คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : (6) มือทั้งสองข้าง...
“ฮัลโหล”
[นี่แจมเองนะ… พี่ฟางออกมาเจอแจมหน่อยได้ไหม]
“ตอนนี้หรอ…”ร่างบางขยี้ตาและหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู …ตี2
[แปบเดียวเอง นะๆๆ]
“ก็ได้ๆ แจมอยู่ไหนละ”
[หน้าบ้านพี่ฟางเนี่ยแหละ แจมรอในรถนะ]
“อืมเด๋วพี่รีบลงไป รอแปบนึงนะ ขอเปลี่ยนชุดก่อน”
ร่างบางวางสายและลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุด เป็นชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นง่ายๆ แล้วเดินออกมาจากห้องนอน
“ไปไหนหรอฟาง…” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากโต๊ะทานข้าวที่เปิดเพียงโคมไฟสลัว
ร่างบางหันไปมองเจ้าของเสียงที่นั่งทำงานอยู่
“พอดี… แจมให้ออกไปหาหน่อย”
ร่างสูงมองนาฬิกาข้อมือแล้วลุกขึ้นเดินตรงมาที่ร่างบาง ก่อนจะถอดเสื้อคลุมตัวเองมาคลุมไหล่ให้ร่างบางอย่างเบามือ
“กลางคืนแบบนี้มันหนาวนะ ระวังจะไม่สบายเอา ใส่แค่เสื้อยืดแบบนี้ไม่พอหรอก …รีบไปรีบกลับละกัน แก้วจะนั่งรอ”
พูดจบร่างสูงก็เดินกลับไปนั่งที่เดิมแล้วทำงานต่อ
ร่างบางมองร่างสูงทำงานซักพักแต่ไม่มีท่าทีที่ร่างสูงจะเงยหน้าขึ้นมา จึงเดินออกจากบ้านตามที่นัดไว้และเดินตรงไปที่รถที่จอดรออยู่
“มีอะไรหรอแจม มาซะดึกเลย” ร่างบางพูดขึ้นทันทีที่เปิดประตูรถ
“แจมจะพาไปดูอะไรบางอย่าง… ขึ้นรถสิ”
ร่างเล็กขับรถพาร่างบางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ที่ๆทั้งคู่คุ้นตาเป็นอย่างดี เมื่อถึงร่างเล็กก็จอดรถและเปิดประตูให้ร่างบาง
“ตามมาสิพี่ฟาง…” ร่างเล็กหันมายิ้มให้และจูงมือร่างบางเข้าไป
…ในสวนสาธารณะที่สวยงาม …ที่แอบนัดพบของทั้งสองคน
“ทำไมเข้าไปลึกจังละแจม” ร่างบางถามขึ้นเมื่อรู้สึกว่าเดินเข้ามานานกว่าปกติจนเริ่มถึงบริเวณที่ไม่คุ้นตา
“ใกล้ถึงแล้วแหละ พี่ฟางเชื่อใจแจมไหม… ถ้าแจมจะให้หลับตา”
“อืม…” ร่างบางยอมหลับตาโดยดี ร่างเล็กเมื่อเห็นดังนั้นก็จับมือร่างบางให้แน่นขึ้นก่อนจะพาเดินต่อไปช้าๆ ก่อนจะหยุดลง
“ลืมตาดูสิพี่ฟาง…” เสียงเบาๆกระซิบข้างหูร่างบาง
เมื่อร่างบางลืมตาขึ้นก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความทึ่ง พุมากมายถูกจุดขึ้นสวยงามอย่างต่อเนื่องบนแม่น้ำริมสะพานที่ยืนอยู่
ร่างเล็กเดินเข้ามากอดร่างบางข้างหลัง แล้วกระซิบเบาๆ
“แจมรักพี่ฟางนะ…” พูดจบก็หยิบสร้อยขึ้นมายื่นให้ร่างบาง
“สวยมากเลยแจม ขอบคุณนะ” ร่างบางรับสร้อยมาดู บนสร้อยสลัก ‘JF’ ไว้อย่างสวยงาม
“แจมใส่ให้นะ” ร่างเล็กหยิบสร้อยมาสวมให้ร่างบางด้วยรอยยิ้ม ร่างบางยืนนิ่งให้ร่างเล็กสวมให้ด้วยสีหน้าที่ลังเล มือเรียวกำเสื้อคลุมที่สวมไว้แน่น …ภาพใบหน้าร่างสูงเข้ามาในห้วงความคิด
“เสร็จแล้ว… เหมาะกับพี่ฟางมากเลย” เสียงร่างเล็กปลุกให้หลุดจากความคิด
มือที่ว่างอีกข้างของร่างบางจับสร้อยที่พึ่งถูกสวมไว้ และมองหน้าร่างเล็กที่ยิ้มให้อย่างอบอุ่น
‘…ขาดเสื้อคลุมไปคงหนาวเหน็บ …ขาดสร้อยไปคงไม่ได้’
“แจม…” ร่างบางยังไม่ทันได้พูดต่อ ร่างเล็กก็ประกบจูบอย่างอ่อนโยน ทำให้ความคิดทุกอย่างหายไปในทันที
6 โมงเช้า…
ร่างบางเดินเข้าบ้านมาเงียบๆก็พบร่างสูงนั่งฟุบหลับอยู่บนโต๊ะที่เดิมจึงถอดเสื้อคลุมออกและคลุมตัวร่างสูงคืน
ก่อนจะหันหลังเดินออกมา มือก็ถูกรั้งไว้โดยคนที่พึ่งตื่น
“กลับมาช้าจังนะฟาง…” เสียงงัวเงียดังขึ้น พร้อมสายตาเป็นห่วงที่ส่งมา
“ขอโทษ…” ร่างบางพูดเบาๆเมื่อเห็นสายตาคู่นั้น
ร่างสูงมองไปเห็นสร้อยที่คอร่างบาง ก็รีบปล่อยมือร่างบางออก และฟุบลงไปนอนใหม่
…ก่อนที่ใครจะเห็นน้ำตา
“ขอโทษแก้วทำไมละ… มันเป็นสิทธิของฟาง ไปนอนเถอะ ฝันดี”
ร่างบางยืนมองร่างสูงก่อนจะตอบสั้นๆ
“ขอโทษทำให้แก้วต้องรอ…”
“แก้วไม่ได้รอ แก้วยังทำงานไม่เสร็จ” ร่างสูงเอ่ยขึ้นต่อทั้งๆที่ยังฟุบอยู่
“…งั้น ฝันดีนะ” ร่างบางพูดตัดบทและเดินกลับเข้าห้องนอนไป
สิ่งเดียวตอนนี้ที่รู้… ใบงานที่ร่างสูงทำมาทั้งคืนคงต้องเริ่มทำใหม่หมด เพราะ… ใบเดิมมีแต่หยดน้ำตาที่ท่วมจนกระดาษอาจจะเปื่อยขาดไป
…ไม่ต่างจากหัวใจของเจ้าของงาน
================================================================
เม้นด้วยจ้า^^
ความคิดเห็น