คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : (7) แอบมีเขาอยู่ แต่ก็รักเธอ
แสงแดดยามเที่ยงส่องแสงเข้ามากระทบใบหน้า จนเจ้าของใบหน้าต้องลืมตาขึ้นมามองนาฬิกา
‘เที่ยงแล้วหรอ…’
คงเป็นอีกวันที่ยากลำบากสำหรับร่างโปร่ง จนกระทั้งตอนนี้ร่างโปร่งยังคงอยู่ในชุดนอนเดิมๆของเมื่อคืน อาหารก็ไม่ได้ตกถึงท้องเลยแม้แต่มื้อเดียว …มีเพียงใบหน้าเท่านั้นที่ดูโทรมขึ้นมาก
กริ๊งๆ
เสียงอ๊อดประตูดังขึ้น เรียกความสนใจจากร่างโปร่งให้ลุกขึ้นจากเตียง แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่ไม่มีทำให้ได้ล้มตัวกลับลงไปนอนที่เดิม
กริ๊งๆๆ
เสียงอ๊อดดังขึ้นอีกครั้ง… ร่างโปร่งหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ไม่มีเรี่ยวแรงจะเดินไปเปิดประตู
แกร็ก… เสียงประตูเปิดขึ้นพร้อมผู้มาเยือนที่เดินเข้ามาให้ห้องนอนของเธอ
“เฟย์… ทำไมเป็นแบบนี้” ผู้มาเยือนรีบวิ่งเข้าไปหาร่างโปร่งอย่างเป็นห่วง
ร่างโปร่งลืมตาขึ้นช้าๆ ก็พบ พี่สาวของเธอมองมาด้วยสายตาเป็นห่วงอย่างสุดๆ
“เฟย์เป็นแบบนี้เพราะพี่ใช่ไหม… พี่ขอโทษนะเฟย์ ขอโทษจริงๆ” ร่างบางดึงร่างโปร่งขึ้นมากอดด้วยความรัก
ร่างโปร่งกอดตอบเช่นกันก่อนจะพูดขึ้น
“เฟย์ไม่โกรธพี่ฟางหรอก… เฟย์จะโกรธแจมคนเดียว ยังไงพี่ฟางก็เป็นพี่สาวของเฟย์ เฟย์รักพี่ฟางเสมออยู่แล้ว”
“ขอบคุณนะเฟย์… แต่ว่าเฟย์ดูโทรมมากเลย ได้กินอะไรรึยังเนี่ย”
ร่างโปร่งได้แต่ส่ายหน้าช้าๆ ด้วยแววตาเศร้าหมอง
“เดี๋ยวพี่ไปทำข้าวต้มให้นะ นอนพักไปก่อน” ร่างบางพูดจบก็รีบเดินออกมาทำข้าวต้มให้ร่างโปร่ง
ซักพักร่างบางเดินเข้ามาพร้อมข้าวต้มถ้วยใหญ่
“เฟย์ทำข้าวต้มทิ้งไว้หรอเมื่อคืน…”
ร่างโปร่งเลิกคิ้วด้วยความสงสัยและส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะกินข้าวต้มที่ร่างบางป้อนให้
“เฟย์ก็คิดว่าพี่ฟางแอบมาตอนเฟย์หลับซะอีก เฟย์เห็นน้ำส้มในตู้เย็น แล้วก็ห้องก็ดูเรียบร้อย …พี่ฟางไม่ได้มาหรอ”
“พี่เปล่ามานะ …แล้วจะมีใครละ” ร่างบางถามแล้วป้อนข้าวต้มต่อ
ร่างโปร่งทำหน้านึกซักพักก่อนจะพูดขึ้น
“คนที่มีกุญแจห้องก็มีแค่ …เฟย์ พี่ฟาง แล้วก็…” ชื่อคนสุดท้ายไม่ถูกพูดขึ้น เพียงแค่นึกถึงชื่อนี้น้ำตาก็แทบจะไหลออกมา
“แสดงว่า…” ร่างบางพอเดาทุกอย่างได้ …ร่างเล็กก็คงเป็นเหมือนเธอ ที่ยังคงสับสน ไม่มั่นใจ …และยังคงผูกพันกับคนเก่า
“แต่ว่า…. ดูจากหน้าพี่ฟางแล้ว มีเรื่องอะไรไม่สบายใจแน่เลย…” ร่างโปร่งถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของร่างบาง …พี่สาวที่อยู่ด้วยกันมากว่า18ปี แค่เพียงมองเข้าไปในตาก็แทบจะอ่านความคิดได้…
“ไม่มีไรซะหน่อย..”ร่างบางฝืนยิ้มให้ร่างโปร่งปิดบังบางอย่าง แต่มันกลับทำให้ร่างโปร่งขำเบาๆ
“พี่ฟางเนี่ย ก็งี้ทุกที่เลย… ชอบทำเป็นฝืนยิ้ม เฟย์ดูออกนะ บอกมาเถอะ.. หรือจะให้เฟย์เดาค่ะ”
“แน่จริงก็ลองเดามาสิ พี่ว่าเฟย์เดาไม่ถูกหรอก” ร่างบางยักคิ้วให้อย่างท้าทาย
ร่างโปร่งนั่งนึกซักพักก่อนจะพูดขึ้นอย่างมั่นใจ
“เฟย์ว่านะ พี่ฟางต้องกำลังสับสนตัวเองอยู่… ว่าระหว่างแก้วกับแจม พี่ฟางรักใครกันแน่” พูดจบร่างโปร่งก็ยิ้มให้อย่างกวนๆ
