คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : +TRicK [2] +
ปี๊นๆๆๆๆ
“เสร็จรึยังเนี่ยยย” ร่างสูงยืนพิงรถสปอร์ตคันงามแล้วถอดแว่นดำออก สีหน้าแสดงความเบื่อหน่าย ลูกเจ้าของกิจการยิ่งใหญ่ แถมยังเป็นมาเฟียร์ เคยรอใครแบบนี้ซะที่ไหน
“อะไรของนายเนี่ย! มาทำไมตั้งแต่หกโมงเช้า ฟางเรียนตั้ง8โมง ” ประตูบ้านเปิดออกพร้อมเสียงหวานที่ตะโกนออกมาวีนกับเสียงแตรรถที่ดังต่อเนื่อง
“ก็ใครละบอกให้มาเช้าๆเดี๋ยวเรียนไม่ทัน ” แก้วย้ายตัวมายืนกอดอกหน้าบ้าน
“ก็ไม่ได้หมายความว่าให้มาเช้ามืดแบบนี้ เข้ามานั่งรอในบ้านก่อน”
ประตูแง้มออกกว้างขึ้นให้ได้เห็นร่างบางที่ยังใส่ชุดนอนลายตุ๊กตาหมี แก้วหันไปมองตั้งแต่หัวจนถึงเท้าแล้วหลุดขำเบาๆ
“โตแล้ว ยังใส่แบบนี้นอนอีกหรอ”
“นี่นาย!! จะมายุ่งอะไรนักหนา ไปนั่งเดี๋ยวนี้เลยนะ” ฟางยืนเท้าเอวสั่ง ทำเป็นหงุดหงิดทั้งๆที่ในใจอายจะแย่ แต่ให้ทำไงละก็ชอบใส่แบบนี้นิ
“ฮ่าๆๆ แก้วไม่ได้ว่าไรเลย จะบอกว่าน่ารักดี”
คำพูดท้ายประโยคเล่นเอาคนฟังยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะเดินกระแทกเท้าเข้าห้องครัวไป
“อะ กินซะ มาเช้าแบบนี้ยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาแน่เลย” จานไข่ดาว ไส้กรอก ขนมปัง ยื่นมาตรงหน้าร่างสูง พร้อมับอีกจานวางลงที่นั่งตรงข้าม
“ไม่หิว..”
“ไม่ได้ อุตส่าทำ”
“ก็บอกว่าไม่หิวไงเล่า” สงครามบนโต๊ะอาหารเกิดขึ้นอีกครั้ง แก้วเอาแต่นั่งพิงพนักมองไปทางอื่นม่สนใจอาหารในจาน
“อ้าปากซะ เมื่อวานยังมาบังคับฟางเลย” เสียงโทนต่ำเชิงสั่งดังข้างๆตัวจนต้องสะดุ้งหันไปมอง ไส้กรอกบนส้อมที่ลอยขึ้นมาอยู่ตรงหน้า
“บอกว่าไม่เอาไงงง” มือหนาดันมือเรียวออก แต่ดูท่าทางจะยากมือนั้นยิ่งออกแรงให้ส้อมเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
อ่ำ…
“เย่ แก้วกินจนได้ สมน้ำหน้า ฮ่าๆๆ” ใบหน้าหวานยิ้มแบบสะใจที่บังคับให้ไส้กรอกเข้าไปอยู่ในปากนั้นจนได้
“อือออ” แก้วอมอาหารไว้ในปาก มือยังจับมือเล็กนั้นไว้อยู่ไม่ให้เลื่อนไปจิ้มชิ้นใหม่
แกร็ก…
“พี่ฟา…” เฟย์เบิกตากว้างกับภาพที่เห็น จะไม่ตกใจได้ไงละ… พี่ตัวเองดูเหมือนคร่อมตัวบอดี้การ์ดสุดหล่อไว้อยู่แถมมือก็โดนจับไว้แบบนั้น เอ่อ… มืออีกข้างจับเก้าอี้ของแก้วไว้แบบนั้น…
“เห้ย..” ฟางเมื่อรู้สึกตัวว่าตัวเองใกล้อีกคนแค่ไหนก็รีบเด้งตัวออกมาแต่มือยังคงถูกจับไว้เพราะอีกคนก็ยังอึ้งไม่แพ้กัน
“เอ่อ..คือเฟย์ไปส่งพ่อเรียบร้อยแล้วนะ ขอขึ้นไปข้างบนก่อน” ร่างโปร่งมองหน้าสองคนสลับกันแล้วยิ้ม
“ปล่อย…” มือหนารีบคลายออก ยกมือแบเหมือนยอมแพ้ ปล่อยให้ร่างบางเลิกมองมาจึงเอาลง
“เก็บจานให้ด้วย ไปเปลี่ยนชุดก่อน”
“ได้ไงอะ! เห้ย นี่แก้วไม่ใช่คนใช้นะ โถ่เอ๊ยยย” ใบหน้าคมส่ายไปมาเมื่อรู้ว่าพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อฟางวิ่งขึ้นไปบนห้องตัวเองซะแล้ว
เห็นแก่เงิน20ล้านนะไม่งั้นไม่ทำหรอกก อีกอย่างสงสารคนใกล้ตายแต่ไม่รู้ตัวด้วย หึ.. ใช้เข้าไปเถอะ เดี๋ยวแก้วจะเป็นคนยิงเอง
เอี๊ยดดด..
