ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC-BEAST]MY FICTION รักของผม...มันก็แค่นิยาย

    ลำดับตอนที่ #4 : MY FICTION 2[100%]

    • อัปเดตล่าสุด 29 ก.ย. 55


    MY FICTION 2

     
    "จุนฮยองอา...ตื่นได้แล้ว"เสียงใสๆของร่างบางดังขึ้น ปลุกให้ผมตื่นจากนิทรา ผมปรือตามองก็เห็นร่างบางเจ้าของใบหน้าสวยราวกับผู้หญิง...ฮยอนซึง

    "อือ..."ผมครางในลำคอเบาๆก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง ด้วยความเหนื่อยล้า 

    "จุนฮยองอา!ตื่นสิ ฉันบอกให้ตื่น"ฮยอนซึงพูดก่อนจะก้มมาฉุดแขนผมให้ลุกขึ้น หึ ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยนะ มาปลุกฉันด้วยวิธี

    ฉุดแบบใกล้ชิดนะ หึหึ!

    "อืมมมม~"

    "อ๊ะ!"ผมใช้แรงเล็กน้อยในการฉุดร่างเล็กให้มาคล่อมผมไว้ ผมรีบกอดร่างบางเพื่อไม่ให้ร่างบางลุกไปไหนได้ 

    "อื้มมม~"ผมแกล้งครางเบาๆเพื่อให้ร่างบางคิดว่าผมหลับอยู่ ก่อนจะซุกหน้าลงกับซอกคอขาวของฮยอนซึง

    "จุนฮยอง...ฉันบอกให้ตื่นไง ไอ้บ้า!"เสียงร่างบางบ่นอุบอิบอยู่ข้างบนตัวผม 

    "ไม่มีแรง..."

    "ไม่มีแรงบ้าอะไรเล่า แรงอย่างกับควาย!"ฮยอนซึงบ่นอีกครั้งก่อนจะจ้องตาผมแบบค้อนๆ ก่อนจะเบ้ปากอย่างน่ารัก

    "ขอพลังหน่อย..."ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

    "ไอ้บ้า...."ฮยอนซึงพูดอย่างเขินๆก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆผม ริมฝีปากบางค่อยๆประทับลงบนริมฝีปากหนาของ

    ผมอย่างอ่อนโยน ไม่รุกล้ำ ไม่ทำอะไรมากกว่านั้น...แค่เอาริมฝีปากแนบกัน ผมก็ได้พลังมามหาศาลแล้ว

    "อื้มม~"เสียงครางในลำคอของฮยอนซึงเมื่อผมค่อยๆสอดลิ้น เข้าไปในโพรงปากหวาน ลิ้นหนาเกี่ยวตวัดกับลิ้นเล็กอย่าง

    ชำนาญ ผมค่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆ และภาพที่ผมเห็น...คือใบหน้าแดงก่ำของ...ฮยอนซึง

    "ฮยอนซึง...."

     
    ..............................................................
    ...............................
    ...



     
    [Junhyung's time]
     
    "ฮยอนซึง...อืมมม..."ผมครางในลำคอก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าเอาร่างบางที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆผม แต่ผมก็คว้าได้แต่อากาศ

    ธาตุละนะ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นจากนิทรา จากฝันที่ดีที่สุด...เท่าที่เึคยฝันมาเลย...ตื่นทำไมวะ!?!

    ผมค่อยๆลุกขึ้นมองข้างกายไม่มีใครอยู่ข้างๆเลย ฮยอนซึงก็หาย ไอ้กีกวังก็หาย ผมค่อยๆคลานออกจากเตียงชั้นล่างและ

    ชะโงกดูว่าชั้นบนมีใครเหลือแล้วบ้าง...ว่างเปล่า...โยซอป  ดูจุน ดงอุน...พวกมันหายไปไหน???

    "ไปไหนกันวะ..?"ผมเดินเกาหัวออกมาจากห้องนอนด้วยลุคเซอร์ๆก่อนจะสะดุดเข้ากับเศษกระดาษมากมาย ที่ถูกฉีกเป็น

    เศษเล็กๆไร้ค่า...ใครมาเล่นอะไรวะเนี้ย เดี๋ยวพ่อจับตบให้คว่ำ!

    "ใครมาเล่นไว้วะ..."ผมบ่นพึมพำ ก่อนจะไปเอาไม่กวาดมากวาดเศษกระดาษให้เรียบร้อย ค่อยสะอาดขึ้นมาหน่อย 

    เฮ้ย ใครอยู่ในห้องครัวฟะ ผมเดินเข้าไปดูช้าๆ ก่อนจะพบกับ...พ่อครัวคนสวย...ฮยอนซึง  

    พระเจ้า! วันนี้สวรรค์เข้าข้างกันชัดๆ! ถึงปล่อยให้ผมอยู่กับฮยอนซึงแค่ 2 คน!!! ผมแทบอยากจะวิ่งไปรอบหอ ถ้าไม่ติดว่าจะ

    ไปลื่นกับไอ้เศษขยะ & ขนม ที่ไอ้โยซอปกับไอ้ดงอุนมันทำไว้อะนะ - -"

    "~เสียงผิวปากอินโทรเพลง Trouble maker~"อารมณ์ดีอยู่ชัวร์!

