คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : +TRicK [6] +
{ก็เพราะฉันหลงทาง.. หลงอยู่กลางใจของเธอ}
“ฮัลโหล”
[แก้ว ลูกทำอะไรอยู่ ว่างคุยรึเปล่า] ร่างสูงลืมตาขึ้นมองคนในอ้อมกอดแล้วค่อยๆขยับตัวออกไปคุยด้านนอก
“ว่าไงพ่อ มีอะไรรึเปล่าถึงได้โทรมาซะดึกขนาดนี้ แก้วพึ่งนอนได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง”
[ ก็เพราะว่าเรื่องมันด่วนไงถึงได้โทรไป แก้วคงไม่รู้สินะว่าทุกการเคลื่อนไหวของเราเริ่มถูกจับได้แล้ว ..นั้นก็หมายความว่า ถ้าไม่รีบจัดการลูกสาวสุดที่รักของนายนั้น แก้วนั้นแหละอาจจะถูกจัดการ ซึ่งพ่อก็ไม่อยากให้มันเกิด และหวังว่ามันจะไม่เกิดด้วย]
“…” ใบหน้าคมหันมองกลับเข้าไปภายในห้องนอนที่ร่างบางยังคงหลับใหลด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
[แก้ว..ฟังพ่ออยู่รึเปล่า นี่มันสำคัญมากนะ อีกอย่างพ่อว่าเวลาก็ผ่านมานานพอสมควรแล้ว ลูกน่าจะจบงานนี้ซักที หรือว่า..ลูกมีปัญหาอะไรรึเปล่า ]
“เปล่าพ่อ ไม่มีปัญหา แน่นอน ” ..ไม่มี ปัญหาเลย จริงๆ
[งั้นก็ดีแล้ว หวังว่าทุกอย่างจะสำเร็จก่อนลูกกลับบ้านคืนพรุ่งนี้นะ เงิน20ล้านรออยู่ แค่นี้แหละ…]
“เดี๋ยวสิพ่อ! แก้ว.. โถ่เอ๊ยว่างไปแล้ว” ร่างสูงเลื่อนมือถือลงแล้วถอนหายใจ
ก่อนกลับบ้านคืนวันพรุ่งนี้ หมายถึง…ก่อนกลับกรุงเทพ หมายถึง…คืนนี้ พรุ่งนี้
แล้วถ้าแก้วไม่ทำ จะเกิดอะไรขึ้น
ขายาวก้าวกลับเข้าไปนั่งลงข้างๆฟาง มองดูใบหน้าหวานที่อยู่ในห้วงนิทรา เป็นอีกครั้งที่อยากจะหาคำตอบให้ตัวเอง…
ทำไม? ถึงได้กลัวว่าชีวิตจะเปลี่ยนไปหากตัดสินใจยิง … เหมือนที่ทำกับคนอื่นๆ
ทำไม? ถึงต้องมานั่งคิดหาคำตอบให้กับคำถามเดิมๆแบบนี้ ทั้งๆที่ปกติหากใช้เวลากับตัวเองซักพักก็สามารถตอบคำถามเรื่องอื่นที่ค้างคาได้อย่างเฉียบขาด
ทำไม? …ทำไมหาคำตอบไม่ได้ซักที
ร่างสูงแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มหนาแล้วดึงคนข้างๆเข้ามากอดเหมือนเดิม คำถามอีกอย่างผ่านเข้ามาให้ได้คิดก่อนจะหลับ…
เรา..เคยยอมเป็นตัวสำรองของใครแบบนี้ด้วยหรอ
---------------------
“ ฟาง ตื่นๆๆ” แก้วสะกิดแขนเบาๆ แล้วนั่งรอให้ฟางลืมตา
“หาววว ทำไมตื่นเร็วจังเลย รถออกตั้งบ่ายนะแก้ว อีกอย่างวันนี้ไม่ได้มีประชุมอะไรซะหน่อย ” เสียงหวานเอ่ยทั้งๆที่ยังหลับตา
“ออกไปเดินเล่นกันเถอะ แก้วอยากไปเดินเล่น..กับฟาง” ..ก่อนที่จะไม่ได้มีโอกาสอีก
“ขอนอนอีกแปบละกัน ฝันดีนะแก้ว” ฟางลืมตาขึ้นมาส่งยิ้มให้ก่อนจะนอนต่อ อย่างน้อยมันก็ทำให้อีกคนยิ้มตามได้แม้จะปลุกไม่สำเร็จ
“ฟาง ตื่นๆๆ แก้วอยากไปแล้วจริงๆนะ” เสียงทุ้มดังขึ้นปลุกอีกครั้ง หลังปล่อยให้นอนต่อไปเกือบชั่วโมง
“หาววว จะไปไหนอะแก้ว” ดวงตาหวานลืมขึ้นอีกรอบ
“ไปไหนก็ได้ แค่มีฟางไปด้วย”
“’งั้นมานอนด้วยกัน… ” มือเรียวดึงตัวแก้วลงมานอนข้างๆแล้วหลับตาทำท่าจะนอนต่อ จนอีกคนต้องรีบหาวิธีปลุกใหม่
“ชวนแก้วมานอนด้วยแบบนี้… พูดอะไรทางอ้อมรึเปล่า” เสียงเบากระซิบข้างๆหูร่างบาง พร้อมมือเย็นๆที่เลื่อนเข้าไปสัมผัสใต้เสื้อจนต้องสะดุ้ง
“แก้ว!!!!” ร่างบางผลักตัวร่างสูงออกจนตกเตียงแล้วปาหมอนใส่
