[FIC-BEAST]MY FICTION รักของผม...มันก็แค่นิยาย

ลำดับตอนที่ #3 : MY FICTION 1[100%]

MY FICTION 1

“ไอ้บ้าๆๆ ดงอุนไอ้เด็กบ้า”ผมตะโกนอย่างบ้าคลั่งอยู่ในสวนใกล้ๆหอพักนี่มันก็ดึกมากแล้ว เลยเป็นที่ที่ค่อนข้างปลอดภัย

ของผม ผมสามารถมาเดินหรือมาดิ้น หรือจะมาเต้น มากรี้ด ก็ไม่มีใครสนใจ เวลานี่มีแต่พนักงานบริษัทที่กำลังกลับบ้าน

เท่านั้นแหละ

“ฉันไม่ได้เคะนะเฟ้ย”ผมพึมพำเบาๆ เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่่เกิดขึ้นเมื่อ5 นาทีที่ผ่านมา

............................................
..................
...
 

ผมเดินเข้ามาในห้องด้วยอารมณ์เหนื่อยๆ ผมค่อยๆเดินไปนั่งที่เตียงของตัวเองและกำลังจะยืดตัวนอน ก็นึกขึ้นได้ว่า

เหมือนเห็นอะไรบางอย่างที่เตียงชั้นบน ผมเห็นอะไร? ผมชะโงกหน้าไปดูช้าๆก็เห็นว่ามักเน่ของเรากำลังดูอะไรอย่างใจจด

ใจจ่อในไอ้สิ่งที่เขาเรียกกันว่า ‘I Pad’ เป็นวัตถุที่ถึงตายยังไงผมก็จะไม่แตะเด็ดขาด!(กีกวังของเราค่อนข้างกลัวพวก

เทคโนโลยีนะฮะ!) ผมค่อยๆปีนขึ้นไปบนชั้น2ของเตียง ทำให้เห็นว่ามักเน่ของเราฟังอะไรอยู่ด้วยล่ะ และคงจะน่าสนใจมาก

ขนาดผมปีนขึ้นมาขนาดนี้ ไม่มีท่าทีว่ามักเน่ของเราจะรู้สึกตัวเลย ดงอุนอา นายดูอะไรอยู่??

“ไม่่ไหวแล้ว...ดงอุนอา อ๊าา”ผมอ่านสิ่งที่ผมเห็นจากไอ้แผ่นนั้น(I Pad)เบาๆ เอ๊ะ มันคืออะไร? ผมค่อยๆยื่่นหน้าไปใกล้ๆอีก

และดูท่าดงอุนก็ยังไม่รู้สึกตัว

“พี่กีกวัง...ทะ..ทนหน่อยนะครับ จะเสร็จแล้ว ชายหนุ่มร่างสูงพูดปลอบร่างบางก่อนจะกระแทกเข้าไปอีก2-3 ครั้งและปลด

ปล่อยเข้าไปใน....อ๊ากกกก!!!! ดงอุนน”(จะแบนเรามั้ยอะ TT)ผมรีบกระชากคอเสื้อมักเน่ตัวดีที่กำลังอ่านอะไรบ้าๆอยู่ในแผ่น

บ้าๆอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวเมื่อดงอุนเห็นผม ดูเหมือนเขาก็ตกใจมากๆพอๆกัน

”พะ...พี่กีกวัง...!”ดงอุนรีบเอาผ้าปิดไอ้แพดก่อนจะหันมายิ้มเจื่อนๆให้ผม

”นายอ่านอะไร?”ผมถามเสียงสั่นๆเพราะสิ่งที่ได้อ่านไปมันเกินจะรับได้จริงๆ

”อ่าน...หนังสือไงครับ วิชาคณิต “ดงอุนยังคงยิ้มอย่างคนที่ไม่ได้มีความผิด และส่งสายตาซื่อๆมาให้ผม ฉันรู้ ฉันเห็น ฉัน

เรียนภาษาเกาหลีมานะเฟ้ยย แล้วไอ้เมื่อกี้ที่แกอ่าน ฉันเห็นเลขแค่2ตัวเอง 2-3 นั้นไง - -!