    "....."ผมเดินไปกอดฮยอนซึงจากด้านหลังอย่างระมัดระวัง จนร่างบางสะดุ้ง

    "เฮ้ยย!! จุนฮยองนายทำอะไร?"ฮยอนซึงถามด้วยใบหน้านิ่งๆจนน่ากลัว...อย่าจ้องมากดิ ชักเขิน ผมยังคงกอดฮยอนซึงจาก

    ด้านหลังและไม่ยอมปล่อย โดยมีมือของฮยอนซึงคอยแกะมันออก

    "พวกที่เหลือล่ะ?"ผมถามเรื่องอื่นเพื่อเปลี่ยนประเด็น 

    "กีกวัง กับ ดูจุนไปฟิตเนต โยซอปกับดงอุนไปซื้อขนม แถมยังฝากภารกิจให้ฉันทำอาหารเก็บหอ อยู่ในกระดาษที่ฉัน

    ทำลายหลักฐานไปแล้ว"ฮยอนซึงตอบก่อนจะหันไปทำอาหารต่อโดยลืมสนใจว่าผมยังคงกอดฮยอนซึงจากด้านหลังอยู่  

    เอ๊ะ กระดาษ อ่าวเวร คนที่ฉีกกระดาษคือฮยอนซึงหรอวะเนี้ย...ให้อภัยละกัน : ) (จุนฮฺยองไม่ค่้อยลำเอียงเท่าไหร่อะนะ)


    "อ๋อ อย่างนี้นี่เอง..."ผมพูดก่อนจะเกยคางกับไหล่บาง เพราะยืนอยู่ท่านี้ ทำให้ผมได้เห็นคอฮยอนซึงชัดมาก มันทั้งขาว ทั้ง

    เนียน ทั้งหอม...น่าทำให้เป็นรอยชะมัด...ผมพยายามสูดกลิ่นหอมของซอกคอขาว ของฮยอนซึงที่น่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

    เพราะผมยังชื้นอยู่เล็กน้อย และฮยอนซึงก็สะดุ้งอีกครั้ง และพยายามกลับมาแกะมือผมอีกครั้งเช่นกัน

    "อ๊ะ...จุนฮยอง ทำอะไร?ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ  ฉันจะฟ้องฮาร่า...ว่านายเป็นเกย์"คำขู่ของฮยอนซึงไม่ได้ทำผมกลัวเลยสักนิด

    กลับทำให้ผมยิ้มไปกันใหญ่

    "กลัวซะ..."

    "ไอ้...!"

    ~เสียงอินโทรเพลง Trouble maker ~

    เสียงเรียกเข้าของฮยอนซึงทำเอาเจ้าตัวสะดุ้งและลืมคำที่จะด่าผมไปในทันที ก่อนจะเริ่มออกคำสั่ง

    "รับโทรศัพท์ให้หน่อย"ฮยอนซึงเอ่ยเรียบๆ

    "อยู่ไหน?"

    "กระเป๋ากางเกงไง"ฮยอนซึงบอกก่อนจะหันไปสนใจกับการหั่นพริกต่อ

    "กระเป๋ากางเกง?"ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก นี่ ผมกำลังสัมผัสกับเรียวขาอ่อนของฮยอนซึงเรอะ?(จุนฮยองหื่น

    เว่อร์ : ไรเตอร์)


    ผมค่อยๆสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของฮยอนซึง วันนี้ฮยอนซึงใสกางเกงวอร์มธรรมดา ทำให้เนื้อผ้าข้างในมันบาง

    ง่ายต่อการระบายอากาศ ผมค่อยๆสอดเข้าไปจนเจอกับวัตถุที่หน้าจะเป็นโทรศัพท์ พร้อมระบบการสั่นทำให้แน่ใจ ผมคลำเบาๆ

    ที่ต้นขาเล็ก ก่อนจะค่อยๆไล้ลงมาเพื่อหยิบโทรศัพท์ เมื่อหยิบออกมาสำ้เร็จ ผมก็พบกับเบอร์โทรเข้าที่ผมไม่อยากต้อนรับ

    เท่าไหร่นัก.... คิม ฮยอนอา


    "ใครโทรมา?"ฮยอนซึงถามผมด้วยน้ำเสียงเรียบๆ และยังคงหั่นพริกต่อไปเรื่อยๆ

    "ยัยเห็ด"

