คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2: same
{ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดที่คนที่รักเธอเขารักเธอก่อนน้า…}
เสียงโทรศัพดังเรียกให้ดวงตาหวานลืมตาขึ้นแล้วคว้ามือถือมาดูคนโทรเข้า แต่ไม่อยากจะกดรับ ก็พวกตื้อครองโลก ตายยากยิ่งกว่าแมลงสาบ กดสายทิ้งไปก็โทรมาอีกอยู่ดี น่าเบื่อ…
มือเรียวกดเสียงเงียบแล้ว ทิ้งมือถือไว้ข้างๆตัว แต่ก็ต้องเด้งตัวขึ้นมาดูรอบๆ …นี่มันในห้องนอนนิ แต่ก่อนหลับไปเราอยู่บนโซฟาไม่ใช่หรอ
“ตื่นแล้วหรอ สิบนาทีของฟางนี่นานดีจัง…” แก้วเดินเข้ามาในห้องพร้อมน้ำส้มกล่องหนึ่งยื่นมาให้
“กี่โมงแล้วเนี่ยแก้ว” ฟางเจาะกล่องน้ำส้มดื่มแล้วเอนตัวไปนั่งพิงไหล่แก้ว ทำท่าจะหลับต่อ
“4โมงเย็นแล้ว นอนไปสองชั่วโมงกว่า …ยังไม่พออีกหรอ”
“อยากนอนต่อ”
“พอแล้วไปกินข้าวกันเถอะ”
“กินข้าววว” ฟางเด้งตัวขึ้นมานั่งทันทีที่ได้ยินและรีบวิ่งไปเปลี่ยนชุด ไม่นานสาวหวานก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดกระโปรงที่เสริมความหวานเข้าไปอีก
แก้วยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้แล้วเดินออกไปขึ้นรถ มุ่งตรงสู่ห้างใกล้ๆบ้านเพื่อหาอะไรตกเข้าท้อง
เดินไปเดินมาเลือกร้านอยู่นานสุดท้ายก็มาหยุดอยู่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังที่คนตัวเล็กเมื่อเห็นเมนูก็ลากเข้าไปทันที
“เอา ชุดซูชิชุดใหญ่1ชุด ราเมน1ชาม ปลาซาบะด้วยค่ะ ชาเขียวสองแก้ว” ฟางสั่งเสร็จโดยที่แก้วยังไม่ทันได้เปิดเมนูก็ต้องคืนให้พนักงาน
“แก้วยังไม่ได้เลือกเลย ฟางสั่งก่อนทุกที ใจร้ายจัง”
“ก็แก้วชอบลังเลไปมา สุดท้ายก็สั่งแบบที่ฟางพูดอยู่ดี หรือไม่จริง” ใบหน้าหวานฉีกยิ้มให้
มันก็จริง… จริงที่สุด
กี่ปีแล้วละที่อยู่ด้วยกันมา …ตั้งแต่ลืมตาเลยก็ว่าได้ พ่อแม่สนิทกันตั้งแต่เด็ก อยู่ด้วยกันมาตลอด จากเพื่อน… เพื่อนสนิท จนคบกันเป็นแฟน แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นแค่เพื่อนกัน
ไม่ใช่ทุกคู่หรอกนะที่รักกันแล้วจะคบกันเป็นแฟนได้ยาวนาน สำหรับบางคน พอใช้คำว่าแฟน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ความรู้สึกดีๆกลับแทนที่มาด้วยความระแวง ระแวงกับการที่อีกคนแค่ไปคุยกับคนอื่น
เพียงแค่ถอยออกมาคนละก้าว… กลับสู่ความรู้สึกดีๆ มองในมุมบวก แล้วคุณก็จะรู้ว่าจริงๆแล้วเขาก็อยู่ข้างๆคุณเสมอนั้นแหละ …แค่เชื่อใจ
“แก้ว มัวแต่เหม่ออยู่นั้นแหละ กินได้แล้ว” ฟางเรียกแล้วคีบข้าวปั้นคำใหญ่ยื่นมาป้อน
“อืมมมมมม อร่อยย ”
“กินเองได้แล้ว ไม่งั้นไม่ทันฟางนะ” พูดจบตะเกียบคู่นั้นก็เริ่มจัดการอาหารบนโต๊ะเข้าปากตัวเอง
อาหารมากมายค่อยๆหมดลงพร้อมกับเสียงหัวเราะของทั้งคู่ที่เปิดศึกแย่งของกินกันเหมือนเด็กๆ
