ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : MY FICTION 6 [100%][FT.2JUN(?)]
MY FICTION 6
[Kikwang's time]
ผมวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิต เจ็บขาก็เจ็บ รู้สึกเจ็บที่หัวใจก็เจ็บ...ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าตอนนี้ผมเป็นอะไร แค่มองการสนทนา
ของพวกดงอุน ทำไมผมต้องเจ็บแปล๊บที่ตรงหัวใจ เหมือนมีคนมาบีบไว้แน่นมากๆ หรือผมออกกำลังหนักไป? ผมกำลังเป็นโรค
หัวใจ? ไม่นะ ต้องให้พี่จียงพาไปหาหมอซะแล้ว
ตึกตัก..ตึกตัก...ผมยกมือขึ้นกุมหน้าอกตัวเอง ก่อนจะสัมผัสได้ถึงก้อนเนื้อหัวใจที่มันเต้นเร็วถี่กว่าปกติ...อา ลี กีกวัง นายเป็นอะไร?
"พี่กีกวัง!"เสียงดงอุนดังขึ้นทำเอาผมสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะหันไปมองช้าๆ ผมมองดงอุนที่อยู่ในสภาพกึ่งวิ่งกึ่งเดิน หอบอย่าง
รุนแรง ผมหันกลับมาก่อนจะเดินต่อ ไม่ไหวหรอก อยู่กับดงอุนมากๆแล้วไม่ปลอดภัยกับหัวใจผมเลยสักนิด
"....."
"พี่กีกวัง!!!"
"โอ๊ะ!"ผมอุทานขึ้นเมื่อจู่ๆมือของผมก็โดนจับโดยมักเน่ตัวดีนั้นเอง ดงอุนจับมือผมแน่นก่อนจะสบตากับผมนิ่ง
"พี่จะไปไหน? ที่ล้มไปเป็นอะไรรึเปล่า?"
"ไปคุยกับชอลยงเถอะ"ผมพูดก่อนจะ่ค่อยๆแกะมือของดงอุนออก ก็คุยกับชอลยงมีความสุขดีไม่ใช่หรอ? จะมาิเดินตามผม
ทำไมกัน?
"พี่ครับ มันไม่เกี่ยวกับชอลยงเลยนะ? พี่เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ยครับ?"ดงอุนยังคงถามด้วยความเป็นห่วง บอกตรงๆ
ที่ผมล้มไป มันไม่เจ็บเท่าหัวใจผมที่รู้สึกเจ็บมากขนาดนี้ มันเหมือนถูกมือบีบแน่นจนเหมือนจะแหลกคามือซะอย่างนั้น...
"ฉันไม่เป็นอะไร"ผมตอบสั้นๆ ก่อนจะแกะมือตัวเองออกจากการเกาะกุมของดงอุน และเดินออกมา อยู่กับดงอุนแล้ว บอก
ตรงๆว่าไม่ปลอดภัยกับผมเอาซะเลย
"พี่จะไปไหนล่ะ?"ดงอุนยังคงตื้อไม่เลิก เขาวิ่งมาหาผมก่อนจะกุมมือผมอีกครั้ง
"จะไปไหนก็เรื่องของฉัน นายก็เข้าไปหาชอลยงสิ!"อะไรของผมเนี้ยย ทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วยเล่า! กร๊าซซซซ!!!
"ทำไมผมต้องไปหาไอ้ชอลยงด้วย?"ดงอุนถามก่อนจะจ้องหน้าผมแบบสงสัย นั้นสิ....ทำไมกันนะ แค่เห็นว่าดงอุนดูมีความ
สุขเวลาอยู่กับชอลยง ก็แค่นั้น....
"กะ...ก็ นายอยู่กับชอลยงละ...แล้วดู เอ้ยย! ก็ชอลยงเพื่อนนายหนิ"ผมพูดติดๆขัดๆ ก่อนจะหันหน้าหนีดงอุน ทำไมผมรู้สึก
ร้อนๆหน้ากันนะ -*-
"พี่ทำเหมือนหึงผมงั้นแหละ"คำพูดที่ดูเหมือนจะพูดลอยๆแต่มันกลับแทงใจผมเข้าจังๆ หึงหรอ? แน่ละ ไม่ใช่ว่าผมซื่อนะ!
ผมก็เคยมีแฟน ไอ้ประสบการณ์หึงเหิง ผมก็ต้องเคยมี...แต่มีกับผู้ชายเนี้ย...มันยังไงอยู่น้า กีกวังนายเป็นเกย์แล้วเรอะ!
