อันดราคาซัคค์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                

                ภายใต้ท้องฟ้าที่ออกจะมืดครึ้มเพราะฝนกำลังตั้งเค้า…ชายหนุ่มผมบลอนด์กำลังก้าวเดินไปตามตรอกเล็กๆที่เป็นทางลัดออกไปยังถนนใหญ่ ฝนที่เริ่มต้นลงเม็ดทำให้เท้าถูกสาวเร็วขึ้น แม้จะมองไม่เห็นหน้าแต่ก็พอจะเดาจากลักษณะการก้าวเท้าแรงๆ ได้ว่าอารมณ์ของชายหนุ่มไม่ค่อยจะดีนัก เขาเริ่มบ่นอย่างหัวเสียเมื่อเสื้อคลุมราคาแพงเปียกเป็นจุดๆ แต่แล้วฉับพลัน ฟ้าก็กระหน่ำซ้ำเติมด้วยพายุฝนที่สาดลงมาอย่างไม่ขาดสาย…ชายหนุ่มสบถเสียงดังกับตนเองก่อนเริ่มก้าวเดินต่อ

                

                 แต่เพียงเริ่มออกก้าวต่อได้ไม่กี่ก้าว ชายหนุ่มก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อมืออันเหี่ยวย่นของหญิงชราคนหนึ่งเอื้อมมาคว้าข้อเท้าของเขาเอาไว้ ท่ามกลางสายฝนและความมืดครึ้มของบรรยากาศ หน้าของหญิงชราถูกบดบังไว้สิ้นภายใต้เงาของผ้าคลุมศีรษะ แม้เสียงของสายฝนที่หล่นกระทบลงบนพื้นจะดังเท่าไรก็ตาม หากเสียงอันสั่นเครือของแม่เฒ่าเท่านั้นที่ชายหนุ่มได้ยินชัดเจน

                

                 “พ่อหนุ่ม…รับนี่เอาไว้สิจ๊ะ”

                

                 ในมือของหญิงชราเป็นกล่องไม้เก่าๆกล่องหนึ่ง

                

                 “อะไรน่ะ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา แสนรังเกียจหญิงชราข้างถนน แต่ก็อยากจะรู้ว่าข้างในกล่องมีอะไร  



                 เธอเปิดฝามันออกและเผยสิ่งภายในให้ชายหนุ่มได้เห็น…มันก็เป็นแค่สร้อยไข่มุกเส้นหนึ่งเท่านั้น มุกครึ่งหนึ่งของสร้อยเป็นสีขาว อีกครึ่งเป็นสีดำ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาพิจารณา…ทั้งเก่าทั้งสกปรก สายสร้อยมีมุกจำนวนไม่พอดีทำให้แต่ละเม็ดเคลื่อนไปมาอย่างอิสระ มุกแต่ละเม็ดแม้ไม่ต้องมีแสงมากก็พอจะบอกได้ว่าเป็นมุกเกรดต่ำ…จะว่าไป นี่มันก็แค่สร้อยกระจอกๆเส้นหนึ่งเท่านั้นเอง

                

                 “สร้อยอะไรของยาย?”

                

                 แต่เพียงชายหนุ่มหันกลับไปมองอีกครั้ง…ณ ที่ เดิม กลับไร้ร่องรอยของหญิงชราลึกลับ จะหันไปทางไหนก็ไม่เห็นวี่แวว ฝนที่ตกก็เริ่มซาลงแทบจะในทันทีจนกระทั่งหยุดไป ท้องฟ้าโปร่งใส แสงแดดสาดส่อง…แทบจะไม่น่าเชื่อเลยว่าเมื่อครู่เกิดพายุฝนซัดกระหน่ำ และมีหญิงชรานั่งตากฝนอยู่ที่ตรงนี้!…มีเพียงกล่องไม้ในมือเท่านั้นที่เป็นหลักฐานยืนยันเรื่องราวที่เพิ่งจะเกิดขึ้น…ชายหนุ่มเริ่มพิจารณามันอีกครั้งอย่างละเอียด ครั้งนี้ด้วยแสงสว่างที่มากพอ เขาพบกระดาษสีเหลืองกรอบที่ดูจะเก่าแก่ไปตามกาลเวลาแผ่นหนึ่ง ถูกพับสอดเอาไว้อย่างดีข้างใต้ฝา ชายหนุ่มบรรจงดึงมันออก…

                

                 ด้วยมีฝากล่องกันน้ำฝนเอาไว้ กระดาษจึงแห้งสนิท แต่กระนั้นความเก่าของมันก็ทำให้เนื้อกระดาษแทบจะขาดเป็นเศษเล็กเศษน้อยเมื่อคลี่อ่าน…ตัวอักษรรูปร่างค่อนข้างประหลาดถูกเขียนด้วยหมึกสีดำสนิท ชายหนุ่มตวัดสายตามองผ่านไปเจอข้อความด้านล่างซึ่งคล้ายกับจะเป็นคำแปล…ข้อความด้านบนสุดเขียนไว้ว่า

                

                 ‘อันดราคาซัคค์’