“คำสุดท้ายแล้ว… ให้ฟางละกัน เพราะคำสุดท้ายแฟนหล่อ” แก้วคีบยื่นข้าวปั้นหน้ากุ้งของโปรดทั้งคู่ไปให้
“ไม่ดีกว่า แค่เพื่อนหล่อก็พอ ” พูดจบก็อ้าปากกินด้วยรอยยิ้ม
“ขอให้แฟนฟางหล่อน้อยกว่าเพื่อน ขอให้ โอ๊ยย!” แก้วอ้าปากร้องแล้วก้มลงไปดูเท้าที่พึ่งถูกส้นสูงกระแทกเข้ามาเต็มๆ
“จะให้ฟางไปคบกับคนอื่นรึไง”
“เจ็บ… มันก็ไม่แน่หรอก อนาคตหน่ะ แฟนฟางอาจจะเป็นคนที่เข้าใจมากกว่าแก้วก็ได้.. โอ๊ยยย” ส้นสูงกระแทกเข้าใส่เท้าอีกข้างก่อนที่ขาเรียวทั้งสองจะพาคนตัวเล็กเดินออกจากร้านไป
“งอนอีกแล้ววว” แก้วรีบตามไปเดินข้างๆ
“ก็แก้วนั้นแหละ…” ฟางหันมาต่อยแขนด้วยความหงุดหงิด
“แก้วแค่พูดเรื่องจริง …มันก็เป็นสิทธิของฟาง” รอยยิ้มบางๆบนใบหน้าคมที่ดูยากจะคาดเดาความคิดจริงๆข้างใน
“ใช่ มันเป็นสิทธิของฟางที่จะคบใครก็ได้ แต่ฟางคงเลือกที่จะอยู่แบบนี้แหละ ..เชื่อสิ” มือเรียวยื่นออกมาจับมือแก้วไว้แล้วยิ้มให้
สัมผัสและรอยยิ้มที่แทนคำพูดในใจ …คำพูดที่ไม่ต้องพูดออกไป แต่มั่นใจว่าเธอจะรับรู้มัน
---------------------------------------------------------------------
ตึง ตึง ตึงๆๆๆ เหมือนทุกๆเย็นที่คนตัวสูงขาวจะมาเล่นบาสท่ามกลางสาวๆที่มานั่งดูอยู่ข้างสนาม
“แกเข้าไปสิ… ไหนๆก็ไหนๆแล้ว”
“ไม่เอาอะ เขิน แล้วถ้าแก้วเค้าไม่ยอมรับไปละแย่แน่เลย”
แก้วหยุดยืนเดอะลูกบาสช้าๆแล้วหันไปมองเจ้าของเสียงจน หญิงสาวต้องสะดุ้งกันแทบทำอะไรไม่ถูก
“ไปน่า…” ผู้หญิงตัวเล็กผลักเพื่อนให้เดินเข้ามาใกล้ๆแก้วด้วยใบหน้าที่แดง
“ค..คือ พิมให้แก้วนะ ช่วยรับ…ไปหน่อยได้ไหม ”
“อืม ขอบคุณมากนะ พิม” ตามนิสัยก็ยิ้มให้แล้วรับของมาอย่างเป็นมิตรทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่า รอยยิ้มบาดใจมันทำให้สาวๆละลายไปแทบจะทันทีที่เห็น
“ค…คะ” สาวสวยรีบวิ่งกลับไปหาเพื่อนแล้วกรี๊ดเสียงดังจนร่างสูงต้องยกขึ้นมาปิดหูตัวเองแล้วเดินหนีออกมา
“อะแฮ่ม”
“อ้าวฟาง มาแล้วหรอ” แก้วหันไปหาใบหน้าหวานที่ยืนกอดอกอยู่ใกล้ๆแล้วรีบเดินเข้าไปหา
“มาแก้วถือกระเป๋าให้ เอ… วันนี้ไม่มีคนเดินมาส่งรึไง” แก้วชะเงอไปมองหาคนที่อยู่แถวๆนั้นแต่ไม่เห็นใคร
“ก็มี… แต่ไปแล้ว” เสียงหวานเอ่ยขึ้นเบาๆ
“ใครอะฟาง”
“…”
แก้วยกมือเกาหัวงงๆกับที่เพื่อนสาวไม่ยอมตอบคำถาม แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก จะสนใจทำไมละ คนที่มาส่งแต่ละคนไม่ซ้ำหน้ากันซะวัน นี้มันก็จะเดือนนึงได้แล้วมั้งเนี่ย ฮอตชะมัด
“ฟางครับๆ ขอโทษทีเมื่อกี๊ป๊อปลืมเอาถุงนี้ของฟางให้”