"ไอ้บ้า! ใครเค้าจะมาหึงเด็กอย่างแกห้ะ!"ผมตวาดใส่มักเน่ของเรา ก่อนจะสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของดงอุน
"ให้ผมเข้าข้างตัวเองบ้างไม่ได้รึไง?"ถึงจะเป็นเสียงพึมพำ แต่ผมก็พอได้ยินอยู่บ้าง อะไรของเขานะ จะไปข้างบ้าน? บ้าไป
แล้วรึไง!
"นายจะไปข้างบ้านใครเค้าห้ะ?"ผมถามออกไปแบบตรงๆ ให้มันรู้ซะบ้างว่าผมนะหูดี! หึหึ (อะ...เอ่อ กีกวังอา มันไม่ใช่นะ - -)
"จะไปข้างบ้าน? อุ๊บ! ฮ่าๆๆๆๆๆ"ไอ้เด็กบ้า ใครสั่งใครสอนให้มาหัวเราะใส่หน้าผู้ใหญ่เนี้ย!
"หัวเราะอะไร ซน ดงอุน!!!!"ผมพูดก่อนจะตีไหล่หนา อย่างหมั่นไส้
"กะ..ก็..ฮ่าๆๆ พะ...พี่ไง"อ่าว...ไอ้นี่วอนซะแล้ว = =
"ซน ดงอุน ย๊ากกกก!!!"
จ๊อกกก~(เสียงท้องร้อง)
"อะ...."เงียบเลย...ไอ้ท้องบ้ามาร้องอะไรตอนนี้ ห๊าาาา!
"พี่น่ะ...โมโหหิวสินะ?"แง่งงงง~ ไม่ใช่เฟ้ยย ไม่ได้หิวนะ T^T
จ๊อกกกก~ แงงๆๆอีท้องเจ้ากรรมไม่มีท่าทีจะหยุดร้องเลย -[]- ไอ้บ้าาา เงียบนะเฟ้ยยย ท้องไม่รักดี TT
"พี่ครับ..ผมว่าเราไปหาอะไรกินกันเถอะ ฮ่าๆๆๆ"ไอ้บ้ามีอะไรน่าขำนักเรอะ!
"กะ...ก็ได้"ผมก้มหน้าก้มตายอมรับชะตากรรมที่ว่าผมหิวมากเลย แงๆ TT
"ผมเลี้ยงเอง"ดงอุนพูดด้วยน้ำเสียงดูจริงจังมากเลย แต่นะ...
"นายเนี้ยนะ?"ผมถามโดยใช้น้ำเสียงสูงๆให้ดูว่าไม่เชื่อจริงๆ
"ใช่ ผมเนี้ยแหละ ทำไมหรอครับ?"ดงอุนถามผมกลับ แววตากลับฉายแต่ความใสซื่อจนน่าเตะ
"เด็กบ๊อง!"ผมพูดก่อนจะ(เขย่งตัว)เขกหัวดงอุนไปหนึ่งที
"โอ๊ะ! อะไรล่ะครับ???"ดงอุนถาม ก่อนจะสบตาผม ปิ๊งๆ และยกมือขึ้นลูบหัวตัวเอง
"เป็นเด็กแท้ๆ คิดจะมาเลี้ยงผู้ใหญ่"ผมพูดก่อนจะยิ้มหวานให้กับเด็กร่างยักษ์ตรงหน้า(กีกวังอา นายกับดงอุนห่างกันกีปีเชียว - -)
"หนึ่งคำก็เด็ก สองคำก็เด็ก เด็กมันไม่มีปัญญาหาตังค์ เลี้ยงใครไม่เป็นรึไง?"น้าน จัดเต็มจริงๆมักเน่เรา เถียงเข้าไป
"ก็มี..แต่นายน่ะ มีงานเยอะเท่าฉันมั้ย? ถึงจะหารกัน แต่ฉันเดบิวต์มาก่อนนายนะดงอุน เงินเก็บฉันก็ต้องเยอะกว่านายเป็น
ธรรมดา ไว้นายมีงานเยอะกว่าฉันกับพี่ดูจุน และพี่จุนฮยอง ค่อยมาเลี้ยงฉันแล้วกัน เข้าใจมั้ย?"ผมเลยจัดเต็มไปให้ดงอุน
ก่อนที่มักเน่ของเราได้แต่สบตาผมนิ่ง ก่อนจะพยักหน้าช้าๆเหมือนจะเข้าใจ
"ก็ผมมันงานน้อยหนิ"อ่าววว เฮ้ยยย กลายเป็นน้อยใจซะงั้น และวันนี้ ลี กีกวังจะได้กินข้าวมั้ยคร้าบบบ!!!!
ผมวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิต เจ็บขาก็เจ็บ รู้สึกเจ็บที่หัวใจก็เจ็บ...ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าตอนนี้ผมเป็นอะไร แค่มองการสนทนา
ของพวกดงอุน ทำไมผมต้องเจ็บแปล๊บที่ตรงหัวใจ เหมือนมีคนมาบีบไว้แน่นมากๆ หรือผมออกกำลังหนักไป? ผมกำลังเป็นโรค
หัวใจ? ไม่นะ ต้องให้พี่จียงพาไปหาหมอซะแล้ว
ตึกตัก..ตึกตัก...ผมยกมือขึ้นกุมหน้าอกตัวเอง ก่อนจะสัมผัสได้ถึงก้อนเนื้อหัวใจที่มันเต้นเร็วถี่กว่าปกติ...อา ลี กีกวัง นายเป็นอะไร?
"พี่กีกวัง!"เสียงดงอุนดังขึ้นทำเอาผมสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะหันไปมองช้าๆ ผมมองดงอุนที่อยู่ในสภาพกึ่งวิ่งกึ่งเดิน หอบอย่าง
รุนแรง ผมหันกลับมาก่อนจะเดินต่อ ไม่ไหวหรอก อยู่กับดงอุนมากๆแล้วไม่ปลอดภัยกับหัวใจผมเลยสักนิด
"....."
"พี่กีกวัง!!!"
"โอ๊ะ!"ผมอุทานขึ้นเมื่อจู่ๆมือของผมก็โดนจับโดยมักเน่ตัวดีนั้นเอง ดงอุนจับมือผมแน่นก่อนจะสบตากับผมนิ่ง
"พี่จะไปไหน? ที่ล้มไปเป็นอะไรรึเปล่า?"
"ไปคุยกับชอลยงเถอะ"ผมพูดก่อนจะ่ค่อยๆแกะมือของดงอุนออก ก็คุยกับชอลยงมีความสุขดีไม่ใช่หรอ? จะมาิเดินตามผม
ทำไมกัน?
"พี่ครับ มันไม่เกี่ยวกับชอลยงเลยนะ? พี่เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ยครับ?"ดงอุนยังคงถามด้วยความเป็นห่วง บอกตรงๆ
ที่ผมล้มไป มันไม่เจ็บเท่าหัวใจผมที่รู้สึกเจ็บมากขนาดนี้ มันเหมือนถูกมือบีบแน่นจนเหมือนจะแหลกคามือซะอย่างนั้น...
"ฉันไม่เป็นอะไร"ผมตอบสั้นๆ ก่อนจะแกะมือตัวเองออกจากการเกาะกุมของดงอุน และเดินออกมา อยู่กับดงอุนแล้ว บอก
ตรงๆว่าไม่ปลอดภัยกับผมเอาซะเลย
"พี่จะไปไหนล่ะ?"ดงอุนยังคงตื้อไม่เลิก เขาวิ่งมาหาผมก่อนจะกุมมือผมอีกครั้ง
"จะไปไหนก็เรื่องของฉัน นายก็เข้าไปหาชอลยงสิ!"อะไรของผมเนี้ยย ทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วยเล่า! กร๊าซซซซ!!!
"ทำไมผมต้องไปหาไอ้ชอลยงด้วย?"ดงอุนถามก่อนจะจ้องหน้าผมแบบสงสัย นั้นสิ....ทำไมกันนะ แค่เห็นว่าดงอุนดูมีความ
สุขเวลาอยู่กับชอลยง ก็แค่นั้น....
"กะ...ก็ นายอยู่กับชอลยงละ...แล้วดู เอ้ยย! ก็ชอลยงเพื่อนนายหนิ"ผมพูดติดๆขัดๆ ก่อนจะหันหน้าหนีดงอุน ทำไมผมรู้สึก
ร้อนๆหน้ากันนะ -*-
"พี่ทำเหมือนหึงผมงั้นแหละ"คำพูดที่ดูเหมือนจะพูดลอยๆแต่มันกลับแทงใจผมเข้าจังๆ หึงหรอ? แน่ละ ไม่ใช่ว่าผมซื่อนะ!