”หนังสือคณิตบ้านนายมีเลขแค่ 2 ตัวหรอดงอุน?”ผมถามก่อนจะกระชากคอเสื้อมันให้แน่นและแรงกว่าเดิม

”อาๆ! พี่ครับๆผมยอมแล้ว ผมอ่านฟิคที่แฟนคลับแต่งอยู่ครับ -//-“แล้วมักเน่ของเราก็ก้มหน้าลงไม่สบตาผม ใบหูของดงอุน

แดงมาก อย่างกับเพิ่งไปโดนดีดหูมางั้นแหละ

”หึ!”

“พี่อย่าโกรธเลยนะ! บิวตี้ส่งมาผมก็ต้องรักษาน้ำใจในการเปิดอ่านเล็กน้อย”

”เล็กน้อยบ้านแก ปาไปตอนฉากอย่างนั้นหรอฟะ -*-”ผมพูดแบบตรงไปตรงมา

”ก็มันเพลิน...น่ะ”ดงอุนหลบตาผมอีกครั้งก่อนจะค่อยๆเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามไรผม

"เหอะ!”

”พี่อย่าโกรธผมเลยนะ...ผมจะไม่อ่านอีกแล้ว!!” ดงอุนร้องอ้อนวอนพลางกระโจนมากอดผม ไอ้บ้า! แกทำกับฉันแบบนี้หลัง

จากเพิ่งอ่านฉากอย่างนั้นของเราสองคนเนี้ยนะ !?!

“จะไม่ให้โกรธได้ไง! ในฟิคเรื่องนั้น ฉันเคะนะเฟ้ย!!! ทำไมฉันต้องเคะด้วยเล่า!!! ซิคแพคฉันก็มี กล้ามก็มี ฉันน่ะหุ่นดีที่สุด

ในวงแล้วนะ ทำไมบิวตี้ยังแต่งให้เคะอยู่ได้!!!”ผมบอกความในใจของผมออกไปจนหมดเปลือก(นี่คือสิ่งที่นายโกรธเรอะ
กีกวัง = =)

“หะ...ฮะ?? พี่โกรธเรื่องนี้หรอครับ?”ดงอุนถามเหมือนตกใจอะไรบางอย่าง

"ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้ ฉันจะโกรธเรื่องอะไร?”ผมเอียงคอมองดงอุนอย่างมึนงง ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้แล้วจะเรื่องไหนละ

"ผมคิดว่าพี่จะโกรธที่ผมอะ...เออ ช่างเหอะ”อ่าว อะไรของมัน - -

“จริงๆเล้ย! ฉันมันเหมือนเคะตรงไหนกัน ฉันออกจะบึกบึนและหุ่นดี!”

"แต่พี่น่ารัก”

"ดงอุน นายว่าอะไรนะ”

"แต่พี่น่ารักไง!”

"อะ...ไอ้บ้า! ฉันเป็นผู้ชายจะน่ารักได้ไง!”

"พี่โยซอป ยังน่ารักเลย พี่ฮยอนซึงนี่ยิ่งแล้วใหญ่ สวยเลยต่างหาก”

"ตะ..แต่ฉันมีซิคแพคนะ”

"พี่ฮยอนซึงก็มีนะ” ไอ้นี่ เลิกเถียงสิ!

“ฉันน่ารักตรงไหน!”

"ตาพี่โต”

"อืม มันก็จริง...แค่นั้น?”

"ปากอมชมพู”

"อะ...เออ...ก็ใช่...แล้วไงอะ”ผมพูดก่อนจะส่องกระจก เออ ชมพูจริงๆ

"แก้มแดงๆ”

"ห้ะ อื้มม ก็จริงง แล้วมันน่ารักยังไง?”

"ถ้ามีคนที่ ตากลมโต ปากอมชมพู แก้มแดงๆ ตัวขาวๆตัวเล็กๆ เตี้ยๆ พี่ว่าเค้าเป็นยังไง?”

