ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Feel to love ภารกิจเปลี่ยนรัก

    ลำดับตอนที่ #6 : Feel to 3

    • อัปเดตล่าสุด 12 เม.ย. 54


              ออด ออด ฮ้า เลิกเรียนสักที นั่งง่วงแทบแย่อาจารย์นั่งจับผิดอยู่เลยนอนไม่ได้ไปรอโยเกิร์ตหน้าโรงเรียนดีกว่า

    “แก้ว ดัชไปแล้วนะ บาย จุ๊บ”ฉันบอกลาแก้ว

    “จ้า บาย จ๊วฟฟฟ”ดูเสียงยัยนั้นทำเข้าสิ

    ณ หน้าโรงเรียนเซนต์มาส์แซวด์

    “เกิร์ต ทางนี้”ฉันโบกมือเรียกน้องสาวสุดน่ารักของฉัน

    “พี่มิลล์ วันนี้เรากลับยังไงอ่า”ดูยัยเกิร์ตมันถามสิ เราเคยกลับบ้านแบบอื่นนอกจากรถเมล์ด้วยเหรอ==

    “ก็ รถเมล์ไง”อืม

    “ก็แบบนั้นแหละ คิดวาจะกลับยังไงเนี่ย”ฉันถามเกิร์ต

    “ก็แบบว่า อยู่ดีๆก็มีราชรถมาเกยอ่ะ”ตายแล้วน้องสาวฉันกำลังฝันอะไรอยู่เนี่ย

    บริ๊น บริ๊นๆๆ

    “ยัยเตี้ยๆ จะกลับบ้านยังไง ให้ไปส่งไหม?”ใครเรียกฉันว่า เตี้ย เนี่ย อ่อนายคอฟฟี่นี่เอง

    “ไม่ไปย่ะ ฉันมีขากลับบ้านเองได้ ไม่ได้ง่อยสักหน่อย”ฉันตอบกลับ

    “เฮ้ย พี่มิลล์ ไปเหอะนะ อุส่าห์มีราชรถมาเกยทั้งที ไปสิไป” นี่ ยัยเกิร์ตไม่เห็นรึไงเนี่ย ว่าฉันแทบจะงับหัวตานี่อยู่แล้ว

    “พี่ไม่ไป”ฉันตอบ

    “ไม่รู้แหละ เกิร์ตจะไป”เกิร์ตพูดพร้อมเปิดประตูรถนายคอฟฟี่ไปทันที

    “ไอน้องเลว”

    “แบร่ๆ ;P ไม่รู้ล่ะถ้าไม่ไปเกิร์ตจะฟ้องคุณแม่ว่า พี่มิลล์ดูแลน้องไม่ดี 555โดนคุณแม่สวดแน่ๆ”

    “ชิ ไปก็ไป”ฉันเปิดประตูด้านข้างนายคอฟฟี่ ทำไมฉันไม่นั่งหลังล่ะ ก็เพราะน้องสาวฉันมันได้แย่งที่ไปเรียบร้อยแล้วล่ะ

    “ยัยเตี้ย ขึ้นมาเร็วๆสิ เปลืองน้ำมัน เพราะมีเธอแน่ๆเลย ทำให้โลกนี้ร้อนเนี่ย”ได้ทีด่าใหญ่

    หลังจากที่ออกรถมาได้ไม่ถึงนาที ยัยน้องสาวสุดน่ารักของฉันมันก็ได้หมดแรงแล้วนอนหลับลงไปซะแล้ว แบบนี้ก็แสดงว่าฉันอยู่กับนายคอฟฟี่สองต่อสองงั้นหรอ อ๊ากกกก อยากจะร้องไห้ ทำไมฉันต้องอยู่กับอีตานี่ด้วย

    “นี่ๆ ยัยเตี้ย เป็นอะไรน่ะทำหน้าเซ็งโลกขนาดนี้”ดูมันถามช้านนนน  เรียกฉันว่ายัยเตี้ยอีกแล้ว

    “ไม่ได้เป็นไรย่ะ นายเงีบยปากแล้วก็ขับรถไป”

    “โอเค ขอโทษๆ แล้วเธอจะช่วยเรื่องหลานฉันไหม ขอร้องนะ ฉันเลี้ยงเด็กไม่เป็นอ่ะ”

    “แล้วหลานนายชื่ออะไร”

    “ชื่อวาโย เป็นผู้ชาย”

    “ฉันอยากจะช่วยอยู่นะ แต่ฉันจะแน่ใจได้ไงว่านายจะไม่แกล้งฉันอีก”

    “ฉันไม่แกล้งเธอหรอกน่า ช่วยฉันนะ”นายสัญญากับฉัน แต่ทำไมหน้าตานายมันขัดกับคำพูดจัง

    “ก็ได้ๆ ช่วยก็ได้ แต่ถ้านายทำให้ฉันเสียใจเมื่อไร ฉันจะไม่ช่วยต่อ”

    “ขอบใจนะ เย้ๆ^^

    “อืม” ฉันพูด แต่หน้าตาบ่งบอกว่าฉันยังแค้นนายอยู่นะ

    @ 20นาทีผ่านไป ถึงบ้านฉันแล้วววว

    “ขอบใจนะ ที่มาส่ง”

    “ช่างมันเถอะ เธออ่ะ ปลุกน้องสาวก่อนเถอะ หลับเพลินเชียว”คอฟฟี่พูดพร้อมชี้ไปหาโยเกิร์ต

    “อืม เกิร์ตตื่นเร็ว ถึงบ้านแล้ว”ฉันปลุกเกิร์ต

    “หือ ถึงแล้วหรอ ขอบคุณนะค่ะ พี่คอฟฟี่”ตื่นมาก็ขอบคุณนายคอฟฟี่เชียวนะ

    “ไม่เป็นไรครับ”นี่ก็พูดสุภาพเชียว ทีกับฉันนะพูดห้วนๆกวนประสาท เชอะ

    “เกิร์ตเข้าบ้านเร็ว”

    “จ้าๆ”

    Feel to 3


    Free CursorsMyspace LayoutsMyspace Comments
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×