ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    = Love is not for u...= FFK

    ลำดับตอนที่ #14 : (13) เธอคือใคร..

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ค. 53






    ร่างเล็กเดินกลับไปที่หน้าห้องของร่างโปร่ง และเปิดเข้าไป

     

    เฟย์   แจมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมร่างเล็กมองหน้าร่างโปร่งด้วยสีหน้าจริงจัง

     

    ร่างโปร่งหันไปมองหน้าร่างใหญ่ที่ส่ายหน้าเหมือนจะไม่ยอม  และหันมามองหน้าร่างเล็กอย่างลังเล

     

     

    เอ่อ   ได้สิ    พี่กราฟออกไปก่อนได้ไหม

     

    ไม่ได้!!!   เด๋วเขามาทำร้ายเฟย์   เมื่อกี้เขาก็พึ่งต่อยพี่ไปเองร่างใหญ่พูดพลางกุมมือร่างโปร่งไว้  ยิ่งทำให้ร่างเล็กต้องควบคุมอารมณ์ไว้อย่างมาก

     

    แปบเดียวเองพี่กราฟ  เฟย์ก็อยากรู้เหมือนกันว่าแจมจะพูดอะไรร่างโปร่งขยับมือออกและบอกให้ร่างใหญ่ออกไป

     

    ร่างใหญ่หันมามองร่างเล็กอย่างไม่พอใจก่อนจะยอมลุกออกไปข้างนอกเพราะร่างโปร่งสั่ง

     

     

    มีอะไรหรอ    แจมร่างโปร่งถามเมื่อเห็นประตูปิดลงแล้ว

     

    ร่างเล็กนั่งลงข้างๆเตียง ด้วยสีหน้านิ่งๆ

    เฟย์พอจำอะไรได้บ้างไหม  เรื่องก่อนเกิดอุบัติเหตุ

     

    ขอนึกก่อนนะ… ” ร่างโปร่งหลับตาลงและพยายามคิด    แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวมากจนทนไม่ไหว

     

    โอ๊ยยย   ปวดหัวมาก  โอ๊ยๆร่างโปร่งร้องออกมาด้วยความทรมานพลางกุมหัวไว้

     

    ใจเย็นๆนะเฟย์  เด๋วเรียกพยาบาลมาให้ร่างเล็กรีบเอื้อมไปกดปุ่มเรียกพยาบาล แล้วจับมือร่างโปร่งไว้

     

    มีอะไรให้ช่วยค่ะพยาบาลสาวเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

    คนไข้ปวดหัวมาก  ขอยาหน่อย

    ค่ะๆ   นี่ค่ะพยาบาลหยิบยามายื่นให้ร่างโปร่งพร้อมน้ำ

     

    นอนพักก่อนนะค่ะ   ซักพักอาการจะดีขึ้น

    ร่างเล็กพยักหน้ารับคำพยาบาลและนั่งลงข้างๆเตียง ที่ร่างโปร่งนอนกุมหัวไว้อยู่

     

    ขอโทษนะเฟย์…” ร่างเล็กเอ่ยขึ้นเบาๆ

    ไม่เป็นไร   เฟย์ปวดหัวทุกครั้งที่พยายามนึกนั้นแหละ

     

     

     

    ร่างเล็กนั่งมองร่างโปร่งซักพักจนอาการน่าจะเริ่มดีขึ้น

    ดีขึ้นรึยัง

    อืม  ไม่ค่อยปวดและร่างโปร่งลืมตามามองหน้าร่างเล็ก

    แล้วนายนั้นบอกเฟย์ว่ายังไงบ้าง…”

    นี่   พี่กราฟเป็นแฟนเฟย์นะ  อย่าไปเรียกเค้าว่านายนั้นได้ไหม  ไม่งั้นเฟย์จะไม่คุยด้วยและนะ

     

    เห้อ  เฟย์เชื่อนาย  เอ่อ  พี่กราฟหรอร่างเล็กถามด้วยสีหน้าที่เริ่มตึงเครียด

    ทำไมละ  ก็เฟย์ตื่นขึ้นมาก็เจอแต่พี่กราฟนั่งเฝ้าเฟย์อยู่  พี่กราฟบอกว่าแจมนั่นแหละจะมาหลอกเฟย์ร่างโปร่งหันมามองหน้าร่างเล็กอย่างหาเรื่อง

    พูดไปเฟย์คงไม่เชื่อ   ไว้แจมจะพยายามทำให้ความจำเฟย์กลับมาละกัน   ร่างเล็กพูดขึ้นและเดินออกจากห้องไป

     

    ร่างโปร่งมองร่างเล็กที่เดินออกจากห้องไป

    ความจริงมันเป็นยังไงกันแน่  ชักไม่มั่นใจ  อยากนึกให้ออกเร็วๆจัง   แต่เราก้ไม่ความจะเชื่อพี่กราฟมากสินะ