"ก็น่าีรักไง น่าทะนุถนอม น่ากอด”ผมพูดตามความจริงๆ จริงๆนะครับ ผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักออก

“นั้นแหละความรู้สึกผมที่มีต่อพี่”

"ห้ะ?”

"เอ้ย ผมหมายถึงทุกคนเค้าก็คิดอย่างนั้นกันครับ!”อา ตอนแรกหูเราคงฝาดๆ

"เฮ้ยยย แต่ฉันไม่ได้...แล้วทำไมต้องมาเคะให้นายด้วย นายเป็นมักเน่นะ!”

"พี่ครับ ล่าสมัยแล้ว เดี๋ยวนี้เค้านิยมมักเน่เมะกันทั้งนั้น”

"นายพูดเหมือนนายอ่านมาทุกวง - -?”

"เอิ่ม..ผมแค่ไปดูผลโพลมาครับ“ดงอุนพูดก่อนจะก้มหน้าก้มตาต่อไป นี่ ถึงขั้นไปดูผลโพล นายนี่มันสาว(?)วายชัดๆ

"นั้นแหละ! ยังไงก็ช่าง....ฉันมีซิคแพค!”ซิคแพคคือข้อดีของผม~!

"พี่อย่าทำเป็นไม่รู้...ผมมี พี่ก็รู้ดี”แล้วจู่ๆดงอุนก็เลื่อนมือมาจับมือของ ผมและค่อยๆดึงมือผมให้ไปแตะที่หน้าท้องแกร่งของ

เขา ใช่ว่าผมไม่รู้ว่า ดงอุนมีซิคแพค แต่ผมไม่อยากรับความจริงเท่านั้นเอง ทั้งส่วนสูง หน้าตา การเรียน อะไรจะดูดีไปทุกอย่าง

“อะ..”ผมร้องออกมาเบาๆเมื่อมือผมสัมผัสได้ถึงก้อนเนื้อแข็งๆที่เรียงสวยอยู่ภายใต้เสื้อยืดสีขาวของดงอุน มะ...มือผมเข้าไป

ภายในเสื้อดงอุน!!! ไอ้เด็กบ้า!!!

พลั่ก!!!

“โอ้ย...”ผมถีบดงอุนจนดงอุนหงายท้องไปชนกับกำแพงห้อง ผมรีับปีนลงมาจากชั้น2อย่างรวดเร็ว

“ดงอุนไอ้เด็กบ้า!!!!”ผมปาหมอนของใครไม่รู้ที่วางเกะกะ และปาใส่ไอ้ดงอุนไม่ยั้งในขณะที่ดงอุนกำลังปีนลงมา

”อ่ะ! พี่กีกวังฟังผมก่อนสิ!”ดงอุนเดินเข้ามาหาผมในขณะที่มือยังกุมท้องอยู่ ฉันเตะไปเบาๆเองนะเฟ้ย! ผมยังคงหลับหู 

หลับตาปาข้าวของใส่ดงอุนไม่หยุดจนกระทั่ง...

”อั่ก!”พี่จุนฮยองเข้ามานั้นแหละ...
 

.................................................
...................
...

กลับมาปัจจุบัน

”ฉันไม่ได้เป็นเคะ เด็กบ้า...ซิคแพคอะไรกัน มันก็แค่...นายกินก้อนหินเข้าไปแหงมๆ ซน ดงอุน!”

 ~I'm gonna make you love me ? ????? ~ [เพลง YOU-B2ST]

"ว่าไง"ผมกรอกเสียงใส่มือถือของตัวเองอย่างเซ็งๆเมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นเพื่อนซี้สุดแสนน่ารักของผมนี่เอง = =

[กีกวังอา...กลับหอได้แล้วพวกเราให้อภัยนายแล้วนะ]แต่เสียงที่ตอบกลับมา มันทำเอาผมรู้สึกแย่กว่าเดิมซะอีก = =''

"โยซอป! ฉันไม่ได้ผิดนะ!!!"ผมเถียงกลับไปอย่างเหลืออด ให้มันได้อย่างนี้สิ ไอ้คนที่ผิดคือไอ้มักเน่ตาแป๋วของพวกนายต่างหาก!!!