ผมก็เคยมีแฟน ไอ้ประสบการณ์หึงเหิง ผมก็ต้องเคยมี...แต่มีกับผู้ชายเนี้ย...มันยังไงอยู่น้า กีกวังนายเป็นเกย์แล้วเรอะ!
"ไอ้บ้า! ใครเค้าจะมาหึงเด็กอย่างแกห้ะ!"ผมตวาดใส่มักเน่ของเรา ก่อนจะสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของดงอุน
"ให้ผมเข้าข้างตัวเองบ้างไม่ได้รึไง?"ถึงจะเป็นเสียงพึมพำ แต่ผมก็พอได้ยินอยู่บ้าง อะไรของเขานะ จะไปข้างบ้าน? บ้าไป
แล้วรึไง!
"นายจะไปข้างบ้านใครเค้าห้ะ?"ผมถามออกไปแบบตรงๆ ให้มันรู้ซะบ้างว่าผมนะหูดี! หึหึ (อะ...เอ่อ กีกวังอา มันไม่ใช่นะ - -)
"จะไปข้างบ้าน? อุ๊บ! ฮ่าๆๆๆๆๆ"ไอ้เด็กบ้า ใครสั่งใครสอนให้มาหัวเราะใส่หน้าผู้ใหญ่เนี้ย!
"หัวเราะอะไร ซน ดงอุน!!!!"ผมพูดก่อนจะตีไหล่หนา อย่างหมั่นไส้
"กะ..ก็..ฮ่าๆๆ พะ...พี่ไง"อ่าว...ไอ้นี่วอนซะแล้ว = =
"ซน ดงอุน ย๊ากกกก!!!"
จ๊อกกก~(เสียงท้องร้อง)
"อะ...."เงียบเลย...ไอ้ท้องบ้ามาร้องอะไรตอนนี้ ห๊าาาา!
"พี่น่ะ...โมโหหิวสินะ?"แง่งงงง~ ไม่ใช่เฟ้ยย ไม่ได้หิวนะ T^T
จ๊อกกกก~ แงงๆๆอีท้องเจ้ากรรมไม่มีท่าทีจะหยุดร้องเลย -[]- ไอ้บ้าาา เงียบนะเฟ้ยยย ท้องไม่รักดี TT
"พี่ครับ..ผมว่าเราไปหาอะไรกินกันเถอะ ฮ่าๆๆๆ"ไอ้บ้ามีอะไรน่าขำนักเรอะ!
"กะ...ก็ได้"ผมก้มหน้าก้มตายอมรับชะตากรรมที่ว่าผมหิวมากเลย แงๆ TT
"ผมเลี้ยงเอง"ดงอุนพูดด้วยน้ำเสียงดูจริงจังมากเลย แต่นะ...
"นายเนี้ยนะ?"ผมถามโดยใช้น้ำเสียงสูงๆให้ดูว่าไม่เชื่อจริงๆ
"ใช่ ผมเนี้ยแหละ ทำไมหรอครับ?"ดงอุนถามผมกลับ แววตากลับฉายแต่ความใสซื่อจนน่าเตะ
"เด็กบ๊อง!"ผมพูดก่อนจะ(เขย่งตัว)เขกหัวดงอุนไปหนึ่งที
"โอ๊ะ! อะไรล่ะครับ???"ดงอุนถาม ก่อนจะสบตาผม ปิ๊งๆ และยกมือขึ้นลูบหัวตัวเอง
"เป็นเด็กแท้ๆ คิดจะมาเลี้ยงผู้ใหญ่"ผมพูดก่อนจะยิ้มหวานให้กับเด็กร่างยักษ์ตรงหน้า(กีกวังอา นายกับดงอุนห่างกันกีปีเชียว - -)
"หนึ่งคำก็เด็ก สองคำก็เด็ก เด็กมันไม่มีปัญญาหาตังค์ เลี้ยงใครไม่เป็นรึไง?"น้าน จัดเต็มจริงๆมักเน่เรา เถียงเข้าไป
"ก็มี..แต่นายน่ะ มีงานเยอะเท่าฉันมั้ย? ถึงจะหารกัน แต่ฉันเดบิวต์มาก่อนนายนะดงอุน เงินเก็บฉันก็ต้องเยอะกว่านายเป็น
ธรรมดา ไว้นายมีงานเยอะกว่าฉันกับพี่ดูจุน และพี่จุนฮยอง ค่อยมาเลี้ยงฉันแล้วกัน เข้าใจมั้ย?"ผมเลยจัดเต็มไปให้ดงอุน
ก่อนที่มักเน่ของเราได้แต่สบตาผมนิ่ง ก่อนจะพยักหน้าช้าๆเหมือนจะเข้าใจ
"ก็ผมมันงานน้อยหนิ"อ่าววว เฮ้ยยย กลายเป็นน้อยใจซะงั้น และวันนี้ ลี กีกวังจะได้กินข้าวมั้ยคร้าบบบ!!!!
