คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : (3) รู้ความจริง
หลังจากนั้น
ทุกอย่างก็คงเหมือนจะปกติในสายตาคนอื่น มีเพียงเสาร์-อาทิตย์ เท่านั้นที่ทั้งสองจะให้เวลาทั้งหมดอยู่ด้วยกันให้คุ้มกับที่รอคอย
แต่… เหมือนความรู้สึกเริ่มเก็บไว้ไม่อยู่
ทั้งสองเริ่มนัดพบกันตอนกลางคืนหลังจากที่ ร่างสูงและร่างโปร่งหลับแล้ว…
โดยรู้เลยว่าร่างโปร่งเริ่มสังเกตมันได้…
จนกระทั้งเสาร์วันหนึ่ง…
ร่างโปร่งนั่งดื่มกาแฟอยู่ในร้าน เพื่อรอคอยใครบางคน
ประตูร้านถูกเปิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ยังคงไม่มีท่าทีของคนที่นัดพบ…
ร่างโปร่งมองนาฬิกาอย่างหัวเสีย ก่อนจะเงยหน้าไปเห็นใบหน้าคมเดินเข้าร้านมาอย่างเร่งรีบ
“มาซะทีนะแก้ว…” ร่างโปร่งเอ่ยขึ้น
“ก็ไปส่งฟางมาไง… ” ร่างสูงนั่งลงก่อนจะหยิบเมนูมาอ่าน
“เห้อ… พี่ฟางนะพี่ฟาง…” ร่างโปร่งพูดออกมาลอยๆ
“มีอะไรหรอเฟย์…” ร่างสูงละสายตาจากเมนูมามองหน้าร่างโปร่งอย่างสงสัย
“นี่แก้วไม่สังเกตอะไรบ้างเลยรึไง… ”
คำพูดของร่างโปร่งยิ่งทำให้ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ร่างโปร่งมองหน้าเพื่อนรักก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
“วันนี้เราจะไปพัทยากัน… แล้วแก้วจะหายสงสัยทุกอย่าง” ร่างโปร่งพูดขึ้น
“พัทยา??? ไปทำไม… ก็ที่ๆฟางกับแจมไปอัดรายการนิ” ร่างสูงเกาหัวอย่างงงๆ
“ไปเถอะน่า… เร็วๆเด๋วไม่ทันนะ” ร่างโปร่งพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่รถร่างสูง
ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะเดินตามออกไป
เมื่อถึงพัทยา
“เราจะไปที่ไหนกันละเฟย์” ร่างสูงถามขึ้นเพราะไม่รู้ที่หมาย
“ไปที่ริมทะเลแหละ ถ้าเห็นรถทีมงานก็จอดแถวๆนั้น… แต่อย่าให้ใครเห็นนะ”
“อืมๆ ตามนั้น”
///FAYE///
เฟย์ว่าแก้วต้องโง่ซ้ำซ้อนแน่ๆ
ยังจะไม่รู้อีกว่าโดนนอกใจ ให้มาเห็นกับตาแบบนี้ถึงจะตาสว่างสินะ
…ถ้า คนๆนั้นไม่ใช่พี่ฟาง คงจะโวยไปแล้ว แต่เห็นเป็นพี่ฟางนะเนี่ย ขอยอมละกัน
เฟย์ไม่โทดพี่ฟางหรอกนะ เฟย์จะโทดแจมคนเดียว
///end FAYE///
///KAEW///
ยัยเฟย์บ้าเอ๊ยย จะให้ขับรถมาพัทยาเพื่ออ…
ไม่ได้อยากมาเลยจริงๆๆ
แต่คงขัดไม่ได้สินะ เพื่อนตัวแสบ…
แก้วว่าเฟย์ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
…ที่อยากเห็นภาพบาดตา
…คิดว่าแก้วจะไม่รู้รึไง ก็แค่ไม่อยากจะรับรู้เท่านั้นเอง
///end KAEW///
ร่างสูงขับรถริมหาดไปเรื่อยๆจนพบรถทีมงานจอดอยู่ไกลๆ
“นั่นไงๆ จะให้แก้วจอดไหน” ร่างสูงหันมาถามร่างโปร่ง
“จอดแถวๆนี้ละกัน อีกไม่นานเด๋วคงจะถ่ายเสร็จแล้วมั้ง” ร่างโปร่งพูดพลางมองนาฬิกา
ทั้งสองนั่งรอในรถซักพักก็เหนทีมงานเริ่มแยกย้ายกันไป
“เลิกแล้วมั้ง…” ร่างโปร่งพูดเบาๆ พร้อมสอดส่องหา พี่สาวและ…แฟน
“แก้วๆๆ …แก้ว!!!” ร่างโปร่งตะโกนเรียกร่างสูงที่นั่งหลับไปแล้วให้ตื่นขึ้นมาดู
“จะตะโกนทำไมเล่า คนจะนอน…” ร่างสูงพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
“แก้วจะนอนอีกนานไหมเนี่ย… เราต้องตามพี่ฟางกับแจมไปนะ”
ร่างสูงยิ่งได้ยินก็ยิ่งไม่อยากจะลืมตา… ไม่อยากจะเห็น.. ไม่อยากจะรับรู้..