“โอ๊ยย นายขับให้มันช้ากว่านี้ไม่เป็นรึไง ” ร่างบางโวยออกมาทันทีที่รถเบรกจนหัวเกือบทิ่มหน้าตึกเรียน
“นี่แก้วขับช้าแล้วนะ ปกติเร็วกว่านี้อีก อยากลองไหมละ” ใบหน้ากวนประสาทส่งมาผ่านแว่นกันแดดอันใหญ่
“เชอะ! นี่นายจะมาเป็นบอดี้การ์ดหรือฆาตรกรกันแน่”
ปัง! ประตูรถกระแทกปิดอย่างแรงจนเจ้าของรถอ้าปากค้างน้ำตาจะไหล
“ยัยบ้าเอ๊ยย รถแพงๆทำซะหมด เดี๋ยวได้รู้กันแน่ว่าเป็นบอดี้การ์ดหรือฆาตรกร” มือหนากำแน่นบนพวงมาลัยมองร่างบางค่อยๆเดินหายไปกับหมู่คน
“แล้วเราจะรอไหนดีวะเนี่ยเลิกตั้งเที่ยง หรือค่อยมารับตอนเที่ยงๆเลยดี…” ดวงตามองตรงไปด้านหน้าเห็นสาวๆสวยๆเดินผ่านไปมามากมายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็เริ่มปรากฏ ความลังเลหายไป…
“แบบนี้ ต้องรอที่นี่แล้วละ”
อย่างที่เค้าว่ากันจริงๆ สาวบัญชี น่ารักทั้งนั้น รู้งี้แก้วมานั่งทุกวันเลยดีกว่า อาหารตาทั้งน้านนนน
รถหรูรีบจอดข้างๆแล้วลงมายืนพิงรถมองสาวสวยคนแล้วคนเล่าที่ผ่านไปมาผ่านแว่นดำ และแน่นอน ด้วยร่างที่สูงโปร่ง ผิวขาว และรอยยิ้มดึงดูด ใครกันละจะไม่สะดุดตา
“นี่… รู้จะว่าทำอะไร” ใบหน้าหวานโผล่มาบังสายตาที่กำลังเหม่อลอยจนสะดุ้งเบาๆ
“อ..อะไรเล่า ก็มายืนรอเนี่ย ฟางเรียนเสร็จแล้วรึไงนึ่พึ่งครึ่งชั่วโมงเอง” แก้วก้มลงมองนาฬิกา
“อาจารย์ไม่สบาย ไม่ต้องเรียนแล้ว มีการบ้านแทน เห้อ…” ร่างบางพูดจบก็เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถทันที
“โถ่เซงเลยยย ยังเลือกไม่ได้เลยเนี่ยว่าจะเอาคนไหนดี” ใบหน้าคมมองอย่างเสียดายแล้วค่อยๆเปิดประตูเข้ารถ
“คณะฟางเนี่ย คนสวยเยอะเนอะ” แก้วเปิดประเด็นขณะขับรถกลับบ้าน
“ช่วยเช็ดน้ำลายด้วย แหม ตอนมองเนี่ย…ช่วยเก็บอาการนิดนึงนะ” ฟางอมยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ
“เห้ย ไม่มีอะ น้ำลายอะไร ไม่เห็นมีเลย ” มือหนายกขึ้นมาเช็คมุมปากอย่างซื่อๆยิ่งทำให้คนข้างๆต้องหลุดขำออกมา
“นายจะบ้ารึไง ฟางแค่เปรียบเทียบ เห็นปกติกวนๆ เจ้าเล่ห์ ยังจะซื่ออีกด้วย นายมันมีทุกอย่างเลยจริงๆ”
คำพูดของร่างบางทำให้แก้วต้องกระตุกยิ้มออกมา …ทุกอย่างมันก็แค่ปิดบังความเป็นปีศาจของแก้ว เดี๋ยวฟางคงจะได้เห็นเอง
“เออ ถามหน่อยดิ แก้วอยากรู้ว่าใครสวยสุดในคณะ แบบ…เป็นดาวคณะไรงี้ ” ใบหน้าคมเปลี่ยนเรื่องให้กลับมาสู่เรื่องที่ตัวเองสนใจ
“จะจีบรึไง..”
