไมล่ะห๊า ?" พี่มินอาที่ตอนนี้เดือดทะลุปรอทไปแล้วเถียงกลับ แต่ไม่ทันที่พี่มินโฮจะได้เถียงต่อ ชินฮยอนและพี่จางวูก็เดินมาถึงพวกเราแล้ว และก็ห้ามศึกทันที

 

"หัวหน้า ๆ ผู้จัดการโทรมาตามแล้วครับ" พี่จางวูขัดศึกทันทีที่เห็นท่าทางเอาเรื่องของพี่มินโฮ ทำให้พี่มินโฮหันมาหาฉันแทน

 

"ไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวมาเยี่ยมใหม่" พี่มินโฮพูดกับฉันด้วยเสียงเรียบเช่นเคย ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถ พี่จางวูกับพี่ซุงฮาจึงเดินตามไป

 

"นายไม่ไปทำงานรึไง ?" ฉันหันไปถามชินฮยอนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ บ้าง

 

"ไม่อ่ะ ฉันว่าง" ชินฮยอนหันมาตอบ และหันไปทักทายพี่ ๆ ของฉันด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน "สวัสดีครับนูน่า ^^"

 

"สวัสดีจ้า ^^" พี่ ๆ ทั้งสามที่ปลื้มชินฮยอนอยู่แล้วหันมายิ้มทักทายทันที แหม.. อารมณ์เปลี่ยนเร็ว ๆ จริง ๆ นะคะพี่ ๆ - -"

 

"ขึ้นไปข้างบนกันเถอะครับ ข้างล่างมันหนาว" ชินฮยอนชวนพวกเราขึ้นไปที่เรือนหอ ขณะที่กำลังถูมือตัวเองไปมา

 

"หนาวจริง ๆ แหละ.." พี่มินอาที่ยิ้มอย่างนางงามพูดเห็นดีเห็นงามกับน้องเขยคนใหม่ทันทีก่อนจะหันไปหาพี่จีโบและพี่อึนเฮแล้วคว้ามือสองคนนั้นไว้ "พวกเรามาจับมือกันดีกว่า ฮี่ ๆ" 

 

"พวกเธอก็จับมือกันซะสิ" พี่จีโบหันมาพูดกับเราสองคนที่กำลังยืนทำตัวเก้ ๆ กัง ๆ กับประโยคนั้นอยู่

 

"ฉันว่า.." ไม่ทันที่ฉันจะปฏิเสธ พี่อึนเฮก็เดินมาดึงมือชินฮยอนให้มาจับมือฉันไว้

 

"แค่นี้ก็อุ่นขึ้นแล้ว" พี่อึนเฮทำหน้าปลื้มปิติกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป ก่อนจะหันไปหาพี่ ๆ อีกสองคน "ไปกันเถอะพวกเรา ^^"

 

///////////////////////////////////ห้องเปิดใจ///////////////////////////////////////////

 

Ver.เนปจูน

 

PD 'เรือนหอเป็นยังไง?'

 

"ดูหรูดีค่ะ ถูกใจมาก ฮ่า ๆๆๆ"

 

PD 'ตอนจับมือกัน รู้สึกยังไง?'

 

"ตกใจค่ะ ฉันไม่คิดว่าพี่ ๆ ของฉันจะแกล้งฉันแบบนั้น"

 

Ver.ชินฮยอน

 

PD 'เรือนหอเป็นยังไง?'

 

"เป็นตึกครับ เรือนหอของเราอยู่ในตึกนั้น เป็นห้อง ไม่เล็กแต่ก็ไม่ใหญ่"

 

PD 'ชอบที่พี่ ๆ ของภรรยาพยายามช่วยเหลือมั้ย?'

 

"ชอบครับ ฉวยโอกาสแบบเนียน ๆ ^^"

 

PD 'ความรู้สึกตอนจับมือภรรยาครั้งแรก'

 

"จำไม่ได้แล้วครับ ตอนนั้นได้เต้นคู่กัน มันผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้ว"

 

PD 'หมายถึงวันเข้าเรือนหอ'

 

"อ๋อ.. ก็ไม่บอกตั้งแต่แรก .. นุ่มดีครับ มือเธอเล็กแต่นุ่มมากครับ มีเหงื่อออกเยอะด้วยนะ" 

 

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

ฉันก้าวเท้าเข้ามาในห้องเรือนหอของตัวเองครั้งแรกก็ต้องอึ้งไป เพราะที่ห้องว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย นอกจากโต๊ะ ตู้ โซฟา เครื่องครัวก็ไม่มีแล้วฉันจะทำอาหารยังไงล่ะเนี่ย ?

