คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : (10) เกลียด...
“เฟย์ว่าทำแบบนี้มันจะดีหรอ…” ร่างสูงหันไปถามเพื่อนรักที่นั่งดื่มน้ำริมหาดส่วนตัวอย่างสบายอารมณ์
“ดีสิ..”
“แผนนี้ต้องการอะไร…??”
“ก็แค่… อยากช่วยคนสองคน และแก้แค้นคนบางคน …ในเวลาเดียวกัน”
ร่างสูงนั่งคิดซักพัก ก่อนจะลุกขึ้น…
“เฟย์ เรากลับกันเถอะ แก้วไม่รู้ป่านนี้ฟางจะเป็นยังไง”
“นี่… ขับรถมาเที่ยวทั้งที แค่น้ำแก้วนึงเฟย์ยังดื่มไม่หมดเลยนะ จะกลับแล้วหรอ …บอกแล้วว่าให้ถือว่ามาพักผ่อน” ร่างโปร่งพูดแล้วจิบน้ำในแก้วต่ออย่างไม่สนใจ
“แก้วเป็นห่วงฟาง…”
“เลิกกันแล้ว… ยังจะห่วงอยู่อีกหรอ เฟย์ว่าแก้วต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”
“อืม แก้วคงบ้าไปแล้วจริงๆ แก้วรู้แค่ว่า แก้วจะกลับบ้านตอนนี้!” พูดจบร่างสูงก็เดินกลับไปที่รถ
ร่างโปร่งมองหน้าร่างสูงแล้วแอบขำ
‘เป็นห่วงขนาดนั้นเลย… หวังว่าพี่ฟางจะรู้ใจตัวเองแล้วนะ’
แต่รอยยิ้มบนใบหน้าก็ต้องหายไปเมื่อนึกถึงเรื่องของตัวเอง … ร่างโปร่งมองไปยังท้องทะเลที่ไร้ปลายทางอย่างเหม่อลอย
“ถ้าคนที่แอบมาทุกคืนไม่ใช่พี่ฟาง… แสดงว่าเป็นแจมงั้นหรอ แล้วจะทำไปเพื่ออะไรกัน จะกลับมาทำให้หวั่นไหวอีกทำไม …จะทำร้ายกันไปถึงไหน”
“แก้วจะไปแล้วนะ!!! จะไปไหม นับ1ถึง10แก้วจะออกรถแล้ว 1… 2…” เสียงร่างสูงดังขึ้นขัดความคิดร่างโปร่ง
“อย่าพึ่งดิ๊ รอก่อนๆๆ ไปด้วย!!!” ร่างโปร่งรีบลุกขึ้นและวิ่งไปที่รถทันที
ด้านร่างเล็กที่พึ่งตื่นจากความอ่อนเพลีย เพราะไม่ได้นอนมาทั้งคืน มองไปรอบๆตัวก็พบ …ข้าวของภายในบ้านตอนนี้ถูกรื้อกระจายอยู่เต็มทางเดินไปหมด จนร่างเล็กต้องรีบวิ่งหาตัวคนทำอย่างรวดเร็ว
ร่างบางปัดของทุกอย่างลงมาที่พื้นอย่างไม่ใส่ใจและนั่งอยู่ท่ามกลางของต่างๆที่อยู่รอบตัว…
“พี่ฟางหยุดเถอะ… ทำไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก” ร่างเล็กนั่งลงกอดปลอบร่างบางที่เอาแต่ร้องไห้ไว้
“แก้วจะกลับมาใช่ไหม… แก้วไม่ได้หนีฟางไปใช่ไหม” ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยแววตาที่มีแต่น้ำหยดใสๆเอ่อล้น
“คนอย่างแก้ว.. ไม่ทิ้งพี่ฟางไปหรอก เชื่อแจมสิ เด๋วแก้วก็กลับมาแล้ว… ”
ร่างเล็กลุกขึ้นแล้วเก็บของที่หล่นลงมาเข้าที่เดิม และหันไปมองร่างบางที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่เป็นระยะ
‘แก้วคงพร้อมจะให้อภัยพี่ฟางเสมออยู่แล้ว… แต่เฟย์จะให้โอกาสแจมรึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้ามีโอกาสอีกสักครั้ง… แจมอยากจะบอกเฟย์ …ว่า แจมรักเฟย์’
แกร๊ก… เสียงประตูบ้านเปิดขึ้น ร่างสูงเดินเข้ามาช้าๆพร้อมร่างโปร่งด้วยสภาพที่เปียกจากสายฝนด้านนอก
ร่างบางเมื่อเห็นร่างสูงเดินเข้ามาก็รีบวิ่งเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง
“แก้วไปไหนมา ทำไมไม่บอกฟาง ทำไมไม่เขียนโน้ตแปะไว้… ”
ร่างเล็กโดนร่างโปร่งดึงตัวออกไปนอกห้อง …ในห้องจึงเหลือเพียงแค่2คน
“แก้วไม่อยากเป็นภาระให้ฟางแล้ว… ฟางคงอึดอัดสินะที่แก้วขอให้ฟางอยู่ด้วย ทั้งๆที่ฟางไม่ได้รัก….”
