คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : trouble maker ☀ - 3rd chapter - ( Sorpresa )
3RD CHAPTER : SORPRESA
บทที่สาม : เซอร์ไพร์ส
เด็กน้อยที่เคยวิ่งวุ่นเต็มพื้นที่พาร์กคล้อยหายไปพร้อมกับแสงตะวันรำไรที่จอดจ่อคอยอยู่ ณ ทิศตะวันตก แน่นอนว่างานเลี้ยงสำหรับเหล่าวัยรุ่นและผู้ใหญ่ที่มานั่งล้อมวงเล่าเรื่อง ดื่มไวน์กันอย่างออกรสตามประสาเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงนี้เป็นเวลาหลังพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า หากแต่สาวๆกลุ่มใหญ่ก็มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเสียแล้ว แหงแหละว่างานปีนี้ค่อนข้างจะมีอะไรพิเศษที่เรียกให้เธอพวกนี้ลุกขึ้นมาแต่งตัวสวยงามโดดเด่นกันทุกคน
“ห้าโมง ..เยี่ยม จัสมินยังไม่มา”
“ใจเย็นหน่อยน่านาริม”
“จะให้เย็นได้ยังไงล่ะจ้ะเอสเธอร์ นาริมเขาร้อนแรงเกินกว่าที่จะเย็นได้น่ะนะ J”
“หุบปากเถอะบอนนี่”อเล็กซานดร้ากรอกตาไปมาก่อนจะหยิบสตอว์เบอร์รี่ลูกโตหวานช่ำขึ้นมาส่งเข้าปากเป็นครั้งที่สิบเจ็ดนับตั้งแต่เข้ามาในตัวงาน ต่างกับเอสเธอร์ที่เอาแต่เขย่าแก้วไวน์ในมือไปมาและละเอียดมันมามากว่ายี่สิบนาทีแล้ว สภาพเนือยๆของเพื่อนสาวทั้งสี่ทำให้โดโรธีต้องส่ายหน้าแล้วก้มลงกดเบอร์ของจัสมิน นามสกุล..เอ่อ นั่นแหละอีกคราหากเพราะนี่เลยเวลานัดไปกว่ายี่สิบนาที แม้จะไม่แปลกถ้าเป็นคนอื่นที่สายแต่คนที่รักษาเวลาสุดๆอย่างจัสมินคงจะสายได้ยากนัก
ใจหนึ่งก็เป็นห่วง อีกใจหนึ่งมันก็กลัวแผนจะล่ม
“นาริม ฉันว่าเลื่อนเวลาออกไปอีกหน่อยเถอะนะ”
“ไม่มีทาง”
“แม่มดแก่หัวดื้อ”
“และเด็กอย่างเธอต้องโดนคำสาป”ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ฉาบไปด้วยอายน์ลายเนอร์เส้นหนาเป็นเอกลักษณ์ตวัดมามองอเล็กซานดร้าอย่างไม่พอใจ อารมณ์โกรธมาคุพลอยพาเอาบรรยากาศที่ควรจะสนุกสนานกลายเป็นตึงเครียดไปเสียอย่างนั้น และเพราะเช่นนั้นทำให้เอสเธอร์ต้องเลิกลั่กมองซ้ายมองขวาก่อนจะยกมือขึ้นกัดเล็บอย่างเป็นกังวลสุดๆ
คนหนึ่งก็นาริม ชิน home coming queen สุดจี๊ดที่ยากจะต่อกร อีกคนก็บอนนี่ จี. จีเวลรี่ นางแบบตัวร้ายที่โดนแบนจากวงการจากวีรกรรมเด็ด อย่าได้พูดถึงโดโรธี กูเบลอร์ รายนั้นน่ะร้ายลึกขัดกับหน้าหวานๆของหล่อนจะตาย เห็นทีอเล็กซานดร้า เชสเตอร์ที่ยัดสตอว์เบอร์รี่เป็นถังๆลงกะเพราะนั่นดูจะปลอดพิษมากที่สุด ..