[เอาหน่าๆ พวกเราให้อภัยนายแล้ว กลับมาเหอะ]ไอ้โย อยากตายใช่มั้ย???

"ฉันไม่กลับ!"

[กีกวังอา ถ้านายไม่กลับฉันจะเอาเหล่าแมลงน้อยๆมานอนเล่นบนเตียงของนายนะ ฮ่าๆ]

"ไอ้ยัง โยซอป!!! นายไม่เคยตายใช่มั้ย!!! ย๊ากกกก!!!"ผมอาละวาดใส่มือถือเครื่องปวดก่อนจะกระทืบเท้าอยู่สองสามที

จนกระทั่งได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเข้า...

"เอ๊ะ? นั้นพี่กีกวังรึเปล่าน่ะ? กรี๊ดด ! ใช่จริงๆด้วย พี่กีกวัง~!!!"ตายแล้ว -[]- โอ๊ะ แม่เจ้า นั่น บิวตี้ใช่มั้ยนั้น!!!! 

"ฝากไว้ก่อนเหอะไอ้โยซอป!"แล้วผมก็วิ่งกลับหอในทันที....

..................................................
...............
...

[Junhyung's time]
"อาๆกลับมาแล้วใช่มั้ย?...อาๆ ฉันไม่กลับดึกหรอกหน่า...อาๆคร้าบๆฝันดี"ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี

เพราะการรายงานข่าวของนักข่าวตัวน้อย ยัง โยซอป ที่โทรมารายงานว่า กีกวังน้อยของเราได้วิ่ง(?)กลับเข้าหอมาแล้ว ใช่
ครับ! พวกคุณอ่านไม่ผิดหรอก โยซอปย้ำคำว่า'วิ่ง' กลับเข้าหอ ผมเลยคาดเดาว่าคงโดนแฟนคลับที่รัก ตามล่า(?)

"พี่โยซอปหรอคะ?"เสียงใสๆของฮาร่าพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี เธอกอดแขนผมแน่นก่อนจะเอาหัวมาพิงผมอย่างน่ารัก

"ใช่แล้ว ฉลาดจังเลยนะเรา"ผมพูดชมเธอ ก่ือนจะบีบเบาๆที่จมูกเธออย่างเอ็นดู

"แน่นอนค่ะ~ก็ฉันเป็นแฟนพี่หนิ ปย๊งง~"เธอทำท่าทางน่ารักๆก่อนจะยิ้มหวานให้ผม ตอนนี้ผมกับฮาร่ากำลังเดินอยู่ตรงที่ที่

เป็นข่าวครับ ที่มีคนถ่ายได้ว่าผมกับฮาร่ามาเดทกันนั้นแหละ  ผมกับฮาร่าชอบมาเดินเล่นกันที่นี้ เวลาไม่สบายใจ หรือ อยาก

ผ่อนคลาย 

"น่ารักจังเลยนะเรา~"ผมพูดก่อนจะโยกหัวเธอเล่นอีกหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้

"พี่คะ ในงาน Mama เมื่อวานพี่น่ะ เจ๋งมากเลยนะ!"เธอพูดก่อนจะชูนิ้วโป้งสองข้างมาให้ผมเพื่อย้ำให้ผมรู้ว่าผมเจ๋งจริงๆ

รู้สึกดีเหมือนกันแฮะ...แต่จะดีกว่านี้ถ้าฮยอนซึงพูด...

"เธอก็บอกฉันไปแล้วไง"

"นั้นมันในข้อความ~ฉันอยากชมพี่จากปากของฉัน!"เธอพูดอย่างมุ่งมั่นก่อนจะกอดแขนผมแน่นขึ้นไปอีก

"ฮ่าๆๆเธอนี่น้า~"ผมยิ้มกว้างก่อนจะจิ้มแก้มเธอเล่น

"อ๊ะ แต่เมื่อวานพี่ฮยอนซึงกับฮยอนอาสุดยอดเลย~"ห้ะ? ไม่จบใช่มั้ย?

