คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : (12) คนใหม่
“แจมไปดูเฟย์เถอะ เด๋วแก้วดูแลฟางเอง” ร่างเล็กพยักหน้ารับตามที่ร่างสูงบอกและแยกกันเข้าห้องพักผู้ป่วยที่อยู่ติดกัน
ร่างเล็กเข้ามาในห้องเงียบๆ พลางมองไปยังเตียงผู้ป่วยที่ร่างโปร่งยังคงนอนหมดสติอยู่บนเตียง ศีรษะถูกพันด้วยผ้าพันแผล ข้อมือข้างขวาใส่เฝือกไว้เนื่องจากกระดูกหัก เช่นเดียวกับแขนข้างซ้ายที่ถูกใส่เฝือกไว้เช่นกันเพราะแรงกระแทก
ร่างเล็กเอื้อมมือไปลูบใบหน้าที่ไม่ได้สัมผัสมานาน…
“แจมจะดูแลเฟย์เอง… ” เสียงเบาๆกระซิบที่ข้างหูร่างโปร่ง และกุมมือไว้
ในห้องข้างๆ
ร่างสูงเดินเข้าไปหยุดยืนที่ข้างๆเตียงและมองไปยังร่างที่มีแต่รอยแผลฟกช้ำ เสียงหายใจของร่างบางผ่านเครื่องช่วยหายใจดังเป็นจังหวะแข่งกับเสียงเครื่องวัดชีพจร
“ฟางจะไม่ทิ้งแก้วไปใช่ไหม… ฟางต้องตื่นมาคุยกับแก้วนะ แก้วจะรอ…” น้ำใสๆหยดลงบนหลังมือของร่างบาง ทุกครั้งที่ร่างสูงหลับตาลง
ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมร่างเล็กที่เดินเข้ามาเงียบๆ และจับไหล่ร่างสูงไว้…
“ลงไปหาอะไรกินหน่อยไหม… รีบไปรีบมากันเถอะ ”
ร่างสูงปาดน้ำตาออกและพยักหน้า ก่อนจะเดินออกไปพร้อมร่างเล็ก
ระหว่างทานข้าว…ไม่มีบทสนทนาของทั้งสอง ต่างคนต่างก้มหน้ามองอาหารในจานตัวเอง และเขี่ยไปมา
…กินไม่ลง
“ไม่กินหน่อยหรอแจม…” ร่างสูงพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กเอาแต่คลุกข้าวไปมา
“ไม่หิวแล้ว… แก้วเองก็ยังไม่กินนิ”
“อืม กินกันเถอะ ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” ร่างสูงถอนหายใจ และ ตักข้าวเข้าปาก
ร่างเล็กมองข้าวในจานตัวเองก่อนจะตักเข้าปากเหมือนกัน …กินเพื่อให้รอดไปวันนึง …ไม่อร่อยเลย
หลังกินข้าวเสร็จ
“แก้วแวะไปดูเฟย์ด้วยหน่อยดีกว่า ยังไม่เจอเลย” ร่างสูงหันมาบอกร่างเล็กระหว่างขึ้นลิฟ
“อืม.. มาสิ ไม่รู้ป่านนี้จะฟื้นรึยัง”
ตึ๊ง.. ทั้งสองเดินออกจากลิฟทันทีที่ลิฟเปิดและมุ่งหน้าไปยังห้องของร่างโปร่ง
ร่างเล็กเปิดประตูออก แต่ก็ต้องแปลกใจกับชายไม่คุ้นหน้าที่นั่งอยู่ข้างตียง จึงหันไปมองร่างสูงที่ทำหน้างงไม่แพ้กัน
“พี่กราฟ สองคนนั้นใครอะ” ร่างโปร่งหันไปถามร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่รู้สิ… ” ร่างใหญ่เอ่ยขึ้นและหันมามองหน้าทั้งสอง