..ซะที่ไหนกันล่ะ
และมันโคตรจะเป็นโจ๊กน่าขำประจำวันที่ทันทีที่นาริมถอนหายใจออกมา ทุกคนในวงเป็นต้องสะดุ้งโหยงขยับตัวนั่งหลังตรงกันทุกคน
..แม้จะต้องกลั้นขำไปด้วยน่ะนะ
“เพราะของทุกอย่างอยู่ที่จัสมิน ฉันว่าตอนนี้เราคงทำได้แค่รอ”
“และพยายามกีดกันไม่ให้พวกตัวป่วนเข้ามาทำลายแผนแสนเลิศของเราได้”ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับบอนนี่ที่บุ้ยปากไปทางหนุ่มๆกลุ่มใหญ่ที่เดินกันกร่างราวแก๊งสเตอร์ข้างถนน แน่นอนว่านั่นนับถึงโจนาธาน ลูอิส มังกี้ ดี.ลูฟฟี่ บัง ยงกุก เซโลและอื่นๆอีกมากมาย รวมถึงอีกหนึ่งหนุ่มที่ดูท่าว่าจะไร้ที่ไปอย่างแจสเปอร์ วิทล็อคที่ทำเนียนมายืนล้วงกระเป๋าทำท่าเท่โดดเด่นอยู่กลางกลุ่มเช่นนั้น
แจสเปอร์เหลือบมองมาทางโดโรธีเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มขึ้นเป็นการทักทาย รัศมีเจิศจ้าของเขาทำให้บอนนี่ต้องยกมือขึ้นป้องตาแล้วอุทานด้วยศัพท์ประหลาดๆมากมายด้วยดวงตาเป็นประกาย
“พระเจ้า เขาฮอตสุดๆไปเลย โดโรธี ฉันชักอยากจะไปค้างบ้านเธอบ่อยๆแล้วล่ะ!”
“ว่าแต่พี่ชายเธอหายไปไหนน่ะอเล็กซ์”
“แต่งเพลงอยู่บ้าน”
“อะ..อ้าว?!”เอสเธอร์ร้องเสียงหลงจนบทสนทนาต้องหยุดชะงัก ราวกับเวลาปรับไปในโหมดสโลว์โมชั่น สายตาเฉือดเชือนของทั้งสี่สาวค่อยๆเบนมามองที่ใบหน้าไร้สีเลือดของเธอด้วยอารมณ์ที่ต่างกันไป ไม่ว่าจะเป็นฉงน เป็นตกใจ เป็นไม่เข้าใจและอื่นๆจนแทบจะจับใจความไม่ได้ พระเจ้า! นึกอยากขอบคุณที่วินาทีนั้นเธอไม่เป็นลมตายไปเสียก่อนจริงๆ
“ทำไมต้องร้องเสียงแบบนั้นด้วยล่ะเอสเธอร์”
“เอ๋ หรือว่าจะเสียดายที่อเล็กซานเดอร์ เชสเตอร์ไม่มาร่วมงานกันจ้ะ J”
“โถ่ เอสเธอร์ผู้น่าสงสาร”
“ถ้าเธอคิดจะหลงชอบอเล็กซ์ขึ้นมาล่ะก็ ฉันขอเตือนไว้อย่าง”จุดรวมสายตา ณ ตอนนี้กลับกลายไปเป็นน้องสาวของฮอตทอปปิก เจ้าหล่อนใช้แขนพาดเก้าอี้แล้วส่งสตอว์เบอร์รี่เข้าปากด้วยท่าทีสบายๆต่างกับคำพูดที่ดูจะศักดิ์สิทธิ์เสียจนไม่มีใครกล้าขัด”เลิกชอบมันซะ ไม่งั้นเธอจะเสียใจ”ปิดฉากด้วยการยักไหล่แล้วลุกหนีไปหยิบสตอว์เบอร์รี่ถาดใหญ่บนโต๊ะยาวอีกด้านหนึ่ง
ทุกสายตาเบนกลับมามองที่เอสเธอร์ที่นั่งตัวสั่นกึกอย่างสนใจทันที ..
“อย่าบอกนะว่าเธอชอบอเล็กซ์ เชสเตอร์!”
