คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 0: intro
“เอาไงดี เอาไงดี” ขายาวเดินไปมาอยู่ภายในห้องนอนด้วยสีหน้ากังวลกับบางอย่าง …บางอย่างที่จะเปลี่ยนทุกอย่าง
หลังจากเดินไปมาอยู่นานก็ทิ้งตัวลงบนที่นอน มือหนาเอื้อมไปหยิบรูปคู่กับแฟนสาวขึ้นมาดูแล้วใช้นิ้วโป้งลูบไปมา
รักไหม? …ก็ยังรัก แต่ทะเลาะกันบ่อยๆแบบนี้คงไม่ดี นี่มันเกือบอาทิตแล้วนะที่ไม่ได้คุยกัน ไม่ติดต่อ ไม่อะไรซักอย่าง จนชักจะจนไม่ไหมต้องส่งข้อความไปนัดกินข้าว…
ทำไมไม่ได้คุยกันงั้นหรอ ก็งอนไง งอน งอน งอน งอนที่แก้วไปส่งเพื่อนหญิงในคณะหลังเลิกงาน แค่นั้น!
อยากคุย… เปลี่ยนสถานะ
“เหลือแค่เพื่อนกันงั้นหรอ” จะดีกว่าจริงหรอ? คำๆเดียวเปลี่ยนทุกอย่าง แต่ที่แน่ๆใช้คำว่าแฟนต่อไปแบบนี้คงได้งอนบ้างทะเลาะบ้างทุกวัน ไม่ไหวนะ
ติดก็แค่ ยังรักอยู่ รักมากๆด้วย
เอาวะ!! เป็นไงเป็นกัน หวังว่าฟางคงจะไม่เกลียดจนไม่ยอมคุยกันเลยนะ
--------------------------------------------------------------------
ร่างสูงเดินเข้าไปในร้านอาหารหรูด้วยเสื้อเชิ้ตธรรมดา แต่กลับดูดีเข้ากับใบหน้าคม
“จองไว้รึเปล่าคะ” พนักงานสาวเดินเข้ามาถาม
“จองไว้สองที่ ชื่อแก้ว” ยิ้มหวานระหว่างพูดเล่นเอาพนักงานสาวต้องรีบหลบสายตาแล้วแอบเขิน
นี่ก็อีกเหตุผลแหละที่ทำให้ทะเลาะกันได้ทุกวันๆ แก้วละเบื่อจริงๆ แค่ยิ้มให้แค่เนี้ย! ฟางก็ชอบหาว่าเจ้าชู้ …เปล่าซะหน่อย แค่อัธยาศัยดีเท่านั้นเอง
“เชิญทางนี้เลยคะ” หญิงสาวเดินกลับมาใหม่แล้วผายมือออกให้เดินตามไปยังโต๊ะริมแม่น้ำ น่าแปลกใจที่ร่างบางนั่งอยู่ก่อนแล้ว จนต้องก้มมองนาฬิกาตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพมาดูเวลาเทียบ ให้ตายเหอะ…นาฬิกาช้าไปต้งยี่สิบนาทีเลยหรอเนี่ย
“สายอีกแล้ว…” เสียงเรียบๆหวานๆดังขึ้นทั้งๆที่สายตายังมองเมนูในมือ
“ขอโทษทีฟาง คือนาฬิกาคงใช้ถ่านหมด” ข้ออ้างที่เป็นจริงเกินกว่าจะเชื่อถูกเอ่ยออกไปพร้อมกับดวงตาคมที่นั่งมองใบหน้าหวานไม่ละสายตา
“เอาแต่มองแล้วจะได้สั่งหรอแก้ว… มองยังไงฟางคงไม่สวยเท่าน้องคนนั้นหรอกนะ”
“…” ไม่อยากจะเถียงอะไร มีสิ่งที่ต้องคิดมากกว่านั้น …สิ่งที่ตั้งใจจะมาทำในวันนี้
“สลัดทูน่าหนึ่งค่ะ…” เสียงหวานสั่งอาหารแล้วเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่ยังถือเมนูอยู่
“เอาสองเลยแล้วกัน แค่นั้นแหละ” แก้วสั่งบ้างแล้วคืนเมนู
บรรยากาศดีๆริมแม่น้ำมาพร้อมกับลมอ่อนๆพัดเข้ากระทบใบหน้าให้ยิ่งต้องคิดหนักเข้าไปใหญ่
“แก้วนัดฟางมามีอะไรหรอ?”
“เอ่อ… กินก่อนดีกว่ามั้ง ค่อยคุยดีกว่า” รอยยิ้มเจือนๆถูกส่งออกมาแล้วหลบสายตา
“อืม… ฟางก็มีอะไรจะพูดเหมือนกัน”
“ฟางพูดก่อนเลยดีกว่า” แก้วรีบเอ่ยปากออกมา อยากฟังสิ่งที่ออกจากปากคนที่ไม่ได้คุยกันมาหนึ่งอาทิตย์ก่อนจะตัดสินใจ
รอยยิ้มหวานๆปรากฏขึ้น พลางหยิบแก้วขึ้นมาจิบ
“แก้วเป็นคนนัดฟางมานะ แก้วก็ต้องพูดก่อนสิ ฟางว่าเรื่องที่ฟางจะพูดมันควรเป็นเรื่องสุดท้าย”
“เรื่องของแก้วก็สุดท้ายเหมือนกัน ฟางพูดเถอะถือว่าแก้วให้เกียรติฟางละกัน”
“อาหารมาเสริฟแล้วค่ะ” สลัดสองจานถูกวางลงตรงหน้าทั้งสองพร้อมอุปกรณ์ที่ใช้จัดการ
ร่างสูงหยิบมันขึ้นมาช้าๆหลังจากเห็นอีกคนเริ่มจะกินแล้ว …วันนี้เราตั้งใจจะบอกเลิกจริงๆหรอ ขาดเขาได้หรอ?