     

     

     

     

     

     

     

    ร่างสูงนั่งกุมมือร่างบางที่ยังคงนอนนิ่งๆอยู่บนเตียง 

    พักผ่อนให้พอนะ   พรุ่งนี้อย่าลืมตื่นมาคุยกับแก้วละ

     

    ตึง!!  เสียงประตูห้องถูกเปิดอย่างดัง

    ว่าไงแจม…”

    ร่างเล็กเดินเข้ามานั่งบนโซฟาอย่างหงุดหงิดและเหนื่อยใจ

    เฟย์เชื่อนายบ้านั้น    แจมจะทำไงดีๆๆๆๆ

     

    ร่างสูงถอนหายใจ และลุกมานั่งข้างๆร่างเล็ก

    มันก็แล้วแต่แจมแล้วแหละ   ว่าจะปล่อยให้เฟย์ไปหรือจะรั้งให้เฟย์กลับมา

     

    แจมก็รู้ไงแก้ว  แต่แจมจะทำยังไงต่อไปละเนี่ย...

     

    หมอบอกว่าพรุ่งนี้เฟย์ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนิ   เฝ้าไว้ละกันอย่าให้นายนั้นพาเฟย์ไปซะก่อนไม่งั้นยุ่งแน่ 

     

     

     

     

    ร่างเล็กนั่งมองร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงก่อนจะยิ้มออก

    แจมรู้แล้ว!!!”

     

    ร่างเล็กรีบวิ่งไปที่ห้องร่างโปร่งอย่างรวดเร็วและเปิดประตูเข้าไป  

    มีอะไรหรอแจม…” ร่างโปร่งถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย

     

    เฟย์เดินไหวไหม   แจมมีอะไรจะให้เฟย์ดูร่างเล็กเดินเข้าไปจับแขนร่างโปร่งไว้ด้วยสีหน้ามีความหวัง

     

    อะไรของคุณอีกละทีนี้   เฟย์อย่าไปยุ่งกับเค้าเลยท่าจะบ้าร่างใหญ่รีบพูดขัดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

     

    ร่างโปร่งหันไปมองร่างใหญ่ด้วยความลังเล

    ใครกันแน่ที่เชื่อได้   ลองดูหน่อยละกันว่าแจมจะให้ดูอะไร  เผื่อเราจะนึกอะไรออก

     

    ไปสิแจม   มีอะไรให้เฟย์ดูงั้นหรอร่างโปร่งตัดสินใจตอบออกไป ทำให้ร่างเล็กยิ้มออกและจูงร่างโปร่งให้เดินออกมา

     

     

    พาไปยังห้องผู้ป่วยห้องข้างๆ

     

     

    เฟย์   พอนึกอะไรออกบ้างไหมร่างเล็กพาร่างโปร่งมายืนข้างๆเตียงร่างบางและพูดเบาๆ

     

     

    เพียงแค่เห็น  น้ำตาของร่างโปร่งก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้   ความทรงจำเกี่ยวกับร่างบางไหลเข้ามาในหัวมากมาย

    พี่ฟาง   พี่ฟางเป็นอะไรร่างโปร่งจับมือร่างบางไว้

     

    ภาพเหตุการณ์วันเกิดอุบัติเหตุเข้ามาในหัว  ความทรงจำวันนั้น

     

    พี่ฟางช่วยเฟย์ไว้  เลยเป็นแบบนี้สินะ    พี่ฟางจะตื่นไหมร่างโปร่งหันไปถามร่างเล็กทั้งน้ำตา

     

    มีเวลา5วัน  ถ้าฟื้นก็จะปลอดภัย   แต่ถ้าไม่…”

     

    ร่างโปร่งนั่งลงข้างเตียงและฟุบลงร้องไห้

    ความทรงจำอื่นๆเริ่มทยอยกลับเข้ามาเรื่อยๆ   รวมถึงเรื่องของร่างสูง

    ร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นมามองหน้าร่างสูงที่เดินมายืนข้างๆ

    แก้ว    เฟย์จำแก้วได้แล้ว   เฟย์จำทุกอย่างได้หมดแล้ว…”

     

    ค่อยยังชั่ว   ที่นี้ก็ไล่นายนั้นออกไปจากห้องได้ซะทีร่างเล็กเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี

     

    แต่   แจมเป็นใครหรอร่างโปร่งหันไปหาร่างเล็กและถามขึ้น ทำให้ร่างเล็กหุบยิ้มลงทันที

     

     

     

    เฟย์นึกไม่เห็นออกเลย    เราเคยเจอกันด้วยหรอ…”




    ==================================================


    งานเข้าแจม....

    เฟย์จำแจมไม่ได้แค่คนเดียวละทีนี้...



    ติดตามๆๆ

    เม้นด้วยน้าา
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×