“ก็น่าสน แค่เห็นคนที่เดินผ่านไปมาก็แทบอยากจะย้ายบ้านไปตรงนั้นแล้ว อยากเห็นดาวคณะจังว่าจะสวยลากแค่ไหน แก้วว่าคงต้องเหมือนนางฟ้า เห็นแล้วละลายแน่นอน ถ้าตรงสเป็คแก้วจะจีบแน่นอน! ถึงเค้าจะมีแฟนแล้วก็จะจีบ ”
“…” ฟางไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่อมยิ้มแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างจนอีกคนต้องขมวดคิ้ว
“นี่แก้วไม่ได้ล้อเล่นนะ บอกมาเร็วๆดิ ไม่งั้นพรุ่งนี้ชี้ให้ดูก็ได้ นะๆๆๆ”
“ไม่มีทาง แล้วแก้วไม่ต้องเรียนหนังสือรึไง มารับอาชีพบอดี้การ์ดแบบนี้ ได้ข่าวว่าอายุก็เท่ากันไม่ใช่หรอ?”ใบหน้าหวานหันไปถามด้วยความสงสัย
“พอดีว่าแก้วเรียนจบแล้ว”
“เรียนอะไร? แล้วจบได้ไง”
“วิศวะ ที่อังกิด พอดีว่าคนมันเก่งไงเลยเรียนจบเร็ว ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ สร้างความหมั่นไส้ให้กับอีกคน
“ดี… วันนี้ฟางมีการบ้านเลขเยอะมากกกกของทั้งอาทิตย์ ไหนๆก็เก่งดีนัก ช่วยฟางทำหน่อยนะ บอดี้การ์ดสุดหล่ออ” ฟางตีเสียงอ้อนแล้วโตเอกสารกองโตขึ้นมาให้ดู
“บอดี้การ์ดสุดหล่องั้นหรอ พูดดี แบบนี้ทำให้อยู่แล้ว” …แต่ระวังนะ การบ้านที่ทำไปฟางจะไม่มีชีวิตอยู่ยาวนานพอจะส่งมัน
“เสร็จซะที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! การบ้านเยอะขนาดนี้อาจารย์เค้าจะฆ่ากันเลยรึไงเนี่ย” แก้วรีบปล่อยปากกาลง บิดขี้เกียจไปมาหลังจากทำการบ้านทั้งหมดแทนฟาง
“โอโห นายทำเสร็จในวันเดียวจริงๆหรอเนี่ย ” ใบหน้าหวานมองอึ้งๆแล้วตบมือให้
“คนมันเก่งบอกแล้ว ฮ่าๆ หกโมงแล้วหรอเนี่ย แก้วกลับแล้วดีกว่า”
เหนื่อยชะมัด นี่สรุปเรามาเป็นบอดี้การ์ดหรือคนใช้กันแน่
“แก้ว เดี๋ยวค่อยกลับได้ไหม ฟางจะพาไปเลี้ยงข้าวขอบคุณ” มือเรียวรีบคว้าแขนแก้วไว้ไม่ให้เดินออก
“ก็ดี หิวอยู่พอดีเลย ”
รถสปอร์ตขับออกไปตามถนนมุ่งสู่ร้านอาหารหรู ร้านโปรดของร่างสูง
ร่างบางเดินลงจากรถแล้วมองไปรอบๆร้านอาหารกลางแจ้ง จัดตกแต่งเหมือนสวนขนาดเล็ก ประดับด้วยแสงไฟอ่อนๆ
“นี่ มันแพงมากรึเปล่า… ฟางไม่ได้เตรียมมาเยอะขนาดนั้นนะ”
“ไม่ต้องเลี้ยงหรอก เดี๋ยวจ่ายเองก็ได้” ร่างสูงพูดจบก็เดินนำเข้าไปนั่งที่โต๊ะ