ส้อมเขี่ยผักไปมาแต่ไม่มีทีท่าจะหยิบเข้าปากซักที สายตาก็เอาแต่มองใบหน้าหวาน จนกระทั้งเหมือนคนถูกมองจะเริ่มรู้ตัวเงยหน้าขึ้นมาทำท่าจะพูดบางอย่าง
“พอดีแก้วไม่ค่อยหิว ฟางกินไปเถอะ” ชิงพูดก่อนที่เสียงหวานจะได้เปล่งออกมา แล้วยิ้มให้
“…ฟางอิ่มแล้ว” มือเรียวรวบช้อนส้อมเข้าด้วยกันทั้งๆที่ในจานยังเหลืออยู่เกือบครึ่ง แก้วน้ำถูกยกขึ้นมาดื่มตามด้วยผ้าเช็ดปาก เป็นอันเสร็จมื้อนี้ ….เสร็จมื้อนี้ หมายความว่า….!!
“สรุป…แก้วมีอะไร” เอาแล้วไง แก้วมองออกไปนอกระเบียงเหมือนอยากจะแกล้งทำเป็นลืม รอจนกว่าแฟนสาวจะเรียกอีกครั้งละกัน
“แก้ว… ไม่งั้นฟางพูดก่อนแล้วนะ”
“อืมเอาสิ” ใบหน้าคมรีบหันกลับมามีปฏิกิริยาที่รวดเร็วแล้วนั่งรอจะฟัง
“ไม่เอาอะ แก้วพูดมาเหอะ ฟางยังทำการบ้านไม่เสร็จเลยนะ” ฟางก้มลงมองนาฬิกาข้อมือแล้วเริ่มชักสีหน้าเบื่อหน่าย
“คือว่า…” มั่นใจแล้วหรอที่จะพูดไป หรือควรพูดแก้ตัวเรื่องวันนั้นเฉยๆดี แต่เดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีกไม่พรุ่งนี้ก็มะรืน ชัวร์
“งั้นพูดพร้อมกันเลยไหม…” หืม…? แก้วยังตัดสินใจไม่ได้เลยว่าควรจะพูดมันไปรึเปล่า แต่…
“ก็ได้ฟาง ตกลงตามนั้น” ร่างสูงยืดตัวนั่งตรงๆสูดหายใจเข้าลึกๆ
“เลิกกันเถอะ/เลิกกันเถอะ”
พูดจบก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ เช่นเดียวกับฟางที่ดูอึ้งไม่แพ้กันที่ได้ยินประโยคนี้จากอีกคน สายตาสบกันเหมือนอยากจะได้คำอธิบายจากประโยคซักครู่แต่ก็มีแต่ความเงียบ
“แก้วบอกเลิกฟางเพราะน้องคนนั้นสินะ” สุดท้ายคำพูดตัดพ้อของฟางก็เอ่ยขึ้น
“ไม่ใช่นะฟาง คนนั้นเป็นเพื่อนแก้วทำงานกลุ่มเดียวกันแล้ววันนั้น…”
“ไม่ต้องอธิบายหรอกแก้ว ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ฟางไม่จำเป็นต้องรู้” รอยยิ้มเจือนๆถูกส่งผ่านมา รอยยิ้มเศร้าๆที่คนเห็นกลับรู้สึกเศร้ายิ่งกว่า
บรรยากาศเงียบลงอีกครั้งหนึ่ง… เลิกกันแล้วจริงๆสินะ แต่เหตุผลของแก้วยังมีอยู่นะฟาง… เหตุผลที่แก้วพุดมันออกไป
“ฟาง… ที่ฟางบอกเลิกแก้ว เพราะอะไรหรอ”
ร่างบางขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะเงยขึ้นสบตากับแฟนเก่า
“คบกันไปแล้วทะเลาะกันทุกวันแบบนี้… ”
“เป็นเพื่อนกันอาจจะดีกว่าใช่ไหม” ร่างสูงพูดต่อประโยคให้แล้วยิ้มออกมา อย่างน้อยก็น่าดีใจที่คิดตรงกัน
“เอ่อ… ฟาง เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหม คือ…แก้ว ให้พูดตามตรงคือ… แก้วยังรู้สึกกับฟางเหมือนเดิมนะ แต่ที่เลิกกันก็เพราะอย่างนั้นแหละ ฟางคิดตรงกันใช่ไหม…?”
“อืม กลับไปเป็นเพื่อนกันนะ” นิ้วก้อยเล็กส่งยื่นออกมาให้เกี่ยวด้วยรอยยิ้มหวานๆที่เหมือนเดิม
โล่งอกไปที… ขอบคุณนะที่เข้าใจและคิดเหมือนกัน นิ้วก้อยยื่นไปเกี่ยวอย่างไม่ลังเล
“งั้นเรียกเก็บเงินกันเถอะเพื่อน ฟางต้องรีบไปทำการบ้าน”
“โอเคเลย …’เพื่อน’ ”
ถึงจะไม่ค่อยชินกับคำนี้ก็เถอะนะ …‘เพื่อน’
…ทุกอย่างพึ่งจะเริ่มต้นสินะ…
...The end of ' US ' is not the end of ' LOVE '...
#Back hand
มาแปะเรื่องใหม่เอาไว้^^
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจด้วยน้า.... นะนะนะ
ติดตามเนื้อหาตอนต่อไปกันด้วยละ
ขอบคุณทุกคน...++
ความคิดเห็น