 

"ฉันว่าพวกเธอต้องไปซื้อเครื่องใช้มาไว้ที่บ้านกันแล้วล่ะ" พี่มินอาเดินสำรวจห้องหับในบ้านก่อนจะหันมาพูดกับฉันและชินฮยอน

 

"นั่นน่ะสิ ห้องโล่งชะมัด" พี่อึนเฮสมทบ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน "โห.. พวกเธอต้องนอนเตียงเดียวกันด้วยเหรอเนี่ย"

 

"อะไรนะคะ ? มีห้องนอนห้องเดียวเหรอ ?" ฉันรีบวิ่งตามเข้าไปดูห้องนอนทันทีที่ได้ยินพี่อึนเฮพูด ก่อนจะหันไปถามชินฮยอนที่เอาแต่ตั้งใจติดตั้งทีวี "เราจะทำยังไงกันดีล่ะชินฮยอน?"

 

"นี่พวกเธอเลิกเรียกชื่อจริงกันได้แล้ว ใช้ชื่อเรียกกันเฉพาะดีกว่านะ" พี่จีโบพูดก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โซฟารับแขก

 

"ผมเรียกแล้วนะ ผมเรียกเนปจูนว่า ยอโบแหละ :p" ชินฮยอนพูดกับพี่ ๆ แล้วหันมาแลบลิ้นใส่ฉัน

 

"เยี่ยมไปเลยน้องเขย นายเรียกถูกแล้วล่ะ" พี่อึนเฮเดินเข้าไปตบไหล่ชินฮยอนแสดงความภาคภูมิใจในตัวน้องเขยทันที

 

"แล้วเธอล่ะยัยเนปจูน?" พี่มินอาถามบ้าง จะมาถามอะไรตอนนี้เนี่ย.. ฉันจะเรียกตามเขาได้ยังไง สยิวจะตายไป

 

"ไม่ล่ะค่ะ ฉันเรียกชื่อจริงเขาน่ะดีแล้ว พูดว่าที่รักมันสยิวเกินไป" ฉันเอือมระอากับสถานะการณ์แบบนี้จริง ๆ เลย มากดดันกันทำไมนะพี่ ๆ

 

"เดี๋ยวเธอก็ทำได้น่า พูดบ่อย ๆ สิ" พี่อึนเฮหันมาพูดกับฉันบ้าง ก่อนจะช่วยจัดเสื้อผ้าของฉันออกจากกระเป๋า

 

"ยอโบ ยอโบ ยอโบ ยอโบ่ววววว ว ว" ชินฮยอนพยายามสร้างเสียงหัวเราะด้วยการล้อเลียนเรียกฉันให้พี่ ๆ ได้ยิน

 

"ดีมากน้องเขย" พี่จีโบหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่น้องเขยคนใหม่ทำ ก่อนจะหันหน้ามาหาฉัน "เธอก็เรียกบ้างสิเนปจูน" 

 

ฉันปฏิเสธสายตาทั้งสี่คู่ไม่ได้เลย เฮ้อ.. พี่ไม่น่ามาด้วยเล้ยยย

 

"ยะ ยะ ยอ..บะ โบ" อึ๊ย .. สยิวกิ้ว ฉันจะต้องทำตัวเลี่ยน ๆ กับหมอนี่จริงเหรอเนี่ย T___T

 

"ดีมาก ๆ พูดบ่อย ๆ จะได้ชิน" พี่มินอาเดินเข้ามาจับมือฉัน เพื่อแสดงความยินดีที่น้องสาวตัวเองกล้าพูดด้วยสีหน้าเป็นปลื้ม

 

"พี่คะ ฉันว่าเรากลับกันเถอะ นี่วันหยุดของพวกเรานะ" พี่อึนเฮเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองและกล่าวชักชวนพี่ ๆ อีกสองคนกลับหอพัก

 

"อื้ม ฉันกำลังจะชวนพอดีเลย เราปล่อยให้สามีภรรยาเขาอยู่ด้วยกันได้แล้วล่ะมั้ง" พี่มินอาไปรอที่หน้าประตูเรียบร้อยแล้วพูดขึ้น

 

"งั้นพวกเราไปก่อนนะจ๊ะทั้งสองคน บ๊ายบาย ^^" พี่จีโบบอกลาพวกเราก่อนจะเดินตามพี่มินอาและพี่อึนเฮออกไป

 

ถึงเวลาที่ฉันจะต้องอยู่กับชินฮยอนสองต่อสองแล้วสิ อึดอัดขึ้นมาทันทีเลย ไม่ได้การแล้ว ฉันต้องเริ่มบทสนทนาบ้างแล้วล่ะ

 

"นายเอาของใช้อะไรมาบ้างล่ะ ?" ฉันหันไปถามชินฮยอนที่ตอนนี้เปลี่ยนจากการติดตั้งทีวีไปเป็นการต่อสายปลั้กตู้เย็นแล้ว

 

"..." ไร้การตอบรับ

 

"ชินฮยอน.. นายเอาเสื้อผ้ามารึยัง ?" ฉันยังคงถามต่อ ในขณะที่ตอนนี้ชินฮยอนเดินไปจัดโต๊ะกินข้าวให้เข้าที่

 

"..."