    "ฮยอนอา จุนฮยอนเธอชื่อฮยอนอา เลิกเรียกเห็ดซะที ไอ้ห้อย!"แล้วฮยอนซึงก็หันมาแว่ดใส่ผมเป็นการใหญ่ ไอ้ห้อยเลยเรอะ

    -[]- โหดร้ายชะมัด...ไม่ได้ห้อยซะหน่อย ผมแตะที่ริมฝีปากตัวเองเพื่อความมั่้นใจ...จะว่าไปก็ห้อยนิดๆนะเนี้ย - -;

    "ไอ้ห้อยเลยเรอะ โหดร้ายชะมัด"ผมบ่นอุบอิบก่อนจะกอดฮยอนซึงแน่นกว่าเดิม

    "ไอ้ห้อยมันอึดอัด และจะปล่อยให้มันดังอีกนานมั้ย? กดรับสิครับคุณแร็ปเปอร์"ห้อยอีกแล้วว -[]- เดี๋ยวจับจูบให้ปากบวมซะ

    ตรงนี้เลย !

    ติ๊ด! ผมกดรับสายก่อนจะเปิด speaker phone เพื่อให้ผมได้ยินที่พวกเขาคุยกัน ตอนแรกฮยอนซึงก็ทำหน้ามึนๆว่าผมจะ

    เปิดทำไมแต่สุดท้ายพอได้ยินเสียงฮยอนอา หน้าตามึนๆนั้นก็หายไป...ให้มันได้งี้สิ

    [สวัสดีค่ะ~JS~]หมั่นไส้นิดๆแฮะ JS เรอะ? เหอะ ผมก็ JH นะ 

    "Yeah~ว่าไงฮยอนอา"เสียงนุ่มๆของฮยอนซึงตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี จนน่าโมโห ทีคุยกับผมยังเรียกไอ้ห้อยอยู่เลย!

    [พี่คะ รู้วันที่จะไปถ่ายเอ็มวีรึยังคะ?]

    "อาๆพี่รู้แล้ว วันมะรืนใช่มั้ย?"ฮยอนซึงถาม ทั้งคู่คุยกันด้วยน้ำเสียงร่าเริง หมั่นไส้ว่ะ...ผมค่อยๆกดนิ้วไล่เรียงไปบนเอวบาง

    อย่างนึกสนุก และก็อย่างที่ผมคาดการณ์.....

    "เฺฮ้ยยย!!"ฮยอนซึงสะดุ้งสุดตัวก่อนจะจับมือผมไว้ เป็นการห้ามไม่ให้ซน และยังส่งสายตาดุๆมาอีก...น่ารักชะมัด

    [พี่เป็นอะไรหรอคะ? ทำอะไรอยู่เนี้ย?]ฮยอนอาถาม ในขณะที่ฮยอนซึุงก็กลับมาสนใจมือผมที่พันเอวฮยอนซึงซะยิ่งกว่า

    ปลาหมึก

    "อ่ะ...อ๋อ พี่หั่นพริกทำอาหารให้พวก...อื้ออ~...!"และนาทีนั้นโลกทั้งโลกของผมแทบจะหยุดเคลื่อนไหว เหตุเป็นเพราะผม

    เผลอไปดมซอกคอ ฮยอนซึงแบบโจ่งแจ้งไปหน่อย ทำให้ร่างบางหันควับมา ประทะกับหน้าผมที่กำลังเงยหน้าพอดี ผลก็คือ  

    ปากเราสองคนโดนกัน! ผมจุ๊บปากกับฮยอนซึง!!!

     และดูเหมือนฮยอนซึงจะขาอ่อนฮวบในทันที ทำให้ผมรีบล้มลงไปเพื่อกันไม่ให้ฮยอนซึงล้มกระแทกพื้น...ผมแมนใช่มั้ยละ?

    แต่ภาพที่ออกมาไม่ค่อยแมนนักหรอก...

    "โอ้ยยยย/อั่ก!"ผมโดนหัวฮยอนซึงกระแทกปากเข้าเต็มๆ รู้สึกเค็มเบาๆสงสัยปากแตก = = ให้มันได้งี้สิ แต่มือผมยังถือโทร

    ศัพท์ฮยอนซึงอยู่เลย! ไม่หล่น รวมทั้งเจ้าของมันยังนอนอยู่บนตัวผมอยู่เลย

    "โอ้ยยย...ฮยอนอาเดี๋ยวพี่โทรกลับนะ"โอ๊ะ พระเจ้าผมอยากจะบ้าตายเมื่อคนสวยโน้มตัวมาเพื่อจะกรอกเสียงลงในโทรศัพท์

    ที่อยู่บนมือผม ซึ่งแน่นอน ฮยอนซึงนอนอยู่บนตัวผม แถมยังโน้มตัวไปพูดในโทรศัพท์ ตอนนี้ละ ผมเห็นซอกคอ ลามไปถึง

    หน้าอก...หน้าท้อง...หืมมม เสื้อยืดตัวนี้คอกว้างไปหน่อยมั้ง

    "อึก..."ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะยิ้มแห้งๆให้ร่างบางเป็นการขอโทษ

    "เล่นบ้าอะไรของนายห๊ะ? ไอ้ห้อย!...ปากฉัน...กับนาย...ไอ้ห้อย!!!"