.......................................................
........................
...
........................
...
"ฮ๊าดดดดด~~~ชิ่วววว~~!!!!!"เสียงจามอันแหลมหู ดังขึ้นในใจกลางคอนโดแห่งหนึ่ง ร่างบางหยิบกระดาษทิชชู่ ที่อยู่ใกล้มือ
มาเช็ดน้ำลายที่เลอะมือ รวมถึงน้ำมูก สีใสๆ นั้นด้วย
"จาง ฮยอนซึง นายไม่สบายหรอ?"เสียงทุ้มแหบๆทรงเสน่ห์ของ ยง จุนฮยองดังขึ้น ร่างสูงเดินไปหาร่างบางที่นั่งอยู่บน
เตียง พร้อมสูดน้ำมูกไม่ให้มันไหลออกมาอยู่อย่างนั้น
"นะ...น่าจะ...ฮ๊าดดดดด~~~~ชิ่ววววว~!!!"เต็มๆ! น้ำลาย&น้ำมูกของ จาง ฮยอนซึงได้มาประดับอยู่บนหน้าจุนฮยองซะแล้ว
ร่างสูงเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดหน้าตัวเองก่อนจะนั่งลงข้างๆร่างบาง ร่างบางได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ พร้อมกับยิ้มหวานให้
ร่างสูงที่ตอนนี้ทำหน้าแบบที่ร่างบางเดาไม่ออกจริงๆว่าคิดอะไร
"ขะ..ขอโทษนะ"ร่างบางพูดก่อนจะหยิบกระดาษมาเช็ดหน้าให้ร่างสูง จุนฮยองยิ้มมุมปาก ก่อนจะค่อยๆประคองหน้าร่างบาง
มาใกล้และโน้มหน้าตัวเอง แล้วเอาหน้าผากของตัวเองและฮยอนซึงมาชนกัน เพื่อนวัดอุณหภูมิ แต่ตอนนี้ ร่างบางกำลังคิด
ว่า อุณหภูมิของตัวเองจะสูงขึ้นก็เพราะร่างสูงเนี้ยแหละ!!
"อา...มีไข้ด้วยนะเนี้ย เฮ้ย...หน้าแดงเชียว"ร่างสูงทักขึ้น ก่อนจะช้อนคางร่างบางมาดูใหชัด
"บะ...บ้า...เพราะนายนั้นแหละ"ร่างบางพูดเสียงอ่อยก่อนจะก้มหน้าลงด้วยความเิขิน
"กินยาซะ"ร่างสูงสั่ง
"ไม่กิน"ร่างบางปฏิเสธ
"กินซะ จาง ฮยอนซึง"ร่างสูงแสดงท่าทีจริงจังขึ้นมาทันที ร่างบางได้แต่เบ้ปากก่อนจะหันหลังให้ร่างสูง
"ไม่เอา มันขม"ร่างบางบ่น ร่างสูงกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินไปหยิบยามา
"กินซะ"สั่งอีกครั้ง
"ไม่เอา"และปฏิเสธอีกครั้งเช่นกัน
"จะกินดีๆหรือจะให้ป้อน...ด้วยปาก?"ร่างสูงเว้นคำไว้ให้ร่างบางตกใจเล่น ร่างบางรีบหันควับมาก่อนจะคว้ายาไปกินอย่าง
รวดเร็ว จนร่างสูงอดเสียดายริมฝีปากของฮยอนซึงไม่ได้....
