คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : (16) ฟื้น...
ร่างสูงสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะรู้สึกได้ว่ามือของคนบนเตียงที่ตัวเองกุมไว้ทั้งคืนบีบมือตัวเองกลับ
“ฟางๆ รู้สึกตัวไหม”
ร่างสูงลุกขึ้นยืนและถามอย่างมีหวัง ในมือยังคงกุมมือร่างบางไว้แน่น
ร่างบนเตียงค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ และพูดขึ้นเบาๆ
“น้ำ… ขอน้ำหน่อย”
ร่างสูงรีบเดินไปรินน้ำใส่แก้วและพยุงร่างบางให้ลุกขึ้นมานั่งดื่ม
“ไหวไหมฟาง…” ร่างสูงถามขึ้นเมื่อเห็นร่างบางจับแก้วด้วยมือที่สั่นแทบคุมไม่ได้
ร่างบางพยักหน้าและดึงร่างสูงเข้ามากอดไว้
“ฟางคิดว่าฟาง… ฮือ …จะตายไปแล้ว ฮือ ”
ร่างสูงกอดร่างบางกลับด้วยความคิดถึงและลูบหลังปลอบให้หยุดร้องไห้
“ตอนนี้ฟางก็ฟื้นแล้วนี่ไง แก้วเป็นห่วงแทบแย่แหนะ ถ้าฟางหายไปแก้วคงอยู่ไม่ได้”
ร่างบางคลายกอดออกและเอามือมากุมท้องด้วยสีหน้าทรมาน
“แก้ว …ฟางปวดท้อง”
“แก้วเรียกหมอให้นะ อดทนแปบเดียวนะฟาง”ร่างสูงรีบวิ่งออกไป ก่อนจะกลับมาพร้อมหมอและพยาบาล
“ฉีดยาแก้ปวดก่อนนะครับ เดี๋ยวส่งตัวไปX-ray ดู” หมอสั่งให้พยาบาลฉีดยาให้ร่างบาง และเข็นเตียงออกไปห้องX-ray โดยมีร่างสูงเดินอยู่ข้างๆเตียงตลอด ร่างบางจับมือร่างสูงไว้แน่นและพยายามจะฝืนยิ้มให้เพื่อให้ร่างสูงคลายกังวล
เมื่อถึงห้องX-ray ร่างสูงก็ได้แต่นั่งรอและโทรหาร่างโปร่งเพื่อบอกข่าว
“ฮัลโหล เฟย์ตอนนี้ฟางฟื้นแล้วนะ”
[นี่ไงๆๆ เฟย์อยู่ที่หน้าห้องพอดีกำลังจะเข้าไป]
“ฟางอยู่ที่ห้องX-ray เดี๋ยวกลับไปที่ห้อง รอนั่นก่อนก็ได้”
[ได้ๆ เฟย์รออยู่ที่ห้องนะ พี่ฟางเป็นไงบ้างละแก้ว]
“ฟางปวดท้อง หมอเลยฉีดยาแก้ปวดให้และส่งตัวมาx-rayเนี่ย คงไม่นาน”
[โอเค เฟย์จะนั่งรอนี่ละกัน]
“อืมๆ”
ร่างสูงวางสายลง และเดินไปหน้าห้องx-rayที่กำลังเข็นร่างบางออกมาพอดี
“ฟางดีขึ้นรึยัง”
“หายปวดแล้ว คงเพราะยาแหละ” ร่างบางยิ้มให้ร่างสูง
“รอผลx-rayประมานครึ่งชม.แล้วเดินไปที่ห้อง208นะค่ะ หมอบอกว่าขอคุยกับญาติผู้ป่วยคะ” พยาบาลเดินมาบอกร่างสูงและเดินออกไป
“เฟย์รอฟางอยู่ที่ห้องแล้วนะ เฟย์คงดีใจที่ฟางฟื้น” ร่างสูงบอกระหว่างทางที่บุรุษพยาบาลเข็นเตียงกลับไปที่ห้อง
ทันทีที่ประตูห้องเปิดขึ้น ร่างโปร่งก็รีบวิ่งมายืนอยู่ข้างเตียง
“พี่ฟางๆเป็นยังไงบ้าง หายปวดท้องรึยัง เจ็บตรงไหนรึเปล่า เฟย์เป็นห่วงพี่ฟางมากเลย พี่ฟางไม่น่ามาช่วยเฟย์ไว้เลย…”
ร่างบางดึงร่างโปร่งเข้ามากอดไว้แน่น
“พี่ไม่เป็นไรแล้วเฟย์ เฟย์ละเป็นยังไงบ้าง แขนหักสองข้างเลยหรอเนี่ย เจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า” ร่างบางคลายกอดออกแล้วสำรวจรอบตัวร่างโปร่ง
“พี่ฟางอะ ไม่ต้องมาเป็นห่วงเฟย์เลย พี่ฟางนั้นแหละเจ็บตรงไหนรึเปล่า มาช่วยเฟย์ไว้แบบนี้… ถ้าพี่ฟางเป็นอะไรไปเฟย์คงรู้สึกผิดไปตลอดชาติ” ร่างโปร่งพูดและร้องไห้อยู่ข้างเตียง
“ไม่เอาน่าเด็กขี้แง… พี่ก็ยังอยู่กับเฟย์แล้วนี่ไง อย่าร้องไห้นะ” ร่างบางเอามือไปลูบหัวร่างโปร่งด้วยความรัก
ร่างเล็กยืนมองอยู่หน้าประตูเหมือนเป็นส่วนเกิน จนร่างสูงสังเกตได้
“เป็นไรไปแจม เฟย์จำได้รึยัง”
“อืม… ได้แล้ว”