“เอาสลัดทูน่า 1 ที น้ำองุ่น 1” / “เอาสลัดทูน่า 1 ที น้ำองุ่น 1” เสียงทั้งสองเอ่ยขึ้นมาพร้อมๆกัน จนต้องเงยจากเมนูมามองหน้ากัน
“โอเค เอาเป็นสองที่” ร่างสูงหันไปบอกพนักงานแล้วจึงหันกลับมา “ฟางจะสั่งตามแก้วทำไม”
“ใครกันแน่ที่ตาม ฟางคิดได้ตั้งแต่เปิดเมนูมาแล้วเถอะ”
“ขอโทษนะ พอดีแก้วคิดไว้ตั้งแต่ขับรถมา” แก้วเถียงกลับทันทีแล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจที่เห็นอีกคนนั่งกอดอกงอนเหมือนเด็ก
{ทำไมเธอเป็นคนแบบนี้ ทำไมเธอโลเลอย่างนี้ สิ่งที่ฉันให้เธอไปทุกอย่างเธอไม่เห็นค่ามันเลย}
“ฮัลโหล ”
[…]
“จริงสิ ฟางเกือบลืมไปเลย พรุ่งนี้แล้วหรอ! ”
[…]
“ขอบคุณนะที่โทรมาเตือน จ้าๆ พรุ่งนี้เจอกัน”
ร่างบางคุยจบก็วางสายลงแล้วจัดการอาหารในจานต่อ
“พรุ่งนี้ไปไหนหรอ?” เสียงทุ้มถามขึ้น พลางตักผักเข้าปาก
“หัวหินกับเพื่อนๆในคณะทั้งรุ่นเลย ”
“ไปด้วยๆๆๆๆ” เพียงแค่ได้ยินว่าเพื่อนในคณะ ใบหน้าคมก็เปลี่ยนเป็นยิ้มแฉ่ง
“นี่… นายจะไปทำไม ถ้าแค่เพื่อจะไปจีบสาวเนี่ย ก็เสียใจด้วยนะเพราะว่าเพื่อนๆส่วนใหญ่เค้าก็พาแฟนไปด้วยทั้งนั้นแหละ” ร่างบางตอบอย่างรุ้ทันความคิดของอีกคน
“ใครว่าแก้วจะไปจีบสาว ไม่มี๊ๆๆ อย่าลืมดิว่าแก้วเป็นบอดี้การ์ดของฟางนะ แก้วก็ต้องดูแลฟางจะปล่อยให้ไปเที่ยวคนเดียวได้ไง เดี๋ยวเป็นลม ตกบันได หัวทิ่มขึ้นมาใครรับผิดชอบ” แก้วหาเหตุผลมาเถียงกลับน้ำขุ่นๆ
“สรุปคือยังไงแก้วก็จะไป”
“แล้วแต่… เตรียมชุดใส่เข้างานราตรีด้วยละกัน”
งานราตรีด้วยหรอเนี่ย ว้าว งานนี้เข้าทางแก้วสุดๆ สาวๆผิวขาวๆในชุดราตรี เห้อ… แค่คิดก็อยากจะลอย
รอแก้วเลือกคนจีบได้ก่อนเถอะนะ แล้วค่อยจัดการฟาง ตอนนี้ขอใช้ฟางเป็นสะพานหาสาวสวยก่อนดีกว่า
“ดาวคณะไปรึเปล่า?”
“…ไป”
“จริงดิ” น้ำเสียงของแก้วยิ่งดูตื่นเต้นจนออกนอกหน้า ให้ฟางต้องเอามืกุมหัวกับการหน้าหม้อเก็บอาการไม่เป็น
นายมันไม่เห็นเหมือนกับบอดี้การ์ดของพ่อ หรือคนอื่นๆที่ฟางเคยพบเจอเลย
คนอื่นนะเขาออกจะเงียบๆ ทำตามคำสั่งเจ้านายทุกอย่าง
แต่ดูนายสิ... นายบ้าเอ๊ย นอกจากจะพวกประสาทแล้วยังจะหน้าหม้ออีก
===========================================================
อัพๆๆๆ ^^
เม้นด้วยน้าาา
ความคิดเห็น