 

"นี่นาย ! ทำไมไม่ตอบฉันบ้างเลยห๊า ?"

 

"..." หมอนี่กะจะเริ่มโครงการกวนประสาทฉันตั้งแต่เช้าเลยใช่มั้ยเนี่ย ? เห๊อะ เชื่อเขาเลย

 

"นายมันโรคจิต" ฉันเดินไปดักหน้าเขา ก่อนที่เขาจะเดินเข้าห้องน้ำ ทำให้เขาหยุดชะงักแล้วหันหน้ามามองฉัน

 

"ยอโบ.. เธอควรจะเรียกฉันแบบนี้" ชินฮยอนเอื้อมมือขึ้นมาผลักหัวฉันก่อนจะเบียดตัวเข้าห้องน้ำไป

 

ให้ตายสิ ทำไมฉันต้องเรียกนายแบบนั้นด้วยนะ แต่ถ้าไม่เรียกนายก็จะไม่ตอบคำถามฉันเลยใช่มั้ย ? โอ๊ย ๆ ๆ เครียด ;'(

 

"ยะ ยอโบ เอาเสื้อผ้ามารึยัง?" ฉันกลั้นใจพูดกับเขาผ่านประตูห้องน้ำ หยี.. จะบ้าตาย เน่าชิบเป๋งเลย

 

"เอามาแล้วจ้า จัดเสื้อผ้าเข้าตู้ให้หน่อยสิที่รัก" ชินฮยอนตอบกลับออกมาด้วยเสียงร่าเริง 

 

แหม.. ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ หึ๊ย !! .. ฉันเดินเข้าไปในห้องนอนจัดเสื้อผ้าของตัวเองเข้าตู้ก่อน แล้วจึงหันไปลากกระเป๋าชินฮยอนมาจัดบ้าง.. โอ้โห เขายัดเสื้อผ้าเยอะ ๆ ขนาดนี้เข้ากระเป๋าได้ยังไงนะ ขนาดกระเป๋าเล็กกว่าของฉันซะอีก

 

ฉันหยิบเสื้อผ้าของชินฮยอนออกมาวางไว้นอกกระเป๋าหมดแล้ว ก่อนจะหันไปเจอกล่องใบเล็ก ๆ สีขาววางอยู่ใต้สุดของกระเป๋า ..

 

"กล่องอะไรเนี่ย ?" ฉันเปิดกล่องออกดูก็พบว่าในนั้นมีแหวนคู่รักอยู่ เขาซื้อแหวนให้ฉันเหรอเนี่ย ? โอ้โห.. สามีฉัน มิน่าล่ะถึงใช้ให้ฉันจัดของให้

 

"อะแฮ่ม ! ถูกใจมั้ยที่รัก ?" ชินฮยอนที่ยืนอยู่ตรงประตูกระแอมขึ้น แล้วถามยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงข้าง ๆ ฉัน

 

"นายเอามาให้ฉันเหรอ ?" ฉันหยิบแหวนออกมาดู มันเป็นแหวนรูปกระต่าย มีจิลเวอรี่เม็ดเล็ก ๆ สีชมพูประดับอยู่ตรงหูของมัน สวยมากเลย ><

 

"อื้ม.. แหวนแต่งงานไง" ชินฮยอนหยิบแหวนออกจากมือฉัน ก่อนจะจับมือฉันขึ้นเพื่อจะสวมแหวนให้ "สุขสันต์วันแต่งงานนะที่รัก ^^"

 

"สะ สะ สุขสันต์วันแต่งงาน" ฉันตอบตะกุกตะกักไปเพราะกำลังเขิน และสวมแหวนที่นิ้วเขาเช่นกัน

 

"หน้าแดงหมดแล้วเนี่ย" ชินฮยอนยื่นมือมาเกลี่ยแก้มฉันเบา ๆ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา "ไปซื้อของเข้าบ้านกันเถอะที่รัก"

 

ฮู้ว์.. ทำไมเขาเอาแต่เรียกฉันว่าที่รักนะ รู้บ้างรึเปล่าว่าคนฟังมันเขินจะตายอยู่แล้ว ฉันแทบจะหุบยิ้มไม่ลงเลย เพราะท่าทางน่ารัก ๆ ของเขาที่ฉันไม่เคยได้รับมาก่อน จู่ ๆ เปลี่ยนการกระทำต่อฉันได้ยังไงนะ

 

 

 

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ปลื้มสมาชิกซอทร์ รักสมาชิกฮันนี่เกิร์ลส ช่วยกันสนับสนุน WWGM ด้วยนะค๊าาาา ^^"