“ถึงเขาจะฮอตแต่สมองกลวงนะยะ L”
“อเล็กซ์ เชสเตอร์ อี๊ แต่งงานไป หมอนั่นคงตั้งชื่อลูกตามยี่ห้อเบียร์แหง”กึก! แม้คำพูดของโดโรธี กูเบลอร์จะเป็นการพูดทีเล่นทีจริงติดตลกแถมเจ้าตัวยังก้มมองเล็บอย่างไม่สนใจ แต่ปฎิกิริยาตอบรับของเอสเธอร์ มานาโกะช่างน่าสนใจสำหรับบอนนี่และนาริมเสียเหลือเกิน หนุ่มเฉื่อยกับสาวอ่อนโลก ช่างน่าสนใจเสียยิ่งกว่าสารคดีผสมพันธุ์สัตว์ในชั่วโมงจีโอกราฟฟี่หลายร้อยเท่า
สปาร์กแปลกๆในความหมายของนาริมและบอนนี่สบกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ผุดรอยยิ้มมุมปากบนใบหน้าสวยหวานของนาริม ..เอสเธอร์ มานาโกะและอเล็กซานเดอร์ เชสเตอร์ ต๊าย! น่าสนใจจริงๆ
ยักคิ้วน้อยๆกวนหน่อยๆแบบบอนนี่ จี. ..จู่ๆก็ได้ทอปปิกในการกอซซิปกับเพื่อนสาวขึ้นเสียซะอย่างนั้นแน่ะ
ร่างบางในชุดกางเกงเอวสูงทรงลูกเรือสีดำสนิททับเสื้อกล้ามสีขาวเข้าชุดคาดิแกนสีกรมทาวิ่งลิ่วลงมาจากรถลีมูซีนที่จอดอยู่ไกลๆพร้อมของพะรุงพะรังในมือ ร่างเล็กและใบหน้าหวานนิดๆตามฉบับคนเอเชียเดินฉับๆมาบนส้นสูงของจิมมี่ชูวสีแดงสามนิ้วก่อนจะมาปรากฎตัวยืมยิ้มแฉ่งท่ามกลางวงขัดบทสนทนาเมื่อครู่อย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่
“มาแล้ว”
“คิดว่าฉันตาบอดสินะ มิสจัสมิน บลาบลา”แน่นอนว่าบอนนี่จำนามสกุลหล่อนไม่ได้”เกือบจะต้องเลื่อนแผนแล้วไหมล่ะ!”
“ขอเถอะ ฉันนามสกุลสริยกิจกร”
“โอ๊ย ช่างมันปะไร L”บอนนี่ตั้งท่าทำหน้าบึ้งตึงขู่จัสมินทันที ใช่ว่าสองคนนี้จะไม่ถูกกัน หากแต่ทาร์เก็ตหนุ่มคนเก่าของหล่อนดันไปหลงรักสาวไทยคนนี้เข้าจนเธอเหมือนถูกหักหน้า และแน่นอนว่าจัสมินไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องที่ทำให้บอนนี่หัวฟัดหัวเหวี่ยงเกี่ยวกับตัวหล่อนเองเลยสักนิด”นาริม เอายังไงจ้ะ”
“ห้านาที ไหวไหมจัสมิน”
“แน่นอน”เบะปาก ยักไหล่นิดๆอย่างมั่นใจในตัวเอง
“งั้นเริ่ม จำอย่างที่คุยกันไว้ให้ดี ผิดพลาดแม้แต่นิดเดียวฉันจะเอาเลือดออกจากหัวพวกเธอเรียงคนเลย คอยดู”นาริมขู่ด้วยสายตาและคำพูดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินลิ่วไปหลังเวทีโดยมีสายตาแซวๆจากบอนนี่ทิ้งท้าย อเล็กซานดร้ากับโดโรธียักไหล่ให้กันแล้วพากันลากถุงดำถุงใหญ่ที่ทั้งสองเตรียมมาจากบ้านไปอีกด้านหนึ่ง อีกสามสาวที่เหลือพากันเดินละลิ่วไปคนละทาง
และแน่นอนว่าไม่มีใครทันสังเกตุเห็น
“พร้อมไหมจัส”
(เยสเซอร์)
“โดโรธี อเล็กซ์”
(เรียบร้อย)
“บอนนี่ ได้โปรดอย่าบอกฉันว่าเธอกำลังอ่อยทาร์เก็ตใหม่ๆอยู่”
(ย่ะ! แต่งานฉันเสร็จแล้วแน่นอน)