มาเช็ดน้ำลายที่เลอะมือ รวมถึงน้ำมูก สีใสๆ นั้นด้วย
"จาง ฮยอนซึง นายไม่สบายหรอ?"เสียงทุ้มแหบๆทรงเสน่ห์ของ ยง จุนฮยองดังขึ้น ร่างสูงเดินไปหาร่างบางที่นั่งอยู่บน
เตียง พร้อมสูดน้ำมูกไม่ให้มันไหลออกมาอยู่อย่างนั้น
"นะ...น่าจะ...ฮ๊าดดดดด~~~~ชิ่ววววว~!!!"เต็มๆ! น้ำลาย&น้ำมูกของ จาง ฮยอนซึงได้มาประดับอยู่บนหน้าจุนฮยองซะแล้ว
ร่างสูงเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดหน้าตัวเองก่อนจะนั่งลงข้างๆร่างบาง ร่างบางได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ พร้อมกับยิ้มหวานให้
ร่างสูงที่ตอนนี้ทำหน้าแบบที่ร่างบางเดาไม่ออกจริงๆว่าคิดอะไร
"ขะ..ขอโทษนะ"ร่างบางพูดก่อนจะหยิบกระดาษมาเช็ดหน้าให้ร่างสูง จุนฮยองยิ้มมุมปาก ก่อนจะค่อยๆประคองหน้าร่างบาง
มาใกล้และโน้มหน้าตัวเอง แล้วเอาหน้าผากของตัวเองและฮยอนซึงมาชนกัน เพื่อนวัดอุณหภูมิ แต่ตอนนี้ ร่างบางกำลังคิด
ว่า อุณหภูมิของตัวเองจะสูงขึ้นก็เพราะร่างสูงเนี้ยแหละ!!
"อา...มีไข้ด้วยนะเนี้ย เฮ้ย...หน้าแดงเชียว"ร่างสูงทักขึ้น ก่อนจะช้อนคางร่างบางมาดูใหชัด
"บะ...บ้า...เพราะนายนั้นแหละ"ร่างบางพูดเสียงอ่อยก่อนจะก้มหน้าลงด้วยความเิขิน
"กินยาซะ"ร่างสูงสั่ง
"ไม่กิน"ร่างบางปฏิเสธ
"กินซะ จาง ฮยอนซึง"ร่างสูงแสดงท่าทีจริงจังขึ้นมาทันที ร่างบางได้แต่เบ้ปากก่อนจะหันหลังให้ร่างสูง
"ไม่เอา มันขม"ร่างบางบ่น ร่างสูงกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินไปหยิบยามา
"กินซะ"สั่งอีกครั้ง
"ไม่เอา"และปฏิเสธอีกครั้งเช่นกัน
"จะกินดีๆหรือจะให้ป้อน...ด้วยปาก?"ร่างสูงเว้นคำไว้ให้ร่างบางตกใจเล่น ร่างบางรีบหันควับมาก่อนจะคว้ายาไปกินอย่าง
รวดเร็ว จนร่างสูงอดเสียดายริมฝีปากของฮยอนซึงไม่ได้....
..................................................
.................
...
.................
...
"โหย อยากให้เป็นจริงชะมัด"ร่างสูงรีับพิมพ์เมนต์ตามประสานักอ่านที่ดี ก่อนจะพิมพ์คำเดิมๆที่คุ้นเคย.
'ผมหวังว่ามันจะเป็นจริง...'