"เรีื่องอะไรหรอ?"ผมแกล้งถาม

"อา พี่อา...ก็ที่พวกเขาจูบกันไง~! ฉันน่ะ อิจฉามากเลย พวกเค้าสองคนเซ็กซี่มากจริงๆ!"เธอพูดยืนยันถึงความเซ็กซี่ของ

เขาทั้งสอง...ไม่เห็นจะเซ็กซี่เลย....เออแต่...วันนั้นฮยอนซึงก็เซ็กซี่มากนั้นแหละนะ -.,-;;(เอ๊ะ ยังไง?)

"....."

"อ๊า~พี่คะ อย่าหึงเลยนะ ฉันน่ะแค่เห็นว่าการแสดงของพี่ฮยอนซึงในเวทีน่ะ มันเท่มากๆเฉยๆ ฉันไม่ได้นอกใจพี่นะคะ~"หึง

งั้นหรอ...มากๆเลยล่ะ ทำไมนายถึงต้องจูบกับยัยเห็ดนั้นด้วย!(จุนฮยองอา...นายคุยคนละเรื่องกับฮาร่าเลยนะ:ไรเตอร์)

"....."

"ฉันน่ะ อยากให้พี่ฮยอนซึงกับฮยอนอาเป็นแฟนกันนะ~ถ้าเป็นจริง ฉันจะเชียร์คู่นี้เต็มที่เลย!"

"ไม่เห็นดีเลย"ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย?

"เอ๊ะ? ทำไมละคะ?"เธอถามก่อนจะมองหน้าผมด้วยความสงสัย

"ก็...เพราะว่าถ้าฮยอนซึงมีแฟนอีก บิวตี้ก็จะหนีพวกฉันไปอีกน่ะสิ คราวที่แล้วที่ข่าวเรื่องเราคบกันออกไปใหม่ๆจำไม่ได้

หรอ? ว่าโดนอะไรกันบ้าง?"ผมพูดอย่างใช้เหตุผลที่ไม่รู้ไปขุดมาจากไหน?

"นั้นสินะ~ ความรักของเรามีแต่อุปสรรค์นะคะ~"ใช่...ความรัก'ของเรา'มีแต่อุปสรรค์นะ...ฮยอนซึง

"อ่ะ ฮาร่าอา มันได้เวลากลับหอแล้วนะ รีบกลับเถอะ เดี๋ยวฉันจะโดนคยูริดุเอา"ผมพูดหลังจากเงยหน้าจากนาฬิกาเรือนโปรด

"เอ๊ะ อา..นั้นสินะคะ~"เธอพูดก่อนจะเดินตามผมไปยังรถคันโปรดของผม ผมเดินไปเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ เพื่้อให้ฮาร่า

ได้เข้าไปนั่ง และผมก็เดินย้อนกลับไปฝั่งคนขับและรีบเหยียบสุดๆเพื่อไปให้ถึงหอของ KARA

ถึงหอ Kara

"ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่ ฝันดีนะคะ จุ๊บ"และฺฮาร่าก็ยื่นหน้ามาจุ๊บแก้มผมไปหนึ่งที และเดินลงจากรถไปและโบกมือให้ผม ผม

ยิ้มบางๆให้เธอก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งเพื่อให้รีบกลับถึงหอทันเวลา...ผมอยากกลับไปนอนกับฮยอนซึงจะตายอยู่แล้ว!