“แล้วเธอล่ะเอสเธอร์”
(มีปัญหานิดหน่อยแต่แก้อยู่ ไม่ต้องห่วง)นาริมพยักหน้าใส่วอล์คกี้ ทอล์กกี้แล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้หลังเวที ถอนหายใจพรืดใหญ่ออกมาก่อนจะเบนสายตาไปด้านข้าง ..ผู้ชายคนนั้นต้องมีพีโค้ตเป็นคอลเลคชั่นแหงๆ เพราะหลังจากวิ่งโร่ไปหาข้อมูลแล้ว เสื้อโค้ตตัวที่เชาใส่ร้านกาแฟวันนั้นเป็นของG2000 ซีซั่นหน้าหนาวที่พึ่งผ่านมา ส่วนตัวนี้จากการสแกนแล้วน่าจะไม่แคล้วเป็นจีออดาร์โน่ อาร์มานี่.. รสนิยมดีใช้ได้
นาริมพยักหน้ากับตัวเองสองสามทีก่อนจะลากสายตาจึงไปปะทะกับนัยน์ตาสีนิลวาววับที่กำลังจ้องเธออยู่แล้วเช่นกัน ..แน่นอนว่าสถานการณ์นี้ควรหลีกเหลี่ยงที่สุด เพราะมันอึดอัดและผลักให้ภาพพจน์ของเธอดูเหมือนหญิงแก่โรคจิตที่คิดจะจับเขาน่ะสิ ! โอ้มายก๊อด นาริม ชินเนี่ยนะผู้หญิงโรคจิต ?!
“หะ..ให้ตาย มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ!”
“?”ใบหน้าสีซีดมีเครื่องหมายคำถามชัดเจนบอกอยู่ นาริมยกมือขึ้นกุมขมับก่อนจะโบกไปมา
“นายคิดว่าฉันเป็นสโตรกเกอร์ใช่ไหม ไม่ๆๆ..”
“….”
“ฉันไม่ใช่สโตรกเกอร์นะ! นายห้ามเข้าใจผิดเด็ดขาด”ยงฮวายกยิ้มที่มุมปากเพียงบางเบาก่อนจะพุดลุกขึ้นยืน สอดมือทั้งข้างเข้าไปในกระเป๋าเสื้อพีโค้ตแล้วก้าวขายาวๆนั่นเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และแน่นอนว่าไก่ขี้ตื่นอย่างนาริมต้องแหกปากทำท่าตลกๆ ยกมือขึ้นเป็นเครื่องหมายกากาบาทแล้วชี้หน้าผู้ชายคนนั้นทันที”หยุดอยู่ตรงนั้น! อย่าเข้ามานะ!”
“เพี้ยน..”
“ฮะ?!”
“คุณมันเพี้ยน..”
- TO BE COUNTINUE -
© Tenpoints !
บทนี้เป็นบทที่ใช้เวลาแต่งน้อยที่สุดเลยนะ ใช้ภาษาบ้านๆมากๆ เพราะเพื่อนคุยกันไรงี้ 55
จากใจเลยว่าบทนี้ไม่มีอะไรเลย - * - ใช่ไหมคะ ? โผล่มาแต่ตัวละครเดิมๆ
เรื่องก็งานเดิมๆ บทนี้เกริ่นเข้าสู่บทที่ 4 ต่างหากค่ะ สนุกแน่นอน ( โม้ )
ส่วนสาวๆหนุ่มๆที่ป๊ะอยู่ที่มหาวิทยาลัยจ่อคิวรออยู่แล้ว ไม่นานเกินรอแน่นอน ♥
ว่าจะเปลี่ยนเอา audition ออกแล้วน่ะคะ แต่กลัวไม่มีใครตามจัง U_U
ขอบคุณพี่สาวทุกคนที่เม้นท์ชมซะตัวลอยแถมยังเม้นท์สม่ำเสมอกันอีกต่างหาก ขอบคุณนะคะ ♥
ภาษาทุเรศยังไงก็ทุเรศอย่างนั้น แก้ไม่ได้สักที ขอโทษจากใจเลย T/\T
ไม่ต้องเม้นท์ก็ได้ ขอแค่อ่าน ขอแค่ตามคิตตี้ก็ดีใจแล้วคะ :)
ps. เกิดบ้าอยากเปิดออแนวคริสมาสต์ขึ้นมา T v T แต่ไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเอง เคี๊ยก
แถมตอนนี้ยังบ้าบวมกับอะไรหลายๆอย่าง สรุปนี่คือบ่นใช่ม้ายยยย
ความคิดเห็น