-
ในช่วงตอนสองตอนแรกนั้นอ่านแล้วไม่ได้น่าดึงดูดจนอยากจะปิดอ่าน แต่ก็อ่านต่อจนถึงตอนล่าสุด ถึงบอกได้เลยว่านวนิยายเรื่องนี้ "ควรค่าแก่การหาอ่าน" มาก
\r\n
\r\nภาษาที่ใช้นั้นเยี่ยมยอด แม้คำซ้ำคำผิดจะเยอะมากเป็นพิเศษแต่ก็ดีีในระดับหนึ่ง แต่ขอแนะนำการใช้คำเชื่อม อย่างคำจำพวก แน่นอนว่า ไม่ควรใช้เกินหนึ่งคำในหนึ่งย่อหน้า ขณะที่ก็เช่นกัน คำเชื่อมต้องระวังเป็นพิเศษน้อยไป ภาษาก็เข้าใจยาก มากไปก็ทำให้การบรรยายดูขัดอารมณ์เช่นกัน
\r\n
\r\nการดำเนินเรื่อง ไม่ไวไปไม่ช้าเกินไป เสียอย่างเดียว รีบเฉลยเดฮานในครึ่งแรกมากไปหน่อย ถึงกับมี 6 ตอน เพื่อเฉลยคน ๆ นี้ นั่นเท่ากับว่า เฉลยปมพ่อบุญธรรมเร็วเกินไปมาก หากเทียบกับเรื่องอื่น ๆ แต่ก็ถือเป็นสเน่ห์อย่างหนึ่งเพราะแกะปมได้ไว การดำเนินเรื่องก็ไวตาม เพียงแต่ว่าชื่อเรื่องจั๋วมาว่าคุณพ่อ ก็น่าจะเฉลยตอนท้ายว่าไม่ใช่พ่อจริง ๆ จะน่าอ่านกว่ามาก เมื่อเฉลยมาแล้วแบบนี้คิดได้อย่างเดียวเลยคือ เดฮานจะเป็นพระเอกคู่กับควิลินแน่ ๆ น่ะครับ แต่ชอบที่สุดคือช่วงการเจริญเติบโตที่กระชับการเล่าได้ดีมาก ไม่ยืดยาวเกินไป ช่วงสำคัญก็ใส่รายละเอียด ไม่สำคัญก็เล่าพอสังเขป จัดการการเล่าเวลาชีวิตได้ดีมากเลยครับ
\r\n
\r\nภาพรวมนวนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดี เพียงแต่ผู้เขียนอาจจะต้องมีการปรับปรุงเรื่องการใช้คำอีกเยอะเลย เพราะคำซ้ำเยอะมาก ๆ โดยเฉพาะคำเชื่อม แต่ว่าในตอนท้าย ๆ จนถึงปัจจุบันคำซ้ำดีขึ้นมาก แต่ก็มีบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ ครับ
\r\n
\r\nเป็นนิยายที่อ่านฆ่าเวลาก็ดี อ่านเอาสุทรีย์ก็ได้ เนื้อเรื่องไม่ได้ซับซ้อนมาก ขอชื่นชมมากเลยครับ เป็นเรื่องเกิดใหม่ที่แหวกออกมาจากเรื่องอื่น ๆ ได้มากโชเลย
\r\n
\r\nด้วยความนับถือ
\r\nอุซางิคุง
\r\n11/07/2020