แก้วหันไปมอง ชายหนุ่มหน้าตาดี …ก็แน่ละ เดือนมหาลัยก็ต้องหล่ออยู่แล้ว มอง มองรอยยิ้มนั้นที่ยิ้มให้คนข้างๆพร้อมกับยื่นถุงคืนให้ นี่สินะคนที่เดินมาส่งวันนี้ มอง มองกลับมาที่คนที่ยืนอยู่ข้างๆ มองรอยยิ้มที่ยิ้มกลับไปให้เขา
ไม่ได้ดิ เรามันเป็นแค่เพื่อน อีกอย่างเขาก็ดีจะตาย… หล่อ รวย เก่ง เพอเฟค เดี๋ยวก่อนนะ… เดือนมหาลัย คือคนนี้รึเปล่าที่ฟางชอบ ปลื้ม จนต้องหยุดดูทุกครั้งที่เห็นตัวจริงหรือรูปในหนังสือพิมมหาลัย
อืม… … ก็ดี เหมาะกันดี
“แก้ว ไปได้แล้ว” เสียงหวานเรียกให้ละสายตาจากร่างใหญ่ที่เดินออกไปจนไกล
“อืม” ก็แค่เดินไปเงียบๆ รู้สึกแย่แปลกๆ ไม่รู้สึกหน้าตัวเองมันเป็นยังไงคนข้างๆถึงได้ต้องรั้งแขนไว้ให้หยุดเดิน
“แก้วโกรธอะไรฟางรึเปล่า?”
“…เปล่า” พูดจบก็หันไปเดินต่อ ไม่อยากจะพูดอะไร …ไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า
เดินไปขึ้นรถขับกลับบ้านจนถึงหน้าบ้านฟาง ใช้เวลาเดินทางเท่าเดิมแต่มันช่างอึดอัดและยาวนานกว่าวันไหนๆ
“จะว่าไป ตัวจริงดูใกล้ๆหล่อกว่าในรูปอีกเนอะ สมแล้วละที่ฟาง…ชอบ” สุดท้ายแก้วก็พูดขึ้นมาทำลายบรรยากาศอึดอัด
“มันไม่ใช่นะแก้ว!! ฟางไม่ได้ชอบป๊อป” ร่างบางเถียงขั้นมาทันทีด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“ช่างเหอะ เพื่อนกันไม่ต้องพูดเรื่องนี้หรอก เข้าบ้านไปได้แล้ว” แก้วยิ้มให้แล้วเดินวนไปเปิดประตูรถให้ แต่เด็กดื้อไม่ยอมลงมาเอาแต่นั่งมองหน้า
“มาเร็ว ไม่งั้นแก้วขับกลับพาไปที่บ้านด้วยแล้วนะ” มือหนาพยายามดึงตัวฟางให้ออกมาแต่ไม่สำเร็จ
“แก้วต้องเชื่อฟางก่อน ฟางถึงจะยอมลง” ร่างบางนั่งกอดอกแล้วยิ่งขยับตัวเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม เรียกเสียงถอนหายใจของอีกคน
“ก็บอกแล้วไงฟาง เราเป็น…เพื่อนกัน อย่าพูดเรื่องนี้ให้มันยากเลย พูดไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ อย่าลืมสิฟางเรากลับมาอยู่ที่จุดๆนี้เพราะอะไร… ”
“แล้วแก้วเชื่อฟางรึเปล่าละ?” แววตาหวานจ้องมองออกมาแบบคาดคั้นคำตอบ
“เชื่อก็ได้ๆ ” ร่างสูงตอบแล้วดึงให้เดินลงมาจากรถ
“ฟางอยากจะบอกแก้วว่า ฟางยังเหมือนเดิมนะ แล้วก็จะเหมือนเดิมตลอดไปด้วย” มือเรียวโน้มตัวแก้วลงมาใกล้ๆ
“…อยากจะพิสูจน์คำพูดของฟางรึเปล่า”
“มันจะเลยคำว่าเพื่อนมากไปรึเปล่า ” ประโยคคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบเท่าไหร่นักถูกเอ่ยด้วยรอยยิ้มอบอุ่นก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปสัมผัสริมฝีปากนิ่มที่ห่างหายมานาน ความหอมหวานเหมือนเคยดึงสติให้กลับมา
เชื่อ… ยังเหมือนเดิม…
ต่อให้พูดซักกี่รอบก็คงไม่น่าเชื่อถือเท่าการกระทำเพียงไม่กี่นาที
…ก็ยังเหมือนเดิมจริงๆ…
====================================================
ขอบคุณทุกคอมเม้นน้าา^^
ความคิดเห็น