เอ๊ะ ผมลืมอะไรบางอย่างไปนะ ผมค่อยๆชะลอรถช้าๆและจอดอยู่ใกล้ๆสวนสาธารณะใกล้ๆหอของคาร่า ผมเปิดเน็ตเข้าไปดู

ในเว็บที่ผมชอบเข้าเป็นประจำ เป็นเว็บของบิวตี้ที่จะชอบมาแลกข่าวสารต่างๆของพวกผม รวมไปถึง 'แฟนฟิค' ก็ด้วย ผมยิ้ม

ให้กับชื่อฟิคมากมายที่ยังคงมากขึ้นในแต่ละวัน และมันก็จะแฮปปี้มากขึ้น เมื่อมันมีกำกับไว้ว่า 'Junseung' ผมคลิกเข้าไป

อ่าน ก็เจอฟิคจุนซึงมากมายให้เลือกอ่าน ผมคลิกเข้าไปยังบล็อกที่คุ้นเคย 'Fic B2ST In my love รักของผม by JS'เป็นชื่อ

ย่อที่ผมสะดุดตั้งแต่แรกเจอ เป็นแฟนคลับฮยอนซึงแหงมๆ แต่ช่างเหอะ นั่นไม่ใช่ประเด็น! ผมชอบคนแต่งคนนี้มาก เขามัก

จะแต่งได้ตรงกับในสิ่งที่ผมอยากให้ฮยอนซึงทำกับผม มันมักจะตรงมาก จนผมตกใจ อ๊ะ ตอนใหม่มาแล้วว ผมคลิ๊กเข้าไป

อ่านกับตอนใหม่ล่าสุด...'อย่าไปเลย' ชื่อตอนเศร้าชะมัด...
 

...................................
.........
...

ติ๊ดๆ เสียงข้อความเข้าของมือถือเครื่องโปรดของจุนฮยองเรียกความสนใจจากชายหนุ่มได้อย่างดี เมื่อเปิดข้อความอ่าน

ชายหนุ่มก็รีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะรีบเดินออกไป แต่ทว่า...

"จุนฮยองอา...จะไปไหน?"เสียงใสของฮยอนซึงร้องถามเมื่อเพื่อนชายของเขากำลังทำท่าจะออกจากห้องไป

"ไปหาไอ้ดูจุน"เสียงแหบตอบตามความจริง ก่อนจะค่อยๆเดินไปเปิดประตูอย่างช้าๆ เขายังหวังให้ร่างบางห้ามไม่ให้เขาไป

"จุนฮยองอา...อย่าไปเลยนะ"ร่างบางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆจนแทบจะไม่ได้ยิน หากแต่หูที่รอคำพูดของร่างบางกลับได้

ยืนมันอย่างชัดเจน

"ห้ะ?"ชายหนุ่มลองใจร่างบาง

"ฉันบอกว่า...อย่าไปเลยนะ"ร่างบางค่อยๆเดินมาสวมกอดชายหนุ่มร่างสูงอย่างหลวมๆ ใบหน้าสวยซุกลงบนแผ่นหลังกว้างอย่างหวงแหน

"ก็แค่นั้น..."ชายหนุ่มหันกลับมาก่อนจะกอดตอบร่างบาง...ทั้งสองยังคงยืนกอดกันอยู่อย่างนั้น...

 .........................................
.............
...

อีกแล้ว....เป็นอีกครั้งแล้วสินะที่เขาแต่งได้ตรงขนาดนี้ 'ผมหวังว่ามันจะเป็นจริง...'  ผมคอมเมนต์ลงไปในช่องคอมเมนต์

อย่างปกติ ทุกครั้งที่อ่านจบ ผมมักจะคอมเมนต์แต่คำๆนี้ เหมือนจะอธิฐานกับคนแต่งให้มันเป็นจริงสักวัน
 

ติ๊งง เสียงข้อความส่วนตัวเข้ามาในห้องส่วนตัวในไอดีส่วนตัวของผม ที่ใช้ชื่อว่า Joker55 เป็นชื่อปกติที่แฟนคลับน่าจะตั้ง

กันล่ะนะ 'พี่คะ อ่านแล้วหรอคะ เป็นยังไงบ้างคะ?'  ข้อความจาก JS นั้นเอง เธอมักจะมาคุยกับผมเสมอๆ