ร่างบางได้แต่นั่งอ้าปากค้างที่ร่างโปร่งเดามันถูกต้อง
“ว่าไงค่ะคุณพี่สาว… เฟย์เดาถูกละสิ ก็พี่ฟางอะดูง่ายจะตายไป ทำไมเฟย์จะไม่รู้ ” ร่างโปร่งเอื้อมมือมาจับแขนร่างบางไว้
“เฟย์… พี่มันแย่มากเลยใช่ไหม พี่ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำอะไรแบบนี้ลงไปได้ไง พี่กำลังทำร้ายคนที่พี่รักอยู่ …โดยเฉพาะเฟย์ พี่ขอโทษเฟย์จริงๆนะ” ร่างบางเข้าไปกอดน้องสาวด้วยความเสียใจ
“ไม่เอาน่าพี่ฟาง ร้องไห้เป็นเด็กไปได้ เฟย์ไม่โกดพี่ฟางหรอก เฟย์แค่…อยากลืมแจมให้ได้เท่านั้นเอง ถือซะว่ายังไงแจมก็จะต้องไป เฟย์ก็ยินดีที่คนๆนั้นจะเป็นพี่ฟาง เฟย์ขอเวลาซักพักเถอะนะเดี๋ยวเฟย์จะกลับไปเป็นน้องสาวที่น่ารักคนเดิม …ว่าแต่พี่ฟางเถอะ เฟย์ว่าพี่ฟางต้องทำยังไงซักอย่างแล้วละ มันคงไม่ดีจริงๆนั่นแหละ ถ้าพี่ฟางจะทำอะไรแบบนี้… พี่ฟางคงต้องเลือก…ซักคน”
“พี่ว่าแจมเองก็ยัง…”
“เลิกพูดถึงเถอะพี่ฟาง…” ร่างโปร่งรีบพูดขัดเพราะไม่อยากได้ยิน ไม่อยากจะคาดหวังว่าคนที่คอยมาทุกคืนคือ… คนนั้นจริงๆ
ร่างบางถอนหายใจเบาๆแล้วเปิดวิทยุฟังเพลง…
อยากให้เธอนั้นดีอย่างเขา หรือเขามาก่อนเธอ
ก็แค่อยากมีเพียงหนึ่งคน
รู้ตัว ว่าคนที่ลังเลคือชั้น เพราะคิดอย่างนั้น(คิดอย่างนั้น) ทั้งเขาและเธอคงรับไม่ได้
รู้ชั้นรู้ต้องเจ็บเพราะเขา รู้ชั้นรู้ต้องเหงาเพราะเธอ
แอบมีเขาอยู่ แต่ก็รักเธอ
มันก็สมควรไม่มีใคร …
มันจะมีใครเข้าใจ
แต่ถ้าต้องเลือกคนหนึ่ง แต่กลับถูกทิ้งคนหนึ่ง
จะให้ทำอย่างนั้น ชั้นทำไม่ได้….
ร่างบางนั่งกอดร่างเล็กฟังเพลงไปเรื่อยๆ เนื้อหาในเพลงมันช่างตรงกับชีวิตจนแทบจะบ้า…
ร่างโปร่งสังเกตเห็นท่าทีของร่างบาง ก็กดปิดวิทยุไป…
“วิทยุคลื่นนี้ก็งี้แหละพี่ฟาง เมื่อวานก็เปิดแต่เพลงอกหักอยู่ได้ …แต่นี่มันตรงกับพี่ฟางจริงๆนะเนี่ย สนใจไปร้องเพลงเป็นเฟย์ฟางแทน พี่โฟ-มด ไหม ฮ่าๆ” ร่างโปร่งพูดไปพลางกอดร่างบางไว้
“มันไม่ได้น่าขำเลยนะเฟย์… เห้อ… เพลงมันโดน!!!!”
“เอาน่าพี่ฟาง… เฟย์แค่อยากจะบอกว่าคิดดีๆแล้วกัน ตอนนี้กลับบ้านเถอะเดี๋ยวมีคนเป็นห่วงนะ”
ร่างบางลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าร่างโปร่ง ก่อนจะถามอย่างจริงจัง
“เฟย์ไม่ได้โกรธพี่จริงๆหรอ… ยังไงพี่ก็อยากจะขอโทษเฟย์จริงๆ ”
ร่างโปร่งยิ้มให้อย่างอบอุ่นเหมือนเคยๆ
“พี่ฟางเองก็น่าจะดูเฟย์ออกเหมือนกันแหละน่า… ถ้าโกรธเฟย์ไม่เก็บไว้หรอก”
“…แล้วพี่ฟางก็อย่าทำตัวเป็นแบบเพลง เจ็บเพราะเขา เหงาเพราะเธอ นานนักละ… ก็มีอะไรก็มาปรึกษาเฟย์ได้นะ”
“ขอบคุณเฟย์มากนะ… เฟย์เองก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยละกัน ไว้พี่จะแวะมาหาบ่อยๆ พี่เป็นห่วง.. ”
“จ้า พี่สาว กลับบ้านดีๆนะ” ร่างโปร่งโบกมือลาแล้วมองพี่สาวเดินออกจากห้องไป…
‘เฟย์ว่าแล้ว… สงสัยต้องเจอแผนของเฟย์ซะหน่อยแล้วละ จะได้รู้ใจตัวเองซักที… ’ ร่างโปร่งคิดพลางกดโทรศัพไปหาใครบางคนเพื่อดำเนินตามแผนที่วางไว้
“ฮัลโหล… นี่เฟย์นะ…*&!?%%&%$^*##!*%@”
==================================================================
ตอนที่แล้วดราม่ามาก555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะ^^
ติดตามๆๆ
ความคิดเห็น