KOREA TRIP รักนี้ไม่เคยจางไป

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3 : Ski Resort

Ski Resort

            รถสองคันเลี้ยวเข้าจอดยันลาดจอดรถของสกีรีสอทร์ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขา ยูแทฮีนั่งรถมากับวาสิทธี พัทธนพัทธ์และพิทภูสนะ ทั้งสี่ปล่อยให้ชเวจีมินขับรถมากับแพรวพรรณรายสองคน เมื่อจอดรถเสร็จเรียบร้อย วาสิทธีก็ลากแพรวพรรณรายเข้าไปบริเวณรีเซปเตอร์ของรีสอร์ท เพื่อไปคุยเรื่องที่พัก สี่หนุ่มแบกสำภาระลงมาจากรถอย่างไม่ยากลำบากนักเนื่องจากร่างกายที่กำยำเป็นทุนเดิม วาสิทธีเดินมาหาเพื่อนๆหน้าสลด

“Receptor บอกห้องพักเหลือห้องเดียวที่ตึกนี้ ไม่งั้นเราต้องขับรถออกไปพักตึกอื่น” วาสิทธีเอ่ยขึ้น

“ไม่เป็นไร นอนด้วยกันก็ได้ แพรวไม่ถือ ว่าแต่..วาถือรึเปล่า” แพรวพรรณรายหันไปถามวาสิทธี

“ไม่ถือนะ แต่นอนด้วยกันหมดนี้ไม่รู้เค้าจะให้ไหมต้องลองคุยก่อน” วาสิทธีเอ่ยบอก

“อืม เดียวเจมส์คุยให้เอง แปปนึงนะ” ชเวจีมินพูดก่อนจะวางสำภาระลงพื้นและเดินไปคุยกับเจ้าหน้าที่ เพียงไม่นานชายหนุ่มก็ได้กุญแจห้องมาถือในมือ

“ได้แล้ว เดียวเราเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องพักก่อนน่ะ แล้วค่อยไปเล่นสกีกัน” ชเวจีมินพูดก่อนจะเดินนำทุกคนขึ้นห้องพัก

“แล้วใครจะนอนตรงไหนเนี้ย” พิทภูสนะเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาถึงห้องพัก สัมภาระถูกวางไว้บนพื้นอย่างงง งง

“แพรวกับอึนซูนอนในห้องที่มีเตียงละกันนะ ส่วนน้องพัทกับน้องพิทนอนในห้องพื้นได้ไหมครับ พี่กับแทฮีจะนอนโซฟาให้เอง” ชเวจีมินเอ่ยบอก

“ได้ครับพี่เจมส์ แล้วพี่เจมส์จะนอนได้หรอครับ” พัทธนพัทธ์ถามก่อนจะมองสำรวจรอบๆห้อง

“ได้ครับ งั้นเราช่วยกันเก็บของก่อนเถอะจะได้ลงไปเล่นสกีสักที” ชเวจีมินบอกก่อนจะจัดสัมภาระเข้าตู้อย่างเรียบร้อย สองหนุ่มแห่งอัครวานิชโยธินจัดที่หลับที่นอนไว้พร้อมเสร็จสรรพ ก่อนจะเดินออกไปรวมตัวกันที่ห้องโถง

“โชคดีนะที่ห้องพักยังมีห้องเล็กตั้งสองห้อง” วาสิทธีเอ่ยขึ้น

“เราเคยมากันแล้วนะ เลยรู้ว่ามันมีห้องนอนสองห้องในห้องพัก” ยูแทฮีเอ่ยขึ้น

“นี้ ลงไปเล่นสกีกันเถอะ แพรวขอตัวนะวันนี้ ไม่ขอลงไปเล่นด้วยละกัน แต่ว่า..จะทำอาหารให้กินแทนนะ” หญิงสาวบอกก่อนจะเดินตรงไปหยิบกระเป๋าตังค์

“อ้าว ให้วาอยู่เป็นเพื่อนไหม” วาสิทธีเอ่ยถามเพื่อนสาว

“ไปเล่นกันเถอะ เดียวฉันอยู่เป็นเพื่อนแพรวเอง ไม่เป็นไร” ชเวจีมินบอกก่อนจะเดินนำทุกคนไปที่ประตูห้อง

“เดียวเราลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาทำอาหารกันนะแพรว” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นบอกหญิงสาวก่อนจะยิ้มหวานให้ แพรวพรรณรายพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปใส่รองเท้า พิทภูสนะสกิดพี่ชายให้ดูอาการคนทั้งคู่ พัทธนพัทธ์ยิ้มออก สี่หนุ่มหนึ่งสาวพากันเดินลงมายันโถงกลางของตึกสูงที่ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาก่อนที่หนึ่งหญิงกับสามหนุ่มจะเดินแยกออกไปทางลานสกีใหญ่ แพรวพรรณรายกระชับเสื้อโค้ชสีหวานไว้แน่นอย่างรู้สึกเหน็บหนาวกับสภาพอากาศที่เผชิญอยู่ตอนนี้ แม้หิมะจะยังตกไม่หนักนักแต่อากาศนั้นหนาวเหน็บกว่าฤดูหนาวของเมืองไทยอยู่มากโข ชเวจีมินยิ้มมองหญิงสาวอย่างอบอุ่นหัวใจ หลายปีที่เค้าเฝ้ารอเธอกลับมาที่นี่อีกครั้ง ดูเหมือนความฝันที่เคยน้อยนิดของเค้าจะได้เป็นจริงสักที ชายหนุ่มพาหัวใจที่ชื่นบานเดินตามหญิงสาวตัวเล็กเข้าไปในซุปเปอร์มาเก็ต แพรวพรรณรายบรรจงหยิบของที่ต้องการใช้ขึ้นมาเลือกซื้ออย่างแม่บ้านแม่เรือนก่อนจะใส่ลงไปในตระกร้าที่ชเวจีมินขันอาสาเป็นคนถือให้ ชายหนุ่มนึกถึงครั้งก่อนที่หญิงสาวมาเที่ยวเกาหลี ขณะที่เค้ากำลังนั่งจิบกาแฟอยู่หน้าร้านกับยูแทฮีก็เห็นแพรวพรรณรายกำลังเลือกซื้อกาแฟและขนมต่างๆกับสองหนุ่มน้อยที่มาด้วยกัน หญิงสาวหยิบนมกล้วยหอมใส่ตระกร้า

“รู้ไหมว่าติดใจจนต้องกลับไปหาซื้อกินที่เมืองไทยเลยน่ะ” แพรวพรรณรายเอ่ยบอกชายหนุ่มก่อนจะยิ้มบางๆ ชเวจีมินหยิบขวดนมอ้วนกลมขึ้นมามอง

“ชอบมากเลยหรอ” คนตัวสูงเอ่ยถามหญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าเค้าเกือบครึ่ง หญิงสาวพยักหน้า

“พัทกับพีทก็ชอบ กลับไปต้องให้แม่กับป๊าไปหามาให้เลยและ” แพรวพรรณรายตอบก่อนจะเดินไปจับขวดนมสด

“รู้ไหมว่าความเชื่อของคนไทยคือ ดื่มนมเยอะๆแล้วจะสูง” หญิงสาวหันมาบอกชายหนุ่ม ชเวจีมินทำหน้างุนงง

“เจมส์ไม่ชอบดื่มนมเลยรู้ไหม อมม่าชอบบังคับให้ดื่มตลอด” ชเวจีมินพูดก่อนทำหน้าหยี

“จริงๆแล้วคนเราไม่ได้สูงด้วยนมอย่างเดียวหรอกน่ะ ไม่ชอบกินนมก็ทานผักแทนได้ อย่างผักคะน้าเงี้ยมีแคลเซียมมากกว่านมซะอีกน่ะ” แพรวพรรณรายเอ่ยบอกชายหนุ่ม

“ผักคะน้าคืออะไร” ชเวจีมินเอ่ยถามหญิงสาวอย่างสงสัย แพรวพรรณรายยิ้มกว้าง

“ผักของประเทศไทยนะ ไม่เคยเห็นที่เกาหลีนะ แต่รู้ว่าที่จีนมีต้นเล็กๆ เรียกว่าคะน้าฮ่องกง” หญิงสาวตอบ

“ความรู้เรื่องอาหารเยอะจัง เหมือนนักโภชนาการเลยนะ” ชเวจีมินบอก

“สงสัยไปเข้าคอสลดความอ้วนมาหลายครั้งมั้ง เลยมีความรู้เรื่องโภชนการเยอะ” แพรวพรรณรายหันมาตอบ

“คอสลดความอ้วนหรอ? แพรวมีอะไรตรงไหนให้ลด เห็นผอมจะตาย นี้เจมส์อุ้มได้ตัวปลิวเลยน่ะ” ชเวจีมินพูดก่อนจะทำท่าอุ้มหญิงสาว แพรวพรรณรายหัวเราะ หญิงสาวเดินนำไปที่เคาท์เตอร์ก่อนจ่ายตังค์ สองหนุ่มสาวพากันเดินเข้าห้องพักด้วยความรวดเร็วเพื่อหนีอากาศอันหนาวเหน็บข้างนอก แพรวพรรณรายเปิดประตูเทอเรสแง้มไว้เพื่อให้ไอเย็นจากข้างนอกเข้ามาในห้องบ้าง หญิงสาวถอดเสื้อโค้ชสีหวานออกพาดเก้าอี้ ก่อนจะจัดการรวบผมยาวขึ้นมาเป็นผมจุก มือเรียวเล็กลงมือสำรวจข้าวของที่พึ่งซื้อมาก่อนจะลงมือเข้าครัวทำอาหารโดยให้คนตัวใหญ่เป็นผู้ช่วยในการหั่นผักและเนื้อต่างๆ ก่อนจะยื่นให้คนตัวเล็กลงมือปรุงอาหารตามสูตรที่คิดขึ้นมาได้ขณะซื้อของ เพียงไม่นานอาหารหลากหลายหน้าตาก็ถูกจัดวางขึ้นเต็มโต๊ะวงกลม คนตัวโตอาสาลงไปตาม 3 หนุ่มกับอีก 1 สาวข้างล่างโดยทิ้งให้หญิงสาวตัวเล็กจัดโต๊ะอาหารรอไปพลางๆ