"อ่าว ไอ้จุนฮยอง เพิ่งกลับหรอวะ?"เสียงทุ้มหนักแน่นของยุน ดูจุนดังขึ้นเมื่อร่างสูงที่กำลังจะเดินมาขึ้นลิฟท์หลังจาก
เสร็จกิจวัตรประจำวันของเขา และต้องการจะไประบายอะไรบางอย่าง...การเตะบอลที่ดูจุนโปรดปรานนั้นเอง ในขณะ
เดียวกัน ชายหนุ่มร่างบางน้อยๆ เจ้าของชื่อก็หันไปตามเสียงเรียก ใบหน้าหล่อเหลา เบ้ลงอย่างเห็นได้ัชัด เมื่อเห็นว่าคนที่
เรียกชื่อเขาไว้ ก็คือ ไอ้หัวหน้าวงตัวแสบนี่เอง
"เออ เพิ่งกลับ แล้วแกไปไหนมา"ร่างบางกว่าถามด้วยน้ำเสียงทรงเสน่ห์ ที่เป็นที่หลงใหลของสาวๆ
"ไปเตะบอล"ดูจุนตอบสั้นๆก่อนจะทำท่าเหมือนจะเดินไปกดลิฟท์ บอกตรงๆว่าเขาไม่อยากขึ้นไปตอนนี้เลย...โยซอปยังอยู่
ข้างบน...ห่างกันสักพัก? คิดได้ดีหนิ ยัง โยซอป.... ร่างสูงได้แต่คิด ก่อนจะกำหมัดแน่น
"ไม่ได้อยู่เคลียร์กับโยซอปหรอกหรอ?"เหมือนเป็นคำพูดที่ซื่อๆแต่กลับเป็นเหมือนมีดแหลมที่แทงเข้าใจดูจุนจังๆ
"จุนฮยอง ฉันอยากเมาว่ะ"
"ห้ะ?"ร่างบางกว่า ทำเสียงแบบไม่เชื่อหูตัวเองที่พี่ใหญ่ของวง ที่คออ่อนที่สุด จะชวนไปเมา - -
"บอกว่าอยากเมาไง"ร่างสูงกว่า เน้นจุดประสงค์ัตัวเองอีกครั้ง
"ก็ซื้อไปกินข้างบนหอดิ"
"ไม่เอา ไปข้างนอกเหอะ"ดูจุนพูด ก่อนจะคว้ามือเพื่อนเมะ(?)แสนรัก ออกไปยังที่หมายในการเมา
....ไอ้ดูจุนเอ้ย แกจะกินได้สักกี่ขวดเชียว - -.....
'ผมหวังว่ามันจะเป็นจริง...'
"อ่าว ไอ้จุนฮยอง เพิ่งกลับหรอวะ?"เสียงทุ้มหนักแน่นของยุน ดูจุนดังขึ้นเมื่อร่างสูงที่กำลังจะเดินมาขึ้นลิฟท์หลังจาก
เสร็จกิจวัตรประจำวันของเขา และต้องการจะไประบายอะไรบางอย่าง...การเตะบอลที่ดูจุนโปรดปรานนั้นเอง ในขณะ
เดียวกัน ชายหนุ่มร่างบางน้อยๆ เจ้าของชื่อก็หันไปตามเสียงเรียก ใบหน้าหล่อเหลา เบ้ลงอย่างเห็นได้ัชัด เมื่อเห็นว่าคนที่
เรียกชื่อเขาไว้ ก็คือ ไอ้หัวหน้าวงตัวแสบนี่เอง
"เออ เพิ่งกลับ แล้วแกไปไหนมา"ร่างบางกว่าถามด้วยน้ำเสียงทรงเสน่ห์ ที่เป็นที่หลงใหลของสาวๆ
"ไปเตะบอล"ดูจุนตอบสั้นๆก่อนจะทำท่าเหมือนจะเดินไปกดลิฟท์ บอกตรงๆว่าเขาไม่อยากขึ้นไปตอนนี้เลย...โยซอปยังอยู่
ข้างบน...ห่างกันสักพัก? คิดได้ดีหนิ ยัง โยซอป.... ร่างสูงได้แต่คิด ก่อนจะกำหมัดแน่น
"ไม่ได้อยู่เคลียร์กับโยซอปหรอกหรอ?"เหมือนเป็นคำพูดที่ซื่อๆแต่กลับเป็นเหมือนมีดแหลมที่แทงเข้าใจดูจุนจังๆ
"จุนฮยอง ฉันอยากเมาว่ะ"
"ห้ะ?"ร่างบางกว่า ทำเสียงแบบไม่เชื่อหูตัวเองที่พี่ใหญ่ของวง ที่คออ่อนที่สุด จะชวนไปเมา - -
"บอกว่าอยากเมาไง"ร่างสูงกว่า เน้นจุดประสงค์ัตัวเองอีกครั้ง
"ก็ซื้อไปกินข้างบนหอดิ"
"ไม่เอา ไปข้างนอกเหอะ"ดูจุนพูด ก่อนจะคว้ามือเพื่อนเมะ(?)แสนรัก ออกไปยังที่หมายในการเมา
....ไอ้ดูจุนเอ้ย แกจะกินได้สักกี่ขวดเชียว - -.....
.........................................
..............
...
..............
...
"เอามาอีกขวดดดด~~~~"เสียงโหวกเหวกโวยวายของแรปเปอร์ของวงดังขึ้น เมื่อตอนนี้เขากำลังอยู่ในสภาพที่ใครๆก็เรียก
ว่า 'เมา'
"ไอ้จุนฮยอง แกกินไป10กว่าขวดแล้วนะเว้ย ฉันยังกินไปแค่ไม่กี่ขวดเองนะเว้ย!"เสียงของลีดเดอร์ของวงดังขึ้นประท้วง
แบบไม่อายใคร เพราะในที่นี้ มีแค่เขากับจุนฮยองและเจ้าของร้านเท่านั้น
"ช้านนน~~จาา~~กินอีก! เอามาาาา!!!"