“ฟางขอโทษที่ไม่รู้ใจตัวเอง …ฟางรักแก้ว แก้วอย่าหนีฟางไปแบบนี้อีกนะ” ร่างบางเงยหน้ามามองร่างสูงด้วยแววตาที่อ้อนวอน
“แก้วให้อภัยฟางได้ไหม… ”
ร่างสูงยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่เปื้อนหน้าร่างบาง แล้วโน้มตัวลงไปจูบร่างบางแทนคำตอบ มือหยาบโอบรอบตัวร่างบางด้วยสัมผัสที่อบอุ่น… สัมผัสที่ห่างหายไปนาน
“แก้วรักฟางนะ”
ด้านร่างโปร่งเมื่อดึงร่างเล็กออกมาอยู่อีกห้องแล้วก็ทำท่าจะเดินออกไป แต่โดนรั้งไว้ก่อน
“เฟย์ไปไหนมา…” ร่างเล็กถามด้วยความเป็นห่วง
“ยุ่งไรด้วยละ… เฟย์จะไปไหนมันก็เรื่องของเฟย์” พูดจบร่างโปร่งก็พยายามสะบัดมือ แต่ต้านแรงไว้ไม่ไหว
“เรื่องของเฟย์… มันก็คือเรื่องของแจม …แจมขอโทษ ”
“ปล่อยเถอะแจม… มันเปลี่ยนไปแล้ว” ร่างโปร่งหันมามองหน้าร่างเล็กแล้วพูดอย่างเย็นชา
ร่างเล็กเมื่อได้ยินก็ยิ่งกำข้อมือร่างโปร่งไว้แน่นกว่าเดิม เหมือนกลัวคนตรงหน้าจะหายไป
“แจมรู้ว่าแจมผิด …ผิดมากด้วย แต่เฟย์จะไม่ให้โอกาสแจมเลยหรอ ”
“ให้แจมมาทำร้ายเฟย์อีกนะหรอ…” ร่างโปร่งสะบัดมือออกอย่างแรงจนหลุดและวิ่งออกมาจากบ้าน
“เฟย์!!” ร่างเล็กวิ่งตามร่างโปร่งออกไปท่ามกลางสายฝน
“เฟย์… จะไปไหน เด๋วไม่สบาย” ร่างเล็กวิ่งมาดึงแขนร่างโปร่งไว้ทันทีที่ตามทัน
“ปล่อยเฟย์นะ.. เฟย์ไม่อยากเจอแจมอีกแล้ว เฟย์เกลียดแจม!!!” ประโยคสุดท้ายทำให้เรี่ยวแรงทั้งหมดของร่างเล็กหมดลง
…มือที่จับแขนร่างโปร่งอยู่ ค่อยๆปล่อยออกช้าๆ ดวงตายังคงจ้องมองร่างโปร่งที่วิ่งออกไปท่ามกลางสายฝน
ปรี๊นๆๆ
เสียงแตรรถดังขึ้น ทำให้ร่างเล็กหันไปมอง รถคันใหญ่กำลังมุ่งหน้าไปยังทางที่ร่างโปร่งวิ่งไป
“เฟย์ ระวัง!!!”
ปรี๊นๆๆๆๆ
ร่างโปร่งหันไปเห็นแสงสว่างจากไฟหน้ารถที่วิ่งพุ่งมา แต่ขาไม่สามารถขยับไปไหนได้
กรี๊ดดดดดด
โครมมม
ร่างที่ถูกกระแทกกระเด็นลอยไปตามแรงของรถบรรทุกที่เบรกแตก
ไม่มีแม้แต่ความเจ็บปวด เสียงรอบตัวดูเงียบลงไป… ดวงตากลมจ้องมองไปยังคนที่วิ่งเข้ามาก่อนจะค่อยๆปิดลงช้าๆ…
.....
======================================
...
...
ขอบคุณทุกคอมเม้น...
ความคิดเห็น