“นั่นไง พี่ฟางกับแจมเดินไปทางนั้นแล้ว… ไปแก้วลงมาได้แล้ว” ร่างโปร่งพูดจบก็เดินลงจากรถอย่างรวดเร็ว
ส่วนร่างสูงค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วถอนหายใจ ก่อนจะเดินลงจากรถตามไป
ด้านสองสาวพิธีกร…
“ไปกินร้านนั้นกันเถอะพี่ฟาง น่าจะอร่อย… ”
“ได้สิ แล้วแต่แจมเลย” ร่างบางยิ้มให้ร่างเล็กก่อนจะเดินเข้าร้านอาหารไปด้วยกัน
…โดยไม่รู้ว่ามีคนเดินตามมาคอยดูอยู่ห่างๆ
หลังทานเสร็จ
“ไปเดินเล่นที่หาดกัน” ร่างเล็กเอ่ยชวนพร้อมจับมือร่างบางไว้แน่นเหมือนเคย
“อยากเดินย่อยละสิ…” ร่างบางแซวร่างเล็กอย่างรู้ทัน
“ใครว่าละ… แจมอยากเดินเล่นกับพี่ฟางต่างหาก” ร่างเล็กพูดขึ้นพร้อมทั้งจับมือร่างบางให้แน่นมากขึ้น
“ตลอดอะแจม… ” ร่างบางมองมือที่ถูกจับไว้แล้วยิ้ม
“พี่ฟางว่า… เราสองคนจะต้องคบกันหลบๆซ่อนๆแบบนี้ไปอีกนานไหม” ร่างเล็กหยุดเดินแล้วหันมาถาม
“ไม่รู้สิ..” ร่างบางมองหน้าร่างเล็กแล้วตอบสั้นๆ
‘มันก็จริง… ที่อยู่กับแจมแล้วมีความสุข แต่มันก็ไม่ได้เหมือนกับที่อยู่กับแก้ว… ผิดมากสินะ ที่เลือกไม่ได้จริงๆ..’
ร่างบางเงยหน้ามองท้องฟ้าพลางคิด
“พรุ่งนี้ เปนวันงานเลี้ยงรุ่นประจำปี พวกเราคงต้องขึ้นไปรับรางวัลอีกครั้ง… ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างไป แจมไม่ได้รักเฟย์แล้ว… เป็นคนข้างๆแจมตอนนี้ต่างหากที่แจมให้หมดหัวใจ”
พูดจบร่างเล็กก็โน้มตัวลงมาจูบร่างบาง แต่กลับถูกร่างบางผลักออกเบาๆ
“แจม… พี่ยังไม่มั่นใจ ว่า…”
“ช่างมันเถอะพี่ฟาง …แจมจะรอ …ซักวัน” ร่างเล็กพูดขัดขึ้นมา แล้วดึงร่างบางเข้ามากอดไว้
อีกด้าน…
ร่างสูงกับร่างโปร่งยืนมองทั้งสองคนเดินเล่นด้วยกันอยู่จากบนระเบียงร้านอาหาร ถึงท้องฟ้าจะมืดแล้ว แต่ภาพที่เห็นข้างหน้าก็ยังดูชัดเจน
“แก้วไปรอที่รถนะ… ถ้าดูจนพอใจแล้วก็ตามมาแล้วกัน” ร่างสูงหันหลังเดินกลับไปที่รถ ทิ้งให้ร่างโปร่งยืนดูอยู่คนเดียว
“จะหลอกตัวเองว่านี่เป็นแค่ฝันร้ายรึไงละ แก้ว” ร่างโปร่งหันไปถามอย่างไม่เข้าใจ
“ถ้ามันเป็นแค่ฝันร้าย… ก็ดีสิ แก้วแค่ไม่อยากจะเห็นเท่านั้นเอง …ไปก่อนนะ” ร่างสูงพูดจบก็เดินจากไป
ร่างโปร่งยังคงยืนดูต่อไป จนเห็นฉากที่ทำให้น้ำตากลั้นไว้ไม่ไหวอีกต่อไป…
…ร่างบางยืนจูบกับร่างเล็ก
คนที่เคยไว้ใจทั้งสองคน… กำลังหักหลังตัวเองอยู่ข้างหน้า
ร่างโปร่งไม่ทนดูอะไรอีกต่อไปแล้ว จึงรีบวิ่งกลับไปที่รถอย่างรวดเร็ว
ร่างสูงเมื่อเห็นร่างโปร่งวิ่งร้องไห้กลับมา ก็เดาทุกอย่างได้…
“ ก็งี้แหละน้า… จะดูไปช้ำทำไม”
“ฮือๆๆ เฟย์ไม่ทนแล้วแก้ว… พรุ่งนี้… ฮึก ที่งานรุ่น เฟย์จะเลิกกับแจม ฮือๆๆ”
ร่างสูงนึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้มีงานประจำของรุ่น… งานที่เธอก็คงต้องขึ้นไปรับรางวัล
‘แก้วขอหลอกตัวเองต่อไปละกันนะฟาง… พรุ่งนี้หวังว่าฟางก็คงแสดงละครว่ารักแก้วได้เหมือนทุกๆวัน’
“กลับกันเถอะเฟย์… เลิกร้องได้แล้ว เด๋วพรุ่งนี้เป็นหมีแพนด้าขึ้นไปรับรางวัลนะ” ร่างสูงหันไปยิ้มให้ร่างโปร่งที่เอาแต่ร้องไห้
“แก้วรู้แบบนี้ยังจะอยากได้อีกหรอ… รางวัลพวกนั้นน่ะ …มันยังมีความหมายอยู่อีกหรอ สำหรับเฟย์…เฟย์ไม่เอาอีกแล้ว ฮืออออ” พูดจบร่างโปร่งก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นไปอีก
“มีสิ…” ร่างสูงหันมาตอบสั้นๆก่อนจะหันกลับไปมองทางต่อ
‘แค่มีฟางอยู่ข้างๆ… ก็มีความหมายแล้ว ช่วยหลอกกันต่อไปเถอะนะ…. อย่าจากไปเลย’ ร่างสูงคิดระหว่างที่ขับรถกลับกรุงเทพไป
================================================
ลงให้อีกตอนน....
เม้นกันเยอะๆน้า^^
จาอัพบ่อยๆๆ
ความคิดเห็น