“ก็ดีแล้วนิ แล้วไม่ไปคุยกับฟางหน่อยหรอ”
“ไว้ก่อนละกัน…”ร่างเล็กตอบสั้นๆและยืนเงียบต่อ
ร่างสูงมองร่างเล็กที่ดูเงียบผิดปกติด้วยความเป็นห่วง แล้วหันไปมองร่างโปร่ง
‘เกิดอะไรขึ้นอีกละเนี่ย เฟย์คงพูดอะไรให้แจมต้องคิดมากแน่เลย… จริงๆเลยเฟย์’
ก๊อกๆ
“เชิญญาติผู้ป่วยไปพบหมอด้วยค่ะ” พยาบาลเปิดประตูเข้ามาบอก
ร่างสูงเรียกร่างโปร่งให้ออกมาด้วยแล้วหันไปบอกร่างเล็ก
“ฝากพี่ฟางแปบนึงนะ แก้วกับเฟย์ไปคุยกับหมอก่อน”
“แก้วเค้าฝาก’แปบเดียว’นะแจม” ร่างโปร่งพูดเสริมขึ้นเน้นคำบางคำก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ร่างเล็กยืนเงียบอยู่ที่เดิม
“แจมยังไม่คืนดีกับเฟย์อีกหรอ” ร่างบางถามขึ้นเรียกความสนใจจากร่างเล็กที่เอาแต่ยืนก้มหน้า
“เฟย์คงเกลียดแจมไปแล้วแหละพี่ฟาง…” ร่างเล็กเดินเข้ามานั่งข้างๆเตียง
“เฟย์ก็งี้แหละแจม ชอบพูดอะไรที่มันไม่ตรงกับใจ” ร่างบางยิ้มให้ร่างเล็กและพูดต่อ
“ถ้าแจมยังรักเฟย์อยู่… พี่ฝากให้แจมดูแลเฟย์ด้วยละกัน พิสูจน์ให้เฟย์รู้…”
ร่างเล็กยิ้มตอบและพยักหน้ารับทั้งๆที่ในใจแอบไม่เห็นด้วย
'ถ้าเฟย์ไม่ได้ต้องการแจม แจมก็คงไม่รั้งเฟย์ไว้จะดีกว่า...'
ด้านร่างโปร่ง
ร่างโปร่งและร่างสูงเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะภายในห้องตรวจ
หมอกำลังดูบางอย่างที่หน้าจอคอม ก่อนจะมองหน้าทั้งสองและพูดขึ้น
“ก่อนอื่นหมอขอแสดงความดีใจด้วยนะครับที่คนไข้ฟื้นแล้ว แต่หมอกลัวว่า… จะฟื้นได้ไม่นาน”
“ไม่จริงใช่ไหมค่ะ หมอพูดใหม่ได้ไหม!!” ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนและโวยวายจนร่างสูงต้องดึงให้ลงมานั่ง
“ใจเย็นน่าเฟย์”ร่างสูงจับไหล่ร่างโปร่งไว้แน่น
หมอหันหน้าจอคอมมาให้ดูและประสานมือไว้บนโต๊ะ
“อวัยวะภายในเสียหายอย่างมากครับ เลือดภายในจะค่อยๆไหลออกมาเรื่อยๆจนคนไข้จะหมดสติไปในที่สุด คนไข้มีเวลาเหลือไม่น่าจะนานกว่า2วัน… ใช้เวลาให้คุ้มค่าเถอะครับ ขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆ ผมทำเต็มที่แล้ว เออ ถ้าคนไข้เสียชีวิตแล้วทางโรงพยาบาลอยากจะขอร่างไว้เป็นกรณีศึกษาได้ไหมครับ”
“ได้ค่ะ ไว้จะมาส่ง”ร่างสูงตอบและลุกขึ้นพยุงร่างโปร่งที่นั่งร้องไห้ให้เดินออกมาจากห้อง
“ไม่จริงใช่ไหมแก้ว พี่ฟางจะต้องอยู่กับเราสิ แก้วตอบมาสิว่ามันไม่จริง” ร่างโปร่งยังคงร้องไห้และโวยวายแต่ไม่ได้คำตอบใดๆจากปากร่างสูง เพราะร่างสูงเองก็ยากที่จะทำใจ
“พี่ฟาง…”ร่างโปร่งวิ่งเข้าไปกอดร่างบางทันทีที่ไปถึงห้อง
“เป็นอะไรไปเฟย์ อย่าร้องไห้น่า…” ร่างบางกอดปลอบร่างโปร่งที่เอาแต่ร้องไห้
“ขออนุญาติครับ ผมขอคุยกับผู้ป่วย เชิญญาติรอด้านนอก” หมอที่เดินตามมาเชิญทั้งสามออกไปด้านนอก
ร่างเล็กที่ยังงงๆถูกร่างสูงดึงตัวออกมาพร้อมกับร่างโปร่ง
“หมอว่าไงหรอแก้ว ”
ร่างสูงยังคงปิดปากเงียบไม่ตอบ แต่ร่างโปร่งพูดขึ้นมาให้แทน
“พี่ฟางจะอยู่ได้แค่สองวัน พี่ฟางจะทิ้งเฟย์ไป ฮืออ”พูดจบร่างโปร่งก็เข้าไปกอดร่างเล็กที่ยังคงยืนอึ้งอยู่
“พรุ่งนี้ไปทะเลกัน…” ประโยคแรกจากปากร่างสูงตั้งแต่ได้ยินคำจากหมอถูกเอ่ยขึ้น
=======================================================
เม้นด้วยจ้า...
ความคิดเห็น