ร่างเล็กเดินเข้าไปหาร่างโปร่งก่อนจะพูดขึ้น
“เฟย์… นี่แจมเอง และนั้นแก้วไง …คนนั้นต่างหากเป็นใคร” ร่างเล็กหันไปมองร่างใหญ่
ร่างโปร่งมองหน้าทั้งสองสลับกันไปมาและทำหน้าสงสัย ก่อนจะหันไปหาร่างใหญ่ที่นั่งข้างๆ และหันมาบอกร่างเล็ก
“คุณสองคนนั้นแหละเป็นใคร …นี่พี่กราฟ แฟนของเฟย์”
คำพูดที่ออกมาจากปากร่างโปร่งทำให้ร่างเล็กยืนนิ่งไป จนร่างสูงต้องสะกิด
“แก้วว่า… เฟย์จำอะไรไม่ได้เพราะอุบัติเหตุเมื่อวาน ส่วนคุณ…กราฟ ขอคุยด้วยหน่อย” ร่างสูงหันไปมองร่างใหญ่ที่กุมมือร่างโปร่งอยู่และส่งสัญญาณให้ลุกขึ้น ก่อนจะดึงร่างเล็กให้เดินตามมา
“คุณเป็นใคร…” ร่างสูงเปิดประเด็นทันทีที่ปิดประตูห้อง
“ก็ กราฟไง เป็นแฟนของเฟย์ …คุณทั้งสองมีปัญหาอะไรรึเปล่า” ร่างใหญ่ถามและยิ้มอย่างกวนประสาทให้
พลัก!!
ร่างเล็กต่อยร่างใหญ่อย่างแรง และจะตามไปซ้ำแต่โดนร่างสูงดึงไว้ก่อน
“ปล่อยน่าแก้ว หมอนี่หลอกเฟย์!!!”
“ใจเย็นๆน่า ในเมื่อเฟย์จำอะไรไม่ได้ แสดงว่า ผมก็มีสิทธิ… ผมแอบชอบเฟย์มาตั้งนานแล้ว …รอวันนี้มานานแล้ว” ร่างใหญ่ยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปาก และยิ้มเหมือนเดิม
“ว่าแต่… คุณแจม เป็นอะไรกับเฟย์งั้นหรอ…”
คำถามที่ถูกถาม ทำให้ร่างเล็กรู้สึกจุกเหมือนโดนต่อยเข้าจังๆ
‘เราเลิกกันเถอะ…’
‘เฟย์จะย้ายไปอยู่คอนโด…’
‘มันเปลี่ยนไปแล้ว…’
‘เฟย์เกลียดแจม…’
ร่างเล็กได้แต่กำมือแน่น ไม่มีคำตอบใดๆออกมาจากปาก
“จะอะไรก็เถอะ ยังไงคุณก็ไม่สิทธิมาหลอกเฟย์แบบนี้ เราเป็นเพื่อนของเฟย์” ร่างสูงรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กเงียบไป
“แต่ตอนนี้เฟย์เชื่อผม… ถือซะว่าเฟย์จะเริ่มชีวิตใหม่ๆ ความทรงจำใหม่ๆ …กับผมละกัน” พูดจบร่างใหญ่ก็เดินกลับเข้าไปในห้องและปิดประตูลง
ร่างสูงหันมามองร่างเล็กที่เอาแต่ยืนนิ่งๆ และตัดสินใจพาเข้าไปในห้องของร่างบางก่อน
“แจม… ทำไมไม่ตอบไปละ จะปล่อยให้หมอนั่นหลอกเฟย์ต่อไปรึไง”
“เฟย์เค้า…เกลียดแจม ”
“บ้ารึไง… แล้วแจมจะทิ้งให้เฟย์อยู่กับนายนั้นอะนะ”
“จะให้แจมทำยังไง…”
ร่างสูงส่ายหน้าอย่างเนือยๆ และจับไหล่ร่างเล็กทั้งสองข้าง
“…ก็เอาความทรงจำของเฟย์กลับมาให้ได้สิ ความทรงจำว่าแจมคือตัวจริง ”
ร่างเล็กเงยหน้ามามองร่างสูงด้วยแววตาเศร้าและพูดเบาๆ
“แต่แจม… ไม่ใช่”
==============================================
เม้นด้วยจ้าาา
ความคิดเห็น