    "อั่ก!"แล้วผมก็โดนมือสวยจับหมับเข้าที่คอก่อนจะออกแรงบีบอย่างรุนแรง! คนสวยกำลังฆ่าโผ้มมม!!!

    "ย่าห์!!!ไอ้บ้าาตายซะเถอะ!!! ฉันฟ้องฮาร่าแน่!!!!"แล้วผมก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย....

    เสียงสุดท้ายที่ได้ยินก็คือ........"ไอ้ห้อย! ไอ้จุนฮยอง! จุนฮยอง!! ยง จุนฮยอง!!!!"


     
    .............................................................
    ......................................
    ...

    [อ่ะ...อ๋อ พี่หั่นพริกทำอาหารให้พวก...อื้ออ~...!]

    [โอ้ยยยย/อั่ก!]

    [โอ้ยยย...ฮยอนอาเดี๋ยวพี่โทรกลับนะ]

    "อา...ค่ะ"

    "พี่ฮยอนซึงว่ายังไง?"เสียงใสของนักร้องสาวต่ำแหน่งร้องหลักถาม ฮยอนอาแร็ปเปอร์สาวของวง 4 minute ที่เพิ่งวางสาย

    อย่างงงๆกับพี่ชายข้ามวง ว่าที่สมาชิกร่วมยูนิต ที่เหมือนจะเกิดเหตุเล็กๆน้ิอยๆ(?)ทำให้ไม่สามารถคุยกับเธอต่อได้

    "พี่เค้าบอกว่า เดี๋ยวโทรกลับค่ะ"ฮยอนอาตอบแบบใสซื่อ ก่อนจะกระพริบตาถี่มองพี่สาวร่วมวง อย่างกายุน

    "อ๊า! โทรกลับซะด้วย เค้าต้องเห็นความสำคัญของเธอแน่นอนฮยอนนี่อา!"พี่สาวร่วมวงพูดให้กำลังใจก่อนจะลูบผมฮยอนอา

    เป็นการเอ็นดู

    "นั้นสินะ~พี่คะ ฉันพอมีหวังใช่มั้ย?"ฮยอนอาพูด ก่อนจะคลี่ยิ้มหวานที่หนุ่มๆเห็นแล้วต้องใจละลาย ลุกส์ฮยอนอาที่เซ็กซี่บน

    เวทีอาจจะทำให้คนลืมด้านที่น่ารักของเธอไป แต่ใครจะรู้ว่าด้านที่น่ารักของฮยอนอาก็มีมากเช่นกัน ยิ่งเวลาที่เธอไม่ได้อยู่

    บนเวที....เธอยิ่งน่ารักอย่าบอกใคร....ยิ่งเวลาอยู่ที่หอยิ่งเปิ่นสุดๆ!

    "แน่นอนจ่ะ"กายุนตอบก่อนจะยิ้มเป็นกำลังใจให้รองมักเน่ของวง  

                        .....ฉันหวังว่าพี่จะชอบน้องของพวกเราสักนิดนะ พี่ฮยอนซึง!............

     
     
     
    .......................................................
    .........................
    ...

     

    แถมๆ



    ความน่ารักของหนูเห็ด~~~!! 





    Writer Talk : จบแล้วไปอีกตอน เป็นยังไงกันบ้างฮะ? เริ่มมีคนสงสัยแล้ว ว่าจุนฮยองบอกรักฮยอนซึง แต่ทำม้ายยย ไปคบ

    กับฮาร่าละ? อยากรู้ใช่มั้ยละ? ถ้ามีคนคอมเมนต์เยอะๆ ไรเตอร์อาจจะเฉลยในเร็ววันก็ได้~ ยังไงก็ช่วยติชมหน่อยนะฮะ~

    ปล.ตอนนี้มีแต่ จุนซึง ไว้ตอนหน้าจะมาอัพคู่อื่่นนะ ขอกำลังใจหน่อยเร้ววว~!!!


    ขอขอบคุณรูปภาพน้องเห็ดงามๆที่ไม่รู้ได้มาจากไหน ขอบคุณนะคร้าบ
    [code] [/code]
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×