“ฮ่าๆๆ ตื่นจนได้นะคุณขี้เซา หรือชอบให้ปลุกแบบนี้” แก้วอมยิ้มแล้วย้ายตัวกลับไปนั่งข้างๆใหม่ แต่ก็โดนผลักออกอีกรอบ
“ไม่ต้องเลย ฟางตื่นก็ได้” ร่างบางทำหน้างอเดินตรงไปห้องน้ำ
“เดี๋ยวสิ…” มือหนาเกี่ยวตัวร่างบางเข้ามาใกล้ๆแล้วประกบริมฝีปากเข้าเบาๆ ก่อนจะถอนออก
“..อรุณสวัสดิ์นะ” รอยยิ้มบางๆปรากฏบนใบหน้าทั้งสองคน พร้อมเลือดที่สูดฉีดให้ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีจนต้องแกล้งตีแก้วเบาๆแก้เขิน
“แก้วบ้า ฟางไปอาบน้ำแล้ว”
ร่างสูงนั่งมองฟางเดินเข้าห้องน้ำไปก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงด้วยรอยยิ้ม สัมผัสนุ่มๆยังคงติดอยู่ปลายริมฝีปากเหมือนหัวใจที่ยังคงเต้นแรง
อยากจะลืม ว่า อนาคตจะเป็นยังไง
----------------------------------------------------------------------
“ออกมาเดินเล่นทั้งทีทำไมทำหน้าแบบนั้นละ..” ฟางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อให้อีกคนยิ้ม
“มีเรื่องให้ต้องคิดนิดหน่อย แต่มาเดินเล่นกับฟางแล้วมีความสุขขึ้นเยอะเลย” มือหนาเลื่อนไปจับมือเรียวเอาไว้แล้วยิ้มให้
“อืมใช่ เมื่อคืนแก้วยังไม่ได้ตอบฟางเลย ”
“เรื่องอะไร?”
“แก้วรับได้หรอที่ฟางยังคบกับคนอื่นอยู่…” ฟางหันมาถาม คำถามที่แสดงให้เห็นถึงความแย่ของตัวเอง แต่..มันก็เกิดขึ้นแล้ว
“ฟังนะฟาง แก้วไม่สนหรอกว่าฟางคบใครอยู่ เพียงแค่แก้วได้เป็นส่วนหนึ่งในใจฟางก็พอแล้ว …ให้มันเป็นความลับของเราสองคน” แก้วหยุดเดินแล้วยกมือเรียวขึ้นมากุมไว้ มองเข้าไปในดวงตาหวานแสดงถึงความจริงใจในคำพูด
ใช่…ให้มันเป็นความลับที่ไม่มีใครรู้ ไม่ใช่ป๊อปหรอกนะที่แก้วห่วง แก้วห่วงว่าพ่อจะรู้มากกว่า
“ฟาง ขอโทษ ที่ทำให้แก้ว..”
“ แก้วบอกแล้วไม่ใช่หรอว่า เวลาอยู่กันสองคน อย่ากังวลอะไรเลย ทำใจให้สบายเถอะนะ …แล้วเดินไปด้วยกัน” พูดจบร่างสูงก็พาร่างบางเดินเล่นต่อไปเรื่อยๆ เพียงแค่ได้อยู่ข้างๆแบบนี้มันก็มากเกินพอ มืออุ่นๆจับไว้เหมือนช่วยทำให้มั่นใจ รอยยิ้มของคนข้างๆช่างทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ
ฟางคงกังวลว่าป๊อปจะรู้มากเลยสินะ
…แต่ฟางรู้รึเปล่าความกังวลที่ฟางแบกไว้คง ไม่ถึงเสี้ยวหนึ่งที่แก้วแบกเลยด้วยซ้ำ
ทุกอย่างมันคงถูกกำหนดไว้แล้ว… อะไรจะเกิดก็เกิดไปเถอะ แก้วขอรับมันไว้เอง
แค่ให้ได้มีฟางอยู่ข้างๆแบบนี้ …ไม่มีผลตอบแทนไหนมากเท่าได้อีกแล้ว
=============================================================
เรื่องจริงจากใจ: เรื่องนี้กะให้แก้วโหดกว่านี้ แต่โหดไม่ออก5555 กลายเป็นรักจนทำได้ทุกอย่างซะงั้น =="
สำหรับคนที่อยากเห็นแก้วเจ็บ ...อิอิ
หรืออยากให้ฟางเจ็บ ...
หรือป๊อปเจ็บ ( หลายคนอาจจะเอื่อมที่ชื่อนี้มาอีกแล้ว อาจจะอารมณ์แบบถ้าไม่มาในฟิคแก้วฟางจะหล่อมาก ..มาในฟิคก็หล่ออยู่ดี55)
อย่ายึดติดกับ ชื่อตัวละคร มากสิ >_< อย่าพึ่งอคติกับ ใครนะ ค่อยๆอ่านไปตาม บทของตัวละคร นะทุกคน
ขอบคุณที่ติดตามจ้า เม้นด้วยก็ดีนะ
ปล.ช่วงนี้อัพช้าหน่อยโทษที ,,,สั้นอีกต่างหาก ขอโทษอีกที..^^'
ความคิดเห็น