"ไอ้จุนฮยอง คนที่บอกว่าอยากเมามันฉันนะเว้ยยย!!!!"ดูจุนถึงขั้นฟิวล์ขาดเมื่อมาเห็นสภาพของคนที่เขาอุตส่าห์ชวนมากิน
เป็นเพื่อน เพื่อให้มันช่วยแบกกลับหอ ตอนที่เขาเมา แต่นี่อะไร? ดูเหมือนเขาเองต่างหากที่ต้องแบกไอ้ห้อยขี้เมานี่กลับหอ!
....กรรมเอ้ยย!! ฉันชวนแกมาทำไมวะเนี้ยยย!!!!.....
"หึ....ฉันรักนายนะ..."จู่ๆเสียงโวยวายของจุนฮยองก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงแหบๆ และเบาลง ก่อนจะพูดออกมาเบาๆเป็นคำ
พูดที่ดูจุนได้ยินแล้วอยากชักตาย ไอ้ห้อยเนี้ย รักเขา!!!!
"เฮ้ยยย! จุนฮยองไม่ได้นะเว้ยย ฉันเพื่อนนายนะเว้ยย!"ดูจุนพูดขึ้นก่อนจะเขย่าไหล่เพื่อนตัวดีให้ได้สติ
"ฉันไม่สนหรอก....ฉันรักนายมานานแล้วนะ..."จุนฮยองยังคงพร้ำเพ้อ ในขณะที่มือของเขาค่อยๆยกขึ้นมาลูบหน้าของดูจุน
จุนฮยองช้อนคางดูจุนก่อนจะสบตากับดูจุนอย่างเนิ่นนาน จนลีดเดอร์เกือบจะเคลิ้มตาม(?)ถ้าไม่ติดว่าภาพโยซอปลอยขึ้น
มาซะก่อน!
"ไอ้ห้ิอย! ฉันมีแฟนแล้วนะเว้ยยย!!!"ดูจุนลุกขึ้นก่อนจะรีบช้อนตัวไอ้ห้อยที่ว่าขึ้นพาดบ่าและรีบไปจ่ายตังค์แล้วกลับหอให้เร็ว
ที่สุด ขืนอยู่นานกว่านี้ คู่ 2จุนได้กำเนิดแน่!
"ฉันรักนายนะ....ฮยองซึง..."เสียงที่แผ่วเบาของจุนฮยองที่ยังคงพร้ำเพ้ออยู่ เป็นเสียงที่ จาง ฮยอนซึงไม่มีทางได้ยิน รวม
กระทั้ง ยุน ดูจุน ที่สติเปิดเปิงอยู่ก็ตาม....
กระทั้ง ยุน ดูจุน ที่สติเปิดเปิงอยู่ก็ตาม....
................................................
..................
...
แถมๆ
จิ้นๆ2Jun เบาๆ~ 3 เมะ
ยง จุนฮยอง : คนเนี้ย ของผมม *มือจับอกดูจุน*(จุนฮยองเคะ!!!)
ยุน ดูจุน : ตรูมีแฟนแล้วว๊อยยยย!!!!
ซน ดงอุน : พี่กีกวังของผมครับ...ฮ่าๆๆ
เหล่า 3 เคะ
จาง ฮยอนซึง : เมื่อกี้ แกว่าอะไรนะไอ้ห้อยย!!!!*เตรียมฟาดด้วยวิทยุ*
ยัง โยซอป : พี่ดูจุน ตาย!!!!! [ดูจุน : เกี่ยวไรว๊า TT]
ลี กีกวัง : *ยิ้มปลงๆประมาณว่า เสียใจด้วยนะ* [ก็แฟนรักเดียวใจเดียว~ Woonkwang Only!]
Writer Talk : จบแล้ววว เมนต์กันเยอะๆน๊าาา บทนี้มีคู่ 2จุน ออกมาเบาๆ โอ้ยย จิ้นกับคู่นี้จริงๆ หักมุมเลยดีมั้ย????
ขอบคุณรูปสวยๆนะคร้าบบบบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น