'ใช่ ฉันละอยากให้มันเป็นจริง จริงๆ' ผมตอบกลับไป 'เช่นกันค่ะ ฉันไปนอนก่อนนะ ฝันดีค่ะ~'  ผมรีับเก็บมือถือเมื่อรู้สึกได้ว่า

ผมควรจะกลับหอได้แล้ว! ผมรีบเหยียบจนมิดเพื่อกลับหอให้เร็วที่สุด...เวลาที่จะได้อยู่กับฮยอนซึงใกล้ที่สุด คือเวลานอนล่ะ

นะ...อา ผมบอกรึยังนะ ว่าจุนฮยองกับฮยอนซึงในฟิคนั้นน่ะ ไม่ใช่แฟนกันหรอกนะ พวกเขาแค่ 'แอบชอบ'กัน แต่ไม่มีใครพูด

ก่อนเท่านั้นเอง  ผมอยากให้เรื่องที่เกิดขึ้นในฟิคมันเกิดกับชีวิตจริงผมบ้าง...แต่คงเป็นไปไม่ได้...เมื่อจุนฮยองในฟิคนั้นเป็น

เพียง...ครูสอนเต้นธรรมดา ฮยอนซึงเองก็เช่นกัน....

ถึงหอ B2ST

ผมย่องเข้าหออย่างเงียบๆก่อนจะสังเกตเห็นว่าใครบางคนกำลังนั่งอยู่หน้าทีวีของห้องนักเล่นอยู่...ตายล่ะ ใครมานั่งอยู่ในที่

มืดๆแบบนี้! ผมเดินเข้าไปช้าๆก่อนที่ร่างนั้นจะล้มลง เฮ้ยย!! ผมสะดุ้ง1ทีก่อนจะรีบวิ่งไปดู ปรากฎว่าเป็นฮยอนซึงของผม

นี่เอง...มานั่งรอผมรึเปล่า? ผมจะเข้าข้างตัวเองได้มั้ย?

"อื้มม..."เสียงครางเบาๆในลำคอของฮยอนซึงปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ ผมรีบก้มลงไปช้อนตัวบางของฮยอนซึงขึ้นมาในท่า

อุ้มที่เขาเรียกกันว่า 'ท่าอุ้มเจ้าหญิง' ซึ่งถ้าเจ้าหญิงที่ว่าตื่นอยู่ ผมไม่มีทางได้อุ้มแบบนี้แน่ๆ ผมค่อยๆพาฮยอนซึงเข้าไปใน

ห้อง ก็เห็นว่าเมมเบอร์ที่เหลือนอนกันหมดแล้วในที่ ที่ของตนเอง ชั้นบน โยซอป ดูจุน ดงอุน ชั้นล่าง กีกวัง ผม และ

ฮยอนซึง ผมค่อยๆวางฮยอนซึงลงบนเตียง ก่อนจะเกลี่ยผมนุ่มที่ไหลมาปิดตาสวย ผมยิ้มให้กับร่างบางที่กำลังหลับอย่างไร้

เดียงสา ฮยอนซึง...ฉันจะผิดมากไหม? ถ้าฉันจะรักนาย? ถ้าฉันจะ...ลักหลับนาย?

ผมโน้มหน้าไปใกล้ๆร่างบาง แต่ก็ต้องผละออกเพราะรู้สึกผิด ผมรีบล้มตัวนอนก่อนจะเขยิบตัวไปกอดร่างบางที่นอนข้างๆ

เอา อย่างนี้ละกัน! 

"อื้มม..."ผิดคาดแทนที่ฮยอนซึงจะดิ้นหนี เขากลับยิ่งมุดตัวเข้ามาให้อ้อมกอดผม...ฮยอนซึงอา อย่าทำใจฉันเต้นแรงไป

มากกว่านี้เลย...ฉันรักนายนะ....
                                
 

............................................
............
...

Writer Talk : จบไปแล้วอีกตอนน!  อาจจะแปลกๆเพราะรีบมาก ยังไงก็เมนต์ ติชม ได้นะฮะ!

[code] [/code]